Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2552
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
3 สิงหาคม 2552
 
All Blogs
 

เส้นทางสู่นางงาม

ผู้หญิงเราเมื่อย่างก้าวเข้าสู่วัยสาวขบเผาะแตกเนื้อสาวเต็มตัว หากได้ลองส่องกระจกดูหน้าตัวเองแล้วไม่หวาดผวา ไปไหนก็มีคนทักว่าน่ารักมีคนจีบกันให้หัวกระไดบ้านไม่แห้ง เป็นต้องมีความคิดหลงตัวเองเข้ามาแว้บนึงที่ในชีวิตใฝ่ฝันที่จะเป็นแอร์

(แต่สำหรับคนที่ส่องกระจกแล้วหวาดกลัวตัวเอง อนุโลมให้ใฝ่ฝันเป็นพัดลมแทนแอร์แก้ขัดไปพลางๆ ก่อนได้) หรือประกวดนางามซึ่งกว่าจะได้เป็นทั้ง 2 อย่างนี้ไม่ใช่ง่ายเลย เงิน ชื่อเสียง ความภาคภูมิใครๆ ก็อยากมีอยากได้อยากเป็นกันทั้งนั้น แต่ในที่นี้ผมจะขอพูดถึงการประกวดนางามอย่างเดียวไม่พูดถึงการเป็นแอร์ ขี้เกียจ...มีปัญหาเปล่า

จากประสบการณ์ที่ผมเคยส่งเสียค่าเทอมเด็กไปหลายหน่วยกิจ เอ้ย ส่งเด็กเข้าประกวดนางงามมาหลายเวที ไม่ว่าจะเป็น นางงามจักรยาน เทพีสงคราม ธิดาเขาดิน นางงามตลาดสี่มุมเมือง มิสเซ็กส์เสื่อมออฟเดอะเยียร์ และเวทีอีกร้อยแปดทั่วประเทศนี่ยังไม่รวมถึงเวทีมวยด้วยนะ

ทำให้ผมพอที่จะนำเรื่องที่พอจะเป็นประโยชน์ต่อน้องๆ หนูๆ ที่คิดมุ่งมั่นจะผลักดันส่งตัวเองเข้าประกวดนางามกับเค้าได้เตรียมตัวกันแต่เนิ่นๆ เวลาอยู่บนเวทีจะได้ทำตัวถูกไม่ไปปล่อยไก่ในการประกวด

เบื้องต้น...

ต้องสำรวจดูหน่วยก้านหน้าตา การศึกษา อายุตัวเองก่อนว่าพอเข้าข่ายกติกาการประกวดเวทีนั้นไหม หน้าตาโอเค สูงยาวเข่าดี เตะเก่ง ศอกคม นมใหญ่ ไหล่กว้าง ถ้าไม่อึ๋ม นมไม่ใหญ่จริงไม่ต้องหาอะไรยัดตบตากรรมการ เดี๋ยวกรรมการจับได้แล้วจะโดนเค้าโห่เอา อายหน้าแหกเปล่าๆ ไม่มีนมแล้วอย่าพยายามขอร้อง แนะนำให้ไปประกวดนางงามท่ากระดานแทนคงพอทดแทนกันได้

และก็ยังต้องมีคุณสมบัติที่ขาดเสียไม่ได้อีกดังนี้...

-รักเด็ก-

อันนี้แน่นอน ถ้าทำใจให้รักเด็กไม่ได้อย่าแหยม อย่าโผล่มาให้เห็นบนเวทีนางงามเป็นอันขาด ทำใจให้แกล้งรักเด็กให้ได้ ถึงแม้ว่าในชีวิตจริงคุณผู้หญิงจะโคตรเกลียดเด็กเหมือนผมก็เถอะ ก่อนประกวดพยายามทำตัวคุ้นเคยโดยการกินตับเด็กกับบ้องหัวกะโหลกเด็กทุกวัน แล้วจะรู้สึกดีกับเด็กมากขึ้น เพราะการรักเด็กจะถือเป็นไม้เด็ดในการตอบคำถามพูดตบท้ายไว้มัดใจกรรมการ

หรือหากเคยมีประวัติพัวพันกับเด็กโดยตรงยิ่งดีใหญ่เช่น อยู่แก็งค์ลักเด็กเรียกค่าไถ่ ลักเด็กส่งขายเขมร เวลาพูดบนเวทีจะได้พูดได้เต็มปากไม่ตะขิดตะขวงใจต่อคำถามที่ว่า

