สรุปการเข้าชิงรางวัล

ไชยา 9
บอดี้ ศพ #19 9
รักแห่งสยาม 9
พลอย 8
ตำนานสมเด็จพระเรศวรมหาราช (รวมทั้ง 2 ตอน) 7
Me, Myself 3
Final Score 2
เมล์นรกหมวยยกล้อ 2
สวยลากไส้ 2
เพื่อนกูรักมึงว่ะ 2
แฝด 1
ดึกแล้วคุณขา 1

หนังไทยที่ได้ดูในปี 2550 (เรียงตามลำดับที่ดู)

ตำนานสมเด็จพระเรศวรมหาราชตอนองค์ประกันหงสา
Final Score
ตำนานสมเด็จพระเรศวรมหาราชตอนประกาศอิสรภาพ
แฝด
เมล์นรกหมวยยกล้อ
Me, Myself
พลอย
สวยลากไส้
ตั๊ดสู้ฟุด
The One
ไชยา
เพื่อนกูรักมึงว่ะ
Bodyศพ 19
โรงงานอารมณ์
รักแห่งสยาม
ดึกแล้วคุณขา

HAPPY NEW YEAR 2008 นะก๊าบ

ได้ผู้เชิญรางวัลยัง ขอสมัครแล้วกัน 5555

หวัดดีปีใหม่ wu เมื่อคืนไปดูรักแห่งสยามมาด้วยละ

:)

ข้างบนไปดูคนเดียวใช่ไหม(รอบที่เท่าไรแล้ว) ไม่ต้องมาโม้เลย

หวัดดีปีใหม่เหมือนกัน มีความสุขมากๆทุกคนนะ

ก่อนถึงเวลาประกาศผล มาคุยกันก่อนว่าเรื่องอะไรที่หลุดโผไปอย่างน่าเสียดาย

หนังเยี่ยม เมล์นรก กับแฝด ได้คะแนนโหวต(จากผมคนเดียว) ลองลงมาเลยไม่ติดโผ แต่ก็คิดว่าโอเค เพราะคะแนนก็ห่างจาก 5 เรื่องที่ได้เข้าชิงพอควร

ผู้กำกับ เมล์นรก และ final score หลุดโผอย่างเฉียดฉิว คะแนนบวกให้สองเองนี้อยู่ที่ความยากของงานที่ต้องทุ่มเทเป็นพิเศษ แต่การเรียบเรียงให้ราบรื่นออกมาดูดี และมีความโดดเด่น ยังสู้ 5 เรื่องที่เข้าชิงไม่ได้

นักแสดง จุดอ่อนของหนังไทย ถึงแม้จะมีการแสดงดีๆโผล่มาบ้าง แต่การหาให้ครบ 5 คนในแต่ละสาขาก็ลำบากแล้ว งานนี้ไม่มีตัวสำรอง

บทภาพยนตร์ เป็นอะไรที่ตัดสินใจง่ายมาก (ส่วนใหญ่มักไปกับหนังเยี่ยม) งานนี้ก็ไม่มีตัวสำรอง

กำกับภาพ เมล์นรก โดยถอดเข้าถอดออกหลายรอบมาก เพราะข้อจำกัดในการถ่ายภาพ การวางมุมกล้องเป็นคะแนนพิเศษให้หนังเรื่องนี้ แต่โดยรวมก็ยังไม่โดดเด่นเท่าเรื่องที่เข้าชิง แฝดเป็นอีกเรื่องที่ถูกนำมาพิจารณาเพราะงานสร้างที่ค่อนข้างดี และผ่านการวางแผนมาดี อ้อ และนี่คงเป็นสาขาเดียวที่รักแห่งสยามไม่ได้ถูกนำมาพิจารณาเป็นพิเศษ ความจริงภาพในรักแห่งสยามไม่มีอะไรให้ตำหนิ เพียงแต่ไม่ได้โดดเด่นอะไรเป็นพิเศษเท่านั้น

ตัดต่อ รักแห่งสยามกับพลอยทำผมลำบากใจมากๆ ถึงแม้ไม่ได้โชว์เทคนิคตัดต่อแพรวพราว แต่การตัดอารมณ์ให้ต่อเนื่องก็ไม่ใช่อะไรที่ทำง่ายๆ อีกเรื่องที่น่าจะติดคือเมล์นรก ที่เทคนิคโอเค แต่ติดที่ว่ามันน่าจะบ้าได้มากกว่านี้ คิดไปคิดมา เลยเอาลูกเล่นในการตัดต่อเป็นเกณฑ์ ผลเลยออกมาอย่างที่เห็น

ดนตรีและกำกับศิลป์ อืม ไม่กี่เรื่องที่โดดเด่น ไม่มีสำรองดีกว่า

มารออ่านประกาศผลรางวัลครับ (วันนี้แล้วใช่ไหม?)

