หยุดงาน.ลั้นลา
มะวานตื่นเช้ามาด้วยความที่ฝนตกรถติดก็หงุดหงิดเป็นอย่างยิ่งอย่ากระนั้นเลย เลี้ยวกลับเข้าบ้าน นอนให้สำบายอุราตลอดวันอ่านหนังสือจบไปสามสี่เล่มคุ้มค่ามากมาย กับการได้เป็นตัวของตัวเองไม่ต้องนั่งรอคอยนับเวลาทำตัวไร้ค่าไปวัน ๆ ก็เข้าใจนะ พยายามเข้าใจว่า ช่วงนี้งานมันน้อยแต่ความรู้สึกที่ว่าตื่นมา ไม่อยากไปทำงาน มันก็เพิ่งเป็นนั่นแหล่ะสำหรับคนที่ใคร ๆ ให้คำนิยามว่า บ้างาน เช่นเราคิดดู มีแฟนกี่คนก็ยังพบกันที่ทำงาน ก็จะเอาเวลาไปหาที่หนายมาทำงานสาย ๆ กลับบ้านสามสี่ทุ่ม เสาร์ อาทิตย์ ก็ไม่ได้ละเว้นทำงาน ลั้นลา ตลอด ด้วยความที่ช่วงเวลาดังกล่าวชาวบ้านเค้าไม่ทำงานกันก่อให้เกิดความเงียบสงบ บังเกิดพุทธิปัญญาอย่างแรงกล้าปั่นงานได้ยิก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ก็มีหลายคนเตือนแหล่ะว่าให้ทำงานเวลาที่ชาวบ้านเค้าทำกันนอกจากนั้น ก็ให้มีชีวิตส่วนตัวเสียบ้างไม่เค้ย ไม่เคยจะแยกออก จนพาลจะเรียนไม่จบเอาเพื่อนร่วมงาน บรรยากาศจะเป็นอย่างไรบ้างไม่เคยต้องสน ขอเพียงแต่มีงาน งาน งาน ให้ทำ จนกระทั่งชีวิตพลิกผันกลางอากาศมีโผโยกย้าย เท่านั้นแหล่ะคับพี่น้อง โลกก็หมุนกลับทุกวันนี้ยังปรับตัวไม่ได้เลย ยังพยายามนับหนึ่งถึงสิบทุกครั้งเอาทางธรรมเข้าข่มก็ยังไปไม่ค่อยจะรอดชักเบื่อ เบื่อ เบื่อ ที่ต้องมานั่งรอ รอ รอเลิกงานเฮ้อ คิดให้ดี ก็ยังว่า ดีที่ยังมีงานให้ทำแม้จะมีไม่กี่มากน้อยสิ้นเดือนรับเงินเดือนแต่ชีวิตมันไร้ค่ายังไงก็ไม่รู้ขอร้องว่าอย่าเข้ามาด่าเพราะว่าแค่อยากระบายต้องอดทนเรื่องที่ทำงานก็เบื่อจะแย่หัวใจมันบอบช้ำพอแล้ว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
คิดเสียว่า นี่เป็นรสชาติหนึ่งของชีวิตแล้วกันค่ะ มีสีสันดีออก