|
|
เงาบรรณ 05
คุยกันก่อนอัพ
ป่วยค่ะ T^T
ตอนนี้นิยายลงอัพคู่กันอยู่สองห้องนะคะ
คือ รักต่างภพ โลง 2 และ โลง 3
ถ้ายังไงก็เชิญแวะเลือกหาเรื่องที่อยากติดตามได้ตามสะดวกค่า
บ๊ายบายไปพักผ่อนก่อนจ้า
Ploy666.
**************
เงาบรรณ 05
ผู้แต่ง ploy666 (สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย)
ทัชฌายังคงนั่งใจจดจ่ออยู่กับจอคอมพิวเตอร์ หญิงสาวขมวดคิ้วเมื่อเห็นเงาใครอีกคนซึ่งมาหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงาน
เมื่อเงยขึ้นมองเห็นรอยยิ้มสว่างแจ่มใสบนใบหน้าของชายหนุ่มร่างสูงนั่นแหละ ที่กิริยาของทัชฌาดูผ่อนคลายลงมากพอสมควรและมีแก่ใจยิ้มตอบไปตามมารยาท
ผมมารบกวนคุณเท็นหรือเปล่าครับ
น่านฟ้าถามอย่างเกรงใจขณะกวาดตามองไปทั่วสำนักงาน
โต๊ะที่เขานำมาลงมีถึงสี่ที่นั่ง ที่นั่งข้างทัชฌายังคงว่างเปล่า มุมในสุดนั้นไม่ต้องเดาก็รู้ได้ว่าคงเป็นที่ประจำของป้าอ้นเพราะมีเสื้อกันหนาวถักเองซึ่งเขาเคยเห็นผู้สูงวัยใช้สอยประจำพาดไว้กับพนักเก้าอี้ โต๊ะทำงานเคียงข้างกันที่ชิดผนังอีกด้านนอกจากคอมพิวเตอร์จอบางรุ่นใหม่ล้วนมีแต่แฟ้มงานซึ่งภายในแฟ้มยังคงว่างเปล่าราวกับถูกจัดเรียงไว้รอคอยชิ้นงานที่เพิ่มขึ้นมาในอนาคตอันใกล้นี้
ป้ายประจำโต๊ะนั้นเขียนว่าบรรณาธิการ
โต๊ะพี่นานาค่ะ...คุณเจอเธอหรือยัง ทัชฌามองตามสายตาเขาและเอ่ยถาม
เคยเจอกันอยู่หนเดียวที่เธอไปช่วยป้าอ้นเลือกเฟอร์นิเจอร์ที่ร้านน่ะครับ ไม่รู้เธอจะจำผมได้หรือเปล่า
พูดถึงก็มาพอดี หญิงสาวหันไปมองยังประตูที่ถูกผลักเปิด
นานาดูกรีดกรายสวยงามในเครื่องแต่งกายราวหลุดมาจากนิตยสารหน้าแฟชั่น กระนั้นหล่อนก็ยิ้มรับยามน่านฟ้ายกมือไหว้
สวัสดีค่ะ ใช่คุณเจ้าของร้านเฟอร์นิเจอร์หรือเปล่าคะ พี่นานาจำเจ้าหนี้แม่นนะ
นอตครับพี่...