“ถ้ามีความรักให้คุณแบ่งเป็น 3 ส่วนคุณจะแบ่งให้ใครบ้าง”

“ค่ะ ดิชั้นขอตอบแบบจริงใจเลยนะคะว่า ความรัก 3 ส่วนดิชั้นจะแบ่งส่วนแรกให้กับ พ่อ แม่ครอบครัว ค่ะ ส่วนที่สองจะแบ่งให้กับเพื่อนฝูงของดิชั้นค่ะ แล้วส่วนสุดท้ายแน่นอนที่สุดค่ะคือดิชั้นจะแบ่งให้เด็กทุกคนค่ะ”

“เพราะดิชั้นต้องทำงานคลุกคลีกับเด็กจึงทำให้ดิชั้นลักเด็ก (ไปเรียกค่าไถ่) เป็นชีวิตจิตใจค่า มีเด็กคนไหนอยากให้ดิชั้นลักมั่งคะ”

เพียงเท่านี้ก็จะเรียกเสียงปรบมือจากผู้ชมได้กึกก้องและคะแนนจากคณะกรรมการก็หลั่งไหลมาให้คุณอย่างท่วมท้นทีนี้ตำแหน่งจะไปไหนเสีย

-ความสามารถพิเศษ-
บางเวทีจำต้องมีการแสดงความสามารถพิเศษต่อหน้าคณะกรรมการ และฝูงชน ซึ่งต้องเป็นความสามารถที่พิเศษจริงๆ ที่คนทั่วไปทำกันไม่ค่อยได้ ไอ้ประเภทจะมาหลับตาข้างเดียวกินข้าว ท้องผูกได้ติดต่อกันนาน 5 วัน... สับหมูได้เร็ว สับรางรถไฟไม่ให้ชนกัน สับสนทางเพศ ไม่ต้องมาบอก เก็บไว้ภาคภูมิใจคนเดียวเถอะ

โดยทั่วไปที่แสดงกันก็พวก ร้อง เล่น เต้น รำ ตามๆ กันไป เล่นกลก็ได้นะ อันนี้ก็เห็นกันอยู่บ่อยๆ หรืออาจมีควงคทา ควงกระบองไฟ แต่ถ้าคุณไม่อยากแสดงควงอะไรซ้ำซากเหมือนเค้า ก็ให้แสดงการควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้ามันซะเลย กิ๊กเก่า กิ๊กใหม่ กิ๊กชาวบ้านควงมันให้หมด ตกรอบแต่สะใจคนประกวดชนะใจคนดู

-มาดมั่น สู้กล้อง-ฝึกสายตาไว้ เจอกล้องช่างภาพนักข่าวช่องไหนอย่าอายวิ่งหนีไปแอบหลังเสามาประกวด อย่าตื่นๆ เราไม่ได้ทำอะไรผิด วันนี้มาประกวดไม่ได้มาลักขโมยเด็ก มั่นใจเข้าไว้มองจิกจ้องกล้องเข้าไป สู้กล้องไว้อย่ายอมแพ้พยายามหันหน้าในมุมเด่นให้เค้าถ่ายจะได้ขึ้นกล้อง บางคนเด่นที่หน้าซีกซ้าย บางคนซีกขวา บางคนด้านซ้ายแต่ต้องเอียงคอ 45 องศา

แต่ถ้าทั้งหน้าไม่มีมุมเด่นเลย ก็หันหลังให้เค้าถ่ายแทนซะหมดเรื่อง (ถ้าในกรณีของตากล้องที่ถ่ายไม่ออกมาหลายวัน ถือว่าท้องผูกไปซื้อยามาสวนทวารซะ) ให้เค้ารู้ว่าเราประกวดแผ่นหลังโชว์หลังไม่โชว์หน้า อ้อ ต้องสามารถยิ้มได้แบบไม่มีเหตุผลด้วย ทุกครั้งที่มองกล้องต้องไม่ลืมแสยะยิ้ม ให้ด้วย

บางทีกล้องเยอะเราอาจจะไม่รู้ก็ได้ว่ากล้องไหนกำลังถ่ายเราอยู่ ให้ยิ้มรอไว้เลย ถ้าประกวดตอนเย็นวันนี้ 6 โมง ก็ให้ยิ้มรอไว้ตั้งแต่เช้ามืดตี 5 ไปเลย ยิ้มรอให้เหงือกบานกันไปข้าง หยุดหายใจทางจมูกชั่วคราวให้คิดซะว่าเป็นปลาหายใจทางเหงือกแทนไปก่อน

