|
เงาบรรณ 10
คุยกันก่อนอัพ
มาดูมุขหารายได้ค่าขนมของพรรณรังสีกันค่ะ แต่นี่ยังจิ๊บๆ... นอกจากค่าขนมแล้ว ต่อไปยังต้องหาค่าข้าว ค่าน้ำ ค่าเช่าบ้าน ฯลฯ
รายนี้ต้องขอยืมคอมเม้นท์นักอ่านมาแปะว่า คุณหนิงเธอ...คิดการใหญ่...จริงๆค่ะ
^ ^ นักเขียนหนีไปงีบก่อนนะคะ
Ploy666.
**************
เงาบรรณ 10 ผู้แต่ง ploy666 (สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย)
...ก็แค่ความฝันเลื่อนเปื้อนเพราะพิษไข้
พรรณรังสีบิดกายไล่ความเมื่อยขบหลังจากนอนพักฟื้นมาเสียหลายวัน ข้อดีของการเป็นไข้ก็คืออาทิตย์ไม่โผล่มายุ่งวุ่นวายพูดจาเสียดสีให้รกหูเพราะสายใจห้ามลูกชายแบบเสียงแข็ง ส่วนหาญก็กลับไปนอนที่หอพักในมหาวิทยาลัยตั้งแต่หลายวันก่อน ช่วงนี้ฝึกซ้อมกีฬาอย่างหนักคงปลีกตัวไม่ได้ไปอีกพักใหญ่ทีเดียว
แต่ข้อเสียคือยามที่หญิงสาวก้มลงมองบิลบนตักด้วยความเบื่อหน่าย
ค่าโทรศัพท์...จะเก็บทำซากอะไรกันทุกเดือนนะ ไม่ได้โทรออกมากมายแต่ก็จำเป็นต้องมีไว้เดี๋ยวใครต่อใครหาว่าอยู่บ้านป่าเมืองเถื่อน
จะให้โทรหาใครกัน พรรณรังสีแน่ใจว่าแจกเบอร์ไปเป็นร้อยหนแล้วมั้งแต่ไม่เคยมีคนสนใจอยากคบหล่อนจริงจังขนาดจะโทรพูดคุยสักที มีแต่หล่อนนี่แหละที่ต้องพยายามนับครั้งไม่ถ้วนเพื่อทิ้งคำทักทายใครต่อใครไปทางจอสนทนาทุกๆวันเพื่อว่าเขาจะเกรงใจทักกลับมาเสียบ้าง
แต่อินเตอร์เน็ตก็ใช่ว่าจะไม่เสียเงิน...ใกล้ถึงเวลาจ่ายค่าเว็บโฮสต์เต็มที...
คอมพิวเตอร์ที่เปิดทิ้งค้างไว้ตั้งแต่ตื่นมา ส่งแถบสีส้มกะพริบเรียกเร้าให้ก้าวไปหาเหมือนต้องมนต์สะกด
ยามใช้แขนดึงพนักเก้าอี้เลื่อนออกนั่ง ความเจ็บระบมที่ข้อมือยังทำให้ต้องนิ่วหน้า
คืนที่หล่อนไข้ขึ้นสูง พรรณรังสีจำไม่ได้ว่าทำอะไรลงไปบ้าง
...สงสัยมือจะค้ำกับพนักเก้าอี้แบบนี้ตอนกำลังจะลุกไปปิดหน้าต่างเข้านอนหรือยังไงนี่แหละ แต่ฤทธิ์ไอร้อนในร่างกายซึ่งทำให้มึนศีรษะ จึงทรงตัวไม่อยู่พลาดล้มลง มือปัดไปโดนแจกันเปล่าที่ตั้งบนโต๊ะใกล้ประตูตก ล้มลงไปพร้อมๆกันจนมีเศษแจกันบาดข้อมือ
ไม่ใช่แผลใหญ่ที่ต่างไปจากรอยขูดขีดจางๆ หากก็ทำให้แสบๆคันๆได้ดีทีเดียว
แต่มันดันไปปนกับฝันร้ายอันยุ่งเหยิงจนหล่อนไม่ค่อยแน่ใจนักว่าเรื่องไหนเกิดจริงเรื่องไหนแค่แต่งเติมเอาเอง...
