BlogGang.com : : poykickic : ไปเที่ยว...ช่วงตรุษจีน

ไปเที่ยว...ช่วงตรุษจีน

ช่วงนี้ห่างหายจากการ up blog อีกแล้ว
ตอนนี้น้องปกป้องก็อายุ 1 ขวบ 3 เดือนกว่าๆ แล้ว เร็วมากๆ เลย ตอนนี้รู้มาก ขี้อ้อน พูดมาก เริ่มจดจำ มีหลายอย่างที่แม่อยากบันทึกไว้ เดี๋ยวลืม อย่างแรกเลย ปกป้องพูดคำว่าแม่ได้แล้ว ดีใจมากเลย พูดครั้งแรก เมื่อวันที่ 10 ก.พ.54 คนเป็นแม่อ่ะน่ะ ได้ยินลูกพูดว่าแม่ก็ดีใจเป็นธรรมดา และตามมาติดๆ พูดคำว่าพ่อ ครั้งแรก วันที่ 13 ก.พ. 54 พ่อเค้าก็ดีใจมากเหมือนกัน

เล่าเหตุการณ์ย้อนหลังที่ผ่านมา ( นี่แหละน่ะผลจากการไม่ค่อย up blog )
วันที่ 24 ม.ค. ลูกแม่มีอาการตัวรุมๆ พออีกวันมีไข้ 38.5 แม่พาลูกไปหาหมอที่คลินิกหมอปืน เด็กๆ ไม่สบายเยอะมากๆ คุณหมอใจดี หายไวๆ น่ะ อีกไม่กี่วันเราจะมีเดินทางไกล

