|
|
เงาบรรณ 15
คุยกันก่อนอัพ
ตอนนี้เขียนไปแอบฮาปนปวดเฮดไปค่ะ
ใครที่ส่งใบสมัครให้ สนพ. กิ่งฝันเอาไว้เมื่อครั้งก่อน
อย่าลืมประเมินฝีมือเทียบกันกับคุณเจนที่มาสมัครงานนะคะ
เธอสุดยอดมากๆ...
ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ 2009 ยอดผู้เสียชีวิต 21 คนแล้วนะคะ
ดูแลสุขภาพกันแบบเต็มที่เถอะค่ะ เป็นห่วงจัง T^T
Ploy666.
**************
เงาบรรณ 15
ผู้แต่ง ploy666 (สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย)
...นักเขียนเป็นหนึ่งในอาชีพที่ถูกสั่งให้หุบปากไว้ให้มั่น แม้แต่มืออันมีไว้เพื่อจับปากกายังหย่อนคลายลงหากว่าเรื่องนั้นมีความเกี่ยวพันกับสำนักพิมพ์ ผู้ร่วมงาน หรือแม้แต่กับนักเขียนวงในด้วยกันเอง
ผมมองว่านักเขียนอีกหลายท่านใส่หน้ากากยิ้มแย้มรับคำชื่นชมยามที่หนังสือถูกตีพิมพ์ขาย แล้วซ่อนความขื่นขมเอาไว้เบื้องหลังมิดชิด
หากคุณเป็นหนึ่งในคนที่ทำแบบนั้น คุณคงตีค่าของเกียรติยศบนปลายปากกาผิดถนัด
เพราะคุณกำลังใช้มันแลกกับเงินตรา!
คุณไม่ผิดหรอกครับที่จะต้องหารายได้เลี้ยงตัวเองหรือครอบครัว
ทว่าเมื่อใดที่คุณออกมาประกาศปาวๆว่าคุณทำงานเหล่านี้ด้วยหัวใจ ผมอยากให้คุณเพิ่มคำไปอีกนิดว่าหัวใจที่คุณใส่ลงไปในชิ้นงานน่ะมีอยู่...แค่ครึ่งเดียว...
เพราะบางหนคุณยอมปิดปากตัวเองด้วยซ้ำเพื่อให้ใครบางคนมาทำร้ายผลงานนี้ เพียงเพื่อให้มันได้ตีพิมพ์วางจำหน่ายออกมา...
เหมือนโดนหมัดน็อกเข้านะจังๆพี่ฝ้าย พายุยังคงมีแก่ใจหัวเราะเมื่ออ่านทวนข้อความเหล่านั้น
บทความใหม่ของแสนยากรที่ถูกปริ้นท์ออกจากเครื่องคอมพิวเตอร์ถือติดมือมาแจกจ่ายข่าวคราวกันไม่ใช่เรื่องแปลกแต่ประการใดในวันที่ผู้ชายคนนี้กลายเป็นนักเขียนในดวงใจของใครหลายคนที่กำลังติดตามผลงานออนไลน์ของเขาอยู่
มิรันตีเลือกสั่งน้ำผลไม้ปั่นและหันกลับมาสนทนา
มันก็จริงอย่างเขาว่านะ บางทีพวกเราต้องเสแสร้งคะๆขาๆเสียยิ่งกว่าดาราตอนมีงานเปิดตัวหนังสือ ทั้งที่ใจแต่ละคนระอุยิ่งกว่าพระเพลิงเพราะสารพัดเรื่องที่เจอมา
นึกถึงตอนเขียนคำนำ...นี่ถ้าเขียนปิดท้ายแทนที่จะขอบคุณสำนักพิมพ์เปลี่ยนเป็นคำด่า กรณีเจอยื้องาน เลื่อนไร้กำหนด ดองมานานข้ามปี บางทีขนาดพิมพ์ขายกันโครมๆไปสองสามเดือนแล้วสัญญายังไม่ออกให้ หรือมีปัญหาอื่นๆ สำนักพิมพ์เขาจะกล้าพิมพ์คำนำตามนั้นให้เราไหมพี่
หญิงสาวยกนิ้วชี้ทำท่าปาดคอ
ตัดออกจากองมรดกกันพอดี ไม่ต้องทำมาหากิน
...แถมด้วยการมีปัญหาต่อกับการจ่ายค่าลิขสิทธิ์ล่าช้าซ้ำอีก...