มาแล้วครับ ประกาศผลรางวัลแบบถ่ายทอดสด ขอต้อนรับและขอบคุณผู้ร่วมรายการทุกคนครับ โดยเฉพาะคุณ L-Nets ที่มาถึงก่อนทีมงามเสียอีก

ตอนนี้รางวัลหนังไทยของบ้านเรา ก็เริ่มทะยอยประกาศรายชื่อผู้เข้าชิงและผู้ได้รับรางวัล ซึ่งก็เรียกได้ทั้งเสียงฮือฮา เสียงเชียร์ เสียงยี้ บางรางวัลก็ถึงกับมีคนเรียกร้องว่ากรรมการมาจากไหน มีความรู้พอหรือเปล่า ดูหนังครบหรือเปล่า จนผมก็ชักรู้สึหนาวๆกับรางวัลนี้ เพราะไม่มีมาตรฐานอะไรเลยนอกจากความคิดส่วนตัว กรรมการแค่คนเดียว (ข้อดีคือไม่ต้องทะเลาะกับใคร) ที่ไม่ได้มีความรู้หรือเล่าเรียนอะไรเกี่ยวกับหนังมาก่อน หนังก็ได้ดูไม่ครบทุกเรื่อง (แต่ก็เลือกแต่เรื่องที่ได้ดูในโรงให้มีสิทธิได้รางวัล) โชคดีอยู่บ้างก็คงไม่มีคนเอาผลรางวัลนี้ไปอ้างอิง วิเคราะห์วิจารณ์อะไรให้ขายขี้หน้ากรรมการ ผลอาจจะไม่ถูกใจคนอื่น แต่ก็เป็นผลจากใจกรรมการคนเดียวอย่างผม ถ้าใครหวังมาตรฐานที่มากกว่านี้ รอรายชื่อจากชมรมวิจารณ์บันเทิงดีกว่าครับ (แว่วๆว่าประชุมตัดสิน nominee ไปแล้วเมื่อวานนี้เอง)

อีกจุดหนึ่งที่รางวัลของผมแตกต่างจากคนอื่นคือการมีชื่อหนังตำนานสมเด็จพระนเรศวรร่วมเข้าชิงด้วย ทั้งที่เจ้าของหนังประกาศสละสิทธิ์ในการชิงและรับรางวัลต่างๆทั้งหมด แต่พอดีรางวัลนี้ไม่มีมาตรฐาน ก็เลย(ดัน)มีชื่อเข้าชิง ซึ่งการประกาศสละสิทธิ์นี้ (ตั้งแต่สุริโยไทแล้ว) ผมว่าตลกว่ะ โดยเฉพาะเหตุผลที่ว่าเปิดโอกาสให้หนังเรื่องอื่นๆ ซึ่งจะไม่ว่าเลย ถ้าหนังมันออกมาแล้วโดดเด้นเด้งดึ๋งออกมาจากเรื่องอื่นๆ แต่พูดตรงๆว่าถ้าเอาเข้าชิงตามปกติ ก็ยังไม่แน่ว่าจะได้รางวัลหรือไม่ จนบางครั้งอดคิดไม่ได้ว่าที่ไม่ยอมมีชื่อเข้าชิงเพราะจะเสียหน้าหรือเปล่าที่อาจจะได้รับรางวัลหลักๆจากเวทีสุพรรณหงส์ที่เดียว เลยไม่ให้เข้าชิงเสีย แต่ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ ผมเลยจับเอาหนังเรื่องนี้มาเป็นไม้ประดับในรางวัลผมเสียเลย (แต่ก็จะพิจารณาให้เป็นกลางที่สุด)

เอาหละ พล่ามมาเยอะแล้ว ขอประกาศรางวัลเสียเลย เริ่มจาก

กำกับศิลป์ยอดเยี่ยม

ไชยา
ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช
บอดี้ ศพ #19
เพื่อนกูรักมึงว่ะ
สวยลากไส้

ตัดสินใจยากมาก เรื่องแรกที่ตัดออกคือเพื่อน gu รัก mung ว่ะแม้ว่าภาพของหนังจะออกมาสวยงาม นุ่มนวล โดยเฉพาะการถ่ายภาพเมืองที่เราคุ้นเคย และฉากหลังขมุกขมัวให้ออกมาในมุมที่สวยมากๆ แต่นอกเหนือความสวย ไม่มีจุดเด่นอื่นใดที่รองรับตัวหนังเลย จึงมีสิทธิ์แค่เข้าชิงเท่านั้น

