Bloggang.com : ploy666 : เงาบรรณ 07

เงาบรรณ 07

คุยกันก่อนอัพ

พยายามอัพเงาบรรณไล่ให้ทันคุณรักดีอยู่ค่ะ
ก็แหม...อัพสองเรื่องนี่เนอะ นางฟ้าหัวใจบิ๊กไซส์ กับเรื่องนี้มันคนละแนว
แต่ยังไงก็สู้ตายค่า ^o^

เงาบรรณนี่เป็นนิยายผีแบบไม่หลอนนะคะ
ด้านความรักนั้น ขอบอกล่วงหน้าว่านิยายเรื่องนี้ปราศจากความหวาน
คนเขียนไม่ได้ใจร้ายเน้อ เพียงแต่ว่าประเด็นในการนำเสนอค่อนข้างแข็งแรง
จึงทำให้ด้านอื่นถูกตัดออกเพื่อความเหมาะสมค่ะ

Ploy666.

**************

เงาบรรณ 07
ผู้แต่ง ploy666 (สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย)

พรรณรังสีปล่อยหน้าจอค้างไว้แบบนั้นขณะหันมายังใครอีกคนที่เพิ่งก้าวเข้ามาในห้อง

“อาทิตย์นี้ไม่อยู่หอพักมหาลัยหรือไงกันหาญ”

หาญตัวโตล่ำสันสมกับเป็นนักกีฬาของมหาวิทยาลัย เลยห่างออกไปคืออาทิตย์...เด็กหนุ่มที่พรรณรังสีให้คำนิยามส่วนตัวว่า ‘ไอ้ขี้ฟ้อง’ ประจำบ้าน

“ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่หนิง”

“ให้อาทิตย์ออกไปก่อน”

“นี่น้องผม” เขาเสียงเข้มทันควันอย่างถือสิทธิ์ “อาทิตย์จะอยู่ตรงไหนในบ้านก็ได้ถ้าอยากทำ พี่หนิงต่างหากที่ต้องจำไว้ว่าตัวเองเป็นแค่คนอาศัย”

“เอ๊ะ! จะมาพูดกับฉันแบบนี้ได้ยังไงน่ะ” หญิงสาวโวยวายลั่น

เจตนาของพรรณรังสีทำให้หาญอดสมเพชไม่ได้ หล่อนคงหวังว่าแม่เขาจะมาได้ยินและเข้ามาห้ามทัพกระมัง...

อาทิตย์กลับเป็นฝ่ายเบ้หน้าบอกว่า

“พอเถอะน่าพี่หนิง แม่ไม่มาช่วยหรอกเพราะวันนี้มีตลาดนัดพิเศษ งานประจำปีใกล้วัดใหม่ แม่กับพ่อเอาข้าวแกงไปจัดร้านขายตั้งแต่สายๆแล้วรู้ซะมั่ง”

หญิงสาวเชิดหน้าที่งอง้ำไร้ความสวยงามอย่างเย่อหยิ่ง

“มีอะไรก็รีบว่ามา”

“เมื่อไหร่พี่หนิงจะไปหางานทำ” หาญกอดอกยืนมองมาแบบเหยียดแคลน

“ฉันทำเว็บไซต์”

เขาโต้กลับทันควัน “เว็บพี่หนิงมันไม่ทำเงิน หัดทำอะไรที่มันเป็นรายได้เสียบ้าง...แก่แล้ว”

พรรณรังสีหน้าชาคล้ายโดนตบด้วยคำพูดไปฉาดใหญ่

“พวกแกจะรู้อะไร อย่ามายุ่ง!”

พวกโง่...จะรู้หรือว่าหล่อนทำสิ่งใดกัน

อีกหน่อยเถอะเว็บไซต์นี้จะเป็นช่องทางสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ สุดท้ายคนอื่นๆที่ทำท่าทางดูถูกหล่อนนั่นแหละต้องซมซานมาขอให้หล่อนช่วยเหลือ

หาญยังคงใจเย็นขณะยื่นข้อเสนอว่า

“ถ้าพี่หนิงยังไม่มีปัญญาหางานทำจริงๆหรือจะแค่แกล้งไม่หาก็เถอะ ผมว่าพี่หนิงช่วยแม่หยิบจับงานบ้านทำไปสักอย่างสองอย่างดีกว่ามั้ง...ผมไม่อยากหมดความอดทน คนเขาจะหาว่ารังแกผู้หญิง”