จะเรียกว่านักเขียนต่างมีความอดทนอดกลั้น หรือว่ามารยากันเก่งมิรันตีก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่หรอกนะ
เท่าที่หล่อนรู้คือไม่ว่าจะเจออะไรมาก็มักคุยกันเปิดอกได้แต่กับเพื่อนพ้องในกลุ่ม แต่เมื่อใดที่ออกไปพบปะคนนอกวงการ อย่างเดียวที่ทำคือการยิ้มสวยๆเอาไว้ล่ะเป็นดี จนบางทีมีคนเคยบอกว่าอาชีพนักเขียนสมัยนี้ช่างน่าอิจฉาเพราะดูจะพิมพ์ขายกันออกมาโครมๆโดยง่ายดายแท้ๆ
พี่นัดผมออกมาคุยเรื่องอะไรครับ
ว่าจะโทรคุย...แต่มาเจอกันดีกว่าเพราะยังไงเราสองคนก็ต้องออกมาแถวนี้
ร้านไอศกรีมในห้างสรรพสินค้าแห่งนี้มีผู้คนพลุกพล่านในวันเสาร์ก็จริง แต่ก็ใกล้ที่เรียนพิเศษของพายุพอๆกับที่ใกล้บ้านมิรันตี
เด็กหนุ่มวัยสิบหกอยู่ในเสื้อยืดคอกลมแขนสั้น ขณะที่มิรันตีสวมเสื้อคอปาดแขนตุ๊กตาสีเทาตัวหลวมแบบสบายๆ ราวกับพี่สาวและน้องชายพากันมานั่งเล่นฆ่าเวลา
ทั้งคู่รู้จักกันผ่านเว็บไซต์และคุยถูกคอจนต่อยอดความสัมพันธ์กลายมาเป็นเพื่อนร่วมวงการนักเขียนในทุกวันนี้ การพูดจาจึงเป็นไปแบบกันเอง
ใครนะกล้าทำพี่ฝ้ายหัวเสีย เขาถามกึ่งล้อเมื่อเดาจากท่าทีอีกฝ่าย
พี่หนิงน่ะสิ แค่เกริ่นนำก็มีเค้าหนักใจแฝงเร้น ช่วงนี้เขาแปลกๆนะ พี่เริ่มถามดูเขาพยายามหาทางไปร่วมงานเลี้ยงหรือจัดกิจกรรมของหลายๆสำนักพิมพ์ แถมบางครั้งเป็นงานภายในยังอ้างชื่อนักเขียนเข้าไปเสียอีก คนถูกอ้างก็ไม่ได้รู้อะไรด้วยเลยนะ
อ้าว...
พี่ไม่รู้ข่าวคราวเขามาพักใหญ่เพราะบล็อก เอ็ม.เอส.เอ็น. เขาไปนานแล้ว แต่ได้ยินล่าสุดเขาไปขอแอดคุยกับน้องที่รอยวาดอีกคน แล้วพูดเหมือนสนิทกับพี่มากๆจนน้องเขาหลงคิดว่าทุกวันนี้พี่ยังญาติดีกับพี่หนิงอยู่นะ ไม่รู้ทำแบบนี้ไปกี่คนแล้ว
พายุนิ่วหน้า ผมได้ยินมาว่าบรรณาธิการเก่าผมไปสนิทกับเขาอยู่เหมือนกัน แต่ไม่ได้ตามข่าวเท่าไหร่
เขาเคยคุยกับพรรณรังสีแต่ก็นานเต็มทีก่อนเลิกคบไปเช่นกันเพราะรำคาญในการต้องอดทนฟังอีกฝ่ายมานินทานักเขียนคนอื่นๆอยู่อย่างสม่ำเสมอ
ราวกับว่าใครต่อใครก็ไม่ดีพอและสมควรถูกเหยียบย่ำ
แถมหลายครั้งหลายหนยังมาเจ้ากี้เจ้าการสั่งให้เขาเปลี่ยนแนวเขียนหรืออะไรวุ่นวายไปหมดทั้งที่มิได้ขอร้อง
ตกลงพี่ฝ้ายอยากรู้สินะครับว่าพี่หนิงเธอไปสำนักพิมพ์พวกนั้นทำไม
คงต้องเรียกให้เต็มคำกระมังว่า เชิญตัวเอง ล้วนๆ...