ค่าไฟยังรอถึงสิ้นเดือนที่พ่อแม่โอนเข้าบัญชีให้ได้อยู่หรอก สายใจดู งก ในสายตาพรรณรังสีที่สุดก็ตอนที่สั่งติดมิเตอร์ไฟแยกเฉพาะในห้องนี้หลังจากเห็นว่าผู้ใช้ห้องเล่นอินเตอร์เน็ตทั้งวันทั้งคืน
พรรณรังสีไม่เคยหยุดคิดเลยว่าตนเองทำให้เจ้าของบ้านเพิ่มค่าใช้จ่ายอันไม่จำเป็นมามากมายแค่ไหน
หล่อนอยากได้...อยากมี...ไม่ต่างจากคนทั่วไป
แต่ไม่เคยหาหนทางที่จะได้มาอย่างถูกทำนองครองธรรมสักครั้งเดียว!
ทว่าตอนนี้หล่อนไม่มีเงินติดตัวสักบาท สงสัยคงได้เวลาใช้วิธีเดิมๆกระมัง...
เว็บไซต์พี่เปิดใหม่แล้ว ลงอัพนิยายได้หรือยังต้นกล้า...ต้องสมัครก่อนนะ เบื่อพวกจะเข้าไปอ่านเว็บไซต์ของพี่แต่ไม่ยอมสมัครนี่แหละ ขนาดว็บไซต์ก็ไม่ได้เก็บค่าสมาชิกหรือทำหวังเอากำไรอะไรแท้ๆยังขี้เกียจเป็นสมัครกันอีก
ผมอัพนิยายไปสองตอนแล้วครับพี่
ดีแล้ว เดี๋ยวเอาไว้พี่จะไปดูแล้วคอมเม้นท์ทิ้งไว้ให้
ขอบคุณครับ ต้นกล้ารับคำอย่างเชื่อใจในศักยภาพของอีกฝ่าย ก่อนจะถามแบบเกรงใจต่อว่า ที่พี่หนิงขอให้ผมดึงเพื่อนมาคุยน่ะ ผมไปถามให้แล้วนะครับ เขาบอกว่าไม่มีปัญหาแต่ไม่ค่อยได้ออนไลน์บ่อยเท่าไหร่ ถ้าขอแอดไปแล้วรับช้าพี่หนิงก็ไม่ต้องแปลกใจนะครับ
เพื่อนเรานี่มีนิยายตีพิมพ์แล้วใช่ไหม พรรณรังสีหยั่งเชิง
อย่างน้อยหล่อนก็เลือกคนที่จะมาลงนิยายในระดับหนึ่ง
ระดับซึ่งหล่อนโอ้อวดในภายหลังว่า คัดมา เพราะมีผลงานตีพิมพ์แล้ว เรื่องหนึ่งซึ่งหลายคนไม่รู้ คือบางผลงานนั้นเคยเป็นนิยายซึ่งหล่อนเหยียบย่ำด้วยคมปากก่อนรู้จักเจ้าของผลงานเสียด้วยซ้ำ
เด็กหนุ่มไม่ลังเลที่จะอวดรายละเอียด หากแต่ปิดท้ายว่า แต่ที่เขาพิมพ์ให้ราคาเหมาจ่าย
โอ้ย! เหมาจ่ายมันเอาเปรียบชัดๆ บอกเลยว่ามาลงเว็บไซต์พี่หนิงแล้วอีกหน่อยจะมีบรรณาธิการแวะมาดู ถ้าเข้าตากรรมการนะ รับรองได้สัญญาดีๆแบบสิบเปอร์เซ็นตามยอดพิมพ์เชียวแหละ
หล่อนพูดอย่างนี้ไปกี่ครั้งกี่หนแล้วนะ
...จำไม่ได้เหมือนกัน
แต่จะหลอกล่อนักเขียนใหม่มันก็ต้องอาศัยลูกไม้นี้ทั้งนั้น
ใครกันจะไม่อยากได้เงินดีๆ หรือบางทีก็ต้องกล่อมให้เข้าใจว่าสำนักพิมพ์ใหญ่โตย่อมส่งให้นักเขียนมือใหม่บินไปได้ไกลกว่าที่เล็กๆถึงจะยอมมา
ส่วนเรื่องจะมีบรรณาธิการจากไหนมาดูน่ะเหรอ
...ความลับที่หล่อนจะไม่มีทางแย้มพรายบอกออกไป...
