Zombie Prince... รักลวงใจ # ปราณธร

สำนักพิมพ์แจ่มใส

ดำกับขาว...สองสีซึ่งยืนอยู่กันคนละปลายขั้ว ไม่มีทางผสมกันได้โดยไม่สูญเสียสีสันของตน เปรียบเหมือนกับเขาและเธอ ‘สีหราช’ ทายาทราชายาเสพติด เจ้าชายแห่งความมืดมิดที่ยากจะมีใครหาญกล้าต่อกร และ ‘ปาณิสรา’ คุณหมอที่อุทิศทั้งชีวิตเพื่อช่วยเหลือผู้คน ยึดถือความถูกต้องสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด

แต่ใครจะคิดว่าแม่เหล็กต่างขั้วจะโคจรมาเจอกัน ก่อให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันตามมามากมาย เหตุเพราะเขาคือฆาตกรใจร้ายที่ทำตามใจตัวโดยไม่นึกหวั่นเกรงต่อสิ่งใด ส่วนเธอก็ต่อต้านโดยไม่หวาดหวั่นต่อภัยที่จะตามมา

สามัญสำนึกบอกเธอว่าเขาเป็นคนเลว หากส่วนลึกของหัวใจก็บอกให้ยอมศิโรราบต่อเขา ขณะที่เขาผู้ซึ่งเพิกเฉยต่อความดีงามทั้งปวงนั้นคิดเพียงอย่างเดียว คือฉุดเธอลงมาเกลือกกลั้วในชีวิตราตรีอันมืดมนนี้ด้วยกัน ถูกผิดดีชั่วต่อสู้กันภายใน เมื่อคนที่รักกลับกลายเป็นคนที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกได้!!

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ความรู้สึกหลังอ่าน...

ด้วยความที่ชอบเรื่องราวดราม่า พอได้เห็นรีวิวของคุณ Aneem ก็รู้สึกว่าต้องหามาอ่านให้ได้... และมันหายากมาก!!

แต่ในที่สุดโชคก็เข้าข้าง... พี่ที่ทำงานมีหนังสือเล่มนี้พอดีเลยให้ยืมมาอ่าน แม้พี่เขาจะไม่ได้บังคับให้คืนอย่างรวดเร็ว แต่ด้วยความเกรงใจเลยต้องรีบอ่าน คราวนี้ดองไม่ได้ต้องลัดคิว อิอิ!

ขอเล่าความรู้สึกโดยไม่ลงรายละเอียดเรื่องราว ... แต่ก็ยังมี สปอยล์ นะคะ

ปาณิสรา...หมอนิด เป็นนางเอกนิยายที่ถูกใจเรามาก มีจิตใจดีงาม มีความเสียสละ ใจแข็ง ยึดมั่นในความดีและความถูกต้อง

สีหราช...ผู้มีคุณลักษณะเหมาะจะเป็นพระเอกนิยายตบจูบทุกอย่าง เว้นเสียแต่ หาความดีไม่เจอ บทสรุปเขาจึงเป็นได้เพียงตัวเอกที่ไม่ใช่พระเอก... ถ้าพระเอกหมายถึงคนที่ได้กับนางเอกตอนจบอ่ะนะ

ลองคิดว่าตัวเองเป็นหมอนิด... (ถึงหน้ากับวัยไม่ให้แต่ใจรัก555) เจอกับผู้ชายแบบนี้ เราคงพูดได้เต็มปาก ว่ายังไงก็ไม่รัก และคงไม่สามารถทำให้จิตใจไหวเอนไปตามคำบอกรักของสีหราชได้ แค่ที่มาทำให้เพื่อนรักตายก็แทบไม่ต้องมาเผาผีกันแล้ว... ยังไม่ต้องพูดถึงตอนที่โดนตานี่ตบแถมขู่จะฆ่าสารพัด

ถึงตอนสีหราชบาดเจ็บ... ถ้าเราเป็นหมอนิด จะช่วยรักษาเขาหรือไม่?

ครั้งแรกที่ชายแดน... เราจะช่วย ... ถึงแม้จะรู้ว่าเขาเป็นคนไม่ดี แต่ด้วยความเป็นหมอก็คงไม่สามารถเห็นคนตายไปต่อหน้าโดยไม่ช่วยเหลือ

บาดเจ็บครั้งที่สอง การช่วยรักษาสีหราช คราวนี้ต้องแลกด้วยความรัก ... ถ้าเราเป็นหมอนิด ... ก็คงจะช่วยอยู่ดี รักจริงหรือไม่รักก็บอกว่ารักไปก่อน รักษาแล้วค่อยหาทางหนีเอาทีหลัง ... ... ก็ฉันไม่ใช่นางเอก ก็เลยคิดแบบนี้ 555

ในหนังหรือนิยายอื่นๆ เวลาตัวร้ายตาย คนอ่านอย่างเราแสนจะดีใจ สะใจ โล่งใจ ตายซะได้ก็ดี... แต่เรื่องนี้ ความรู้สึกมันมากมาย สงสาร เห็นใจ อีกส่วนหนึ่งก็คิดว่าสมควรแล้ว กรรมตามสนอง อีกส่วนก็สังเวชใจ

พันรบ... นายเหมาะจะเป็นพระเอกแล้ว ... ถ้าสีหราชมีความดีอยู่ในใจบ้างสักหน่อย อาจจะได้มาตบบ่าฝากฝังหมอนิดให้นายดูแล

สุดท้ายชื่นชมความสามารถของคุณกก (ปราณธร)มากค่ะ สามารถสร้างตัวเอกที่ร้ายที่เลวจริงถึงจิตวิญญาณแล้วทำให้คนอ่านเทใจให้ได้ขนาดนี้

อ่านจบ... ไม่ได้เสียน้ำตา ... แต่ว่ามันหน่วง ๆ อยู่ในหัวใจ