พี่มีอยู่สองสามคนที่ได้ยินว่าเขามาทาบทามให้ไปลงนิยายในเว็บไซต์ ยังไงพายุลองตามข่าวให้ทีสิ เผื่อจะมีอะไรคืบหน้าบ้าง
มิรันตีเล่ารายละเอียดยืดยาวโดยเฉพาะเรื่องที่ลลิตาประสบมาด้วยตัวเอง ก่อนหยิบรายชื่อที่จดใส่กระดาษแผ่นเล็กยื่นให้
เพียงอ่านไล่ไปไม่นานพายุก็รับคำด้วยความเชื่อมั่นว่า
ผมรู้จักอยู่หลายคน พี่ฝ้ายรอฟังข่าวได้เลย
กุ้งนางแวะมาเยี่ยมทัชฌาอีกหนโดยที่พิณไม่ว่างมาด้วยแต่ยังอุตส่าห์ฝากดอกไม้ช่อโตมาให้เป็นกำลังใจแก่คนป่วยซึ่งนั่งอยู่บนเตียงและยิ้มต้อนรับ
คุณมุกดารับดอกไม้ไปจัดลงแจกันอยู่ในห้องน้ำ ทัชฌาจึงถือโอกาสหันไปถามอดีตเพื่อนร่วมงานว่า
ช่วงนี้ที่คลังบุ๊คส์เป็นยังไงบ้าง
เหมือนจะดี...
พูดแปลก ดีก็ดี ร้ายก็ร้ายสิ มีด้วยเหรอที่แค่คล้ายๆว่าจะดีแต่ก็เปล่า ทัชฌายิ้มขัน
กุ้งนางออกจะโล่งอกที่เห็นเพื่อนสาวสบายพอจะต่อปากต่อคำ จึงเล่าว่า
ก็นิยายขายดีอันดับต้นๆของคลังบุ๊คส์น่ะมีคนมาติดต่อจะเอาไปทำละคร เท็นจำเรื่องที่คุณเรือนแหวน...ดาราดังผันตัวเองมาเขียนนิยายได้ใช่หรือเปล่า จนป่านนี้เธอยังหายตัวไปแบบไร้ข่าวคราว นิยายเรื่อง นิรันดรแห่งหัวใจ เล่มที่เท็นเป็นคนดูแลประสานงานนั่นไง
คนฟังหน้าซีดลงทันควัน...
นิยายเรื่องนั้น รู้กัน เป็นการภายในดีว่ามีที่มาที่ไปไม่ธรรมดานัก
สำหรับทัชฌามันเป็นเสมือนหนึ่งในตราบาปที่หล่อนไม่อยากเอ่ยถึงเสียด้วยซ้ำ ทว่าในมุมมองของกุ้งนางมันช่างน่าอัศจรรย์กับยอดขายที่พุ่งลิ่วไกลลิบ
พี่บูรเขาก็เข้าใจทำนะ เอาดารามาโปรโมทงานเขียน แฟนคลับแห่กันมาซื้อไม่หวาดไม่ไหว ยิ่งแปะปกว่าเป็นผลงานเรื่องแรกของดาราก็ยิ่งบูมไปใหญ่ อ้าว! เท็น...จะเป็นลมหรือยังไง เอนนอนลงก่อนดีไหม กุ้งนางสังเกตเห็นและเป็นกังวล
เสียงคุณมุกดาที่ดังเฉียบขาดจากทางด้านหลังทำให้มือของประชาสัมพันธ์สาวซึ่งกำลังจะก้าวไปช่วยจัดท่าทางให้คนป่วยต้องชะงักลง
น้าว่าหนูกุ้งนางกลับไปก่อนดีไหมจ๊ะ เท็นจวนได้เวลาพักผ่อนเต็มที
อะไรกัน...ก็หล่อนเพิ่งมานั่งไม่ทันถึงห้านาที...