-เดิน-
ทันทีที่เราออกมาหน้าเวทีเราจะต้องดูดี ดูเด่นสง่าในทุกอย่างก้าวอยู่เสมอ จะมาเดินหลังค่อมไม่ได้ เดินช้าไปก็ดูน่าง่วงนอน จะเดินเร็วเหมือนคนจะรีบไปทำธุระก็ไม่งามอีก ต้องรักษาสเต็ปการเดินให้อยู่ในระดับกลางๆ เข้าไว้ โอ๊ย ทำไมเรื่องมากจริงเลย อ้าวๆ อย่าบ่นๆ ยังไม่จบนะเนี่ย มันยังมีรายละเอียดอีก ไม่ใช่สักแต่เดินให้จบๆ ไปนะจ๊ะ

วิธีการเดินที่ถูกเนี่ย เราต้องเดินไปหน้าเชิด อกตั้ง (เอ่อ มันตั้งของมันอยู่แล้วนี่นา) ให้เราฝึกเดินหน้าตั้งด้วยการหาหนังสือมาวางไว้บนหัวแล้วเดินอย่าให้หนังสือหล่น ถ้าเดินแล้วไม่หล่นถือว่าใช้ได้ ถ้าช่วงฝึกซ้อมเนี่ยมีเวลาเหลือเยอะ อาจแวะรับจ๊อบเสริมโดยการเอากระจาดใส่พวงมาลัยเทินไว้บนหัวไปขายตาม 4 แยก ที่รถติดๆ เห็นมะได้ผล 2 เด้งเลย ได้ฝีกเดินแถมยังได้ตังค์มาผ่อนรถผ่อนบ้านอีก (ขายพวงมาลัยเนี่ยนะ)

เอาล่ะพอเดินหน้าเชิดได้แล้วก็มาถึงลีลาในการเดินมั่ง เราจะต้องเดินเยื้อย่างให้น่ามอง จะมาทำเดินขาถ่างตามอำเภอใจไม่ได้แบบนี้จบเห่กันพอดี เราต้องวาดลวดลายด้วยการเดินวางขาแบบสลับฟันปลา นึกออกมั้ยครับ

ถ้านึกไม่ออกให้ลองดูจากเวลาที่พวกนางแบบเค้าเดินแบบนั่นแหละครับ เดินให้ขาขวามาวางแหมะไว้ที่ด้านซ้าย ขาซ้ายไปวางที่ด้านขวา เดินแบบนี้แล้วก้นจะบิดๆ หน่อย ซ้าย ขวา ซ้าย โอ้ มันยอดมั่กๆ เลยจอร์จ....... หมั่นฝึกเข้าไว้ แรกๆ ที่ยังไม่ชิน อาจมีขาพันกันมั่ง หรือปวดแก้มก้นเป็นระยะๆ มั่งก็อย่า ท้อแท้หรือนึกน้อยใจในบุญวาสนาล่ะ อดทนฝึกเข้าไว้แล้วเราจะได้ก้นที่กระชับได้สัดส่วน เอ้ย ม่ายช่ายยยย.....ยยย เราจะได้การเดินเยื้อย่างที่ดูเด่นสง่าเสียนี่กระไร

-โบกมือ-

อาจจะยังไม่จำเป็นนักสำหรับตอนประกวดอยู่ เพราะมือไม้แทบจะไม่ต้องทำอะไรตัดทิ้งเก็บไว้ที่บ้านก่อนยังได้เลย แต่คุณเอ้ย มือจะมีความสำคัญมากก็อีตอนได้ตำแหน่งเนี่ยแหละ เพราะเราต้องเดินโบกมือให้ช่างภาพได้ถ่ายรูป และต้องมาโบกมืออีกทีตอนมาอำลาตำแหน่ง ถึงตอนอำลาคงโบกได้อย่างคล่องแล้วล่ะ แต่ตอนแรกที่เพิ่งได้รับตำแหน่งนี่สิถ้าไม่มีการเตรียมไว้ก่อนไม่งั้นคงเก้ๆ กังๆ น่าดู

