เงาบรรณ 09

คุยกันก่อนอัพ


แจ้งข่าวกันก่อนว่า เมื่อวานบล็อกนี้มีอัพนิยายสองเรื่องไปนะคะ
คือ "ฝนพรางฟ้า 09" และ "นางฟ้าหัวใจบิ๊กไซส์ 13"
ลิงค์จากหน้าเว็บไซต์คงโชว์ไปเฉพาะเรื่องอัพก่อน
ยังไงก็ลองหาติดตามกันดูนะคะ

วันนี้ถึงคิว แสนยากร ออกมาอีกรอบค่ะ
ตอนนี้ขอลงยาวหน่อยเพราะมีเรื่องน่าสนใจในเนื้อหา

ยังเป็นกำลังใจให้บรรดานักสร้างผลงานรุ่นใหม่อยู่เสมอ
...อย่าถอดใจ...
หลายอย่างอาจไม่ได้ง่ายดายเหมือนคิดคาดการณ์กันเอาไว้
แต่อยากให้ทำงานบนพื้นฐานของความสุขค่ะ ^ ^

ดึกแล้ว หลับฝันดีกันเน้อจ้า


Ploy666.




**************

เงาบรรณ 09
ผู้แต่ง ploy666 (สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย)



ม่านหนาปัดเอาแก้วน้ำที่วางไว้บนโต๊ะใกล้หน้าต่างร่วงตกแตก

หญิงสาวที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะคอมพิวเตอร์สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเหลียวมองและถอนใจยาว ทัชฌาลุกไปหยิบเอาที่ตักผงมากวาดมันทิ้งลงถังขยะมุมห้อง

หลายชั่วโมงที่ผ่านมาหล่อนคว้าน้ำเหลวกับการค้นหาเว็บไซต์นั่น

งานชิ้นแรกที่ถูกคาดหวังหญิงสาวรู้ดีว่าตัวเองใส่ความพยายามลงไปไม่ได้มากพอ

อาจเพราะใจหล่อนไม่ได้จดจ่ออยู่ที่มันมากดังต้องการ หล่อนพะวงกับการตั้งคำถามกับตัวเองซึ่งหาคำตอบไม่ได้เกี่ยวกับชื่อเว็บไซต์...

หนังสือที่ถือค้างบนตักร่วงหล่น

ทัชฌาก้มลงไปหมายจะเก็บแต่มือดันค้ำกับคีย์บอร์ดจนเผลอออกแรงกดลงไป หญิงสาวตกใจจึงรีบเงยหน้าขึ้นดูว่าคอมพิวเตอร์มีสิ่งใดเสียหายหรือไม่ ทว่ามันกลับดับเหลือแต่จอมืดดำ...

“เป็นอะไรไปนะ...” คนพึมพำแทบจะถอนใจอย่างล้าแรง

หล่อนเลื่อนเก้าอี้ที่มีล้อหมุนไปยังชั้นหนังสือใกล้เคียง ก่อนจัดเรียงหนังสือเล่มที่เพิ่งถือไว้เข้าไปเป็นหนึ่งในนั้น หันกลับมาอีกทีจอคอมพิวเตอร์ก็สว่างขึ้นคล้ายดังเหตุการณ์เมื่อครู่เป็นอุบัติเหตุชั่วครั้งชั่วคราวที่ไม่เกิดผลร้ายใดๆตามมา

แต่มันมิได้ปกติโดยสิ้นเชิง เมื่อคำค้นหาและหน้าจอขึ้นมาโดดเด่นนับสิบๆบรรทัดว่า

...คำค้นหา ‘แสนยากร’...

... //www.คืนฝันกลางจันทร์.com ...