กุ้งนางขยับจะถามไถ่แต่ครั้นหันไปเห็นสายตาเคร่งเครียดของคุณมุกดาจึงไม่กล้าซักไซ้
ถ้าอย่างนั้นขอตัวนะคะ วันหลังจะมาเยี่ยมใหม่ หญิงสาวกระวีกระวาดออกจากห้องไปโดยเร็ว
ลับร่างของกุ้งนาง สายตาของคุณมุกดาก็แปรเปลี่ยนยามจับไปยังบุตรี
ท่านเคลื่อนใกล้เข้ามาหยุดข้างเตียงพลางกุมมือทัชฌาเอาไว้ รับรู้ความเย็นเฉียบชื้นเหงื่อของอีกฝ่ายที่แววตาเต็มไปด้วยความสับสนหวาดหวั่นได้อย่างดี
อย่าคิดอะไรอีกนะลูก...มันจบแล้ว
แต่เรื่องนั้นมันยังอยู่รอบๆตัวเท็นนะคะแม่
ทัชฌาเสียงสั่นขณะพยายามสูดลมหายใจลึกยาวเพื่อระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านขึ้นมาทีละน้อยราวกับจะจุดระเบิดในไม่ช้า
มือนุ่มนวลของมารดาที่กระชับมั่นราวกับจะเป็นหลักยึดเดียวซึ่งหล่อนมีเหลือยู่
น้ำเสียงของท่านเนิบช้ายามกล่อมว่า เรื่องร้ายๆมันกำลังจะผ่านไป อย่าโทษตัวเองนะเท็น...แม่ไม่อยากเห็นลูกทุกข์ใจ
อคินล่ะคะแม่... คำถามนั้นราวกับทัชฌารำพึงเสียมากว่า เขาจะยกโทษให้เท็นได้จริงๆหรือเปล่า
ลืมเรื่องที่เคยทำงานอยู่คลังบุคส์ซะ นับจากนี้เท็นจะมีแค่กิ่งฝันกับป้าอ้น จำเอาไว้!
คำสั่งเฉียบขาดของมารดาทำให้ทัชฌาแทบน้ำตาร่วง
หล่อนลบเลือนความทรงจำได้จริงๆหรือ
...ลืมทุกอย่าง...
...ต้องลืมแม้กระทั่งคนที่หล่อนเคยรักสุดหัวใจด้วยกระมัง!