การโบกมือที่ถูกวิธีคือต้องยกมือขวาขึ้นมาอยู่ประมาณข้างๆ ใบหน้าเราแล้วค่อยๆ โบกออกไปซ้ายขวาๆ อย่างช้าๆ จะมายื่นมือออกไปสุดตัวแล้วกระพือขึ้นลงเป็นนกจะบินอย่างงั้นเค้าใช้โบกเรียกรถเมล์แล้วพี่ (ยิ่งถ้าเคยมีประสบการณ์ในการโบกปูนมาก่อนยิ่งแจ๋วเลย เพราะจะทำให้มือไม้ของเรา พลิ้วไหวเป็นธรรมชาติมากเวลาโบกมือ)

ไม่ต้องโบกเร็วไม่ต้องกลัวใครมาแย่งเราโบก เวทีนี้เป็นของเราคนเดียวแล้ว โบกช้าๆ พร้อมกับเดินไปให้ทั่วเวทีนั่นล่ะแจ๋วฝึกไว้ให้ชินเผื่อฟลุ๊คกรรมการให้คะแนนผิดคน เผื่อเป็นเราที่ได้ตำแหน่งขึ้นมาไอ้ที่ซ้อมมาก็ไม่เสียเที่ยวเปล่าแต่ถ้าซ้อมมาจนเมื่อยมือดันตกยกไม่ขึ้นเลยแห้วตกรอบแรกก่อนเพื่อน ก็ให้เอาที่ฝึกไว้ไปโบกรถกลับบ้านแทนก็ยังได้ เห็นมะเสียเที่ยวเปล่าซะที่ไหนกันเล่า

-ไหวพริบ-

ต้องแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าได้ดีพูดง่ายๆ ว่าแก้ผ้าเอาหน้ารอดได้แบบไม่หน้าเกลียดนั่นแหละ เอาไว้เวลาตอนตอบคำถามที่แสนจะประเทืองปัญญาของกรรมการ ให้รู้กันว่าสวยแต่ไม่ได้ขี้ๆ ไม่โง่นะเว้ย

กรรมการ: “ครับ คำถามนะครับ คำถามมีอยู่ว่า ถ้าหากว่าคุณได้ตำแหน่งนางงามเขาดินในวันนี้ คุณจะมีส่วนร่วมยังไงกับทางสวนสัตว์”

ถึงตอนนี้แล้วยิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่ ยิ่งเวลาเราตื่นเต้นมักคิดอะไรไม่ค่อยออกทำอะไรไม่ค่อยถูก แถมเจอคำถามที่ต้องการคำตอบในทันทีซะด้วย ครั้นจะมาบอกว่าคิดไม่ออกเดี๋ยวอีก 2-3 วันคิดออกแล้วดิชั้นจะโทรฯ ไปบอกนะคะก็กระไรอยู่ ยังคิดคำตอบไม่ออกไม่ต้องวิตกให้เสียความมั่นใจ งัดไหวพริบมาใช้เอาตัวรอดเหมือนที่ใครๆ เค้าก็ทำกัน

นั่นล่ะคือทันทีที่จบคำถามถ้ายังคิดไม่ออกให้ยิ้มฆ่าเวลาให้กรรมการดูไปก่อนว่ามีผักชีติดอยู่ตามไรฟันหรือเปล่า แล้วค่อยๆ ก้มไหว้ขอบคุณอย่างช้าๆ อู้ไว้ไม่ต้องรีบไหว้ ถ้ายังคิดไม่ออกอีกก็ต้องพูดถ่วงเวลาแถไปเรื่อยจนกว่าจะนึกออก

ผู้เข้าประกวด: (แสยะยิ้มแล้วก็ไหว้ช้าๆ งามๆ 1 ที) “ค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับคำถาม เออ... ดิชั้นคิดว่าเป็นคำถามที่ดีมากเลยคำถามนึงเลยทีเดียวค่ะ (ดีตรงไหน) ค่ะบ้านเราเป็นเมืองพุทธ มีวัฒนธรรมที่ดี (สังเกตได้ว่า เวลานางงามนึกคำตอบไม่ออกชอบพูดแบบนี้ทุกคนเลย) มีเอกลัษณ์ที่ประเทศอื่นไม่มีคือการไหว้และรอยยิ้มของผู้คนค่ะ

