เป็นเช่นข้าสิ...คืองาม by 九鹭非香, จิ่วลู่เฟยเซียง, อาจือ (Translator)

สำนักพิมพ์อรุณ

จำนวนหน้า 372 หน้า

คำโปรย...

เมื่อองค์หญิงแห่งต้าถังและองค์รักษ์หลบหนีการไล่ล่าจนตกหน้าผา วิญญาณของทั้งคู่ก็ข้ามเวลานับพันปีมาสู่ยุคปัจจุบัน ในร่างของนักศึกษามหาวิทยาลัย... ที่นี่ทั้งสองพบความเปลี่ยนแปลงและต้องปรับตัวกับสิ่งใหม่ๆมากมาย

หลี่หยวนหยวนพบว่าทัศนะของผู้คนในยุคนี้แตกต่างจากยุคของเธออย่างใหญ่หลวง โดยเฉพาะทัศนะเรื่องความงาม!

แต่ในโลกที่ทำให้เธอรู้สึกแปลกแยกนี้ โชคดีที่เธอยังมี เยี่ยนซือเฉิง องครักษ์ที่คอยอยู่เคียงข้างเธอเสมอมา และโดยไม่ทันรู้ตัว เมล็ดพันธุ์ที่หล่อเลี้ยงอยู่ในหัวใจมากว่าสิบปีก็งอกงามกลายเป็น...ความรัก!

“ซือเฉิง ขอบคุณนายจริงๆ ที่คอยอยู่เคียงข้างฉัน”

“ซือเฉิงต่างหากที่ต้องขอบคุณที่มีองค์หญิงอยู่เคียงข้าง”

“ซือเฉิง”

“พะย่ะค่ะ”

“ฉันชอบนาย”...

ไม่ง่ายเลยที่องค์หญิงผู้สูงศักดิ์จะบอกรักองครักษ์

และยากยิ่งกว่าที่องครักษ์แสนซื่อผู้มองตนต่ำต้อยจะกล้ารับรักองค์หญิง

สี่ปีในรั้วมหาวิทยาลัย ท่ามกลางกระแสสังคมยุคใหม่

กับทัศนะสองโลกที่แตกต่าง ความรักระหว่างองค์หญิงกับองครักษ์จะเป็นจริงได้หรือไม่

—————— หลังอ่าน ——————

เยี่ยนซือเฉิง  vs หลี่หยวนหยวน

พระเอกนางเอกข้ามเวลาจากยุคอดีต มาอยู่ในโลกปัจจุบัน

พวกเขามาอยู่ในร่างของคนชื่อเดียวกับตัวเอง  แต่รูปร่างหน้าตานั้นเปลี่ยนไป ก็ดีนะ คนอ่านจะได้ไม่สับสน ไม่ต้องจำชื่อเยอะดี ฮี่ๆ 

เราชอบพล็อตและแก่นเรื่องที่ผู้เขียนต้องการจะสื่อค่ะ

อย่างแรกเลยคือ เรื่องทัศนะความงามของคนต่างยุคสมัย  

นางเอกที่ในอดีตเคยผอมแห้ง ดูเป็นคนไม่แข็งแรง และไม่สวยในยุคอดีตที่ตนจากมา พอมากลายเป็นสาวเจ้าเนื้อ ก็รู้สึกดีใจว่าตัวเองสวยสมบูรณ์ขึ้นมา  ... แต่คนรอบข้างกลับดูถูกนางหาว่าอ้วนขี้เหร่  

ตอนแรกนางก็ไม่สนใจ  คิดแต่ว่า ต้องอ้วนแบบนี้สิถึงจะงาม ... เราเห็นด้วยในเรื่องของความมั่นใจ คนเราจะรูปร่างยังไงถ้ามีความมั่นใจในตัวเองก็ไม่เห็นต้องแคร์ ... แต่ อ้วนมันดีจริง ๆ เหรอ ~~ ในจุดนี้ นักเขียนได้จุดประกายความคิด และเปิดมุมมองให้แก่ตัวละครด้วยว่า  อ้วนเกินไปมันก็ไม่ดี  มันต้องมีสุขภาพแข็งแรงด้วยสิ  ... เลยนางเอกเริ่มออกกำลังกายและคุมอาหาร  ไม่ต้องผอมเพรียวก็ได้ แต่ต้องแข็งแรงนะ  ...  ชอบอะ

ประเด็นที่สอง คือเรื่องของการปรับตัวเข้ากับโลกใหม่ และการพยายามทำให้พระเอกเห็นคุณค่าในตัวเอง ยอมรับเรื่องความเสมอภาคของทั้งคู่ในปัจจุบัน 

เนื่องจากเขาเป็นองครักษ์ให้นางมาตั้งแต่เด็ก ก็เลยยอมดูแลแบบถวายหัว ไม่ยอมจะตีตัวเสมอนายเด็ดขาด  องค์หญิงว่าไง ซือเฉิงก็มีแต่ยอมตาม 

ใครทำร้ายองค์หญิง เขาก็ต้องตามไปจัดการไม่มีทางปล่อยให้รอด

หายใจเข้าหายใจออกแทบจะเป็นองค์หญิงทั้งหมด   งานบ้าน งานครัว เป็นหน้าที่เขาหมด ให้แบกเดินขึ้นเขาก็ไม่เคยบ่น แม้นางจะอ้วนกลมแค่ไหนก็ตาม

พระเอกงานดีขนาดนี้ โอ๊ยยยยย  ขอก้อปปี้ไว้เยอะๆ  เลยได้ไหม

บรรยากาศของเรื่องเป็นชีวิตเด็กมหาวิทยาลัย  มีเพื่อนๆ มีกิจกรรมโน่นนี่ 

อ่านแล้วก็เหมือนได้ย้อนอดีตไปนึกถึงวัยนั้นอะนะ  ชีวิตเด็กมหาวิทยาลัยนี่ก็คงคล้ายๆ กันหมดไม่ว่าชาติไหน  เราว่าเป็นช่วงที่สนุกสุดละ

สรุปว่าเรื่องนี้สนุกดีค่ะ