หล่อนนิ่ง รู้ดีว่าหาญทำจริงได้ดังปากว่า

เด็กสมัยนี้มันก้าวร้าวกันทุกคนเท่าที่หล่อนเจอมา ดูอย่างไอ้คนน้องนั่นปะไร...สอดรู้สอดเห็นแถมยังหาเรื่องเดือดร้อนให้หล่อนไม่เว้นแต่ละวัน คำด่าสองคำก็เหน็บแนมอย่างกับเป็นเจ้าชีวิต แค่อาศัยที่คุ้มกะลาหัวสักพักก็ทวงบุญคุณไม่รู้จักหยุดหย่อน รอให้หล่อนได้ดีก่อนเถอะจะตัดหางปล่อยวัดเสียทั้งหมด อย่าหวังอีกเลยว่าหล่อนจะกลับมาตอบแทนอะไรอีกตลอดชีวิตนี้!

“ฉันจะไปคุยกับน้าสายใจเองว่าจะช่วยทำความสะอาดบ้าน”

ในยามนี้พรรณรังสีได้แต่ข่มกลั้นความไม่พอใจเอาไว้

“พี่หนิงคิดได้แบบนั้นก็ดี วันนี้ผมต้องไปช่วยแม่ขายของ ถ้าพี่หนิงยังอยู่บ้านนี้ต่อไปอีกนานๆเราคงมีเรื่องต้องคุยกันอีกหลายหน...ไปเถอะอาทิตย์” ตอนท้ายเขาหันไปเรียกน้องชายและออกจากห้องนั้นราวกับว่าเป็นสถานที่อโคจรก็มิปาน

พรรณรังสีเดินตามไปกระแทกประตูปิดดังปังก่อนลงกลอนแน่นหนาด้วยความอัดอั้นตันใจ

หางตาหล่อนเหลือบมองแถบสีส้มจากโปรแกรมสนทนาออนไลน์ด้วยความขุ่นมัว

ทันทีที่เจ้าตัวหย่อนกายลงนั่งก็พิมพ์ข้อความด่ากราด...

“เขียนนิยายไปได้ยังไงกันเรา มีแต่ตัวอิโมฯแทนที่จะบรรยายข้อความ นักเขียนมีสมองน่ะเขาไม่ทำกันหรอกนะ!”

อีกฝ่ายคงงงเกินกว่าจะทันโต้กลับ ได้แต่ถามอย่างตกใจว่า

“อะไรพี่หนิง...กิ๊บใช้อิโมฯเมื่อไหร่กัน”

“ก็เรื่อง ‘รักร้ายๆของคุณชายสุดฮอตกับสาวเฮ้ว’ ที่เราเพิ่งออกล่าสุดโน่นไง”

“พี่หนิงไปอ่านมาเมื่อไหร่กันถึงได้บอกว่ากิ๊บใช้พวกสัญลักษณ์แทนสีหน้าแบบนั้น เรื่องนั้นนิยายกิ๊บก็จริงนะ...แต่ไม่มีสาบานได้”

...มันจะไม่มีได้ยังไงกัน ชื่อก็ออกจะบอกชัดว่าแนววัยรุ่นขนาดนั้น...พรรณรังสียิ่งหงุดหงิดไปใหญ่

หล่อนไม่เคยแตะหรอกนิยายออกใหม่พวกนี้น่ะ อย่างดีก็เปิดดูจากชั้นวางตามร้าน ที่อ่านบ้างก็ตัวอย่างบทแรกๆในเว็บไซต์สำนักพิมพ์เท่านั้นแหละ แต่ปกเรื่องที่ยกมาอ้างนั้นดูแล้วมีทั้งการ์ตูนแบบญี่ปุ่นสีสันสดใส นั่งทางในเดาเอาก็ได้ว่ามันต้องมีบ้างแหละน่า...