สำนักพิมพ์กิ่งฝันดูแปลกตาไปเล็กน้อยเมื่อน่านฟ้ามาเยือนในวันนี้ เนื่องด้วยสตรีสูงวัยที่ยืนเกาะขอบประตูกระจกที่เปิดค้างชะโงกหน้าไปฟังการสนทนาภายในนั้นมีฐานะเป็นบรรณาธิการบริหารหรืออีกนัยหนึ่งคือเจ้าของสำนักพิมพ์
น่าแปลกน้อยเสียเมื่อไหร่กับหูตาแพรวพราวราวเด็กสาวๆที่กำลังกลั้นหัวเราะของป้าอ้นซึ่งน่านฟ้ามองเห็นตั้งแต่ลงจากรถเดินตรงมาหา
ชู่... ท่านยกนิ้วชี้แตะริมฝีปาก กระซิบกระซาบว่า น้อยหน่ากำลังสัมภาษณ์คนมาสมัครงาน ป้าอ้นเลยไม่อยากเข้าไปกวน
น่านฟ้าได้ยินเรื่องที่ประกาศรับกองบรรณาธิการชั่วคราวสัญญาจ้างสามเดือนเพื่อมาช่วยทำงานในยามซึ่งเริ่มตั้งหลักปักฐาน เป็นที่รู้กันว่าหากทำงานมีประสิทธิภาพก็จะเลือกจ้างระยะยาวในลำดับต่อไป ประการหนึ่งก็มีเพื่อไว้ช่วยในยามที่ทัชฌาสอบติดและต้องไปเรียนต่อโดยไม่เข้ามาที่นี่บ่อยอย่างที่เป็น
เรื่องนี้พักไประยะหนึ่งจนกระทั่งทัชฌาป่วยเข้าโรงพยาบาลจึงถูกรื้อฟื้นมาอีกครั้งดังเห็นอยู่เบื้องหน้า
ทว่าเมื่อน่านฟ้าเหลียวมองตามสายตาป้าอ้น เขาก็ไปหยุดภาพลงยังโต๊ะทำงานของนานาซึ่งมีอาคันตุกะเป็นหญิงสาวผมซอยสั้นท่าทางมั่นอกมั่นใจในตัวเองนั่งอยู่อีกฟากโต๊ะและหันหลังมาทางนี้
มิน่าป้าอ้นจึงแอบฟังได้อย่างเปิดเผย ตราบเท่าที่แน่ใจว่าคนถูกแอบฟังจะยังทุ่มเทความสนใจไปทางคนสัมภาษณ์เบื้องหน้าจนกว่าจะหมดเรื่องคุย
น่านฟ้าถือโอกาสยืนกอดอกฟังด้วยอีกคนหน้าตาเฉย แถมยังมีแก่ใจโบกมือนิดๆเชิงทักทายนานที่ชำเลืองมองมาพลางทำหน้ายุ่งเหยิงราวกับเจอเรื่องยากเย็นที่ป้าอ้นเจตนาทิ้งไว้ให้รับมือเพียงลำพัง
บรรณาธิการสาวหันไปสนทนาต่อว่า
ถือว่าคุยกันเล่นๆก็แล้วกันค่ะ คุณเจนคิดว่านิยายมีส่วนไหนที่ดึงดูดใจคนอ่านได้ดีคะ
อืม... หญิงสาวคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบฉะฉานว่า น่าจะพวกที่มี conflict เยอะๆนะคะพี่นานา เจนคิดว่าการวาง plot ให้เข้ากับ conflict ที่ตั้งใจไว้เนี่ยสำคัญ มันควรจะลงตัวสอดรับกันเสมอ
conflict...ความขัดแย้ง...นะคะ นานาทวนคำและจดอะไรบางอย่างลงสมุดโน้ตช่วยจำ
เจนจิรายิ้มหวานส่งให้พลางบอกว่า
อันที่จริงนอกจากเจนจบมาด้านอักษรศาสตร์แล้วเจนยังชอบศึกษาทฤษฎีการเขียนเป็นพิเศษด้วยค่ะ นอกจากอยากเป็นส่วนหนึ่งในกองบรรณาธิการแล้วเจนยังฝันว่าในอนาคตจะเป็นนักเขียนนิยายเหมือนกัน
เหรอคะ นานารับทราบเพียงสั้นๆ
แต่โดยส่วนตัวนะคะ เจนคิดว่านิยายสมัยนี้ยังทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก นอกจากที่เห็นว่ามี plot ซ้ำกันเกลื่อนเมืองแล้ว บางเรื่องที่เขียนๆอยู่การนำเสนอ theme ก็ยังไขว้เขวอยู่มากจริงๆค่ะ...พี่นานาเข้าใจใช่ไหมคะเรื่อง plot กับ theme...