ทัชฌาพยายามทำความเข้าใจอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะยืนยันกับตัวเองว่าหล่อนไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เอาเสียเลย

วันก่อนๆนี้หล่อนเคยลองเสิร์ชหาเป็นร้อยๆครั้งยังไม่เคยเจอ แถมวันนี้ตั้งแต่หัวค่ำหล่อนก็นั่งคลิกหาตั้งไม่รู้กี่สิบหน มีเพียงเว็บไซต์แฟนคลับที่เลียนแบบกันมาใกล้เคียงเท่านั้นให้ค้นเจอ เพิ่งจะเห็นนี่แหละที่มีทุกอย่างตรงกันตามข้อมูลที่เคยค้นหาถึงวิธีการเข้าเว็บไซต์

มือหล่อนยั้งด้วยความชั่งใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนตัดสินใจเปิดเว็บขึ้นมาตามหน้าที่

บางทีอาจเป็นอีกเว็บไซต์ที่เลียนแบบกันขึ้นมา ไม่ใช่นักเขียนตัวจริงซึ่งหล่อนกำลังค้นหา ทัชฌาก็จะเก็บคำตอบกลับไปแจ้งนานาได้ว่าหล่อนทดลองตามเงื่อนไขเสิร์ชหาเว็บในคืนพระจันทร์เต็มดวงแล้วแต่ไม่พบตามนั้น

ทว่ารายละเอียดต่างๆบนหน้าจอที่จับจ้องไล่ลงไปนั้นกลับดึงความสนใจหล่อนเอาไว้มั่นคงนัก...

โดยเฉพาะนิยายเรื่องเงาบรรณตอนใหม่ที่ยังไม่เคยมีปรากฏ ราวถึงอีกหลายบทความที่ทำให้ทัชฌาไม่อาจละสายตาจากไปได้ง่ายดายดังหวัง



‘...ใครกันที่กำหนดเงื่อนไขว่านักเขียนต้องส่งงานพิจารณาที่เดียวครับ อย่าหาว่าผมปากร้ายเลย แต่วงการนี้สำนักพิมพ์คือนายทุน กลุ่มนายทุนคือคนกำหนดเงื่อนไขเหมือนๆกับที่เขากำเงินค่าลิขสิทธิ์เอาไว้แล้วสั่งให้เราต้องทำตามนั้นโดยพวกเขามีข้อตกลงร่วมกันไว้คร่าวๆ

นายทุนที่ไหนก็มีทั้งดีและไม่ดี

นักเขียนอย่างเรานั่นแหละที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบ...เสียเวลา...เสียโอกาสเพราะเงื่อนไขนี้มานักต่อนัก

ส่งที่แรกไปสามเดือนไม่ผ่าน ส่งใหม่ที่สองเล่นขอกันไปอีกสี่เดือน ถ้าเจอที่สามคงเกือบครบปี นี่ผมยังไม่รวมเวลาในการเขียน การรอคิวพิมพ์เล่มอีกหลายเดือน กว่าจะจ่ายเงินเคลียร์กันได้ก็โน่น...ขอหลังวางขายไปอีกสักสี่เดือนก็ถมเถ

เขาถึงบอกว่านักเขียนน่ะสักแต่เขียนๆไปตามใจฝัน แต่รายได้ไม่เคยพอยาไส้ที่จะทำเป็นอาชีพประจำ แล้วจะให้ปั่นแต่วรรณกรรมขึ้นหิ้งโดยทิ้งงานตลาดได้ยังไงผมขอถามหน่อยเถอะ

มีนักเขียนบางรายเคยบอกผมว่า จะไปสนใจทำไมกันกับเงื่อนไขนี้ในเมื่อเราเลือกได้

ให้ส่งหลายที่แล้วแจ้งไปว่าเราส่งไหนบ้าง ใครตอบรับมาก่อนก็พิมพ์ที่นั่น

แต่เชื่อไหมว่าถ้านักเขียนไม่ดัง หรือไม่มีแฟนคลับหนาตาจริง การจะส่งหลายที่นั้นเป็นเรื่องที่เลิกฝันไปได้เลย ยิ่งถ้าคุณเป็นนักเขียนมือใหม่ถ้าลองส่งไปหลายที่พร้อมๆกันมีแต่ตายกับตาย...สำนักพิมพ์ไหนเขาจะไปยอมคุณ

นักเขียนใหม่ยังไม่ทันได้เกิดกลับถูกเขม่น

ดีไม่ดีพาชื่อขึ้นบัญชีดำอีกต่างหาก

ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่มันจะมีกติกายืดหยุ่นสำหรับเรื่องนี้ และผมก็ไม่มีอำนาจอะไรจะไปเรียกร้องแทนใครได้ นอกจากหวังว่าสักวันแวดวงกรรมบ้านเราจะเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดี...’