“พี่เห็นจริงๆนะกิ๊บ”

พรรณรังสียังคงยืนยันในสิ่งที่ตาไม่ทันเห็นด้วยซ้ำ

ปกติการคาดเดาของหล่อนแม่นยำนี่นา

ทว่าคราวนี้นักเขียนวัยใสกลับเริ่มตั้งหลักได้และต่อว่าต่อขาน

“พี่หนิงไปจำสลับใครมา ถามจริงๆพี่หนิงอ่านนิยายกิ๊บจริงหรือเปล่าเนี่ย ลองเล่าเนื้อหาให้กิ๊บฟังมาหน่อยสิคะ”

พรรณรังสีอึ้งไปถนัดตา

กะว่าจะระเบิดอารมณ์ใส่ยายเด็กแปลกหน้านี่สักหน่อย หนอย...จากนักเขียนหัวอ่อนกลายมาเป็นหัวแข็ง แตะไม่ได้เชียวนะนิยายเนี่ย พวกนักเขียนมันปากแข็งแล้วก็อีโก้แรงกันแบบนี้ทุกราย!

หญิงสาวพยายามค้นเว็บไซต์หาตัวอย่างนิยายออนไลน์ของเรื่องนี้อีกหน

ความพยายามหล่อนไม่เกินขีดจำกัดที่จะหาเจอ แต่พอไล่สายตาไปเรื่อยก็ชักหน้าเสีย...นักเขียนไม่มีการใช้สัญลักษณ์แทนในรูปแบบที่หล่อนกล่าวประณามแม้แต่น้อย

จะให้ทำยังไง...

ขืนขอโทษไปหล่อนก็พังพินาศป่นปี้หมดน่ะสิ

พรรณรังสีใช้ไหวพริบแบบเอาสีข้างเข้าถูทันทีว่า

“ตัวนี้ไง ‘!!!’ ที่พี่เห็นกิ๊บใช้ในนิยายน่ะ”

“นี่มันตัวอัศเจรีย์ พี่หนิงบ้าไปแล้วหรือไงถึงได้มาด่ากิ๊บ ภาษาไทยเขาให้ใช้นะ”

“พี่คงดูผิดมั้ง...”

คำตอบสื่อถึงความไม่ใส่ใจและไม่คิดจะขอโทษใดๆทั้งสิ้น

“แค่นี้นะกิ๊บ พอดีมีนักเขียนอีกจอมาขอปรึกษาเรื่องส่งงานกับสำนักพิมพ์ พี่ไปคุยกับเขาก่อน”

นักเขียนที่ถูกตำหนิแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยนั้นจะโวยวายเช่นไรพรรณรังสีก็ไม่สนใจจึงรีบฉวยโอกาสตัดบทปิดจอไปแถมบล็อกซ้ำ

ชีวิตมันก็แบบนี้...

พรรณรังสีเลิกใส่ใจว่าหล่อนจะผิดพลาดในชีวิตไปกี่ครั้งกี่หน พ้นจากรายนี้หล่อนก็มีรายใหม่ที่รอให้พูดคุยทักทาย ส่วนยายเด็กคนนี้หล่อนขึ้นบัญชีดำเอาไว้ก่อน

ทันทีไปทักทายอีกจอหญิงสาวก็ระบายอารมณ์ทันควัน

“วันนี้พี่ซวย...เจอนักเขียนอีโก้แรงมาด่าเอาซะเฉยๆ”

“เกิดอะไรขึ้นครับพี่” ต้นกล้าถามด้วยความอยากรู้ตามวิสัย

“ก็นักเขียนใหม่ที่ชื่อกิ๊บน่ะสิ หาว่าพี่ไปเม้นท์เธอแรงทั้งที่ยังไม่อ่านนิยาย โธ่เอ๊ย...ต้นกล้าลองคิดดูนะ นิยายดีหรือไม่ดีน่ะ คนอ่านหนังสือเป็นเขากวาดตามองแป๊บเดียวก็รู้เกรดการเขียนแล้ว นิสัยนักเขียนแรงแบบนี้พี่ว่าอีกหน่อยพี่ไม่ไปแตะดีกว่า นี่เราเตือนดีๆแท้ๆไม่ยอมรับฟัง ถ้าเจอพวกเกรียนๆมาด่าจะรับไหวไหม”

ต้นกล้าเห็นคล้อยตามหลักเหตุผลนั้นไม่น้อย

“เป็นนักเขียนต้องเปิดกว้างสิพี่หนิง ใครจะวิจารณ์ก็ควรรับฟัง”