บอดี้ ศพ #19 เป็นหนังที่งานสร้างทุกอย่างทำมาตรฐานไว้สูงกว่าหนังไทยทั่วไป แต่การสร้างเมืองแปลกตาแบบหลอนๆ บางทีก็ดูเหมือนหนักมือไปหน่อย (เช่นเดียวกับงานสร้างหลายๆอย่าง) จึงโดนตัดออกเช่นกัน

ตำนานสมเด็จพระนเรศวร กับฉากหงสาวดีที่ถึงกับสร้างเมืองมาใหม่ แต่ที่น่าประทับใจคือฉากเมืองคัง รวมไปถึงอุปกรณ์ อาวุธยุทโธปกรณ์ เครื่องแต่งกายต่างๆ จะไม่ให้เรื่องนี้เข้าชิงก็ดูใจร้ายไปหน่อย แต่ถ้าไปเทียบกับกลุ่มหนังอีพิคด้วยกันเอง หลายครั้งยังรู้สึกว่าเคยเห็นงานที่เนี้ยบกว่านี้มาหลายครั้ง

สองเรื่องที่ชิงดำคือสวยลากไส้และไชยา สวยลากไส้เด่นที่การนำรูปทรง และสถาปัตย์มาใช้ในงานสร้างที่ดูเซอร์ หลุดโลก และแฝงความน่าหวาดกลัว ในขณะที่งานสร้างหลายส่วนสามารถรองทับเทคนิคพิเศษที่ทำสดๆหน้ากล้อง ในขณะที่ไชยาใช้ประโยชน์ของความพีเรียด กลางเก่ากลางใหม่สร้างบรรยากาศโลกมืดหลังเวทีมวยได้อย่างสมจริง นี่ยังไม่นับฉากสวยๆตอนต้นเรื่องอีกต่างหาก และที่ทำให้ไชยาเฉือนสวยลากไส้ได้ในนาทีสุดท้าย คือบางฉากในสวยลากไส้ที่ยังดูหลุดๆไปบ้าง ในขณะที่ไชยาไม่มีอะไรหลุดเลย

รางวัลนี้ มอบให้ไชยาครับ

ดนตรีประกอบยอดเยี่ยม

ไชยา
บอดี้ ศพ #19
พลอย
เมล์นรกหมวยยกล้อ
รักแห่งสยาม

ในบรรดา 5 เรื่องนี้ งานดนตรีของไชยา แม้จะโอบอุ้มหนัง เร้าอารมณ์ได้ดี โดยเฉพาะในจังหวะที่เร่งเร้า แต่ยังถือว่าธรรมดาเมื่อเทียบกับ 4 เรื่องที่เหลือ

เมล์นรกหมวยยกล้อ และพลอยใช้ดนตรีแปลกหูในการสร้างอารมณ์ร่วมแก่คนดู โดยเมล์นรกใช้เมโลดี้ที่ทำให้นึกถึงเทศกาลรื่นเริงแบบไทยๆเข้ากับบรรยากาศหนัง ส่วนพลอยใช้ดนตรีแนวเร้กเก้ฝีมือจ็อบ บรรจบที่ทั้งแปลก และเพราะเข้ากับบุคลิกตัวละครเอกได้อย่างโดดเด่น แต่ทั้งสองเรื่องนี้ ดนตรีและเพลงประกอบทำหน้าที่รองรับหนังเท่านั้น

ในขณะที่บอดี้ ศพ #19 และรักแห่งสยาม เพลงและดนตรีนอกเหนือจากการรองรับหนัง ยังทำหน้าที่ขับเคลื่อนตัวหนังอีกต่างหาก ไม่ว่าจะเป็นคิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียวเวอร์ชั่นหลอนที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราว ไปจนถึงจุดหักเห และทำให้ไม่สามารถฟังเพลงนี้ด้วยอารมณ์เหมือนเดิมอีกต่อไป ส่วนเพลงรักทั้งหลายในรักแห่งสยามนอกจากเป็นตัวละคร เป็นสัญลักษณ์ เป็นการสื่อความหมายและอารมณ์ของตัวละครในเรื่อง ยังเป็นหนึ่งในสารที่ผู้สร้างส่งมาถึงคนดู (และคนดูรับได้อีกต่างหาก) นอกเหนือจากเพลงแล้ว ดนตรีประกอบของทั้งสองเรื่องที่แตกยอดจากเพลงหลัก ก็เข้ากับตัวหนัง และมีส่วนร่วมในการสร้างอารมณ์ร่วมกับหนังเป็นอย่างมาก

