Bouncing Castle Party

วันนี้วันหยุดชดเชยวันพ่อ พวกเรากลุ่มคุณแม่ตอนเช้าก็ชวนกันจัด potluck ปาร์ตี้ที่บ้านของพี่กะทิ และน้าเป้ก็จะเรียก bouncing castle มาให้เด็กๆ เล่นด้วย

หลังจากที่พี่โปรทำการบ้านเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลานัด 3 โมงนิดๆ พอดีรู้สึกว่ามีเพื่อนๆ หลายๆ คนไปถึงที่บ้านน้าเป้แล้วด้วย

พอเลี้ยวรถเข้าไปที่ถนนบ้านน้าเป้ปุ๊บ เด็กๆ ก็ต้องตื่นเต้นตื่นตาและตื่นใจกับ Bouncing Castle ขนาดใหญ่ยักษ์ แม่ว่าใหญ่ที่สุดที่พี่โปรเคยไปเล่นมาตามงาน ปาร์ตี้ที่ต่างๆ เลยแหละ ฮิฮิ พอรถจอดปุ๊บ พี่โปรก็วิ่งไปเลยไม่ได้สนใจแม่อีกต่อไป

แม่สังเกตุเห็นว่า Bouncing Castle ใหญ่จนคับถนนไปเลยทำให้ไม่สามารถใส่ลมเข้าไปจนเต็มได้ Bouncing Castle ก็เลยต้องอ่อนๆ หย่อนๆ เหมือนลมไม่พอยังไงยังงั้นเลยแหละ แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะแค่นี้เด็กๆ ก็สนุกสุดๆ กันแล้ว

จะสังเกตุเห็นได้ว่าหัวของมังกร (คิดว่าเป็นมังกรน่ะ ฮิฮิ) ไม่สามารถพองลมขึ้นมาได้เพราะติดกับรั้วประตูบ้าน ฮิฮิฮิ

ระหว่างที่เพื่อนๆ ของคุณแม่ช่วยกันอุ้มน้องแพคอยู่นั้น แม่ก็รีบขึ้นไปใน Bouncing Castle เพื่อเก็บภาพเด็กๆ ซะหน่อย แต่ที่แม่บอกไปนั้นแหละว่าลมของ Bouncing Castle นั้นไม่ค่อยเต็ม 100% แล้วแม่นั้นก็มีน้ำหนักค่อนข้างเยอะ (ฮา) ก็ทำให้เดินโยกเยกไปมา เก็บภาพได้ลำบากเหมือนกัน ฮิฮิ ไว้เดี๋ยวรอรูปสวยๆ จากกล้องของน้าโด่งก็แล้วกันน่ะจ๊ะ

แล้วทันไดนั้น ขณะที่แม่กำลังถ่ายรูปเด็กๆ อยู่นั้นเอง จู่ๆ พี่โปรพร้อมด้วยเพื่อนอีกสองคนคือภควัคร และ ซิดนี่ย์ ก็ล่วงลงมาแบบม้วนๆๆๆ แล้วก็เกิดเสียงร้องไห้ของพี่โปรขึ้นมาเลย ภควัครเห็นพี่โปรร้องไห้อย่างดัง ก็รีบบอกแม่ปัวว่า โปรทำผม แม่เห็นว่ามือของภควัคร เป็นรอยเล็บข่วน แล้วก็น้ำตาคลอๆ แม่เลยถามว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ซิดนี่ย์ก็บอกว่าภควัครทำโปรก่อน แม่ก็เลยยังไม่อยากว่าอะไรทั้งนั้นไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แม่ก็หันไปถามโปรว่าโปรทำเพื่อนหรือปล่าว โปรก็สั่นหัวแล้วร้องไห้ต่อไป  แม่บอกว่าเอาหล่ะงานนี้ไม่มีใครตั้งใจน่ะลูกมันเป็น accident แม่ก็เลยปลอบภควัครว่าโปรไม่ได้ตั้งใจน่ะครับ สงสัยอาจจะคว้าข่วนโดนตอนที่ล้มลงมากันทั้งสามคน ฉะนั้นเวลาเล่นห้าม ดึงกัน ห้ามปีนใกล้ๆ กันเด็ดขาดเพราะอาจจะลื่นล้มลงมาทับกันได้ ว่าแล้วพี่โปรก็ยังไม่หยุดร้องไห้ แม่ก็เลยต้องพาออกไปในบ้านน้าเป้ก่อน แล้วแม่ก็ถามว่าเป็นยังไงเจ็บมากไม๊ เจ็บตรงไหน ก็ไม่ยอมบอกแม่เอาแต่ร้องไห้เสียงดังมากอย่างเดียว เวลาผ่านไปสิบนาที แม่ต้องพาไปปลอบใจด้วยการกินเฟรนฟรายน์ ฮิฮิ แล้วแม่ก็สังเกตเห็นว่าพี่โปรจับที่ก้นอยู่ แม่ก็เลยถามว่าเจ็บที่ก้นใช่ไม๊ แม่เปิดก้นดูพบว่าเป็นรอยช้ำอย่างเยอะเลย ประมาณว่าก้นเกือบแตก โถน่าสงสาร