อาหารก็อร่อยไม่เป็นรองใคร ผู้หญิงไทยก็มีความสามารถไม่แพ้ผู้ชายอกสามศอก อย่าให้ใครมาว่าได้ว่า สวยแต่โง่ (เริ่มไปกันใหญ่ไม่ได้เกี่ยวกับคำถามเลย) สมัยนี้สิทธิเท่าเทียมกันแล้วค่ะ เออ........ อา..... ขอโทษนะคะ ดิชั้นลืมคำถาม ถามว่าอะไรนะคะ” (แป่ว)

“อ๋อค่ะ ถ้าดิชั้นได้เป็นนางงามเขาดิน ดิชั้นจะช่วยโปรโมตชักชวนให้คนมาเที่ยวชมสวนสัตว์กันเยอะๆ ค่ะ ให้ชาวต่างชาติได้รู้ว่าเมืองไทยก็มีสัตว์ที่น่าสนใจไม่แพ้บ้านเค้าเลยค่ะ เท่านั้นยังไม่พอดิชั้นยังจะอุทิศตัวเอาตัวเข้าแลกเพื่อช่วยผสมพันธุ์สัตว์ด้วยค่ะ จะได้ไม่สูญพันธุ์ ดิชั้นรักสัตว์และดิชั้นก็รักเด็กด้วยค่า ขอบคุณค่ะ” (ห้ามลืมบอกว่ารักเด็กเด็ดขาดถึงแม้มันจะไม่เกี่ยวกับคำถามก็เหอะ)

แล้วต้องทำยังไงคะพี่ เราถึงจะได้เป็นตัวเก็งของการประกวดในครั้งนี้..?

อ่ะ...อ๋อ น้องอยากเป็นตัวเก็งใช่มั้ยน้อง อืม...จะว่าไปเวลาเข้าประกวดใครๆ ก็อยากเป็นกันนะตัวเก็งนี่น่ะ อย่างน้อยก็เป็นที่จับตามองของใครๆ ไม่ยากๆ มามะเดี๋ยวพี่จะแนะนำเคล็ดลับจากพี่เลี้ยงนางงามเค้าแอบกระซิบมาว่า

การจะให้เราเป็นตัวเก็งนั้น ให้เริ่มที่ตอนเก็บตัวกันเลย เป็นธรรมดาของการเก็บตัวที่จะต้องมีกิจกรรมมากมายหลายอย่าง ทั้งในและนอกสถานที่ ซึ่งบางคนทนไม่ไหวถึงกับขอถอนตัวกลับบ้านนอนไปเลยก็มี ไม่รู้ว่าเก็บตัวนางงามหรือเข้าค่าย ร.ด.

พอถึงช่วงเก็บตัวตั้งแต่วันแรก อย่านะ อย่ากินข้าวเลยซักมื้อ ก้มหน้าก้มตาทำแต่กิจกรรมมันไปลูกเดียว อย่าสนใจข้าวปลาอาหาร พักผ่อนน้อยๆ อดหลับอดนอนเข้าไว้ พอถึงช่วงที่ต้องออกไปทำกิจกรรมกลางแจ้งแดดเปรี้ยงๆ เนี่ย เชื่อได้เลยว่าไม่ถึงชั่วโมงหรอก เดี๋ยวเราก็จะเริ่มหน้ามืด เป็นลม ตัวเกร็ง ชักกระตุก เพราะเป็นลมบ้าหมู จนต้องหามส่งโรงพยาบาลไปเอง

ทีนี้ข่าวทุกช่อง หนังสือพิมพ์ทุกฉบับก็จะหันมาให้ความสนใจกับเราโดยจะพาดหัวข่าวไว้ว่า ผู้เข้าประกวด เบอร์ 28 นางสาว บัวผัน เป็นตัวเก(ร็)ง ระหว่างทำกิจกรรมไปซะแล้ว รับรองงานนี้ไม่มีใครมาแย่งตำแหน่งตัวเกร็งจากเราไปได้ เกร็งอย่างเดียวไม่พอ แถมชักกะตุกให้ด้วย

พี่คะๆ คือหนูกังวลจังเลยค่ะ ถ้าหนูสมัครเข้าประกวดแล้ว กลัวจะมีปัญหากับพี่เลี้ยงนางงามอ่ะค่ะ กลัวว่าจะเข้ากันไม่ได้ แล้วก็กลัวว่าจะถูกพี่เลี้ยงนางงามของคนอื่นมากลั่นแกล้งใส่ร้ายป้ายสีเอา หนูจะทำยังไงดีคะ....?