รางวัลแรกในค่ำคืนนี้สำหรับ รักแห่งสยามครับ

ตัดต่อลำดับภาพยอดเยี่ยม

Final Score
ไชยา
ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช
บอดี้ ศพ #19
สวยลากไส้

ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราชได้คะแนนตรงที่ความยากของงาน โดยเฉพาะการตัดฉากรบที่ดูสับสนวุ่นวายไม่ให้ดูสับสนวุ่นวายได้ แต่ก็โดนหักคะแนนเรื่องความราบลื่น โดยเฉพาะในฉากธรรมดาๆ โดยเฉพาะในภาคแรกที่โดนหักคะแนนมากเป็นพิเศษ

บอดี้ ศพ #19 คนตัดต่อดูเหมือนจะเมามันส์ สนุกกับการตัด และงานออกมาโดดเด่น แต่ปัญหาอยู่ที่เดียวกันกับงานอื่นๆในหนังเรื่องนี้ คือมันมากไป ตรงข้ามกับสวยลากไส้ที่บทเปิดให้เล่นกับการตัดต่อได้เต็มที่ แต่พอดูจบแล้ว แม้จะตัดต่อได้มันส์ แต่ยังคิดว่าน่าจะมากกว่านี้อีกนิด

ไชยาการตัดต่อแบบไม่เรียงลำดับเวลาในช่วงต้น ก่อนจะมาคลี่คลายตอนเดินเรื่อง และตบท้ายด้วยการตัดต่อหลอกคนดู และการหักมุม ถือว่ามีความโดดเด่น แต่จะว่าไป มันเด่นที่บทมากกว่าการตัด ส่วนเรื่องที่โดดเด่นจริงๆคือ Final Score ที่เอาฟุตเตดมากมายมาร้อยเรียงเข้าด้วยกัน และสร้างเรื่องราวและอารมณ์ของหนังซึ่งเป็นผลของการตัดต่ออันโดดเด่น และต้องยอมรับว่า Final Score ทำงานตรงนี้ได้เข้าท่ามากทีเดียว

Final Score คว้ารางวัลนี้ไป

(คนดูเริ่มบ่น ทำไมผลรางวัลมันกระจายอย่างนี้)

กำกับภาพยอดเยี่ยม

ไชยา
ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช
บอดี้ ศพ #19
พลอย
เพื่อนกูรักมึงว่ะ

สวยแล้วไง คือคำนิยามที่มีให้กับภาพในหนังเรื่องเพื่อนกูรักมึงว่ะ ทำให้การกำกับภาพในหนังเรื่องนี้มีคุณค่าแค่เพียงมีชื่อเข้าชิงเท่านั้น เช่นเดียวกับตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราชที่ใช้การกำกับภาพโชว์อลังการณ์งานสร้างแบบหลบมุมไปมา และเทคนิคการเคลื่อนกล้อง เคลน ดอลลี่ เพื่อรองรับบล็อกกิ้งนักแสดงที่ส่วนใหญ่คือการพูดหน้ากล้อง ทำให้หนังเรื่องนี้จึงหลุดถึงแค่รอบเข้าชิงเช่นกัน

บอดี้ ศพ #19 ขึ้นจอแบบจอกว้าง และการกำกับภาพผสมผสานกับเทคนิคพิเศษทำให้ดูโดดเด่นจากเรื่องอื่น แต่หลายฉากภาพก็ดูหลอกตา และหลุดเกินไป ไชยาใช้การกำกับภาพรองรับเรื่องราวอย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งในช่วงใสๆต้นเรื่องจนเข้าสู่ความมืดมนเรื่อยๆเมื่อหนังเริ่มเดินเรื่องไป

แต่ที่โดดเด่นจริงๆคือการกำกับภาพในพลอยที่เรียบง่าย นิ่ง แทบจะไม่มีการเคลื่อนกล้อง แต่มีจุดเด่นเรื่องการปล่อยพื้นที่ว่าง การวางตำแหน่ง ระยะห่างของกล้องกับตัวละคร ที่ดูเหินห่าง ในขณะเดียวกันก็ซ่อนความไม่น่าไว้วางใจอยู่ด้วย งานนี้ถึงจะไม่ได้มีผู้กำกับภาพชื่อคริสโตเฟอร์ ดอยด์ แต่เป็นเอกก็เรียนรู้มามากพอที่จะนำมาประยุกต์ใช้กับงานตัวเอง แม้ผู้กำกับภาพเปลี่ยนไป

รางวัลแรกสำหรับพลอยครับ

(รางวัลกระจายอีกแระ คนดูบ่น)

