โรงเรียนนาฏศิลป์แสงดาว
ร่วมกับ  สถานกงสุลเนเธอร์แลนด์ (ที่จะเปิดทำการ) ในเชียงใหม่
เสนอ การแสดงบัลเล่ต์การกุศลเรื่อง

A Stranger in Paradise

“A Stranger in Paradise” เป็นเรื่องราวความประทับใจของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติคนหนึ่ง
ซึ่งหลงใหลในมนต์เสน่ห์ของเชียงใหม่ เขาจะได้สัมผัสกับความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ และ
ความหลากหลายในวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของเชียงใหม่ เขาจะได้เยี่ยมชมสถานที่ท่องเที่ยวอันงดงามเช่น งานราชพฤกษ์ สวนสัตว์เชียงใหม่ และพบปะกับวัฒนธรรมชาวเขา
และในที่สุดจะได้พบกับรักแท้ในเมืองที่มีเสน่ห์แห่งนี้
รายได้จากการจัดงานจะมอบให้มูลนิธิ Child in Motion ในโครงการช่วยเหลือเยาวชนผู้ด้อยโอกาสในเชียงใหม่

น่าสงสารพี่เฟรินเพราะว่าต้องไปแต่งหน้าเตรียมตัวตั้งแต่ 11 โมง แต่กว่าจะได้แสดงก็ 1 ทุ่ม เด็กๆ แบบว่าหน้าตาเหนื่อยอ่อนกันมาก ฮิฮิฮิ เสียดายที่ตอนที่แสดงเค้าไม่ให้เอากล้องถ่ายรูปเข้าไปถ่ายก็เลยไม่ได้เห็นบรรยากาศสวยๆ บนเวที

แม่ คุณยาย และ โปรได้นั้งเก้าอี้ใกล้เวทีมากๆๆ แถวที่สอง แต่ว่าป้าปอม คุณหมอต้อย คุณตาและน้องเฟรน นั้งแถวกลางๆ ถัดจากที่เรานั้งไปอีก สิบแถว การแสดงครึ่งชั่วโมงแรกผ่านไปด้วยดี โปรก็ดูเหมือนจะสนุกในตอนแรกๆ แต่ตอนหลังๆ ก็เกือบจะเผลอหลับไปแล้วเหมือนกัน พอถึงตอนเบรคเค้าให้ผู้ชมออกไปทานกาแฟ และ ขนมของว่างด้านนอก แต่แม่และพี่โปรและน้องเฟรนไม่ออกไปรออยู่ด้านใน แม่โทรหาปาป๊าว่า น้องแพคเป็นยังไงบ้าง ปาป๊าบอกว่าให้กลับมาได้แล้วเพราะตอนนั้นเวลา สองทุ่ม น้องแพคยังร้องไห้อยู่เลย น่าสงสาร แม่ก็เลยคิดว่าอาจจะกลับก่อนดีกว่า

ในระหว่างนั้น แม่เห็นเด็กๆ วิ่งกันสนุกสนาน พี่โปรก็วิ่งไปมา ดูเหมือนจะวิ่งตามเด็กๆ ที่เพิ่งแสดงบัลเล่ต์เสร็จ แล้วรู้สึกว่าพี่โปรจะมีท่าทางที่ตลกๆๆ เพราะทำให้ผู้ปกครองเด็กๆ บริเวณนั้นมองแล้วก็หัวเราะกันใหญ่ แล้วแม่ก็เห็นพี่โปรเริ่มทำท่าทางแปลกๆ เดินฝ่าเก้าอี้ว่างไปหาคุณแม่ท่านนึงที่หัวเราะเค้าอยู่ แล้วทำท่าเหมือนจะชก

แม่ตกใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ว่าทำไมพี่โปรเป็นแบบนี้อีกแล้ว คือโปรเค้าจะมีนิสัยที่เสียอยู่อย่างนึงคือ เค้าจะไม่ชอบมากๆๆ เวลาที่เค้าไปไหนหรือทำอะไรแล้วมีคนเข้ามา บีบแก้ม หรือหัวเราะใส่ อะไรประมาณนี้ เป็นมาตั้งแต่เป็น baby แล้ว คือด้วยความที่เป็นเด็กอ้วนน่ารักน่าชัง ไปไหนก็ตามก็จะมีคนมาบีบแก้ม หรือแหย่ หรือแกล้งเล่น ด้วยตลอด เช่นถ้าอยู่ในลิฟท์แล้วคนทำแบบนี้พี่โปรก็จะเอามือตีไม่ให้เค้ามาทำ ทีนี้นิสัยนี้ก็ติดตัวมาตลอด -_-'' เพราะว่าตอนนี้ 5 ขวบแล้วก็ยังเป็นอยู่ แต่แม่ก็พูดสอนแล้วสอนอีกว่าอย่าทำแบบนี้ ที่คนเค้าเข้ามาเล่น หรือ หัวเราะ หรือ บีบแก้ม จับตัวเรา ก็เพราะเราน่ารักไง ถ้าลูกไม่ชอบก็ทำเฉยๆ ไป อย่าทำอาการก้าวร้าวออกมาได้ไม๊ แต่แม่พูดไปก็เท่านั้นเพราะ 8 ใน 10 ครั้งลูกก็มักจะอดทนไม่ได้ลืมตัวทุกที แล้วมาคราวนี้อีก แม่อ๊ายอาย คนอื่นเค้าคงมองว่าลูกก้าวร้าวหน้าดูเลย ฮือออออออออ

แม่เลยได้โอกาศบอกพี๋โปรว่าเราต้องกลับบ้านกันแล้วเพราะว่าลูกทำตัวแบบนี้ แม่จะต้องทำโทษ เราจะต้องกลับบ้านกันแล้วเพราะแม่อยู่ดูต่อไม่ได้ อายเค้า 

แล้วแม่ก็รีบเดินจูงมือพี่โปรไปที่รถทันที พี่โปรร้องไห้ไม่ยอมกลับกับแม่ บอกว่าอยากจะดูการแสดงต่อ แต่แม่ก็ไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น แล้วระหว่างทางเจอป้าปอมพอดี ป้าปอมก็เลยบอกว่าให้แม่ให้อภัย แต่พี่โปรต้องสัญญาว่า จะต้องเป็นเด็กดีเชื่อฟังป้าปอม แล้วก็ให้แม่กลับบ้านไปก่อน -_-''

Create Date : 13 มกราคม 2553
Last Update : 13 มกราคม 2553 21:20:21 น.		1 comments
Counter : 708 Pageviews.
Share Tweet