อืม...ขอบคุณสำหรับคำถามของน้องนะครับ พี่ว่าเป็นคำถามที่ดีมั่กๆ เลย คือ คนไทยเรามีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส มีน้ำใจให้กัน....เอ้ย ไม่ใช่ แหมกำลังอินนึกว่าตัวเองกำลังตอบคำถามกรรมการอยู่....

เอาล่ะ...ถ้าหนูมุ่งมั่นที่จะประกวดซะให้ได้แต่กลัว มีปัญหากับพี่เลี้ยงนางงามใช่มะ พี่แนะนำให้หนูไปหาพี่เลี้ยงมาเองเลยดีกว่า โน่นเลยเข้าไปติดต่อที่ค่ายมวยนะ บอกเค้าว่าขอจ้างพี่เลี้ยงนักมวยที่มีประสบการณ์ซักคน เอาแบบหน้าโหดๆ หมัดหนักๆ แล้วก็ให้เค้าติดตามเราไปเป็นพี่เลี้ยงซะ ทีนี้เรื่องมีปัญหากับพี่เลี้ยงก็จบไป เพราะเราหามาเอง

ส่วนเรื่องที่กลัวว่า จะถูกพี่เลี้ยงของนางงามคนอื่นมารังแกนั้นก็หายห่วง เพราะทั้งหน้าโหด ทั้งหมัดหนักอย่างนี้ คงไม่มีใครกล้าเข้ามาแหยม รนหาที่ตายหรอกครับ ถึงพี่เลี้ยงของเราจะแต่งหน้าไม่คล่อง ทำผมไม่เก่ง แต่เรื่องยืดเส้นกับสอนเชิงมวยน่ะ รับประกันเลยไม่เป็นรองใครอยู่แล้ว

เอ่อ.... แล้วตกลงหนูจะไปชกป้องกันตำแหน่ง หรือจะไปประกวดนางงามอ่ะ พี่เองก็ชักจะสับสน...!!!??

เห็นไหมครับว่า มันเหนื่อยยากแค่ไหนกว่าจะฝ่าฟันถึงจุดหมายที่สวยงาม

แต่เส้นทางกลับไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เพื่อที่จะได้ขึ้นชื่อว่า คุณเป็นคนที่งามอย่ามีคนฆ่า เอ้ย งามอย่างมีคุณค่า





 

Create Date : 03 สิงหาคม 2552
8 comments
Last Update : 7 สิงหาคม 2552 21:17:12 น.
Counter : 7910 Pageviews.

 

น่านดิ ทำไมต้องรักเด็ก ฮิฮิ

 

โดย: ขาหมูเอาแต่หนัง (annasugars9000 ) 3 สิงหาคม 2552 1:04:50 น.  

 

 

โดย: CrackyDong 3 สิงหาคม 2552 5:22:41 น.  

 

สวัสดีจ้าแวะมาทักทาย บล๊อกหวานจัง

 

โดย: หน่อยอิง 3 สิงหาคม 2552 10:37:30 น.  

 

ชอบจัง คิดได้งัย

 

โดย: มาดาม ซี.เจ IP: 58.9.230.115 3 สิงหาคม 2552 14:55:30 น.  

 

ผมก็รักเด็กนะ

ยิ่งช่วงอายุ 18 ยิ่งน่ารัก




อ่ะ!!!

ล้อเล่น

 

โดย: pakma_13 5 สิงหาคม 2552 1:29:52 น.  

 


สนุกจัง หายง่วงหายเบื่อเลยอะ

 

โดย: phimyada IP: 192.168.50.147, 61.90.115.24 18 พฤศจิกายน 2552 16:56:36 น.  

 

ถ้าสูงตั้งแต่150ขึ้นไปได้มั้ยคะ

 

โดย: ชญานันท์พิบูลย์ IP: 49.230.78.115 1 สิงหาคม 2558 20:47:46 น.  

 

5555 กว่าจะถึงฝันเนี่ยย รำบากน่าดู

 

โดย: นภา IP: 202.28.35.236 31 สิงหาคม 2558 15:24:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ครีมโซดาซ่า
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




รักแท้เหมือนผี รู้ว่ามี แต่ยังไม่เจอ .... แบร่ !!!

Friends' blogs
[Add ครีมโซดาซ่า's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.