หล่อนมีปัญญาทำได้ก็แล้วกัน!
อีกหน่อยใครมีต้นฉบับก็บอกพี่... เรื่องฝากนิยายนี่สบายๆ พี่ฝากได้อยู่แล้ว ยังไงตอนนี้ก็มาลงโปรโมทในเว็บไซต์พี่ไปพลางๆก่อนช่วงมองหาที่ส่งใหม่นะ ถ้าต้นกล้าพูดแล้วเขาลังเลก็ขออีเมลมาเดี๋ยวพี่ไปกล่อมเอง สมัยนี้มันขายแต่ตัวงานไม่ได้หรอก มันต้องขายคนเขียนให้ดังไปด้วย
กล่อมด้วยถ้อยคำอ่อนหวานเยินยอจนเคลิ้มฝัน
แต่ปลายลิ้นคนเดียวกันนี้เองที่วันหนึ่งจะฉุดดึงนักเขียนซึ่งตนเองไม่ชอบใจลงต่ำด้วยถ้อยคำมักง่ายที่ว่า
ใครนะ...นักเขียนคนนั้นน่ะเหรอ จริงๆแล้วน่ะอยากดัง เนี่ยยังมาหาเรื่องโปรโมทนิยายด้วยการเอามาอัพลงเว็บไซต์ของพี่เลยคิดดูสิ!
คำพูดจามักกลับกันทันที
ราวกับวันที่หล่อนไปงอนง้อให้ใครต่อใครเขามาลงงานเขียนนั้นไม่เคยมีปรากฏ!
แต่วันนี้ต้นกล้าคือคนสำคัญ...พรรณรังสีหยอดไปว่า
นิยายเราน่ะวางขายแล้วนี่นา อีกไม่กี่วันคงพิมพ์ซ้ำ เขียนๆไว้นะว่าอยากให้เขาแก้ไขตรงไหนเป็นพิเศษที่พิมพ์พลาดจากรอบแรกไปไหม
จะได้พิมพ์ซ้ำเหรอพี่... ต้นกล้าลังเลแต่ก็ภาคภูมิใจระคนกัน
อย่างน้อยนิยายเขาก็ถูกคาดหวังในมุมมองอันสวยงาม
อีกหน่อยเราก็รวย อย่าลืมพี่ก็แล้วกัน
พี่หนิงช่วยแนะนำผมไว้ตั้งหลายอย่าง มีข่าวสารอะไรก็คอยส่งมาให้ดู ผมจะลืมได้ไงครับ ผู้อ่อนวัยกว่าตอบตามที่ใจคิด
ข้อมูลข่าวสารวงในเหล่านั้นบ่งบอกความกว้างขวาง หรือมองอีกทาง...การสอดรู้สอดเห็นซอกแซก ทว่าพรรณรังสีกลับมองว่านั่นคือการลงแรงทำงานที่หล่อนกำลังจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้ในอนาคต
เมื่อมองเห็นช่องทางบางอย่างซึ่งกำลังมุ่งหมาย หญิงสาวจึงไม่รีรอซักขึ้น
ถามหน่อยสิ แถวบ้านต้นกล้ามีตู้ เอ.ที.เอ็ม กดโอนเงินได้ไหม
ต้องออกไปหน้าปากซอยครับ ทำไมหรือครับ
ช่วยออกไปโอนจ่ายค่าเว็บโฮสต์ให้พี่หน่อยสิสามร้อย แถวบ้านพี่มันอยู่ไกลต้องนั่งรถเมล์ไปแน่ะ บ้านอยู่ชานเมืองก็แบบนี้แหละ
คนถูกขอร้องหายไปจากจอพักหนึ่ง
พรรณรังสีเบ้หน้าอย่างขัดอารมณ์
...เงินแค่สามร้อยไม่มีปัญญาหรือไงนะ คลังบุ๊คส์จ่ายค่าเขียนนิยายให้ทีละตั้งครึ่งแสนนี่นา...
