Bloggang.com : pocha_t : ในวารวันและตะวันเบิกฟ้า...ปิยะพร ศักดิ์เกษม

ในวารวันและตะวันเบิกฟ้า...ปิยะพร ศักดิ์เกษม - หนังสือ

ความเป็นมา
เป็นอีกเรื่องที่ดิชั้นอ่านตอนต่อก่อนอ่านเล่มแรก เพราะเรื่องในวารวัน ทำไมไม่รู้ไม่ค่อยกล้าอ่านอ่ะค่ะ ดิชั้นอ่านตะวันเบิกฟ้าโดยไม่รู่ว่าเป็นเรื่องต่อจากในวารวัน อยากสารภาพบาปว่าเพิ่งตามนิยายของอาเอียดประมาณเดือนที่แล้ว (กันยายน) ก่อนหน้านี้เคยเริ่มๆ จะเป็นแฟน หลังจากอ่านเรื่องบ้านร้อยดอกไม้กะเรื่องกิ่งไผ่ใบรัก ซึ่งทั้งสองเรื่องดิชั้นชอบมากกกกกกกขนาดเอากิ่งไผ่ใบรักติดไปเมืองจีนพร้อมกับลับแลลายเมฆ(เรื่องนี้ซื้อก่อนไป ไม่เคยอ่านที) เรื่องลับแลลายเมฆจำได้ว่าอ่านตอนอยู่ในหอในมหาลัย อ่านได้สองสามบทก็ตั้งไว้บนหิ้งเหมือนเดิม จบเทอมก็ขนกลับบ้านตั้งลืมมมมมมไปเลย เรื่องนี้มันเศร้าเกิน สงสารนางเอก อ่านแล้วกลัวอ่ะจ้ะ เลยเข็ดนิยายของป้าเอียดไปสองปี

มาเดือนมิถุนายน ดิชั้นเอาวาวพลอยกับเรื่องสะพานแสงคำติดตัวไปเที่ยวเดนมาร์กกะลอนดอน เพราะนึกว่าน่าจะใช้เวลาอ่านนาน นาน แล้วดิชั้นก็อ่านนานจริงอ่ะจ้ะ อ่านสะพานแสงคำจบภายในสามวันแรกที่อยู่เดนมาร์ก ขนาดเวลาไม่ค่อยมี เอาไปเที่ยวกะนอนแล้วนะเนี่ย มะม้าเห็นดิชั้นอ่านอย่างเมามันเลยตบเอาไปอ่านต่อ ปรากฏว่าเจอชะตากรรมเดียวกัน อ่านนิยายสลับกะดูซีรีย์เกาหลี What Up Fox? ที่ติดตัวไปด้วย จนกระทั่งวันที่สี่ที่อยู่โคเปนเฮเก้น ฝนตกตั้งแต่เช้า พวกเรากินข้าวเช้าที่ด่านล่างโรงแรมเสร็จก็ขึ้นมาที่ห้องแยกตัว มะม้าดูหนังต่อ ดิชั้นก็อ่านนิยาย น้องๆ อีกสองคนหลับค่ะ จนถึงบ่ายแก่ๆ เริ่มรู้สึกผิดกันเลยออกไปเดินข้างนอกมั่ง เรื่องเที่ยวตอนที่เหลือไว้ไปอ่านในบล็อกเที่ยวปีนี้ (2007) นะจ้ะ ส่วนวาวพลอยดิชั้นเริ่มอ่านตอนอยู่ลอนดอน ก็จบภายในสองวัน พอกลับมาเลยซื้อเรื่องรากนครา ทั้งๆ ที่จำไดว่านางเอกตายตอนจบ แต่พออ่านสะพานแสงคำแล้วเลยอยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ ดิชั้นเคยอ่านรากนคราตอนที่พิมพ์เป็นตอนๆ ตอนนั้นก็ตามอยู่ แต่ไม่เมามันขนาดนี้ ตอนนี้รากนคราก็ตั้งอยู่ที่บ้านที่กรุงเทพอะจ้ะ ไม่ได้เอากลับมายะลาที แล้วก็ยังอ่านไม่จบด้วย เลยหยุดงานของอาเอียดก่อนจนเห็นตะวันเบิกฟ้าบนหิ้งหนังสือในร้านนายอินทร์ที่หาดใหญ่ เลยหยิบใส่ตะกร้าอีกเรื่อง หน้าปกน่าร๊ากกกกกมากกกกกกกก