ลูกชายคนเดียวของเจ้าสัวสุธีที่ขึ้นปกนิตยสารตำแหน่งอันดับเจ็ดหนุ่มในฝันแห่งปี บอกแล้วไงคะว่าพี่จำคุณได้แม่นเชียว ยังไงเอ่ย...ถ้าจะทวงหนี้รอไปอีกนิดได้ไหมคะ นิยายเล่มแรกยังไม่ทันเรียบร้อยวางขายเลย พี่เพิ่ง อัญเชิญ ป้าอ้นไปจดทะเบียนจัดตั้งสำนักพิมพ์เมื่อวานนี้เอง
คนพูดทิ้งตัวลงนั่งยังเก้าอี้หุ้มนวมหนา
น่านฟ้าจึงถือวิสาสะดึงเก้าอี้ที่ว่างๆมานั่งสนทนาเสียเลย
แม่ให้ผมเอาเป็ดตุ๋นยาจีนมาฝากป้าอ้น ผมนึกว่าป้าอ้นจะมาทำงานเสียอีก มาถึงก็เจอแต่คุณเท็นเฝ้าออฟฟิศ
วันนี้ป้าอ้นอาจไม่เข้ามามั้งคะ ได้ยินว่านัดเพื่อนฝูงพากันไปวัด
ทัชฌาเองก็เพิ่งทราบกำหนดการของป้าอ้นในวันนี้เช่นกัน
น่านฟ้าไม่ได้มีสีหน้าผิดหวัง เขาวางของฝากในกล่องพลาสติกใสขนาดใหญ่ไว้บนโต๊ะทัชฌาและบอกว่า
ถ้าอย่างนั้นรบกวนคุณเท็นกับพี่นานาช่วยกินหน่อยเถอะครับ ถ้าแม่เห็นผมหิ้วกลับบ้านไปอีกมีหวังด่ากระเจิง
เกือบเที่ยงพอดี อยู่กินมื้อเที่ยงด้วยกันสิคุณนอต นานารีบบอกว่องไวตามนิสัย เท็นจ๋า...พี่นานารบกวนไปขอยืมจานชามจากบนบ้านลงมาใช้หน่อยได้ไหม เดี๋ยวเราตั้งวงในออฟฟิศกันเลยดีกว่า หิวแล้ว
ค่ะ ทัชฌารับคำโดยไม่เกี่ยงงอน
ไม่ช้าไม่นานวงอาหารเล็กๆซึ่งวางจานเรียงที่โต๊ะกระจกเตี้ยสำหรับรับแขก ให้ผู้ร่วมวงแยกย้ายกันนั่งตามโซฟาชุดที่วางล้อมอยู่พร้อมจานและช้อนในมือ น่านฟ้าเป็นฝ่ายชวนคุยขึ้นมาก่อนว่า
ตกลงกิ่งฝันมีงานล็อตแรกเตรียมพิมพ์แล้วหรือครับ
มีแล้วค่ะ ทาบทามนักเขียนได้มาสามราย
ทัชฌาเองก็ทราบเรื่องนี้อยู่ก่อนแล้วและได้เห็นต้นฉบับจริงสนับสนุนว่า
เป็นนิยายรักโรแมนติกไปสองเรื่อง แฟนตาซีหนึ่งเรื่องค่ะ เท็นว่านักเขียนคงพัฒนาได้อีกไกล
น้องสาวผมก็เขียนอยู่ ทรายขวัญน่ะครับ...เอาไว้ผมจะไปยุให้มาลองส่งที่นี่ดู
นานาแย้งเสียงนุ่มว่า ส่งได้ค่ะแต่ที่นี่ไม่มีระบบเส้นสายนะคะ ห้ามเอาเป็ดตุ๋นยาจีนมาทวงบุญคุณ เพราะบรรณาธิการดุค่ะ
นิยายนี่มีระบบเส้นสายด้วยเหรอครับ น่านฟ้าแปลกใจ ถ้าเห็นแก่เส้น เกิดขายไม่ได้ ขาดทุนขึ้นมาเพราะตัวงานไม่ดีสำนักพิมพ์ก็แย่ไปใหญ่สิครับ
เส้นมันมีทุกวงการแหละค่ะ นี่ขนาดพี่เพิ่งไปโพสต์รับพิจารณาต้นฉบับตามเว็บไซต์ไม่กี่วันเองเพราะเรากำลังจะเปิดสำนักพิมพ์ใหม่ มีเมล์เข้ามาทันที...ขอสัมภาษณ์ลงเว็บไซต์เกี่ยวกับการทำงานของบรรณาธิการ โอ้ย! มุขกระจอกค่ะ พี่เคยเห็นเมลแบบนี้เข้าไปซึมแทรกมาหลายที่ๆพี่ทำงานแล้ว เจ้าของเมล์คนเดียวกัน
ทัชฌาสนใจขึ้นมาทันที
ใครกันคะพี่นานา
พรรณรังสี ค่ะ นานาเน้นย้ำพลางใช้ส้อมจิ้มลงกลางอกเป็ดอย่างแรงเหมือนเจตนาทำประกอบถ้อยคำ
จำชื่อนี้ไว้แล้วก็อย่าไปหลงลมเข้าเชียว เพราะคนๆนี้เคยมีเรื่องกับป้าอ้นมาก่อน คนมันระยำทำร้ายลับหลังได้กระทั่งป้าอ้นที่เป็นคนแก่...อุ๊ย...ขอโทษที พี่ไม่ได้มีเจตนาพูดคำหยาบค่ะ พอดีอารมณ์มันพาไป
บรรณาธิการสาวยิ้มสวยแต่แววตาเชือดเฉือน ก่อนคลายมือที่กุมด้ามส้อมซึ่งปักแน่นกับตัวเป็ดราวกับธงชัย และลั่นประกาศิตสุดท้ายเตือนไว้ว่า
จำไว้นะคะน้องๆ สำนักพิมพ์กิ่งฝันส่งชื่อนี้เข้าลังกระดาษเตรียมเผาสาปแช่ง มัน สถานเดียว!