แต่พอคิดได้ว่านิยายเพิ่งวางจำหน่ายบางทีเด็กหนุ่มอาจยังไม่ได้ค่าต้นฉบับ หล่อนก็ลดความหัวเสียลงได้บ้าง ถึงอย่างไรเด็กอย่างต้นกล้าที่อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ได้ตลอดวันน่าจะมีเงินใช้สอย แค่สามร้อยหล่อนคิดว่าคงไม่มากมายนัก
พรรณรังสีลืมคิดว่าที่เป็นปัญหาคือตัวคนเอ่ยยืม
ต้นกล้างุนงงไปพักใหญ่เนื่องจากหากนับความสนิทชิดเชื้อใดๆแล้ว เขากับพรรณรังสีก็คุยกันแต่เรื่องในแวดวงการเขียน แถมนี่เป็นครั้งที่สี่เองกระมังที่คุย เอ็ม.เอส.เอ็น. จู่ๆมาถูกขอให้โอนเงินให้เอาดื้อๆ ทำให้เขาจะบอกปัดก็ไม่ได้เพราะหวังพึ่งพิงกันอยู่ในที แต่ครั้นจะให้มันง่ายดายก็ดูแปลกๆจนอึดอัดใจชอบกล
เอาไว้พี่ออกไป เอ.ที.เอ็ม. เมื่อไหร่จะรีบโอนคืนให้ก็แล้วกัน
งั้น...ก็ได้ครับพี่ ขอเลขบัญชีกับชื่อธนาคารด้วยครับ
แค่นั้นก็สิ้นเรื่อง...
หญิงสาวคิดพลางถอนใจอย่างโล่งอก ได้มาสามร้อยแต่ยังมีอีกหลายบิลที่รอเรียกเก็บ
การสนทนากับต้นกล้าดูจะกร่อยไปถนัดเมื่อหญิงสาวได้สิ่งที่ต้องการ วันนี้หล่อนไม่มีอะไรที่คาดหวังกับต้นกล้าอีกนอกเหนือไปจากนี้ พรรณรังสีมองหาจอถัดไปที่เพิ่งลงทะเบียนเข้ามาในโปรแกรมเดียวกัน
พูดคุยทักทายกันไปไม่กี่คำหล่อนก็เริ่มเข้าวงจรหาได้แบบชั่วครั้งชั่วคราวว่า
เมี่ยงออกไปโอนตังค์ค่าเว็บโฮสต์ให้พี่หน่อยสิ
ค่าเว็บไซต์ที่พี่หนิงทำอยู่เหรอคะ อีกฝ่ายถามไถ่ด้วยท่าทีแปลกๆ
พรรณรังสีไม่ได้สนใจมากความ มัวแต่ยินดีกับข้อความอำลาของต้นกล้าที่บอกหล่อนว่าจะออกไปโอนเงินก่อนเดี๋ยวกลับมาใหม่
จึงพิมพ์ลงไปทันควันว่า
นั่นแหละ เขาเรียกเก็บมาแล้วล่ะสามร้อย พี่ขี้เกียจออกจากบ้าน
เมี่ยงก็ต้องเฝ้าร้านกาแฟค่ะ ไม่ค่อยได้ออกไปเหมือนกัน
เอาไงล่ะ...เผื่อไว้ก่อนก็แล้วกัน
พรรณรังสีจึงส่งหมายเลขบัญชีและชื่อธนาคารไปให้กำชับว่า ออกไปเมื่อไหร่โอนให้พี่หน่อยนะ เอาไว้พี่ไปโอนคืนให้ทีหลัง
เขารีบเก็บเหรอคะพี่หนิง
ยังหรอก อีกหลายวัน
อ้าว! ถ้าอย่างนั้นพี่หนิงจะต้องให้เมี่ยงไปโอนให้เขา แล้วพี่หนิงค่อยโอนคืนให้เมี่ยงอีกทำไมล่ะคะ ถ้าเขาไม่รีบพี่หนิงก็รอสะดวกไปโอนจ่ายค่าเว็บโฮสต์เองเสียทีเดียวไม่ดีกว่าเหรอคะ
วาจายืดยาวประโยคนั้นทำให้พรรณรังสีได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
นักเขียนสำนักพิมพ์นี้ชักจะฉลาดมากไปแล้วกระมัง...