ที่มา : //www.amarinpocketbook.com

เห็นม๊า สวย หวานเชียะ กลับบ้านยะลาเลยเอามาเปิดอ่านดู ผลปรากฏว่าจบภายในวันเดียวอีกละ นิยายเรื่องนี้ประทับใจดิชั้นมากๆ เพราะชอบแนวนี้อยู่แล้ว ดิชั้นชอบนิยายยุคโบราณขนาดนี้อ่ะค่ะ คิดถึงเรื่องปริศนา คิดถึ้งคิดถึงท่านชายพจน์ แล้วก็มีกลิ่นอายของเรื่องสายใจนิยายสุดโปรดตลอดกาล (ของดิชั้น) ของทมยันตี

ตะวันเบิกฟ้าเปิดมาก็เล่าถึงย่าวัน (ที่ดิชั้นเพิ่งรู้ว่าเป็นตัวเอกจากในวารวัน) ว่าชีวิตตอนนี้เป็นไง ดิชั้นก็อ่านผ่านไป พอเล่าถึงตะวันวาด (นึกถึงยัยตะวันเรื่องขมิ้นกะปูนขึ้นมาทันที) ที่ต้องมาอยู่กับย่า(วัน) เรื่องก็ดำเนินไปเรื่อยๆ พอจะเดาออกว่าใครเป็นพระเอก แต่ดิชั้นมาจี้ดเอาตอนที่บรรยายคุณอาของตะวันวาด ที่เป็นคนเอาแต่ใจตัว ไม่ค่อยนึกถึงความรู้สึกของคนอื่น ข่มคนที่ด้อยกว่า และอื่นๆ อีกมากมาย ตอนที่อ่านตะวันเบิกฟ้า ไม่ค่อยรู้ว่าทำไมเค้าถึงเป็นแบบนี้ได้ แต่พออ่านในวารวันจบถึงได้พอรู้สาเหตุง่ะ

ใครจะคิดยังไงดิชั้นไม่รู้นะ แต่ดิชั้นรู้สึกว่าคนรอบข้างมีส่วนให้คุณอาเค้าเป็นแบบนี้ ถ้าไม่มีคนสนับสนุนคุณอาเค้าจะเพริดไปขนาดนี้เหรอ และดิชั้นก็เข้าใจคนที่ยอมคุณอาด้วย เพราะคนใกล้ตัวดิชั้นนิสัยคล้ายๆ คุณอาเล้ย แต่ดีกว่าที่เค้าไม่ทิฐิมากเท่าคุณอา พอจะคุยกันได้ แต่ถ้าไปยุ่งแล้วเค้าไม่พอใจนี่หน้าจะเป็นงิ้วทันที คนรอบข้างก็เลยเซ็ง ปล่อยๆ เค้า ไม่อยากยุ่ง เป็นการตัดรำคาญไป ซึ่งมันไม่ดีกะเจ้าตัว แต่คนรอบข้างก็ไม่ไหวแล้วไง (อ้าว เริ่มใกล้ตัวละ)

สรุปว่าเข้าใจทั้งสองฝ่ายง่ะ คุณย่าวันในเรื่องของหลานก็เสมอต้นเสมอปลายดี อ่านแล้วขัดใจว่าทำไมถึงยอมลูกสาวคนเล็กขนาดนี้ สงสารเทวีลูกสาวคนโตอย่างแรง (หัวอกเดียวกัน อิอิ) ถ้าเราเป็นเทวีก็คงไม่ยอมน้องมากขนาดนี้ง่ะ จะยอมประมาณนึง เทวีเป็นคนดีพอๆ กับคุณย่าวันเลย ตอนจบเลยได้ดีไป เรื่องนี้กลายเป็นว่าเรื่องราวความรักของตะวันวาดกับคุณนภไม่ค่อยเด่นเท่าไหร่ น้อยไปไม่ได้ใจเล้ย อยากเอามาก มาก มากกว่านี้อ่ะ

พออ่านเรื่องนี้จบ ดิชั้นเลยปฏิบัติการตามล่าในวารวัน ในที่สุดก็ไปได้จากเวปนายอินทร์ เหมานิยายของอาเอียดมาห้าหกเล่มพร้อมกันเลย

