Bloggang.com : เด็กหญิงไพลิน : ทริปโหด @ Taiwan

ทริปโหด @ Taiwan

ขี่มอไซ ออกจากไทเป ใชุ้ถนนสาย เป่ยอีกงลู่ (ถนนสายมรณะ...ผีดุมากๆ)
ถนนเส้นนี้เป็นที่ร่ำลือกันว่าผีดุสุดๆ คนตายบ่อยสุดๆ เราออกจากไทเปตอนบ่ายๆ กะไปถึง อี๋หลานตอนเย็นๆ แต่ทว่า ระหว่างทางนั้นฝนตกหนัก หนักแบบว่าไม่สามารถขี่ต่อไปได้ เราเลยต้องจอดที่ศาลาริมทาง กลัวผีก็กลัว กลัวตายก็กลัว ยังดีทีีมีคุณพี่ที่มาหลบฝนเหมือนกันอยู่เป็นเพื่อน (ความจริงก็แอบกลัวๆอยู่ว่าคนหรือผี)

ในที่สุดฟ้าก็เป็นใจ ฝนเริ่มซา เราก็ออกเดินทางต่อทันที

ในที่สุดก็มาถึงอี๋หลานจนได้ ดีใจๆๆ เห็นร้านเจ็ด สิบเอ็ด เหมือนเห็นสวรรค์

รีบจอดแวะเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ล้างหน้าล้างตา ตบด้วย ชอคโกแลตร้อนๆที่แสนจะจืดชืดหนึ่งแก้ว

พักผ่อนจนถึงเวลาอันควรแล้ว เริ่มออกเดินทางต่อ

เป้าหมายต่อไปคือ หลัวตง (เขตหนึ่งในอี๋หลาน)
.
.
.

ขับชมนกชมไม้ไปเรื่อยๆไม่รีบร้อน...แวะพักไปเรื่อยตามทาง ถึงเป้าหมายแล้วเย้ๆๆๆ

เอาของไปเก็บที่โรงแรมก่อน เด๋วไปลุยตลาดมืดทีหลัง....แต่ทว่า...โีรงแรมที่เคยพัก ด้วยราคาแสนถูกนั้น...."ปิดปรับปรุง" แม่เจ้า อยากจะกระโดดกัดหูตัวเองอย่างแรง

ทำไงดีงบไม่พอไปพักที่อื่นเสียด้วย แต่ไม่เป็นไร เรามีแผนสอง...แผนสองของเราคือ
.
.
.
ค้างที่ ktv (คาราโอเกะ) เฮอะๆๆๆ
"จองห้องหลังห้าทุ่มสามารถร้องได้ถึงหกโมงเช้าเลยค่้า" เสียงสวยใสของพนักงานร้านคาราโอเกะลอยมาตามสาย
ดูเวลา "ขณะนี้เวลา 18 นาฬิกา 46นาที เวงกำ ยังเหลืิอเวลาอีกตั้งเยอะทำไงดี"
และแล้วสมองน้อยๆของเราก็บอกว่า ...เอากระเป๋าไปวางที่ห้างดีก่าแล้วก็ไปเดินตลาดมืด เชิ้บๆ
ว่าแล้วก็เอากระเป๋าำไปแหมะไว้ที่ลํอกเกอร์ในห้าง ส่วนเราก็ดอดไปหาของกินในตลาดมืด
.
.
.
ตลาดมืดที่นี่ของกินเยอะดี แล้วก็ไม่ค่อยซ้ำกะที่ไทเปเท่าไหร่ แต่ทำไม๊ ทำไม ที่ตลาดมืดไม่มีขายไก่ทอดร้านโปรดของไจ่ไจ๋(เอฟโฟร์) ไม่ได้ชอบไจ๋นะคะ แต่้เค้าว่ามันอร่อยมากๆ
เวลายังเหลือตรึม เลยไปนั่งดูไพ่ยิปซี 50 nts ไม่แม่นสุดๆ แต่ก็เอาเหอะ ฆ่าเวลา เดินไปเดินมา ตายหล่ะหว่า ห้างจะปิดแล้ว...กระเป๋ายังชีพฉ้านนนน
กลับไปเอากระเป๋าได้ทันเวลา ฝนเริ่มลงเม็ดอีกแล้ว เซ็ง....เดินจนไม่รู้จะเดินไปไหนแล้วเลยตัดสินใจ ไปตามล่าหาไก่น้องไจ๋ดีกว่า...ขับไป วนไป วนซ้าย วนขวา เจอแล้ว!!! ตื่นเต้นๆๆทำเป็นไม่เคยกินมาก่ิอน(ความจริงกินมาแล้วที่ไทเป) รีบจอดรถลงไปซื้อ สั่งด้วยความมาดมั่น
"เถ้าแก่ ไก่ทอดชิ้นนึง"
เถ้าแก่มองหน้าด้วยสายตาเหยียดหยาม "ใช้เขียน ไม่ได้ใช้ปากสั่ง เด๋วแ่ม่ตบ"
สั่งไก่ทอดก็ผิดด้วย ก็ำไม่อยากให้เปลืองกระดาษนี่นา พอเขียนเสร็จส่งให้เถ้าแก่ ดันถามตูอีกว่า
"เอาชิ้นเดียว อ๋อ"...
ชิ้นเดียวก็จะกินไม่หมดอยู่แล้ว จะให้ตูกินกี่ชิ้นกัน
ระหว่างนั่งรอ แหม ร้านนี้อินเทรนด์ เปิด ซินกวงต้าเต้า ซะด้วย
ระหว่างกำลังเคลิบเคลิ้มกับเสียงของหยางจงเหว่ยอยู่นั้น...
คุณเถ้าแก่ก็ตะโกนมา "ป้าๆ ไก่ชิ้นเดียวที่สั่งอ่ะ ได้แล้ว"
.
.
.
หลังจากลิ้มลองรส ไก่ทอดน้องไจ๋แล้วนั้น เราก็รู้สึกอยากจะกลับไปเจอสายตาเหยีดหยามของเถ้าแก่อีกจัง ขอบอกว่าอร่อย อร่อยกว่าที่ไทเปหลายเท่านัก แต่ทว่าหลังจากวนซ้าย วนขวา ขับไป ขับมา ผลลัพธ์ที่ได้คือ หาไม่เจอ เวงกำ ย้ายร้านหนีไปแล้วรึไงเนี่ย สงสัยเราจะทำบุญกับไก่น้องไจ๋มาแค่นี้

Create Date : 11 สิงหาคม 2550

Last Update : 31 ธันวาคม 2550 17:06:01 น.

0 comments

Counter : 518 Pageviews.