“ใครๆก็รู้กับว่าพี่น่ะอ่านนิยายมาเยอะแยะขนาดไหน ทั้งหนังสือไทยหนังสือภาษาอังกฤษ” หล่อนอวดโอ่แบบไม่อายใคร “หนังสือเนี่ยเหมือนคัมภีร์ไบเบิ้ลของพี่เลยก็ว่าได้นะ”

“ผมว่าพี่หนิงก็วิจารณ์ออกจะตรง...คนด่าพี่หนิงชื่ออะไรนะครับ”

“ชื่อกิ๊บ ที่เขียนนิยายเรื่อง ‘รักร้ายๆของคุณชายสุดฮอตกับสาวเฮ้ว’ ออกมาตั้งหลายเรื่องแล้วนะ ถ้าพี่รู้ว่า ‘แรง’ ขนาดนี้พี่ไม่คุยด้วยหรอก”

คำกล่าวนั้นราวกับว่านักเขียนเป็นฝ่ายขอมาสนทนาพูดคุย

ช่างปะไร...พรรณรังสีไหวไหล่แบบไม่แคร์

ต่อให้หล่อนเป็นฝ่ายทักไปก่อน แล้วใครใช้ให้เด็กนั่นรับแอดหล่อนเข้าโปรแกรมสนทนาเองล่ะ จะโทษว่าหล่อนเป็นฝ่ายผิดได้ยังไงกัน

ยังไงเรื่องคราวนี้หากมีการพาดพิงเล่าต่อ พรรณรังสีต้องทำให้มั่นใจว่าตัวเองไม่เสียเครดิตในสายตานักเขียนอีกหลายๆคนที่พูดคุยกันอยู่ทุกวี่วัน...

ต้นกล้าทำให้พรรณรังสียิ้มอย่างสมใจเมื่อบอกกลับมาว่า

“ผมจะเตือนเพื่อนให้ระวังนักเขียนที่ชื่อกิ๊บไว้...นักเขียนนิสัยไม่ดีแบบนี้ พี่หนิงน่าจะไปบอกให้บรรณาธิการที่พี่หนิงสนิทๆแบนเลยดีกว่านะครับ เอาให้ส่งงานไปที่ไหนก็ไม่ได้เลยยิ่งดี”

นั่นสิ...แล้วทำไมป่านนี้หล่อนจึงยังรีรอที่จะดำเนินการก้าวถัดไปล่ะ

พรรณรังสีรีบเปิดจอส่งอีเมลขึ้นมาทันควัน ชื่อกรรบูร...บรรณาธิการคลังบุ๊คส์เด่นหราอยู่ตรงนั้นเรียงรายรวมกับบรรณาธิการอื่นๆที่หล่อนได้มาด้วยหลากหลายขั้นตอนสุดแต่จะเสาะหา

มือพิมพ์ระรัวอย่างใจเย็นลงไปว่า

เรียนบรรณาธิการสำนักพิมพ์...

อยากขออนุญาตติดต่อเพื่อสัมภาษณ์ลงเว็บไซต์ค่ะ เกี่ยวกับการทำงานของบรรณาธิการและหนังสือใหม่ที่ออกมาของสำนักพิมพ์ ถ้าตกลงให้สัมภาษณ์รบกวนแจ้งอีเมลส่วนตัวอื่นที่ติดต่อได้มาด้วยนะคะ จะแอด เอ็ม.เอส.เอ็น. มาก็ได้ค่ะ หรือจะโทรมาตามเบอร์นี้ 08x-xxxxxxx แล้วแต่สะดวกค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ลงชื่อ...พรรณรังสี (พน.)