ที่มา : //www.amarinpocketbook.com

ดิชั้นพอได้รับหนังสือ ไม่ได้เริ่มจากในวารวัน ไปอ่านเรื่องอื่นก่อน แล้วเพิ่งอ่านในวารวันเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง จบด้วยความรวดเร็วเช่นเคย อ่านไปขัดใจไป เรื่องนี้เล่านเรื่องชีวิตของคุณย่าวันตั้งแต่เด็กจนถึงวันที่พ่อเทิดตาย ตอนที่พ่อเทิดก็ไม่ได้ทำให้เศร้าสะเทือนใจแต่อย่างใด แต่ปลงแทนง่ะ

ในวารวันเป็นหนังสือที่หนามากๆๆๆๆ ถึง 705 หน้า แนะนำให้เรารู้จักเด็กหญิงวัน ปูเนื้อเรื่องให้เห็นถึงความเป็นมาของแนวคิดของคุณย่าวันที่เราไม่ค่อยเข้าใจในเรื่องตะวันเบิกฟ้า แต่ก็ยังอ่านไปขัดใจไป ในชีวิตดิชั้นยังไม่เคยเจอคนที่ให้อภัยคนอื่นได้ขนาดคุณย่าวัน อ่านเรื่องนี้จนคิดจะพยายามจะปรับเปลี่ยนแนวคิดให้เป็นเหมือนคุณย่าวัน ถ้าทำได้แค่สิบเปอร์เซ็นต์ ชีวิตดิชั้นก็คงจะเป็นสุขกว่านี้แยะ

เรื่องนี้คุณย่าวันสอนให้เรารู้จักให้อภัยคนอื่น คนเราทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ถ้าคิดหยั่งงี้อย่างน้อยใจเราก็จะสงบ ขยันขันแข็งทำงานเก็บเล็กผสมน้อยวันนี้ วันหน้าก็เป็นเงินก้อนใหญ่ และอดทนต่ออุปสรรค์ต่างๆ ที่เข้ามาในชีวิต

เรื่องหวานๆ ก็มีนะจ๊ะ เห็นหน้าปกหนังสือเป็นรูปดอกจำปี ใครจะไปนึกว่ามันจะไปเกี่ยวกะเนื่อเรื่องได้ตรงไหน อิอิ มันไปอยู่ในที่ที่หวานที่สุดของหนังสือทีเดียว ดิชั้นก็อ่านตอนนี้อ่านซ้ำอ่านซาก พ่อเทิดที่ตอนแรกๆ แอบดุแต่พอถึงคราวตกหลุมรักแม่วันกลับน่ารักจริงๆ จ้ะ บทจีบที่ดูโบราณๆ ทำให้อ่านไปกลิ้งไป อิอิ อย่าคิดไปไกล ดิชั้นชอบนอนอ่านจ้ะ ใครอยากรู้แนะนำให้ไปหาอ่านนะ คุ้มมมมมมมากกกกกกกเรื่องนี้

ที่ขัดๆ ก็มีอีกเรื่องคือ เราแอบจินตนาการบ้านเมืองชลบุรีสมัยนู้นไม่ค่อยออก ชีวิตนี้เคยไปแถวๆ นั้นนับครั้งถ้วน แถมยังไม่เคยไปตัวเมืองของเค้าเลย ที่ไปก็มีพัทยา บางแสนอะไรแบบนี้ ทำให้ไม่ค่อยรู้ว่าบ้านที่ยื่นออกไปในน้ำที่อาเอียดเล่าหน้าตามันเป็นเยี่ยงไร ต้องไปหาไปค้นเอาอีก เวร

อ่านในวารวันกับตะวันเบิกฟ้าจบครบถ้วนกระบวนความแล้วก็ได้ความรู้หลายๆ อย่าง โดยเฉพาะวิถีความนึกคิดและชีวิตความเป็นอยู่ของคน (ชลบุรี) สมัยก่อน

เอ แต่ทำม้ายทำไมทำไปทำมาคุณย่ากับคุณหลานโดนจับพลัดจับผลูแต่งงานโดยไม่ทันตั้งตัวเหมือนกันเลยน้า

ขอจบบล็อกนี้ด้วย

"อนิจจาเมฆคล้ำดำแท้แท้
อุตส่าห์แรขอบน้ำเงินเพลิดเพลินได้
อันคนเราถึงเศร้าโศกเพียงไร
ก็เบาใจเมื่อเขารู้เท่าทันทุกข์" ¹

¹ เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี (ในวารวัน หน้า ๗๐๔)

มารู้จักอาเอียดกันเถอะ เอามาจาก //www.piyapornclub.com นะจ๊ะ
นามปากกา ปิยะพร ศักดิ์เกษม