เหนื่อย วันนี้จะประกาศเสร็จไหมเนี่ย

บทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม

Me, Myself
ไชยา
บอดี้ ศพ #19
พลอย
รักแห่งสยาม

Me, Myself อาจมีบทพูดที่ดี การเล่าเรื่องมีจังหวะจะโคน เป็นขั้นตอน แต่ความไม่น่าเชื่อถือในการตัดสินใจของตัวละคร ก็ทำลายความดีของบทเสีย

บอดี้ ศพ #19 กับการเขียนบทเป็นขั้นตอน ปิดบัง หักมุม และเฉลยได้สมเหตุผล แต่การไปยืดเยื้อในช่วงท้ายกลายเป็นการทำลายหนังเช่นกัน

พลอยเล่าเรื่องราวที่เหมือนกับไม่มีอะไรให้มีอะไร ทั้งความซับซ้อนในส่วนของบท และการเปิดโอกาสให้คนดูตีความได้หลากหลายแง่มุม รวมไปถึงบทพูดของแดงกับวิทย์กลางเรื่อง ที่เป็นบทสนทนาโต้ตอบระดับยอดเยี่ยมในหนังไทย แต่ปัญหาคือมันขาดความบันเทิงไปหน่อย

ไชยาเป็นบทพิสูจน์อีกครั้งว่าก้องเกียรติคือมือเขียนบทชั้นยอดคนหนึ่ง แต่การที่หนังพยายามรวบรัดบางอย่าง หักมุมนิดหน่อย ทำให้บทหนังเรื่องนี้ไปไม่สุด ทั้งที่มันใกล้จะสุดแล้ว

รักแห่งสยามคือการผสมที่กลมกลืนของความบันเทิง สาระ สัญลักษณ์ ช่องว่างให้ใช้จินตนาการ และเนื้อหา เท่าที่บทหนังเรื่องหนึ่งจะทำได้ การเล่าเรื่องตามเวลาอาจดูไม่ท้าทาย แต่การทำให้ออกมาราบลื่น เป็นลำดับขั้นตอนก็ไม่ใช่ของง่าย อีกทั้งบทพูดที่สั้น กระชับ แต่ตรง โดน ทำให้คนหลงรักหนังเรื่องนี้ไม่ยาก แม้ว่าบทพูดบางช่วงจะดูจงใ จงใจ

รักแห่งสยามขึ้นนำเรื่องอื่นๆแล้ว

ประกาศมาครึ่งทาง เหลือแต่รางวัลใหญ่

นักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยม

เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์ (รักแห่งสยาม)
ทราย เจริญปุระ(ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช)
ภัทรวรินทร์ ทิมกุล (บอดี้ ศพ #19)
อชิตะ สิกขมานา(เมล์นรกหมวยยกล้อ)
อภิญญา สกุลเจริญสุข(พลอย)

อชิตะจากเมล์นรก ใช้การแสดงทางร่างกายมากกว่าการลงลึกเรื่องความซับซ้อนของบท หรือการรับส่งบทกับนักแสดงคนอื่น แต่จะว่าไปเธอคือตัวละครที่คนดูได้ลุ้นที่สุดในเรื่องแล้ว แต่ถ้าจะให้รางวัลกับเธอ wu'award คงโดนครหาไม่แพ้สมัยมาริสา โทเมได้รับออสการ์แน่

เฌอมาลย์กับอภิญญาอยู่ในบทที่มีหน้าที่คล้ายกัน คือการเป็นตัวละครปริศนา ที่เข้ามาให้ตัวละครในเรื่องได้ทบทวนและเรียนรู้ตัวเองก่อนจะจากไป ซึ่งตัวละครที่ทำหน้าที่นี้ส่วนใหญ่มักเจองานหนัก เพราะมักจะไม่มีแบล็กกาวน์ หรือคำอธิบายให้ตัวละครมากมายนัก และไม่ได้มีโอกาสที่จะแสดงอารมณ์ หรือความซับซ้อน แต่ก็ถือว่าเธอทั้งสองทำหน้าที่ได้ดีในบทที่มีข้อจำกัดแบบนี้

ทรายได้บทกึ่งๆนักแสดงนำ บทที่มีความหลากหลายแง่มุมทั้งด้านอ่อนหวานและแข็งแกร่ง อารมณ์ทั้งรัก โกรธ ดีใจ เสียใจ ไปจนถึงบทบู๊ ซึ่งเธอก็ถ่ายทอดได้สมบรูณ์ แต่เมื่อไปเปรียบเทียบกับนักแสดงอีกคนอย่างภัทรวรินทร์ที่ปริมาณบทน้อยกว่า แต่มีพลังมากพอที่จะประคับประคองหนังได้ทั้งเรื่อง ถือว่างานหินกว่าทรายในระดับหนึ่ง จึงเฉือนชนะไปแค่เส้นยาแดง