โครงเรื่องกับแก่น
นั่นแหละค่ะ หล่อนหัวเราะคิกคักชอบใจ แหม...เจนก็ไม่น่าถามเลย เหมือนเอามะพร้าวห้าวมาขายสวน ยังไงๆบรรณาธิการอย่างพี่นานาก็ต้องทราบอยู่แล้วเรื่องพื้นฐานพวกนี้
นานายังคงทำตัวเป็นบรรณาธิการผู้แสนดีด้วยการยิ้มละไมแต่แววตาชักจะฉาบแสงแปลกๆเอาไว้ชอบกล
ป้าอ้นกระซิบถามน่านฟ้าว่า
ทำไมป้ารู้ศัพท์ได้แค่ไม่กี่คำเองล่ะ
ป้าอ้นเขียนนิยายมากี่เรื่องก่อนเลิกล่ะครับ
สิบกว่าเรื่องได้มั้ง สมัยโน้นนักเขียนไม่ได้มากมายอย่างสมัยนี้นี่นา
อ้าว...คนเขียนนิยายตั้งเป็นสิบเรื่องยังไม่รู้ แล้วผมจะไปถามใครล่ะ คนถูกถามทำหน้างง
แทนที่จะเลิกราป้าอ้นกลับสะกิดยิกๆบอกว่า พนันกันไหมว่าน้อยหน่าไม่รับ
ผมว่าเขาคุยเรื่องยากๆแบบนี้ได้ ท่าทางเก่งออก
พนันเลี้ยงข้าวคนละมื้อก็ได้ ถ้าป้าแพ้จะยอมพานอตกับคนที่บ้านไปเลี้ยงมื้อใหญ่เลยเอ้า!
เมื่อคนสูงวัยกว่าเสนอมาอย่างใจป้ำ น่านฟ้าจึงกางมือก่อนยกนิ้วชี้และนิ้วโป้งจรดกันเชิงรับท้าทันที
เจนจิรายังคงกล่าวถึงทัศนะของหล่อนสืบต่อไปว่า
อีกอย่างที่เจนให้ความสำคัญในการอ่านนิยายสักเล่มก็คงเป็นพวก character ตัวละครที่สมจริง เพราะมีผลต่อ construction ค่อนข้างสูงทีเดียวค่ะ การตัดสินใจของตัวละครมันสามารถทำให้เรื่องหักเหไปได้เลย อย่างเช่น character แบบหนึ่งนำไปที่การปิดจบเรื่องแบบ happy ending หรือ tragedy ending ได้เลย
เหมือนเมื่อครู่เจ้าตัวพยายามยั้งไว้ไม่ใช้ความเคยชินเดิมๆ แต่เมื่อเครื่องติดและแน่ใจว่านานาเข้าอกเข้าใจดีเจนจิราก็เหมือนรถที่พุ่งลิ่ว ทว่าแทนที่จะปล่อยควันเจ้าตัวกลับปล่อยศัพท์ออกมาแบบไม่ยั้งเพราะเชื่อมั่นว่านั่นจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ตนเองเข้าตากรรมการ!
