To sooth my soul
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2556
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
30 ตุลาคม 2556
 
All Blogs
 
นี่แหละชีวิตของฉัน

ในช่วงที่ชีวิตที่ผมรู้สึกแย่มากๆ ไม่รู้จะหันไปพึ่งสิ่งใด วันหนึ่งๆ ไม่รู้ว่าจะทำอะไร เหมือนร่างไร้ชีวิตรอวันเน่าเท่านั้น มองกำแพง มองเพดาน แล้วเหม่อลอยไปวันๆ

อาการที่แสดงออกมาแบบนั้น ไม่ใช่อาการของคนไร้เป้าหมายหรอกครับ ผมเชื่อว่าทุกคนมีเป้าหมาย และเป้าหมายนั้นคือ'ความสุข'

เพียงแต่ตอนนั้นผมยังไม่รู้ว่าจะไปหาความสุขนั้นมาจากไหน

เป็นโชคดี ที่ผมไม่ถูกทอดทิ้ง เพราะก่อนหน้านั้นผมก็ไม่ได้ทำตัวให้เลวร้ายนัก แม้สมองผมแย่ลง จิตใจทรุดลง ร่างกายผมอ่อนแอลง ผมก็ยังมีความหวังอยู่บ้างแม้ไม่ได้อยู่ในตัวเอง ก็อยู่ในตัวผู้ดูแลผม ผมรู้ว่าผมมาผิดทางเมื่อเห็นว่าตัวผมทำให้ผู้ดูแลต้องเสียใจ ทำให้คนที่รักต้องเสียใจ

แต่ความหวังถ่ายทอดกันได้ เชื่อไหม ความเชื่อของผู้ดูแลที่เชื่อว่าจะทำให้ผมกลับมาเป็นปกติได้นั้นถ่ายทอดมายังตัวผม ทำให้ผมรู้สึกไม่ไร้ค่า 

และความรู้สึกที่ตัวเองไร้ค่านั้นก็ลดทอนลงไปอีก เมื่อผมได้เห็นคนที่แย่กว่า แต่ได้ทำอะไรหลายๆ อย่างเพื่อคนอื่น แม้ว่าจะเป็นเพียงทำสิ่งเล็กๆ แต่พอทำได้สำเร็จ และมีคนเห็นคุณค่าของมัน ผมจึงรู้สึกดีมากๆ

คนๆ หนึ่งบอกผมว่า ชีวิตก็เหมือนการเดินทาง ขอเพียงรู้จุดหมายปลายทางก็ไปถึง สมมติว่าอยากไปสุขุมวิท แต่ขึ้นรถผิดไฟฟ้าผิดสายที่สยาม เลยหลงไปสนามกีฬา ชีวิตเราก็ยังไม่ได้สิ้นลง จงหาทางกลับมาสยาม แล้วขึ้นรถไฟฟ้าให้ถูกสายไปให้ถึงสุขุมวิท

ใช่เลย ชีวิตผมยังมี และผมก็ไม่ได้อับจนถึงขนาดสมองไม่ทำงาน ตราบใดที่รู้เป้าหมาย ตราบใดที่ยังคิดได้ ยังมีแรง ก็ยังหาทางไปให้ถึงได้

สำหรับผมช่วงเวลาที่นอนซมและทุกข์ทนก็ไม่ได้สูญเปล่า เพราะมันให้ผมคิดได้ว่า คุณค่าของชีวิตมันไม่ได้ขึ้นกับว่ามีชีวิตอยู่นานหรืออยู่ไม่นาน ดังนั้นไม่ต้องไปกังวลมากเรื่องอายุจะยืนหรือไม่ยืน แค่คนมีอายุยืนมีโอกาสมากว่า ดังนั้นการเลือกว่าจะทำหรือไม่ทำชีวิตให้มีคุณค่านั้นขึ้นอยู่กับตัวเราเอง

ชีวิตจะยาวหรือสั้นนั้นไม่สำคัญเลย แค่ทำชีวิตที่มีให้มีคุณค่ามากที่สุดก็พอ แม้ไม่มีคุณค่าในสายตาคนอื่น แต่ให้มีคุณค่าในสายตาของตนก็เองยังดี 

ก่อนจะเป็นเพชรมันก็เป็นแค่ก้อนถ่านดำๆ ที่อยู่ใต้โลก

หลังจากที่มันถูกหลอมด้วยความร้อนอันมหาศาลแล้วเย็นลงเป็นผลึกได้ มันถึงจะเป็นเพชร และเมื่อเป็นเพชรไปแล้ว ความแข็งแกร่งของมันก็มากนัก

เชื่อเถอะ แม้ตอนนี้ผมจะเป็นแค่ถ่านดำ แต่ความยากลำบากจะหล่อหลอมผมให้แข็งแกร่งขึ้น ผมจะสะสมความแข็งแกร่งนั้นเข้า แล้ววันหนึ่งเจ้าถ่านดำนั่นจะกลายเป็นเพชร

ผมจะไม่หวังหวังว่ากระบวนการนั้นจะเร็วนัก เพชรแท้นั้นเล่าความเป็นมาของโลกได้ลึกซึ้งต่างกับเพชรสังเคราะห์ที่มีเรื่องราวอีกแบบหนึ่ง

แต่ถ้าคิดในอีกแง่หนึ่งที่ว่า เพชรหรือ ถ่านดำนั้น ก็ไม่ต่างกันเลยก็ได้ 

และนั่นก็สุดแท้แต่คนๆนั้นจะเลือก ที่จะคิด และ เลือกที่จะเป็น เท่านั้นเอง 


และผมจะไม่ชิงมอดไหม้ไปก่อนแน่นอน 





Create Date : 30 ตุลาคม 2556
Last Update : 30 ตุลาคม 2556 13:27:45 น. 1 comments
Counter : 840 Pageviews.

 
แวะมาทักทายและอ่าน
ชีวิตของคุณ


โดย: ยายเก๋า (ชมพร ) วันที่: 30 ตุลาคม 2556 เวลา:17:23:57 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Polarbee
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [?]




ไม่เขียน ไม่เลอะ
ไม่เปรอะ ไม่ผิด
ไม่เขียน ไม่คิด
ไม่ผิด ไม่จำ
New Comments
Friends' blogs
[Add Polarbee's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.