บอดี้ ศพ #19 ตามมาติดๆ

นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม

ทรงสิทธิ์ รุ่งนพคุณศรี (รักแห่งสยาม)
ปราย ปรเมศน์(บอดี้ ศพ #19)
วิชญวิสิฐ หิรัญวงศ์กุล (รักแห่งสยาม)
สนธยา ชิตมณี(ไชยา)
สรพงษ์ ชาตรี(ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช)

ทรงสิทธิ์และวิชญวิสิฐชิงจากเรื่องเดียวกันคะแนนจึงต้องแข่งกันเองอย่างน่าเสียดาย เพราะทั้งสองก็เล่นได้ดีทั้งคู่ ในเรื่องความเนียนยกให้กบ แต่พิชได้เปรียบเรื่องน้ำหนักของบทที่ขึ้นมาเป็นกึ่งๆบทนำด้วยซ้ำ แต่พิชมีปัญหาในการแสดงบทธรรมดาๆที่ยังดูขัดเขิน แต่พอถึงบทร้องเพลง บทที่สื่อทางสีหน้า แววตา หรือบทที่ต้องใช้อารมณ์ทำได้ถึงมากๆ

สนธยาให้การแสดงที่กลมกลืนกับบททั้งรูปร่างหน้าตาและฝีมือการแสดง และยังเรียกอารมณ์จากคนดูได้ และบทที่ส้งส่ง เช่นเดียวกับสรพงษ์ที่ให้การแสดงที่อยู่ตัว และเหมาะสมกับบท รวมถึงมีน้ำหนัก และมีอะไรให้แสดงเช่นเดียวกับหนังท่านมุ้ยทุกๆเรื่อง ซึ่งเขาก็ทำอยู่ในมาตรฐาน

แต่การแสดงที่เซอร์ไพรซ์ประจำปีคือปราย กับการที่สวมบทที่เหมือนกับไม่มีอะไรในตอนแรก ไปจนถึงการที่ต้องแสดงเป็นตัวละครอีกตัวในตอนท้าย และทำให้เราเชื่อได้จริงๆว่านี่เป็นตัวละครคนละตัว ไม่ใช่การแกล้งแสดงเป็นอีกคนหนึ่ง การแสดงของเขาชวนให้นึกถึงการแสดงของฟิลิป ซีมัวร์ ฮอล์ฟแมนใน MI:3 ฉากที่เขาต้องแสดงบุคลิกของอีธาน ฮันท์ด้วยซ้ำ

บอดี้ ศพ #19 ขึ้นนำรักแห่งสยามแล้ว

นักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม

ฉายนันทน์ มโนมัยสันติภาพ(Me, Myself)
ดุสิตา อนุชิตชาญชัย (ดึกแล้วคุณขา)
มาช่า วัฒนพานิช(แฝด)
ลลิตา ศศิประภา(พลอย)
สินจัย หงษ์ไทย (รักแห่งสยาม)

ดุสิตาอยู่ในบทที่ถูกลืมมากที่สุดประจำปี แม้การแสดงซึมๆ แปลกๆ เหงาๆ ของเธอในเรื่องน่าชื่นชมในระดับหนึ่งก็ตาม (บอกตามตรงผมก็เกือบลืมเธอ เพราะไม่ได้ดูบทของคนอื่นๆที่ได้ชิงรางวัลต่างๆ เช่น สุวัจนี ทราย วรนุช จนตอนแรกคิดจะให้สาขานี้ชิงแค่ 4 คน เพราะที่เหลือก็ไม่เห็นใครโดดเด่น มานึกถึงเธอนาทีสุดท้ายจริงๆ)

ฉายนันทน์ทำได้ดีในฐานะนักแสดงหน้าใหม่ แต่เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ ยังแค่ธรรมดาๆ โดยเฉพาะเมื่อคนที่เหลือล้วนแต่อยู่ในบทที่มีอะไรให้เล่นมากกว่า และประสบการณ์ที่มากกว่า

มาช่ารับผิดชอบกับหนังทั้งเรื่องแทบจะคนเดียว และเห็นชัดว่าเธอทุ่มเทให้กับบท แต่บทที่เป๋ในช่วงหลังๆ ทำให้บทนี้กลายเป็นบทที่ดูน่าตลกไปซะงั้น และพลังดาราของเธอช่วยอะไรไม่ได้เลย