นั่นคือตัวตนของแสนยากรที่ประทับในความทรงจำใครหลายคนรวมถึงทัชฌา

นักเขียนหนุ่มที่ประกาศกร้าวในสิ่งซึ่งเขารู้สึกว่าไม่เป็นธรรมในแวดวงหนังสือจนหลายคนฮือฮานัก

คนที่ทัชฌายังเคลือบแคลงสงสัยในตัวตนอันแท้จริง...

แต่ยิ่งอ่านไปเรื่อยๆความหนักหน่วงที่ถ่วงในอกก็ค่อยๆคลายออก แม้จะมีทัศนคติหลายอย่างที่แสนยากรคิดตรงกันกับ ‘ใครคนนั้น’ ซึ่งทัชฌาเฝ้าแลหา หล่อนก็อยากจะเชื่อว่ามีบางสิ่งที่ต่างกันแฝงในตัวอักษรที่บรรจงใช้สื่อออกมา

คนที่หล่อนไขว่คว้าแม้ในความฝัน ไม่แรงพอที่จะดับเครื่องชนกับทุกสิ่งตรงหน้าอย่างที่แสนยากรกำลังทำ!



เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้หญิงสาวหันขวับไปคว้าตามความเคยชิน หมายเลขที่ขึ้นหน้าจอบอกให้รู้ว่าผู้โทรเป็นหนึ่งในผู้ร่วมงานที่คลังบุ๊คส์

หากไม่มีเรื่องด่วนคงไม่ติดต่อมาในเวลาวิกาลเช่นนี้แน่...

ทัชฌาใช้เวลากวาดตาไม่กี่วินาทีก็พบช่องทางสื่อสารกับเจ้าของเว็บไซต์ หล่อนรีบพิมพ์ข้อความพร้อมหัวข้อธุระไปก่อนจะให้ทั้งอีเมลแอดเดรสและหมายเลขโทรศัพท์สำหรับติดต่อกลับ

“ว่ายังไงกุ้งนาง”

คำทักทายอย่างเป็นกันเองทำให้คนโทรมากลางดึกโล่งใจว่าอีกฝ่ายยังไม่หลับไม่นอน

ประชาสัมพันธ์สาวของสำนักพิมพ์คลังบุ๊คส์ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดมาแต่ไกลว่า

“เปิดอีเมลเดี๋ยวนี้เลยนะเท็น กุ้งมีอะไรจะให้ดู...ลับสุดยอด...เพิ่งรู้มา”

“บอกมาก่อนสิ ไม่งั้นไม่เปิด” ทัชฌาทำเล่นตัวไปอย่างนั้นเอง มือหล่อนคว้าเม้าส์เลื่อนคว้าง ดันบังเอิญไปกดโดนปุ่มปิดจอเว็บที่ค้างไว้จนลับหาย

...ช่างเถอะ อีกเดี๋ยวคุยจบค่อยเปิดใหม่ก็ได้นี่นา...

