รักคืออะไร

แหม ช่วงนี้มีเวลาว่างมากให้ตามข่าวดารา ดูละคร สนุกสนานอย่างเต็มพิกัด วะ ฮ่ะๆ

เลยอยากจะเขียนเรื่องรักๆ แต่......

....เขียนไรไม่ถูกเรยทีเดียว หัวข้อนี้มันรู้สึก ไม่เหมาะกะเราเล๊ย แต่ก็นะ ทุกคนก็ต้องมีสิ่งนี้แอบอยู่มุมหนึ่งของหัวใจ ว๊าย เชิล!?!

ที่อยากเขียนแล้วมันเขินเพราะมันไม่ใช่รักแมว รักพ่อรักแม่น่ะสิ ที่จะพูดได้อย่างไม่ขวยเขิน พอมาพูดเรื่องรักละมุนละไมนี่มันขัดกะคนปากร้าย โผงผางอย่างเราจริงๆ ดีนะที่บางมุมยังขี้เล่น ออดอ้อน คริๆ พูดแล้วจักกะจี้ว่ะ

แต่พอดูวนิดาแล้ว มันอิ๊นอินกะคำว่ารักจิงๆเรย อยากบอกกกกก

ยิ่งบางชอทมันช่างโดนใจ เสียแต่ชีวิตจริงมันไม่ได้แฮปปี้เอนดิ้งแบบในหนัง และก็ งานนี้ไม่มีพระเอก เพราะสุดท้าย พระเอกกลายเป็นจอมโจรตัวจริง จบแบบหักมุม

ชอบที่นางเอกเสียสละ บังเอิญตอนนั้นคิดเหมือนนางเอก แหะๆ แอบดีใจว่าเราก็นางเอกนี่หว่า ต่างกันตรงที่ว่าเรามาก่อนซะด้วย งานนี้เลยเป็นทั้งวนิดาและพิศมัยในร่างเดียว เลยเข้าใจหัวอกและแอบสงสารพิศมัย แต่โชคดีตัดใจได้สำเร็จ ไม่งั้นคงกลายเป็นนังร้ายที่ไร้ศักดิ์ศรี แต่มีบางช่วงก็เหมือนนางมารร้ายนะ เจ็บแค้น ด่าทอ ระเบิดอารมณ์

อีกอย่าง เวลาเรารักใคร แล้วเรารู้ว่าเขาเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นเนี๊ย โคตรจะเจ็บ แต่ความรู้สึกที่แท้จริงในใจคือ อยากให้เขาได้อยู่กับคนที่เขารักมากกว่า ยอมสละ

เรารักใครก็อยากให้เขามีความสุข เพราะเราคงไม่มีความสุขถ้าเขาไม่ได้สุขด้วยอะนะ เพียงแต่ยังไม่ทันได้พูดมันออกไป เขาก็ทำอะไรเลวๆเพื่อเป็นข้ออ้างเลิกซะก่อนแล้ว หึๆ ความจริง ถ้าเขาพูดมาตรงๆอย่างพันตรีประจักก็ดี ตรงๆ แมนๆ จะได้ไม่ต้องเกลียดกัน อ้าว ไม่เกลียดได้ไงวะ มันมาหลอกให้เราร่วมหัวจมท้ายไปกะมันทั้งๆที่มันน่ะแสนจะเรววว

....แหะๆ ถ้ามีคนว่าข้อความนี้คุ้นๆก็ก๊อปเอาคำพูดใกระทู้มาใส่ สดๆร้อนๆเขียนได้ครั้งเดียวอะ

ยังจำได้เลยวันที่นั่งกินข้าวกันแล้วเห็นเขาตาลอยคิดถึงคนอื่น มันเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก อยากจะบอกว่า ถ้าคิดถึงเขาก็ไปหาเขาเถอะ เราไม่เป็นไรหรอก แต่มันพูดไม่ออกซักคำเดียว

