ปราสาทมืด # จุลลดา ภักดีภูมินทร์

สำนักพิมพ์รวมสาส์น

พิมพ์ครั้งที่ 3 พ.ศ. 2537

จำนวน 339 หน้า

หม่อมเจ้าหญิงอุมารังษี อิศรา ผู้สวย สง่า หยิ่งในศักดิ์ศรีและชาติตระกูล ไม่อาจทนรับเรื่องที่หม่อมอร มารดาของเธอจะแต่งงานใหม่กับ นายเม้ง อดีตลูกชาวจีนที่เคยอาศัยในบ้านก่อนจะทำการค้าร่ำรวยขึ้นมา เธอจึงหิ้วกระเป๋าออกจากบ้านตามลำพัง หวังไปหางานทำเป็นครูที่จังหวัดเชียงใหม่

ขณะเดินทางโดยรถไฟ เธอได้พบกับ ชายผู้เคร่งขรึม ดูแต่งตัวดี และสุภาพ หลังสอบถามทราบว่าเธอจะไปหางานทำเป็นครู เขาจึงเสนอให้ไปทำงานเป็นครูพี่เลี้ยงให้กับน้องสาวพิการที่บ้านของเขา ทั้งว่าที่นายจ้างและลูกจ้าง จึงเดินทางไปด้วยกัน ที่หมายคือ บ้านหลังใหญ่ทรงยุโรป ดูเก่าแก่และน่าหวั่นกลัว ตั้งอยู่โดดเดี่ยวกลางเนินเขา ... บ้านที่ได้รับการกล่าวขานจากคนภายนอกว่า...ปราสาทมืด

---การตัดสินใจของท่านหญิงครั้งนี้ นับว่าไว้ใจคนมากไป ยอมตามเขาไปถึงบ้าน โดยตัดสินใจเอาจากหน้าตาท่าทางที่น่าไว้ใจของเขาเท่านั้น ทั้งคู่ไม่รู้จักชื่อกันด้วยซ้ำ จนไปถึงบ้านแล้วนั่นแหละ ค่อยมีการแนะนำตัวกัน แต่มองอีกทางเลือกหนึ่ง คือไปให้ถึงเชียงใหม่ แล้วค่อยติดต่อเพื่อนซึ่งก็ไม่แน่ว่าจะติดต่อได้หรือไม่ อาจจะต้องหลงเคว้งคว้างอยู่ที่นั่นแล้วอาจจะถูกคนทำร้าย มันก็ตัดสินใจยากอยู่นะ เมื่อนึกว่าสมัยก่อนการติดต่อสื่อสารไม่ได้สะดวกเหมือนปัจจุบัน แต่ถ้าให้ดี ก็ไม่ควรออกจากบ้านโดยไม่มีการวางแผนตั้งแต่แรก---

นายแพทย์ภะรต ภารตรักษ์ เจ้าของปราสาทมืดเป็นแพทย์ใหญ่ใจดี แต่ภายนอกเงียบขรึม เย็นชา ด้วยปัญหาในอดีต เขาดูแล ‘คุณแจ๋ว’ น้องสาวพิการ เดินไม่ได้และเป็นใบ้ ด้วยความรักน้อง เขาจึงจ้างครูพิเศษมาช่วยสอนหนังสือที่บ้าน ... ครูอุมา... หญิงสาวที่เขารู้สึกต้องชะตาตั้งแต่แรกพบ และยิ่งพอใจเมื่อเธอรักและดูแลน้องสาวของเขาได้เป็นอย่างดี นับวันยิ่งผ่านไป ความรู้สึกผูกพันยิ่งมากขึ้น แต่เขาต้องซ่อนไว้ เพราะรู้ตัวดี ว่าเขาเองไม่สามารถจะรักใครได้...เขาไม่ดีพอ

---เรื่องความรักที่ซ่อนไว้นี่ ขอบอกว่าซ่อนเก่งมากๆๆๆๆ ขนาดคนอ่านยังแทบไม่เห็น 555 แล้วจะไปหวังให้นางเอกเห็นน่ะเหรอ! ยากกกก ดังนั้นบทหวาน ๆ ระหว่างพระนางก็เลยมีน้อยนิดตอนใกล้จะจบเรื่องนั่นแหละ---

บ้านหลังใหญ่ แต่บรรยากาศเงียบเหงา ชวนอึดอัด และดูเหมือนมีความลับซ่อนอยู่... แม้จะอยากรู้ แต่ท่านหญิงก็ต้องอดทน พยายามไม่ค้นหาคำตอบด้วยตัวเอง ด้วยหวังว่าสักวันหนึ่ง ความจริงจะต้องเปิดเผย ... และอีกสาเหตุหนึ่งคือ ... เธอไม่อยากเป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไป

“สัญญากับฉันได้ไหมว่า ต่อไปเธอจะต้องไม่พยายามสนใจกับทุก ๆ อย่างในบ้านนี้ ...การได้รู้ความลับทุกอย่างไม่เกิดประโยชน์อะไรขึ้นแก่เธอดอก นอกจากความพอใจของผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ฉันหวังว่าเธอคงจะเป็นผู้หญิงที่ผิดกับผู้หญิงคนอื่นเหมือนดังที่ฉันเคยคาดไว้เมื่อได้พบเธอครั้งแรกบนรถไฟ”

---และท่านหญิงก็ทำได้จริง ๆ แม้จะสงสัยหลายเรื่อง แต่ก็พยายามไม่สนใจ ... เราค่อนข้างเลื่อมใสเธอนะ มาคิด ๆ ดู นิสัยอยากรู้อยากเห็น ก็เป็นธรรมดาของผู้หญิงแหละ แหะ ๆ เราก็เป็น---

ความลับอะไรกันแน่ ที่คนในบ้านพยายามปกปิด

ความผิดอะไรกันแน่ ที่ทำให้หมอภะรตต้องเฝ้าโทษตัวเอง

มีเรื่องราวโยงใยถึงสมัยก่อนที่ค่อย ๆ เผยออกมาช่วงท้ายเรื่อง

ครูอุมา จะเป็นครูอุมา อยู่ตลอดไปหรือไม่...

จุดขัดใจ (สปอยล์) ให้คุณแจ๋วป่วยหนักจนหมอภะรตต้องไปตามง้อครูอุมากลับไปที่ปราสาทมืดเพื่อดูใจคุณแจ๋ว และในที่สุดคุณแจ๋วก็เสียชีวิต เข้าใจว่าต้องหาอะไรที่แรงพอจะทำให้คนเจ้าทิฐิอย่างหมอภะรตกับหม่อมเจ้าหญิงอุมารังษียอมหันหน้าเข้าหากัน แต่ว่าเราก็เศร้าอยู่ดี แต่ผู้เขียนก็ไม่ได้เน้นดราม่าในจุดนี้นัก

--- เรื่องนี้เคยดูละคร เมื่อนานมาแล้ว จำได้ว่าชอบละครมาก ชอบพี่วิลลี่สมัยหนุ่ม ๆ 555 ส่วนหนังสือจำไม่ได้ว่าเคยอ่านหรือยัง พอมาอ่านใหม่นี้ก็คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยอ่าน แต่ก็ไม่แน่ใจอยู่ดี---

ปล. เรื่องนี้ไม่มีผีนะคะ