ชื่อนามสกุลจริง นันทพร ศานติเกษม (เอียด)

ที่มาของนามปากกา อาเอียดเคยเฉลยให้พวกเราฟังว่า..
"พร" มาจากคำท้ายของชื่อจริง "เกษม"มาจากคำท้ายของนามสกุลของเรา ส่วนคำว่า "ปิยะ" กับ "ศักดิ์" มาจากชื่อของเขาค่ะ
...เขาไหนน่ะหรือคะ? ก็พี่เปีย ลุงเปีย หรืออาเปียไง... เอามาต่อกันได้เป็นชื่อนามสกุลชุดใหม่ เขียนแล้วดูกะทัดรัด ความหมายดีทั้งรูปทั้งเสียง ก็เลยเลือกใช้เป็นนามปากกา ลืมบอกไป "ปิยะ" แปลว่าที่รักค่ะ... อย่าเพิ่งงงค่ะ ปัจจุบันอาเอียดสมรสแล้วกับคุณปิยะศักดิ์ ศานติเกษม (เปีย) ไงคะ (โอ๊ยโย๋ มดมาจากไหนไม่รู้ค่ะ ไต่ขึ้นจอเต็มเลยค่าอาเอียด ฮิฮิ)

การศึกษา
ระดับประถมศึกษา : ร.ร.อนุบาลชลบุรี
ระดับมัธยมศึกษา : ร.ร.เมรี่อิมมาคุเลตคอนแวนต์ และร.ร.เซนต์โยเซฟคอนแวนต์
ปริญญาตรี : คณะครุศาสตร์ เอกวิชาศิลปศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

จุดเริ่มต้น เริ่มสนใจงานเขียนมาตั้งแต่วัยเด็ก โดยมีพื้นฐานจากการรักการอ่านได้รับการส่งเสริมจากบิดามารดา สนใจและรักหนังสือทุกประเภท โดยเฉพาะนวนิยายและวรรณคดี ...เมื่อเรียนจบ ได้ทดลองเขียนเรื่องสั้น ส่งไปลงตามนิตยสารต่างๆ เช่น สกุลไทย ขวัญเรือน ดิฉัน... และได้รับการคัดเลือกให้ลงพิมพ์เรื่อยมา จนกระทั่งคุณสุภัทร สวัสดิรักษ์ บรรณาธิการนิตยสารสกุลไทย เปิดรับนวนิยายของนักเขียนหน้าใหม่ จึงได้ทดลองเขียนนวนิยายซึ่งเป็นงานที่ถนัดและสนใจมากที่สุด ส่งไปทางไปรษณีย์ เมื่อนวนิยายเรื่องแรกคือเรื่อง "ตะวันทอแสง"
ได้ลงพิมพ์ในปี พ.ศ.2533 ก็ได้เขียนนวนิยายลงพิมพ์นิตยสารสกุลไทยและอื่นๆ มาตลอด

ปัจจุบัน รับราชการสังกัดกรมสามัญศึกษากระทรวงศึกษาธิการ
และเขียนนวนิยายเท่าที่จะมีเวลาว่างจากงานประจำ

หลักการทำงาน ทำทุกอย่างด้วยความรักความสุขและเต็มกำลังความสามารถเสมอ

Homepage : //www.piyapornclub.com

Create Date : 16 ตุลาคม 2550

Last Update : 7 มิถุนายน 2552 12:22:27 น. 3 comments

Counter : 614 Pageviews.

Share
Tweet

พ่อเทิดน่ารักมาก

โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 61.7.133.221 วันที่: 17 ตุลาคม 2550 เวลา:1:38:20 น.

แล้วเพื่อนซังจะไปหามาอ่านบ้าง แต่คงยืมจากห้องสมุด ไม่ก็ร้านเช่านิยายข้างโรงเรียนเก่า ซังเปลี่ยนเป็นกลับวันจันทร์ที่ยี่สิบเก้านะจ๊ะ จะไปหาดูเครื่องทำมาหากิน เพื่อนเก๋ขึ้นกรุงเทพช่วงนั้นบ้างไหม ยี่สิบเก้าถึง สองพฤศจิกายน แล้วเจอกันนะ

โดย: เพ่ยซัน

วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:0:42:09 น.

ตอนนี้กำลังอ่านตะวันเบิกฟ้า...สนุกดี..

โดย: นาง IP: 125.26.162.79 วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:10:50:48 น.