บ่ายโมงกว่าน่านฟ้าจึงอำลากลับ นานาไม่สนใจส่งแขกเพราะใจหันไปอยู่กับเรื่องงานเรียบร้อยแล้วหลังจากมีนักเขียนโทรมาพุดคุยเรื่องต้นฉบับที่ต้องแก้ไขอีกเล็กน้อย
ทัชฌาจึงรับหน้าที่ส่งแขกโดยเดินไปเป็นเพื่อนเขาจนถึงที่จอดรถยนต์
ว่าจะอยู่คุยต่อแต่กลัวพวกคุณเสียเวลาทำงาน เอาไว้วันหลังผมแวะมาเยี่ยมใหม่นะครับ
...เยี่ยมป้าอ้นหรือเยี่ยมใคร...
ทัชฌาเก็บความสงสัยแกมขันไว้ใต้รอยยิ้ม ยืนรอให้เขาขึ้นรถเรียบร้อยก่อน
ทว่าผู้ซึ่งเข้าประจำที่คนขับเรียบร้อยกลับยังอุตส่าห์ลดกระจกลงเอี้ยวคออกมาบอกว่า
ผมลืมไปเลยที่จะถามว่าป้าอ้นสนใจนักเขียนลึกลับที่ชื่อแสนยากรบ้างไหม
ใครนะคะ...
เป็นหนแรกกระมังที่น่านฟ้าอยากจะภูมิใจว่าเขาสามารถเรียกความสนใจในแววตาคู่โตของทัชฌาได้จริงๆ ตั้งแต่จีบผู้หญิงมาเขาไม่ค่อยคุ้นกับการเจรจาฝ่ายเดียวโดยที่มีเพียงปฏิกิริยาตอบกลับตามมารยาท
เขาเดาไม่ออกว่าทัชฌาคิดอะไร...และตอนนี้ความพยายามของเขาดูจะสัมฤทธิ์ผลขึ้นมาบ้าง
ใช่คนที่เป็นข่าวในอินเตอร์เน็ตตอนนี้อยู่หรือเปล่า
ประโยคนั้นทำให้น่านฟ้าแน่ใจว่าทัชฌาก็พอทราบอยู่บ้าง
ถ้าเป็นเจ้าของเว็บไซต์คืนฝันกลางจันทร์...ก็น่าจะใช่ครับ
คุณนอตรู้จักเขาเหรอคะ
แวบหนึ่งที่ประกายตาหล่อนจุดความหวังฉายฉาน ก่อนจะดับวูบลงเมื่อน่านฟ้าตอบได้เพียงคำที่คนทั่วไปรู้ๆกันว่า
ตัวจริงน่ะไม่รู้จักหรอกครับ แต่ถ้าคุณเท็นสนใจผมจะช่วยหาข้อมูลเขาให้อีกแรง
ทัชฌายกแขนกอดอกและก้าวถอยห่างไปจนน่านฟ้าใจหายวูบ กระนั้นหล่อนยังมีแก่ใจบอกอย่างสุภาพว่า
ขอบคุณค่ะ...
