#จนศพสุดท้าย by Agatha Christie, ขีดขิน จินดาอนันต์ (Translator)

สำนักพิมพ์แพรวสำนักพิมพ์

จำนวนหน้า 201 หน้า

คำโปรย...

"สิบ..." คนแปลกหน้าสิบคนถูกล่อมายังบ้านหลังหนึ่งบนเกาะอันโดดเดี่ยว นอกชายฝั่งเดวอน โดยชายลึกลับผู้มีนามว่า อ. น. โอเวน

"เก้า.." ระหว่างอาหารค่ำ เสียงที่บันทึกไว้กล่าวหา พวกเขาแต่ละคนว่าเคยทำความผิดลับ ๆ และพอสิ้นคืนนั้นแขกคนหนึ่งก็เสียชีวิต

"แปด... " ระหว่างที่ติดเกาะ ด้วยเกิดพายุรุนแรง และถูกเพลงกล่อมเด็กเก่าแก่โบราณตามหลอน แขกที่เหลือก็เริ่มทยอยตายไป..ทีละคน..ทีละคน

"เจ็ด.." ใครคนใดในสิบคนนี้คือฆาตกร และจะมีใครรอดชีวิตไปได้หรือไม่ .....

————— หลังอ่าน —————

เรื่องนี้เปิดเรื่องมาเป็นเหมือนแนะนำตัวละคร   แต่ละคนที่ได้รับเชิญให้ไปที่เกาะทหาร พวกเขาเป็นใคร ได้รับการติดต่ออย่างไร บุคลิกคร่าว ๆ ของพวกเขาเป็นไง  ตอนแรกเราก็งงนิดหน่อย ว่าทำไมตัวละครเยอะจัง พออ่าน ๆ ไปถึงได้เก็ต ว่ามันต้องเยอะแหละ ตามเนื้อเรื่องเขาอะนะ

เกาะทหาร เป็นเกาะโดดเดี่ยว ที่ต้องนั่งเรือไประยะหนึ่ง  ทางเข้าออกมีทางเดียวคือทางเรือเท่านั้น  

พวกเขาทั้งหมดเมื่อไปถึงเกาะแล้ว ก็เหมือนโดนตัดขาดจากภายนอก  แต่ตอนแรกก็ดูไม่มีอะไรน่ากลัว เพราะบนเกาะนั้นสิ่งอำนวยความสะดวกพร้อม  เพียงแต่เจ้าของเกาะ ผู้เป็นปริศนา กลับติดธุระบางอย่าง ทำให้เดินทางมาไม่ได้  

แต่แล้วก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น เมื่อเริ่มมีคนตายไปทีละคน ๆ ... จากคนทั้งหมด 10 คนบนเกาะปิด  ที่สำรวจแล้วไม่มีทางมีคนอื่นเข้ามาแน่  ดังนั้น ฆาตกรต้องเป็นหนึ่งในพวกเขา  แต่จะเป็นใคร  และพวกเขาจะมีใครคนหนึ่งรอดชีวิตหรือไม่  

ใครรอดเป็นคนสุดท้ายคือฆาตกรหรือเปล่า

แล้วถ้าตายหมดทั้ง 10 คนล่ะ  จะสรุปว่าใครคือตัวการตัวจริง

เป็นนิยายฆาตกรรมที่อ่านเพลินอะ  ก็คือลุ้นกับพวกเขานะ ว่าใครจะเป็นเหยื่อรายต่อไป ใครจะรอด แล้วยังมีเพลงกล่อมเด็กเกี่ยวกับทหารน้อยสิบนาย (มีเพลงอยู่ในหน้าแรกของหนังสือด้วย) ที่ทำให้เราคาดการณ์ว่าคนต่อไปที่ตายจะตายแบบไหน จะเหมือนในเพลงหรือเปล่า ถือว่าสร้างสีสันดี   แล้วเราเดาไม่ออกเลยว่าใครเป็นฆาตกร  นี่ดีนะที่สุดท้ายแล้วมีเฉลย ไม่งั้นคงอัดอั้นตันใจตายเลย