กลับมาถามเหตุการณ์ที่บ้าน โปรบอกว่าโปรจะขึ้นไปแล้วภควัตรไม่ให้ขึ้นไปแล้วภควัตรก็หยิกก้นโปร แม่บอกว่าทำให้แม่ดูซิ แล้วโปรก็หลองหยิกที่แขนแม่ ฮิฮิ แต่แม่คิดว่าเหมือนกับบีบก้นมากกว่าน่ะ เพื่อนคงไม่ได้ตั้งใจหยิกหรอก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็คงทำให้เกิดการผลักกันหรือดึงกันแล้วล้มลงมานั้นแหละ ก็แม่บอกแล้วว่าลมของ Bouncing Castle มันไม่ค่อยมีมันก็เลยไม่ตึง เสียหลักล้มลงมาได้ง่าย แม่คิดว่าก้นโปรคงกระแทบกับกำแพงบ้านน้าเป้นั้นแหละ เพราะจุดที่โปรหล่นลงมันแป๊กอยู่นิ่งตรงนั้นเป็นส่วนของขอบปูนตรงกลางรั้วพอดี

แล้วแม่ก็พาน้องแพคไปเล่นบ้าง (ลูกคนนึงเจ็บแล้วก็ยังไม่เข็ดอีก) พอดีว่าในรถมีผ้าที่แม่เอารอง car seat อยู่แม่ก็เลยเอามารองให้น้องแพคนอนเล่นบน Bouncing Castle รองซะหน่อยเพื่อความสะอาด (แต่กลับบ้านมาแม่ถามพี่วิว่าเคยซักผ้ารองนี้บ้างไม๊ พี่วิบอกว่าไม่เคยค่ะ แป๋ว สงสัยจะสกปรกกว่า Bouncing Castle อีกก็เป็นได้ คิคิคิ)

น้องแพคออกจะตื่นเต้น และก็กลัวด้วยเวลาที่เด้งๆๆ อยู่ในนั้น ก็ด้วยน้ำหนักแม่นั้นเวลาแม่โยกไปทางไหนน้องแพคก็แทบจะไถลไปทางแม่ทุกที ทำให้แม่ลำบากมากในการดูแลน้องแพคและถ่ายรูปไปด้วยในเวลาเดียวกัน โดยเฉพาะตอนที่น้องแพคทำหน้าแบะจะให้แม่อุ้มนั้นแล้วถ้าแม่ยิ่งเข้าไปหาก็จะยิ่งโยกเยกเด้งมากขึ้น นั้นแหละ ทำให้บางทีน้องแพคก็ยิ่งทำหน้าแบะมากขึ้น แต่บางทีก็ทำให้น้องแพคหัวเราะอีก (ประมาณว่าสับสนว่าจะยิ้มหรือร้องดีเนี่ยะ)

วันนี้มีรายการอาหารมากมาย แม่ลืมเก็บภาพมาให้ดูว่ามีใครเอาอะไรมาบ้าง แต่ที่แม่จำได้คร่าวๆ ก็คือ

แม่ปัว - เป็ดนายหนับเจ้าดังจากดอนหวาย และ มะม่วงกับน้ำปลาหวานแสนอร่อย (ฮิฮิ เชียร์สุดฤทธิ์กลัวขายไม่ออก)

น้าแหม่ม - กุ้ยช่ายที่อร่อยที่สุดในย่านบางนา ห่อหมก และ เค๊กช๊อกโกแลตจากโนบุ (แต่สุดท้ายลืมกินเค๊ก ฮือ ฮือ)