คุณเท็นหน้าซีดๆ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ
เท็นคงเหนื่อยเพราะเพ่งจอคอมพิวเตอร์อ่านนิยายออนไลน์หานักเขียนใหม่มากไปมั้งคะ
หล่อนพยายามบอกตัวเองว่ามิใช่เพราะนิยายบางเรื่องที่เป็นสาเหตุเฉพาะเจาะจง...
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ผมเป็นห่วง ตอนท้ายชายหนุ่มทอดเสียงอย่างพลอยกังวล
ทัชฌายิ้มรับอีกครั้งและรอจนเขานำรถเคลื่อนจากไปไกล
ใจหล่อนกลับพะวงหมกมุ่นในประโยคนั้น...คืนฝันกลางจันทร์...
อีกครั้งที่ความเหน็บหนาวราวกับจะราดรดลงกลางใจ
ถ้อยคำของใครคนหนึ่งที่เคยบอกไว้เมื่อนานมาแล้วยังหวนสู่ห้วงคำนึง
...ถ้าผมฝันได้ไกลกว่านี้ ในทุกๆความฝันที่มี--ผมจะมีคุณ...
ร่างของหล่อนสั่นสะท้านอย่างห้ามไม่อยู่จนทรุดล้มพับลงกับพื้นและหมดสติไป!
ร่มไม้ใกล้ตัวตึกคณะบัญชียังมีสาวๆกลุ่มใหญ่จับกลุ่มกรี๊ดกร๊าดพูดคุยกันดังลั่น
ทรายขวัญเป็นหนึ่งในนั้น หล่อนสวมชุดนักศึกษาดูกลมกลืนไปกับเพื่อนฝูงรอบกาย
จะส่งสำนักพิมพ์ไหนล่ะขวัญ เขียนได้ไงกันหนาขนาดนี้
ร้อยหกสิบหน้ากระดาษเอสี่เอง...บางแล้วนะ ทรายขวัญออกตัว
นิยายรักโรแมนติกสมัยนี้รับกันที่อัตราราวๆร้อยห้าสิบหน้าขึ้นไปแต่ไม่ควรเกินสองร้อยหน้ากระดาษเอสี่ แต่ที่รับจำนวนหน้าน้อยกว่านั้นก็มีทว่าควรไปดูรายละเอียดเฉพาะของแต่ละสำนักพิมพ์ที่ต้องการส่งเอาเอง
อีกหน่อยยายขวัญก็จะเป็นคุณแสนยากรเบอร์สอง มีเว็บไซต์ส่วนตัว มีแฟนคลับหนาแน่น...ตื่นเต้นแทนนะเนี่ย ใครอีกคนแซวขึ้น
ทรายขวัญหน้าแดงก่ำ ดึงเอาต้นฉบับที่เข้าเล่มนั้นกลับคืนมากอดไว้แนบอก
ฉันเขียนไม่ได้เสี้ยวคุณแสนยากรหรอก
แหงล่ะ...คนนั้นฉันนับเป็นหนึ่งในดวงใจ คนที่เพิ่งเดินมาสมทบบอกเสียงใส
ผู้มาใหม่ซอยผมสั้นเข้ารูปเผยวงหน้าเรียวสดใสซึ่งแต่งแต้มพองาม หลายคนขยับเปิดทางให้นั่งลงเคียงข้างทรายขวัญอย่างรู้ระดับความสนิทสนมกันดี
ฝ้ายมาช้าจัง ทราบขวัญอดบ่นไม่ได้
มิรันตีบอกเพียงว่า ก็เรียนกันคนละคณะนี่นา
หนุ่มวิศวะฯ หล่อน่ะสิ ยายฝ้ายก็เลยไม่ค่อยอยากออกจากห้องเรียน เสียงเย้าแหย่จากคนนั่งตรงข้ามเรียกเสียงเฮฮาได้อีกหน
ฉันไม่สนหนุ่มๆย่ะ ฉันสนแต่นิยายเท่านั้น มิรันตีโต้ตอบทันควัน
ทรายขวัญรีบหย่าศึกและหันมาชวนคุยในหัวข้อที่นัดหมายกันวันนี้