นานาพยักหน้าอีกสองทีแล้วก้มลงจดไปอีกหลายคำก่อนเงยขึ้นถามว่า
คุณเจนมีความเห็นแบบไหนกับมุมมองแบบบุรุษที่หนึ่งและบุรุษที่สามคะ
เรื่อง Point of view นี่พูดจริงๆเลยนะคะว่าเจนเข้าใจค่ะที่ตลาดส่วนใหญ่ในปัจจุบันชอบแบบบุรุษที่สามมากกว่า dialogue แต่ละฉากก็จะแทรกการบรรยายแบบที่เรียกว่า show don't tell ไปถึงทุกตัวละครตรงนั้น แต่ถ้าถามเจน...เจนว่าบุรุษที่หนึ่งก็มีเสน่ห์เฉพาะตัวเหมือนกันนะคะ มันคงอยู่ที่ style นักเขียนด้วยแหละค่ะ แล้วกิ่งฝันมีแนวทางยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้คะ
คงต้องดูรายละเอียดและความเหมาะสมเป็นเรื่องๆไปน่ะค่ะ นานาแบ่งรับแบ่งสู้
เจนจิราดูจะรอคอยคำถามต่อไป
ทว่านานากลับปิดสมุดจดงานในมือลงราวกับเตรียมจบการสัมภาษณ์ในไม่ช้า
พี่ขอถามเรื่องส่วนตัวคุณเจนหน่อยได้ไหมคะ
ได้ทุกเรื่องค่ะ เจนไม่มีความลับ
คุณเจนอ่านหนังสือประเภททฤษฎีการเขียนนิยายเยอะไหมคะ
หญิงสาวตรงหน้ายืดอกตอบอย่างภาคภูมิว่า เจนสะสมทุกอย่างที่เป็นตำราการเขียนค่ะ ทั้งของไทยของต่างประเทศเจนมีหมด อ่านเล่มละหลายๆรอบแทบทุกวันเชียว
แล้วนิยายล่ะคะ... คำถามนั้นเหมือนตั้งระเบิดเวลาเอาไว้ด้วยสุ้มเสียงเน้นย้ำ คุณเจนอ่านวันละกี่เล่ม
เจนจิราทำตาใสมองราวอับอัศจรรย์ใจล้นพ้น
ไม่ค่อยว่างอ่านสักเท่าไหร่หรอกค่ะ นานๆถึงหยิบอ่านที ก็เจนต้องเอาเวลาไปหัดเขียนนิยายตัวเอง ไหนยังจะต้องศึกษาตำราการเขียนพวกนั้นเยอะๆนี่คะ เรื่องที่เจนซุ่มเขียนอยู่นี่ทำให้รู้ว่าการเขียนแบบ flash back ยากจริงๆ เจน block เป็นพักๆนะคะเนี่ย บางทีต้องใช้เทคนิคการทำ plot card เข้ามาช่วย นี่ถ้าเจนได้ทำงานที่นี่เจอน้องๆนักเขียน เจนก็อยากมั่นใจว่าจะเป็นที่ปรึกษาที่ดีได้ค่ะ
คุณเจนใฝ่ฝันจะเป็นนักเขียน... คู่สนทนาทวนคำเมื่อแรกเริ่ม
หล่อนรับคำเสียงซื่อ ค่ะ
แล้วตอนนี้ก็อยากสมัครเป็นกองบรรณาธิการสัญญาจ้างสามเดือน
ใช่ค่ะ
สะสมตำราทฤษฎีการเขียนแต่ไม่ค่อยมีเวลาอ่านนิยาย
แต่ก็อ่านมาพอสมควรนะคะ...ไม่ใช่ไม่อ่านเลย
นานายิ้มรับอีกหน
นิยายที่เขียนไว้มีเขียนจบมากี่เรื่องแล้วคะ ถ้ายังไงพี่ขอดูตัวงานหน่อยได้ไหม อยากจะดูแนวคิด ความชอบ หรือสำนวนภาษาน่ะค่ะ เผื่อมีกรณีว่าต้องแก้ไขงานต้นฉบับที่เข้ามาในสำนักพิมพ์
เจนยังเขียนไม่จบสักเรื่องเลยค่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน...แต่มันยากจังนะคะเขียนนิยายเนี่ย
เจนจิราเผลอเบ้หน้านิดๆยามนึกไปถึงผลงานที่ค้างคาของตนเอง
อ้อ...
นานารู้สึกคล้ายๆมีชนเผ่ากินคนกำลังยกโขยงมาเต้นระบำกระทืบเท้าตุ้บๆอยู่ในหัว...