น้านก - ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ขายดีมากๆ เด็กๆ และแม่ปัว กินไปหลายไม้ แม่คิดว่าเวลามาปาร์ตี้แบบนี้เอาหมูปิ้งไปก็ง่ายต่อการกินดีน่ะ ไม่ต้องวุ่นวายจานช้อนซ้อมมากมายให้หล่น คิคิคิ มือนึงถือไม้หมูปิ้ง มือนึงถือถุงข้าวเหนียว

น้าตรี - ส้มตำสุดแซบ แม่ชิมไปแค่คำเดียวแล้วพอเลย ประมาณว่าเป็นฝาหรั่งกินแผดบ่เป๋นเด้อ น้าตรีบอกว่าใส่พริกแค่หกเม็ดเอง แม่เลยบอกไปว่าปรกติแม่สั่งส้มตำใส่พริกเม็ดครึ่ง -_-''

น้าเอิร์ทและน้าหมี - Lamp Chops!!! อร่อยมากค๊า แบบว่าไม่มีกลิ่นของแกะเลย ไว้แม่ต้องถามสูตรซะหน่อยแล้ว

น้าเป้ - ข้าวผัดกุนเชียง และ Rib Eye Steak (ใช่ป่าวเนี่ยะ พอดีทานตอนที่สะมีสไลด์มาให้แล้ว

และเมนูอื่นๆ อีกหลายอย่างที่แม่จำไม่ได้แล้วจ้า

เด็กๆ ก็ยังมีความสนุกสนานไม่รู้จบเพราะว่ายังเข้าไปเล่นมอญมอญซ้อนผ้า ต่อในบ้าน แล้วก็ทานไอติมกันก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้านอีก รู้สึกว่าพี่โปรจะกินไอติมไป สองไม้ครึ่ง แม่เองก็กินไปสองไม้เหมือนกันแต่ไม้แรกพี่โปรขอไปครึ่งนึง แล้วไม้ที่สองของแม่พี่กะทิก็ขอไปอีกครึ่งนึง คิคิคิคิ

โอ้ แม่ลืมเล่าเหตุการณ์ตื่นเต้นอีกเหตุการณ์ก็คือระหว่างที่แม่อยู่ดูแลน้องแพคในบ้าน แม่ก็ได้ยินเสียงคนวิ่งตะโกนมาเรียกแม่ให้ไปดูพี่โปรเร็วๆ เพราะว่าพี่โปรอาละวาดเฟี่ยงเพื่อนใหญ่แล้ว แม่ตกใจมากกำลังจะรีบใส่รองเท้าไปดูแต่ว่าปาป๊าวิ่งไปก่อนแล้ว แม่ก็เลยตามไปทีหลัง พอเห็นหน้าพี่โปร แม่กำลังจะดุ แต่อาฟง คุณพ่อของพี่เซี่ยวหลงเดินมาบอกแม่ว่าไม่ต้องดุโปรเพราะว่าโปรไม่ใช่คนผิด มีเด็กอีกสองคนที่ผิด แล้วโปรเข้าไปทีหลัง ไม่มีอะไรเด็กๆ เค้าเล่นกันเฉยๆ แม่ได้ยินอาฟงพูดแบบนี้แม่ก็เลยใจเย็นลง และบอกพี่โปรว่าให้เล่นกันดีดีห้ามทะเลาะกัน ห้ามปีนใกล้กัน ห้ามดึงกัน เพราะอาจจะเกิดอันตรายได้

เด็กๆ มีความสุขมากมายเลย ขอบคุณน้าเป้และน้าโด่งที่อำนวยสถานที่ให้มีปาร์ตี้วันนี้ คราวหน้าถึงคิวบ้านใครดีน๊า

ปล. น้องแพคน่าสงสารมาก ไม่ได้นอนเลย อดหลับอดนอน เพื่อให้พี่โปรได้เล่นสนุก กว่าจะได้กลับบ้านเกือบสองทุ่ม น้องแพคง่วงและเหนื่อยมากๆๆ แต่ก็ยังยิ้มสู้ได้อยู่ เด็กดีจริงๆ เลย

Create Date : 09 ธันวาคม 2552		0 comments
Last Update : 24 เมษายน 2553 21:31:38 น.
Counter : 1136 Pageviews.
Share Tweet