ลลิตาและสินจัยเป็นคู่ท้าชิงที่สูสีที่สุด ใครจะชนะก็คงไม่แปลก ทั้งสองปรับเปลี่ยนการแสดงแบบเกินๆ ซึ่งเป็นปกติของการแสดงแบบไทยๆ ไปใช้ความรู้สึกที่อยู่ในใจมากขึ้น และถ่ายทอดอย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น ในขณะที่ความซับซ้อนของบทใกล้เคียงกัน สินจัยมีโอกาสแสดงที่หนักแน่นมากกว่า และการใช้พลังที่มากกว่า ทำให้เฉือนลติลาไปแค่ปลายจมูก

รักแห่งสยามทำได้เท่ากับบอดี้แล้ว

นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม

พรวุฒิ สารสิน(พลอย)
มาริโอ้ เมาเร่อ (รักแห่งสยาม)
สมภพ เบญจาธิกุล(ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช)
อนันดา เอเวอริ่งแฮม(Me, Myself)
อัครา อมาตยกุล(ไชยา)

สมภพอาศัยมาดเก๋าๆ และบทที่เปิดโอกาสให้เล่นกระลิ้มกระเหรี่ย ซึ่งถ้าทำไม่ดี จะกลายเป็นบทฆ่านักแสดงได้ง่ายๆ แต่คุณลุงทำได้ และขโมยความโดดเด่นจนกลายเป็นนักแสดงนำในภาคแรก แต่เสียดายที่ภาค 2 หายไปเลย และบังเอิญผมจับเอาทั้ง 2 ภาคร่วมพิจารณาไปพร้อมๆกัน จึงเหมือนกับเป็นดารานำที่ไม่เต็มตัวนัก

พรวุฒิให้การแสงที่ดูเท่ๆ และเป็นธรรมชาติในพลอย แม้จะเป็นการแสดงครั้งแรกของคนที่ไม่ได้มีพื้นฐานการเป็นนักแสดงมาก่อน

อัครากับการโชว์ฝีมือในบทแมนๆ และเสี่ยงมากๆกับการจะโดนคนเกลียด แต่เขาก็เล่นให้คนเข้าใจได้ ข้อเสียก็คือสำเนียงใต้ที่ทำลายความน่าเชื่อถือในบทอย่างไม่ตั้งใจ (ความจริงผมก็ฟังไม่ออกหรอก แต่เขาว่ากันว่ามันไม่แหล่ม)

อนันดา ดาราขายดี กับการแสดงที่สร้างบุคลิกตัวละครจากข้างในทำให้เป็นการแสดงที่เป็นธรรมชาติ และโดดเด่น ข้อเสียคือฉากโชว์ของหนัง ที่เปิดให้เขาได้แสดงลีลาการเต้นซึ่งโดดจากหนัง และบทบาทตัวละครมากๆ ถ้าฉากนี้เปลี่ยนเป็นให้แสดงลิปซิงส์เพลงสากลของตัวแม่สักคน และใส่อารมณ์ลิปซิงส์สุดฤทธิ์ จะยกรางวัลนี้ให้อย่างไม่มีข้อกังขา

มาริโอ้ น้องแสดงหนังเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกจริงๆเหรอ แต่น้องทำให้พี่เชื่อสนิทใจว่าน้องคือตัวละครนี้จริงๆ คิดอย่างนี้จริงๆ เชื่ออย่างนี้จริงๆ และทำอย่างนี้จริงๆ การถ่ายทอดทางสายตา ทำให้รู้ว่าโต้งกำลังคิดอย่างไร รู้สึกอย่างไร รวมถึงรูปร่าง หน้าตา บุคลิกที่ลงตัวกับบทนี้ไปซะทุกอย่าง เพราะฉะนั้น แค่ให้เข้าชิงจะพอได้อย่างไร

รักแห่งสยามขึ้นนำแล้ว

ผู้กำกับยอดเยี่ยม

ก้องเกียรติ โขมศิริ(ไชยา)
มจ.ชาตรีเฉลิม ยุคล (ตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช)
ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล (รักแห่งสยาม)
ปวีณ ภูริจิตปัญญา(บอดี้ ศพ #19)
เป็นเอก รัตนเรือง(พลอย)

ท่านมุ้ยทำงานหนัก สเกลใหญ่ แต่งานที่ออกมายังมีร่องรอยของการเผาอยู่บ้าง แม้จะเป็นงานใหญ่ขนาดนี้