เพียงคลิกส่งไปใจหล่อนก็เหมือนกับเดินก้าวไปใกล้ความฝันที่กำลังจะเป็นจริงขึ้นทุกขณะ

มีกี่คนกันจะรู้ว่าหล่อนเคยด่าบรรณาธิการทั้งหลายซึ่งปล่อยงานชวนฝันอันไร้สาระออกมาแบบถึงพริกถึงขิง ขนาดกล้าพอจะบอกน้องๆบางคนว่า

“พี่ว่าจะจัดอบรมการเขียนเผื่อเด็กรุ่นใหม่จะมีอะไรใส่หัวมาปั่นต้นฉบับมากกว่า แต่คิดๆดูแล้วบางทีพี่คงต้องเขียนหนังสืออบรมการเป็นบรรณาธิการด้วยละมั้ง เพราะไม่รู้สมัยนี้เขาเป็นบรรณาธิการได้ยังไงกัน ก็ดูงานออกมาแต่ละเจ้าสิไม่เห็นมีที่ไหนจะได้คุณภาพกันสักราย ถ้าไม่ขายนิยายตลาดๆก็ได้แค่ขยะวรรณกรรม!”

คำนั้นเจือการเยาะหยันเต็มเปี่ยม ทว่าวันนี้ในยามส่งอีเมลไปเสาะหาพันธมิตรในอนาคตช่างนอบน้อมต่างกันราวกับฟ้ากับดิน...

การพลิกลิ้นเคลือบคำหวานยามหวังให้อีกฝ่ายตอบกลับมาเหมือนเป็นสิ่งธรรมดาสามัญในวงจรชีวิต

เรื่องแค่นี้มันจะยากเย็นอะไร คนที่ประเมินหล่อนไม่ออกต่างหากที่น่าเวทนา

อีกไม่ช้าทุกอย่างที่ต้องการจะมาอยู่ในมือ

พรรณรังสีแทบจะนับวันรอด้วยความกระเหี้ยนกระหือรือสุดฤทธิ์ ลืมสนิทว่าเมื่อครู่ก่อนหัวเสียด้วยเรื่องอื่นใด

เจตนารมณ์ที่จะทำร้ายใครเท่านั้น...ยังคงชัดเจน...

Create Date : 18 มิถุนายน 2552

Last Update : 10 มีนาคม 2559 20:06:46 น.

7 comments

Counter : 779 Pageviews.

โห...คิดการใหญ่จังคุณหนิง

โดย: adel_ew

วันที่: 18 มิถุนายน 2552 เวลา:20:28:50 น.

ว่าไปแล้วก็อยากเห็นนะคะ ถ้าคุณหนิงเธอจัดอบรมการเป็นบรรณาธิการคงมันส์พิลึกล่ะค่ะพี่อะเดล
55+

เอ...ทำไมต่อหน้า บ.ก. รายไหนๆนี่คุณหนิงไม่ยักแย้มพรายโปรเจค "สอนสั่งด้วยความเมตตา" ของเธอโปรเจคนี้ให้เหล่า บ.ก. ท่านต่างๆได้เปิดหูเปิดตามั่งหนอ...

โดย: ploy666 (ploy666

) วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:0:04:00 น.

55555 อันนี้เห็นด้วย

โดย: adel_ew

วันที่: 19 มิถุนายน 2552 เวลา:10:58:04 น.

บทนี้แอบเห็นด้วยกับพรรณรังสี
ไม่ค่อยชอบนิยายรุ่นใหม่วัยใส ปกการ์ตูนเหมือนกันเลย

ว่าแต่พรรณรังสีในโลกไวเบอร์ต้องมีจริงแน่ๆ (-มั่นใจ-)

โดย: อ้อ IP: 203.150.210.151 วันที่: 25 มิถุนายน 2552 เวลา:8:17:34 น.

เลือกเชียร์ได้ตามสะดวกค่ะ ไม่ว่ากันอยู่แล้ว
^ ^

โดย: ploy666 IP: 124.157.207.220 วันที่: 25 มิถุนายน 2552 เวลา:19:06:05 น.

เกลียดยัยพรรณรังสี พวกที่ชอบทำลายมากกว่าสร้างสรรค์ อีมั่วววววว!!!!!

อุ้ย อินไปหน่อยนึง เกลียดจนระบายออกมาแรงๆอะค่ะ

โดย: Tukta21

วันที่: 27 มิถุนายน 2552 เวลา:0:57:39 น.

เอ่อ...ใจเย็นๆมอลลี่
พรรณรังสีเธอนิสัยงี้มาตั้งนานแล้วค่ะ
ท่าทางจะแก้ไม่หายนะ 55+

โดย: ploy666 (ploy666

) วันที่: 27 มิถุนายน 2552 เวลา:6:03:35 น.