พี่แค่ขี้เกียจไป เอ.ที.เอ็ม.
เมี่ยงก็ขี้เกียจเหมือนกันค่ะพี่
งั้นก็ช่างเถอะ เมี่ยงดูร้านไปก็แล้วกัน พี่ไปธุระเดี๋ยวมาคุยต่อแต่เปิดจอไว้แบบนี้แหละนะ
ยังไงก็ได้ค่ะ
เมี่ยงคำจะทำหน้าอย่างไรอยู่หลังจอคอมพิวเตอร์ พรรณรังสีไม่ได้อยากรู้ ที่แน่ๆเงินสามร้อยที่ได้จากต้นกล้านั้นไม่มีวันคืนต่อให้เจอหน้ากันจังๆ
เด็กนั่นจะคิดอะไรได้นอกจากปล่อยๆไปเหมือนน้ำท่วมปาก...แค่สามร้อยเองนี่นา
ทวงหล่อนได้ก็น่าเกลียดตายล่ะ
ส่วนจะสามร้อยบาท กี่คน พรรณรังสีต้องทำให้มั่นใจว่าพวกนักเขียนออนไลน์ที่หล่อนเลือกให้เป็นหมูในอวยจะไม่รู้เรื่องของกันและกัน!
หล่อนหันไปพิมพ์ข้อความอีกจอสนทนาทันควัน
หนูวัน...ช่วยพี่หน่อยสิ พี่จะขอยืมค่าโทรศัพท์ก่อน ช่วยออกไปโอนให้หน่อยได้ไหมล่ะ วันนี้ขี้เกียจออกจากบ้านจัง
เปลี่ยนคน เปลี่ยนหัวข้อหยิบยืมเงินซะ
ถูกขอเอาดื้อๆจังๆแบบนี้ส่วนมากมักตั้งตัวไม่ทันและเสร็จหล่อนล่ะเยอะ
แค่นี้เงินก็เข้าบัญชีมาพอถูไถไปได้อีกเดือนละน่า...ใครกันมันจะมารู้มาเห็น
แต่ยังหรอกนะ นี่มันแค่รายได้กระจอกๆเท่านั้น หล่อนมีช่องทางทำเงินอยู่ที่เว็บไซต์ต่างหาก และตอนนี้พรรณรังสีแค่รอและคาดหวังว่าผู้ชายคนนั้นจะตอบกลับมา
แสนยากร...นักเขียนที่จะทำให้เว็บไซต์หล่อนดังจนมี ราคา
การแทรกซึมอย่างช้าๆแต่มั่นคงนั่นล่ะที่พรรณรังสีต้องการ!