ช่วงวันตรุษจีนที่ผ่านมา เรากลับบ้านต่างจังหวัดกัน ไปบ้านแม่ที่ใต้ จ.สงขลา กลับไปหา ตากะยาย แม่ได้จองตั๋วเครื่องบินไว้แล้ว เดินทาง ไป วันที่ 1 ก.พ. กลับวันที่ 7 ก.พ. แต่ขาไปต้องยกเลิก เพราะคุณตาเค้าซื้อรถใหม่ พ่อกะแม่เลยอาสาขับรถไปส่ง ขาไปเราเดินทางวันที่ 31 ม.ค. ขับไปเรื่อยๆ แวะเที่ยวไปด้วย กลางวันแวะกินข้าวที่อ่าวมะนาว ช่วงนี้คลื่นลมแรง เสร็จเดินทางต่อมาพักที่ จ.ชุมพร 1 คืน ( ปกป้องไม่งอแงเลย ท่าทางจะชอบเที่ยว ) แต่ลูกแม่เป็นเด็กนอนยาก ห่วงเล่น กว่าจะนอนได้ก็ปาไป 4 ทุ่ม ตอนนี้ก็เป็น กว่าจะนอนได้ 4 ทุ่มถึง 4 ทุ่มครึ่ง แม่ทั้งกล่อม ร้องเพลง ตบก้น กว่าจะหลับเล่นแม่เหนื่อย มีบางคืนแม่แอบแว๊บหลับไปก่อนก็มี 555 อ้าว! ไปไหนล่ะคราวนี้ มาเล่าเรื่องเดินทางกลับบ้านแม่ต่อ พอเช้าของวันที่ 1 ก.พ. เราก็เดินทางต่อ ไปถึงบ้านแม่ประมาณบ่าย 2 ไปถึงคุณยายคงคิดถึงรีบเข้ามาหา แต่ลูกแม่ร้องซะงั้น ช่วงเวลาที่อยู่บ้านลูกแม่ไม่ยอมให้ใครอุ้มเลย พ่อกะแม่ล่ะเหนื่อย แต่ยอมเล่นด้วยน่ะ แต่กว่าจะชินก็ปาเข้าไปวันที่ 2-3 แล้ว ลูกแม่ติดกอยุ่นมาก เดินตามตลอด อาจจะเห็นว่าเป็นเด็กด้วย แต่ก็เด็ก ป.6 แล้วน่ะ กอยุ่นก็น่ารักน่ะ เล่นกะน้องให้น้องได้หัวเราะเสียงดัง แต่ก็มีแว๊บไปเล่นกะเพื่อนวัยเดียวกัน และไปร้านเกม 555
ระหว่างที่อยู่บ้านแม่ ลูกแม่โดนยุงกัดไปหลายตุ่มเลย พ่อเค้ากลุ้มใจมาก แม่ล่ะเบื่อ แค่วันแรกมาถึงลูกแม่ก็โดนไป 6 ตุ่ม แถมมีวันนึงโดนที่หู นี่บวมเป่งเลย สงสารมากๆ แต่ทำไงได้ล่ะ วันที่ 3 ก.พ. เราเดินทางมาทำเรื่องจดทะเบียนรถใหม่ ที่จ.สงขลา แต่ไม่สำเร็จติดปัญหาเรื่องเอกสาร เสร็จแล้วแวะไปเกาะยอ กินข้าวเที่ยงกัน จำชื่อร้านไม่ได้แล้วอ่ะ แต่อาหารอร่อยมาก แล้วก็ไปเที่ยวหาดสมิหลากันต่อ พ่อเค้าอยากมาถ่ายรูปกะนางเงือก แม่เองก็ไม่ได้ไปนานมากๆๆๆ อะไรๆ เปลี่ยนแปลงไปเยอะเลย
และแล้วก็ถึงวันเดินทางกลับ คุณยายเดินทางมาด้วย (จะเข้ามาตรวจรักษาตาเห็นบ่นมองไม่ค่อยชัด ) วันเดินทางกลับแม่ก็แอบกลุ้มใจนิดนึง เพราะลูกแม่เดินทางกะเครื่องบินครั้งแรก จะงอแงมั้ย จะร้องรบกวนคนอื่นรึป่าว กังวลไปต่างๆ นาๆ สุดท้ายไอ้ที่กังวลไว้ ไม่เป็นอย่างที่คิด ลูกแม่ไม่งอแง เอาแต่พูดเจื้อยแจ้วไปเรื่อยๆ และตอนเครื่องลงก็หลับปุ๋ยซะงั้น แม่ล่ะโล่งอก แต่ส่วนพ่อหนูผิดคลาด บ่นปวดหัว ปวดหู ถึงขั้นน้ำตาไหลเลย สงสารแต่ช่วยอะไรไม่ได้ ( สุดท้ายเดินทางกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ ส่วนคุณยายไปกะน้องสาวแม่ต่อ ไปหาหมอตา )
วันที่ 9 ก.พ. อยู่ๆ ลูกแม่ก็มีไข้สูง ตอน 4 ทุ่ม แม่ล่ะงง ช่วงเย็นยังเล่นไม่มีอาการใดๆ เลย ยังดีๆ คืนนั้นทั้งคืน แม่ให้ยาลดไข้ และเช็ดตัวลูกทั้งคืน พอเช้าแม่รีบพาลูกไปหาหมอที่รพ.นวมินทร์ 9 พ่อเค้ากลัวลูกแม่เป็นไข้เลือดออก เพราะช่วงกลับบ้านแม่ที่ใต้ ลูกแม่โดนยุงกัดเยอะมาก พอไปถึงพยาบาลวัดไข้ แล้วพาตัวลูกไปเช็ดตัวเพราะไข้ขึ้นสูง ลูกแม่ร้องๆ แม่ล่ะสงสาร คุณหมอตรวจอาการลูกแจ้งว่าไม่น่าจะใช่ไข้เลือดออก ให้รอดูอาการอีก 2 วัน ถ้าไม่ดีขึ้นต้องกลับมาเจาะเลือด ก็ได้ยาฆ่าเชื้อ ยาลดไข้ คุณหมอให้ยาละลายเสมหะ กะยาแก้ไปมาเผื่อ (ถ้าไม่มีอาการไม่ต้องกินยา 2 ตัวนี้ ) หมดค่าใช้จ่ายไป 1166 บาท ( พออีก วันสองวันลูกแม่อาการดีขึ้น กลับมาซนเหมือนเดิม ไม่มีไข้แล้ว ) โล่งอกไม่ต้องกลับไปโดนเจาะเลือด

วันนี้แค่นี้ก่อนน่ะ แล้วจะเข้ามา up blog บ่อยๆ จ้า