สุดท้ายแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงคนเดียวจะปั่นหัวผู้ชายให้ใช้วิธีสกปรกได้ขนาดนี้ นังมารตัวจริงที่เราเคยสงสารเห็นใจ คนที่ใครๆก็เชื่อว่าแสนดี มันฉลาดขนาดพี่เรายังหลงเคลิ้มคิดว่ามันเป็นผู้หญิงดีเลย หลงไปปกป้อง เฮ้อ พวกผู้ชายก็งี้แหละ เจอลูกอ้อน ไม้อ่อนเข้าก็ยวบ เราเองยังหลงไปเชื่อมันยุอยู่พักใหญ่ๆเลยกว่าจะตาสว่างได้

คนที่เราคิดว่าเหนือกว่าเราทุกอย่างไม่ว่าจะความสาวความสวย นิสัยดีพูดจาไพเราะ ฉลาด ที่แท้ ก็แค่สาวกว่า (สวยแค่ในรูป)ตัวจริงกระดำกระด่าง ผิวพรรณสู้เราไม่ได้เล๊ยเราขาวนวลเนียน(ไม่ได้โม้นะคร้า) หน้าเราก็เด๊กเด็ก ขนาดเพื่อนแฟน(ใหม่)มาเจอ ยังนึกว่าเราเพิ่ง25 ไม่เกิน 27 (โอ๊ว เรื่องนี้ภูมิใจมั๊กมาก )ขนาดเรากะลังเสียใจนะเนี๊ย ยังเปล่ง อิอิ ตอนนี้ไม่น่าปล่อยตัวกลายเป็นช้างน้ำเลย เรามันคนตรงๆ แต่อินั่น นิสัยก็จอมมารยา ฮึ่มพูดแล้วมันแค้น ไม่ได้ใส่ไข่นะ พูดตามที่รับรู้

แต่สุดท้ายแล้ว คาดว่าเธอจะชนะ ก็ไม่แน่ใจเพราะไม่ได้ติดตามภาคต่อ ก็เอาไปเหอะ ยกให้จ๊ะ ไม่ฝากดูแลด้วยเพราะผู้ชายคนนี้ไม่มีอะไรให้น่าดูแล แค่เป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยม ภายนอกดูดีแต่ข้างในไร้กึ๋น ใครได้ไปคงจะซวยเหมือนเรา ฮี่ๆ

โอยตายแล้ว พูดเรื่องนี้ทีไรแล้วของขึ้น เปลี่ยนโหมดด่วน

แต่ก็นะ คนเราคบกันก็ต้องมีสิ่งดีๆหลงเหลืออยู่มั่งแหละ เราก็เลือกที่จะจำสิ่งที่ดีๆ และแก้ไขข้อบกพร่องที่ทำให้มันเอามาเป็นเป้าโจมตีเพื่อกลบเกลื่อนความผิดของเขาได้

แต่ก็นะ คนเราก็ยังเป็นตัวเรา นิสัยยิ่งเสียๆนี่ทำไมมันแก้ยากจังฟะ ใครจะไม่อยากเป็นอย่างแม่พลอยบ้าง แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว เป็นวนิดาดีกว่า ตอบโต้แต่ไม่แข็งกร้าว ที่ผ่านมาเป็นวนิดาภาคอารมณ์ร้ายไปหน่อย

ตอนนี้ก็เป็นเหมือนเด็กหัดเดิน ค่อยๆขัดเกลาตัวเองไปเตาะแตะๆไปเรื่อยๆ ทำใจให้เย็นๆ จิตใจจะได้สวยงามเหมือนหน้าตา (ว๊าย จะโม้ว่าตัวเองสวย) กร๊าก

เอ๊ ตกลงที่เขียนมานี่มันตรงประเด็นไหมหนอ คำว่ารัก...เนี๊ย

Create Date : 11 ตุลาคม 2553		2 comments
Last Update : 13 ตุลาคม 2553 23:19:50 น.
Counter : 352 Pageviews.
Share Tweet