น่านฟ้าไม่ได้แปลกใจที่เห็นเพื่อนของน้องสาวนั่งดูโทรทัศน์อยู่ที่ห้องนั่งเล่นชั้นล่างภายในบ้านเขา มิรันตีสนิทกับครอบครัวจนเกินกว่าจะคิดว่าเป็นคนอื่น วันนี้หล่อนมาทั้งชุดนักศึกษาอย่างเคย คงตรงมาหลังจากหมดวิชาเรียนในชั้นพร้อมกับทรายขวัญ
ชายหนุ่มเอื้อมรับน้ำดื่มเย็นจัดในแก้วทรงสูงที่คนรับใช้ยกใส่ถาดส่งให้อย่างรู้งานก่อนหล่อนถอยลับออกพ้นห้องไป ก่อนที่จะเดินไปนั่งใกล้ๆมิรันตีและถามไถ่ว่า
คู่หูเราไปไหนล่ะ
ขึ้นไปที่ห้องนอนค่ะ บอกว่าจะไปดูอีเมลตอบกลับจากสำนักพิมพ์อีกที
ไหนบอกว่าสามสี่เดือนถึงจะส่งมาให้ไง
มิรันตียิ้มนิดๆ กดรีโมทปิดโทรทัศน์ที่ดูอยู่และหันมาอธิบายว่า
ไม่ได้รอพิจารณาตามที่ส่งนิยายไปทีแรกหรอกค่ะ พอดีเอาไปลงเว็บไซต์แล้วมีคนอ่านทักท้วงเรื่องข้อมูลนิดหน่อย แต่ขวัญกังวลมาก ฝ้ายก็เลยบอกว่าถ้าทำให้เครียดก็ถอนออกมาแก้ไขปรับปรุงก่อนสำนักพิมพ์คงไม่ว่าอะไร
สรุปว่าติดต่อรอถอนเรื่องไปสินะ เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ
ค่ะ...จริงๆก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรนะคะ ปกติเขาก็แค่แจ้งว่ารับทราบ หนหน้าส่งใหม่เผื่อว่าจะได้ร่วมงาน หรือตอบอะไรสั้นๆทำนองก็หมดเรื่องกันไปน่ะค่ะ
น่านฟ้าอดถามไม่ได้ว่า
เคยขอถอนมาแล้วเหรอ
เพื่อนนักเขียนเยอะแยะที่รู้จักกันเขาบอกมาค่ะ วงการนี้อันที่จริงมันไม่ได้ต่างคนต่างอยู่อย่างที่ใครต่อใครคิดนะคะพี่นอต
คำยืนยันของมิรันตีทำให้น่านฟ้าเพิ่งรู้ว่าสิ่งที่เขาคิดเกี่ยวกับนักเขียนออนไลน์ทุกวันนี้ผิดพลาดไปมากมาย ชายหนุ่มก็เหมือนใครอีกหลายคนที่คิดว่าพวกที่ใช้โลกไซเบอร์เชื่อมต่อทักทาย มีความสัมพันธ์ในระยะห่างๆอย่างฉาบฉวยเต็มที
ทว่าคำของมิรันตีทำให้เขารู้ว่ามีการแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารในแวดวงเฉพาะ
ไม่ได้เป็นนักเขียนสังกัดเดียวกันใช่ไหมคนที่ให้ข้อมูลมา
ไม่ต่างกันหรอกค่ะพี่นอต แววตาของนักเขียนมือใหม่มีความมั่นอกมั่นใจอยู่นั้น จะอยู่ที่ไหนพวกเราก็เป็นนักเขียนรุ่นใหม่เหมือนๆกัน ฝ้ายเข้าใจนะคะว่าในสายตาพวกพี่นอต นักเขียนรุ่นปัจจุบันก็เหมือนพวกเด็กๆที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวริจะมาจับปากกา
มันทำให้อะไรต่างไปไหม
...สิ่งที่ผู้ใหญ่อย่างเขาคิดและในสิ่งที่ เด็กๆ จากมุมมองของเขากำลังทำ...
น่านฟ้าไม่ได้ปฏิเสธความจริงว่าเขามีศรัทธาน้อยมากในฝีมือและเนื้อหาที่นิยายหลายเรื่องเดี๋ยวนี้วางจำหน่าย ใจส่วนลึกแม้เขาจะนึกชื่นชมความพยายามของนักเขียนรุ่นใหม่แบบนั้นแต่ยังไงเขาก็ยังยืนยันว่างานนักเขียนรุ่นใหญ่อย่างป้าอ้นจะง่ายกว่าที่จะถูกหยิบซื้อหรือเอ่ยถึง
หางเสียงของมิรันตีฟังขมขื่นเมื่อเอ่ยว่า
มันทำให้คนที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่กว่าอีกหลายคนมักจะคอยเหยียบย่ำหรือตั้งคำถามกับเราว่ามีปัญญาเอาอะไรที่ไหนมาเขียนให้อ่านกัน ผิดพลาดอะไรมาเมื่อไหร่เขาก็คงหัวเราะกันว่าไม่เจียมตัว
คนเหล่านั้นเลือกที่จะซ้ำเติม
...แทนที่จะชี้นำหรือปกป้อง
พวกผู้ใหญ่ไม่รู้หรอกค่ะว่าทุกวันนี้พวกเราดูแลกันเองได้ดีขนาดไหน!