ถามฝ้ายดีกว่าในฐานะคนมีประสบการณ์พิมพ์นิยายมาแล้วเล่มหนึ่ง นิยายที่ขวัญเพิ่งเขียนจบนี่ส่งที่ไหนดีล่ะ
ฝ้ายส่งกับสำนักพิมพ์ รอยวาด แต่เขาให้แบบเหมาจ่ายนะ
...หมื่นห้า...ยอดที่รู้กันเพราะเคยถามแล้วตอนงานออกใหม่ๆ
คนฟังนิ่งไป ก่อนบอกตรงๆว่า มันได้น้อยนี่นา มีที่ไหนน่าสนใจกว่านั้นหรือเปล่า
มิรันตีไม่ได้รู้สึกว่าถูกตำหนิในเรื่องการเลือกสรรส่งงานของตัวเอง เพราะทั้งกลุ่มต่างก็รู้กันว่าหล่อนมีความจำเป็นต้องใช้เงินเร่งด่วนในยามนั้น
ที่ไหนแนวทางใกล้เคียงกันมิรันตีก็ส่งเพราะรู้ว่าโอกาสผ่านมีมากมายกว่าจะมัวไปเลือกรอพิจารณาที่ใหญ่ๆเงื่อนไขดีๆครั้งละสามสี่เดือนขึ้นไป
รอยวาดเขาก็พิจารณาเร็ว เดือนเดียวรู้ผล แต่ฝ้ายก็เข้าใจแหละว่าขวัญอยากอยากไปอยู่ที่ๆมีคนอ่านรู้จักมากกว่า
ขวัญไม่ได้เรื่องมากขนาดนั้นหรอก แต่ว่า...
เข้าใจ... มิรันตียิ้มให้ก่อนจะแนะนำอีกทีซึ่งเพ่งผ่านตา ส่งสำนักพิมพ์ เบิกฟ้า ไหมล่ะ ได้ยินว่าเงื่อนไขดีน่าจะให้เป็นเปอร์เซ็นต์จากยอดพิมพ์ ถ้าสนใจเดี๋ยวฝ้ายไปถามรายละเอียดเพื่อนนักเขียนที่ส่งกับที่นี่มาให้
เหมือนเคยเห็นปก เพิ่งออกมาไม่นานนี้นี่นา
นั่นแหละ แล้วกำลังจะเปิดก็มีอีกสำนักพิมพ์หนึ่งชื่อกิ่งฝัน
คนฟังพยักหน้าน้อยๆ สุดท้ายจึงตัดสินใจว่า
ขวัญลองส่งเบิกฟ้าดีกว่า ถึงยังไงเขาก็แยกมาจากเครือใหญ่ ถ้าผ่านพิจารณานะขวัญก็คงได้เกิดบนถนนสายนักเขียนกับเขามั่งแหละ
มิรันตีกลับเตือนอย่างคนมีประสบการณ์ว่า
เผื่อใจไว้หน่อยขวัญ...สมัยนี้อะไรๆมันก็ไม่ง่ายเหมือนใจคิดนักหรอกนะ
ไม่ผ่านขวัญก็คงทำใจได้ ขวัญแค่อยากได้คอมเม้นท์น่ะฝ้าย
แค่นั้น...สิ่งที่ทรายขวัญหวังว่าจะชี้แนะแนวทางต่อไป
มิรันตีกลับแสดงท่าทางอึดอัดใจ เหมือนน้ำท่วมปากที่อะไรต่อมิอะไรก็พูดออกมาไม่ได้ กิตติศัพท์ของเบิกฟ้าที่เล่าลือมายังแผ่วเบานัก เนื่องจากเปิดมาไม่นานและนักเขียนวงในก็น้อยแทบนับคนได้ จึงต่างคนต่างปิดปากเงียบเอาไว้เสียส่วนใหญ่
กระนั้นยังมีบ้างที่เผยข่าววงในออกมาแบบเหลือจะกลั้น
...เสี้ยวใจหนึ่งหล่อนอยากได้ความกล้าเหมือนดังผู้ชายที่ชื่อแสนยากรนัก
หล่อนคงอาจหาญตักเตือนคนช่างฝันอีกหลายคนที่ปรารถนาเดินบนทางสายเดียวกันได้ชัดถ้อยชัดคำกว่านี้
มิรันตีได้แต่เฝ้าภาวนา
สิ่งที่ได้ยินมาขอให้มันเป็นแค่ ข่าวลือ ก็แล้วกัน...