คำตอบเหล่านั้นทำให้น่านฟ้าแทบเดาสิ่งที่ตามมาได้เลยเมื่อเห็นนานาตัดบทด้วยการลุกยืนอย่างสุภาพและบอกว่า
เอาไว้พี่จะพิจารณาแล้วค่อยติดต่อคุณเจนไปอีกทีถ้าทางสำนักพิมพ์สนใจเรียกตัวนะคะ ขอบคุณที่มาสัมภาษณ์วันนี้ค่ะ
ตกลง...ไม่รับ...หรือยังไงคะ หรือเจนต้องทดสอบแบบอื่นเพิ่มเติม เจนจิราลุกพลางทำหน้างงๆ
ราวกับว่าการที่นานาไม่ตกลงรับหล่อนเข้าทำงานในทันทีเป็นเรื่องซึ่งไม่เคยคาดเอาไว้
ทว่าป้าอ้นกับน่านฟ้ารีบฉากหลบออกห่างจากประตูทันควัน ทั้งสองต่างทำไม่รู้ไม่ชี้และกลั้นหัวเราะเอาไว้เมื่อนานารั้งศอกของเจนจิราพาเดินออกพ้นประตูสำนักงานโดยไว ทิ้งแขกไว้ตรงนั้นก่อนบอกเสียงดังฟังชัดว่า
คุณเจนรู้จักศัพท์การเขียนที่เรียกว่า cliff hanger บ้างไหมคะ
ค่ะ...ทิ้งเหตุการณ์ค้างไว้ให้คาดเดา
นั่นไงคะ นานาบรรจงยิ้มสวย โบกมือลาพลางทิ้งท้ายกึ่งเล่นกึ่งจริงว่า ลองเป็นคนอ่านที่คาใจไปก่อนก็ได้ว่าพี่จะรับเข้าทำงานไหม นิยายจบฉากแบบนี้ลุ้นดีค่ะ...พี่ชอบ!
| Create Date : 14 กรกฎาคม 2552 |
| Last Update : 10 มีนาคม 2559 20:10:37 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 805 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: adel_ew  วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:33:51 น. |
|
|
|
| โดย: peerisa IP: 124.120.116.106 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:59:44 น. |
|
|
|
| โดย: ploy666 IP: 124.157.187.50 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:13:06:39 น. |
|
|
|
| โดย: Tukta21 วันที่: 15 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:56:12 น. |
|
|
|
| โดย: ploy66 IP: 124.157.187.50 วันที่: 15 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:21:23 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]
|
หนังสือที่มีวางจำหน่ายเฉพาะในบล็อก
https://ploy666.bloggang.com
ชื่อเรื่อง : เศวตธามัน (บัลลังก์ศศิธรา)
นามปากกา : สิตาปางค์
ประเภท : จินตนิยาย , โรแมนติก
รูปเล่ม : ขนาด 700 หน้า A5
ออกแบบปก : Little thing
ราคา : 850.- บาท
สินค้าหมด
ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=ploy666&group=28
สั่งซื้อที่ : .........
หมายเหตุ : งดใส่ลายเซ็นนักเขียนทุกกรณีค่ะ
** ***********************************
ชื่อเรื่อง : เงาบรรณ
นามปากกา : ลายน้ำ
ราคา : 259.- บาท
สั่งซื้อที่ (ยุติการสั่งซื้อ)
สินค้าหมดค่ะ
****************
นิยายที่อัพล่าสุดคือเรื่อง
รอยทรายบนลายรัก
...และ...
กระต่ายในใจจันทร์
***********
เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่า
ทนไม่ไหวแล้ว...
จงเรียนรู้ ที่จะขอความช่วยเหลือ
โลกไม่ได้โหดร้ายเกินไปนัก
ผู้คน ก็ไม่ได้ใจร้ายไปซะทั้งหมด
เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
Ploy666.
************
หมายเหตุสักนิดค่ะ...
ถ้าเป็นไปได้ งดการแปะรูปใส่คอมเม้นท์นะคะ
เจ้าของบล็อกเข้าหน้าจอไม่ได้จ้า เน็ตห่วยมากมาย
ขอบคุณคนใจดีทั้งหลายล่วงหน้าค่ะ
**************
เนื้อหาต่างๆที่อัพในบล็อก
สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย
|
|
|
|
|
|
|
|
|
)