ปวีณ นายเจ๋งว่ะ ทำหนังเรื่องแรกออกมาก็มีลายเซนต์ให้งานตัวเองได้แล้ว แต่ความบ้าพลังมากไป ทำให้หนังมันล้นๆไปบ้าง เกินๆไปหน่อย แม้ว่าเราจะชอบ แต่ถ้านับมาตรฐานมันยังน้อยกว่าชื่อที่เหลือ เอาเป็นว่าให้กำลังใจโดยการเข้าชิงก็คงพอแล้ว

ก้องเกียรติ ทำงานเป็น งานออกมาดี แต่เวลาเขียนบทให้คนอื่นงานมักจะดีกว่านี้ เช่นเดียวกับเป็นเอก ผมชอบฝีมือเขียนบทของพี่มากเลย แต่การกำกับ ไม่รู้ซิ บางทีเหมือนเขาให้อะไรกับคนดูเบื้องต้นน้อยไปหน่อย ขึ้นกับว่าคนดูจะไปเก็บเกี่ยวส่วนที่เหลือได้มากน้อยต่างกันแค่ไหน

ชูเกียรติ ขอคารวะครับ กับผู้กำกับที่ผสมผสานพานิชย์ บันเทิง เนื้อหาสาระ ได้ลงตัวมากที่สุดของไทย ณ.ขณะนี้ งานของเขาไม่ทะเยอทะยานเกินไป แต่ไม่ใช่ทำผ่านๆ อีกทั้งความเข้าใจชีวิตมนุษย์ ทั้งด้านอารมณ์ จิตใจ ทำให้เกิดเป็นหนังที่มีการขับเคลื่อนจากตัวละคร ไม่ใช่จากเนื้อเรื่อง สถานการณ์ หรือผี กระเทย ตลก เหมือนกับหนังไทยส่วนใหญ่ หวังว่าจะได้ดูผลงานดีๆจากเขาต่อไป

รักแห่งสยามเริ่มทิ้งห่าง

รางวัลสุดท้าย เย้

ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม

Final Score
ไชยา
บอดี้ ศพ #19
พลอย
รักแห่งสยาม

อันนี้คงไม่ต้องพูดถึงเหตุผลแล้ว เพราะจากรางวัลต่างๆที่ประกาศไป และเหตุผลที่ยกมาประกอบแต่ละรางวัล ก็พอจะรู้แล้วว่าผมจะให้หนังเรื่องอะไรเป็นหนังยอดเยี่ยม อันที่จริงทั้ง 5 เรื่องนี้เป็นหนังที่ผมพึงพอใจมาก และมีความสุขกับการได้เข้าชม แต่รางวัลมันก็ต้องมีการตัดสินใจว่าจะเป็นผู้ใด ซึ่งเรื่องนั้นก็ได้แก่

รักแห่งสยาม

สรุปรางวัล wu's Thai Film Awards 2007

ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม : รักแห่งสยาม
ผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม : ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล (รักแห่งสยาม)
นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม : มาริโอ้ เมาเร่อ (รักแห่งสยาม)
นักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม : สินจัย หงษ์ไทย (รักแห่งสยาม)
นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม : ปราย ปรเมศน์(บอดี้ ศพ #19)

นักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยม : ภัทรวรินทร์ ทิมกุล (บอดี้ ศพ #19)
บทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม : รักแห่งสยาม
กำกับภาพยอดเยี่ยม: พลอย
ตัดต่อลำดับภาพยอดเยี่ยม : Final Score
ดนตรีประกอบยอดเยี่ยม : รักแห่งสยาม
กำกับศิลป์ยอดเยี่ยม : ไชยา

อ้าว พอมาสรุป ปรากฏว่ารักแห่งสยามได้ไป 6 บอดี้ ศพ #19 2 และพลอย ไชยา Final score อย่างละหนึ่ง แต่ตอนประกาศดันนับบอดี้ได้ 3 เลยบรรยายไปผิดๆบ้าง ขออภัยด้วยครับ

เดี๋ยวนี้แทบไม่ค่อยได้เข้าบล๊อคเลย แต่เห็นเป็นคุณ wu เลยต้องเข้ามาดูผลรางวัลกันหน่อย

แอบอ่านไล่ลุ้นมา ตื่นเต้นยิ่งกว่าประกาศออสการ์เสียอีก

เพิ่งหา blog เจอ อ่านแล้วอินสุดๆ ความชอบบวกความขยันทำให้ชีวิตมีสีสันขึ้นเนอะ ว่าแต่ว่าหายเซ็งยังอะเมื่อมาบางกอก :)

เทียบกับผลรางวัลชมรมวิจารณ์ ครั้งที่ 16 แล้วใกล้เคียงกันน่าดูเลยนะครับเนี่ย (ไม่ตรงแค่ นำชาย สมทบชาย สมทบหญิง)