| Create Date : 11 มิถุนายน 2552 |
| Last Update : 10 มีนาคม 2559 20:05:51 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 720 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Tukta21  วันที่: 11 มิถุนายน 2552 เวลา:19:25:32 น. |
|
|
|
| โดย: Tukta21 วันที่: 11 มิถุนายน 2552 เวลา:21:33:21 น. |
|
|
|
| โดย: หญิงแดง IP: 117.47.65.111 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:1:56:26 น. |
|
|
|
| โดย: ploy666 IP: 124.157.239.17 วันที่: 12 มิถุนายน 2552 เวลา:11:16:15 น. |
|
|
|
| โดย: อ้อ IP: 203.150.210.151 วันที่: 25 มิถุนายน 2552 เวลา:8:06:33 น. |
|
|
|
| โดย: ploy666 IP: 124.157.207.220 วันที่: 25 มิถุนายน 2552 เวลา:19:10:30 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]
|
หนังสือที่มีวางจำหน่ายเฉพาะในบล็อก
https://ploy666.bloggang.com
ชื่อเรื่อง : เศวตธามัน (บัลลังก์ศศิธรา)
นามปากกา : สิตาปางค์
ประเภท : จินตนิยาย , โรแมนติก
รูปเล่ม : ขนาด 700 หน้า A5
ออกแบบปก : Little thing
ราคา : 850.- บาท
สินค้าหมด
ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=ploy666&group=28
สั่งซื้อที่ : .........
หมายเหตุ : งดใส่ลายเซ็นนักเขียนทุกกรณีค่ะ
** ***********************************
ชื่อเรื่อง : เงาบรรณ
นามปากกา : ลายน้ำ
ราคา : 259.- บาท
สั่งซื้อที่ (ยุติการสั่งซื้อ)
สินค้าหมดค่ะ
****************
นิยายที่อัพล่าสุดคือเรื่อง
รอยทรายบนลายรัก
...และ...
กระต่ายในใจจันทร์
***********
เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่า
ทนไม่ไหวแล้ว...
จงเรียนรู้ ที่จะขอความช่วยเหลือ
โลกไม่ได้โหดร้ายเกินไปนัก
ผู้คน ก็ไม่ได้ใจร้ายไปซะทั้งหมด
เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
Ploy666.
************
หมายเหตุสักนิดค่ะ...
ถ้าเป็นไปได้ งดการแปะรูปใส่คอมเม้นท์นะคะ
เจ้าของบล็อกเข้าหน้าจอไม่ได้จ้า เน็ตห่วยมากมาย
ขอบคุณคนใจดีทั้งหลายล่วงหน้าค่ะ
**************
เนื้อหาต่างๆที่อัพในบล็อก
สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย
|
|
|
|
|
|
|
|
|
คิดซับคิดซ้อน คิดวุ่นวายหลายตลบ
ระวังปล่อยเชื้อ คิดมาก ใส่มอลลี่นะเอ้อ..."
หุหุ อยากจะบอกว่า ถึงรักดีไม่ปล่อยเชื้อใส่ มอลลี่ก็คิดมากของมอลลี่เองอยู่แล้วอะแหละพลอยเอ้ยยย
แล้วจะติดตามฝนบรรณต่อนะคะ ตอนนี้กำลังลุ้นฝนพรางฟ้าอยุ่เจ้าค่ะ เขียนเก่งกันทั้งคู่เลยเน้อ