เหมือนวันนี้ที่มิรันตีเป็นเสมือนพี่เลี้ยงให้แก่ทรายขวัญที่เพิ่งเดินเตาะแตะเข้ามาในโลกแห่งการเขียน การแลกเปลี่ยนข้อมูลเป็นไปอย่างเงียบๆอยู่ข้างหลัง แต่ก็มีอีกหลายเรื่องที่หล่อนยังไม่ได้บอกเล่าสู่เพื่อนสาวเพราะยังไม่เห็นสมควรแก่เวลา
กระทั่งมิรันตีและน่านฟ้าหันไปมองเห็นร่างของทรายขวัญที่ก้าวฉับๆลงบันไดมาพร้อมสีหน้าเผือดซีดและกระดาษในมือซึ่งกำแน่น บอกให้รู้ว่าบางครั้งการระมัดระวังป้องกัน ก็ไม่อาจสู้ความทารุณร้ายกาจของโลกแห่งความจริงได้เลย
Create Date : 25 มิถุนายน 2552 |
|
7 comments |
Last Update : 10 มีนาคม 2559 20:08:02 น. |
Counter : 680 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: อ้อ IP: 203.150.210.151 25 มิถุนายน 2552 8:44:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: อะเดล (adel_ew ) 25 มิถุนายน 2552 10:33:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: ploy666 IP: 124.157.207.220 25 มิถุนายน 2552 15:23:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: fiona IP: 203.171.196.55 25 มิถุนายน 2552 20:06:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: ploy666 IP: 124.157.207.220 26 มิถุนายน 2552 6:48:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tukta21 27 มิถุนายน 2552 1:32:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: ploy666 IP: 124.157.237.104 27 มิถุนายน 2552 5:45:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]
|
หนังสือที่มีวางจำหน่ายเฉพาะในบล็อก https://ploy666.bloggang.com
ชื่อเรื่อง : เศวตธามัน (บัลลังก์ศศิธรา) นามปากกา : สิตาปางค์ ประเภท : จินตนิยาย , โรแมนติก รูปเล่ม : ขนาด 700 หน้า A5 ออกแบบปก : Little thing
ราคา : 850.- บาท สินค้าหมด
ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=ploy666&group=28
สั่งซื้อที่ : .........
หมายเหตุ : งดใส่ลายเซ็นนักเขียนทุกกรณีค่ะ
** ***********************************
ชื่อเรื่อง : เงาบรรณ นามปากกา : ลายน้ำ ราคา : 259.- บาท สั่งซื้อที่ (ยุติการสั่งซื้อ)
สินค้าหมดค่ะ
****************
นิยายที่อัพล่าสุดคือเรื่อง
รอยทรายบนลายรัก ...และ... กระต่ายในใจจันทร์
***********
เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่า ทนไม่ไหวแล้ว... จงเรียนรู้ ที่จะขอความช่วยเหลือ
โลกไม่ได้โหดร้ายเกินไปนัก ผู้คน ก็ไม่ได้ใจร้ายไปซะทั้งหมด
เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
Ploy666.
************
หมายเหตุสักนิดค่ะ...
ถ้าเป็นไปได้ งดการแปะรูปใส่คอมเม้นท์นะคะ เจ้าของบล็อกเข้าหน้าจอไม่ได้จ้า เน็ตห่วยมากมาย
ขอบคุณคนใจดีทั้งหลายล่วงหน้าค่ะ
**************
เนื้อหาต่างๆที่อัพในบล็อก สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย
|
|
|
|
|
|
|
โทษทีที่ไม่ได้ล็อกอิน ขี้เกียจเข้าบล็อกตัวเองอ่ะ