บอกตัวเองแบบนั้นทัชฌาจึงหันไปเปิดจดหมายอิเลคทรอนิคส์ที่เพื่อนส่งมาให้ออกดู

ปกนิยายสีหวานของสำนักพิมพ์ ปีกนก พร้อมนามปากกากันไม่คุ้นเคย

“นิยายใครน่ะ ทำไมต้องรีบเอามาอวดด้วย”

“ให้ทาย”

“ไม่ทาย” ทัชฌายืนยันเสียงหนักๆ

ครั้นหลอกล่อไม่สำเร็จ คนส่งข่าวจึงเฉลยทันควัน “ของ บ.ก.ใหญ่คลังบุ๊คส์แอบไปปั่นมา”

“พี่บูรน่ะเหรอกุ้งนาง”

“จะมีใคร...” หล่อนลากเสียงเหมือนท้าให้ค้าน “แต่เขาอุบไว้นะ แล้วก็เอาไปส่งสำนักพิมพ์อื่น อย่างนามปากกานี่ก็ตั้งให้คลุมเครือไม่รู้ใครเป็นใคร”

“มันสิทธิของเขา...มั้ง”

ทัชฌาบอกไปตามที่ใจหล่อนคิด

บรรณาธิการจะลุกมาจับปากกาเขียนฝันก็ไม่ผิดอะไร ขอแค่งานในหน้าที่อย่าบกพร่องก็แล้วกัน

กุ้งนางออมเสียงลงยามกระซิบกระซาบว่า

“นิสัยพี่บูรก็รู้ๆกัน ไม่ใช่อะไรหรอก...สงสารนักเขียน ปกติทุกวันนี้เขายังบอกว่าไม่ค่อยมีเวลาดูแลใครเลย เท็นก็รู้นี่นะ”

ไม่มีเวลาหรือไม่มีแก่ใจ...ทัชฌาไม่อาจตอบคำถามนี้แทนใครได้

หญิงสาวได้แต่ถอดทอนใจก่อนตัดบท “ก็ดูๆกันไปล่ะ เดี๋ยวเท็นขอทำงานก่อนนะ”

“กิ่งฝันกำลังจะออกนิยายชุดแรกแล้วใช่ไหม ตั้งใจทำงานนะ อย่าลืมอ่านหนังสือสอบเข้าเรียนปริญญาโทล่ะ”

“ขอบใจ” ทัชฌาอดยิ้มในความเป็นห่วงเป็นใยที่ได้รับมิได้

ครั้นวางโทรศัพท์และขยับกลับมาที่หน้าคอมพิวเตอร์อีกทีกลับไม่สามารถควานหาเว็บไซต์เมื่อครู่ก่อนนี้ได้เลย

แสงจันทร์ที่ส่องผ่านหน้าต่างซึ่งเปิดทิ้งไว้คงทำให้หล่อนตาพร่าไปแวบหนึ่ง

คล้ายหน้าจอจะมีกลีบดอกไม้โปรยปรายสวยงาม...

เมื่อกะพริบตาอีกหลายครั้งภาพนั้นก็หายไป

ทัชฌาขมวดคิ้วอย่างกลุ้มใจ

“หวังว่าจะไม่ใช่ไวรัสตัวใหม่ติดมาจากเว็บไซต์ที่เปิดนั่นหรอกนะ” หล่อนพึมพำ

...อุปาทานกระมังจึงได้กลิ่นดอกไม้หลากพันธุ์หอมกรุ่นอยู่รายรอบตัวจนถึงเวลาเข้านอน...



น่านฟ้าออกจะหายหน้าไปนานทีเดียวในความทรงจำที่ทัชฌาระลึกได้ยามเห็นเขาเดินตรงเข้ามาหาที่โต๊ะทำงานพร้อมช่อดอกไม้ในกระเช้าสวย

“แม่ฝากมาให้ป้าอ้นครับ...แม่บอกว่าอยากให้ป้าอ้นอารมณ์ดีไปทั้งวัน”

“โต๊ะป้าอ้นอยู่นี่จ้ะนอต ส่งดอกไม้ท่าไหนกัน ทำไมอีกไม่กี่ก้าวถึงเดินมาไม่ถึงเป้าหมายซะล่ะจ๊ะ” ป้าอ้นแววอย่างขันๆ

ความสนใจของน่านฟ้าที่มีให้ทัชฌาไม่ได้ถูกปิดบัง

นานาเพียงแต่เงยมองและยิ้มรับเมื่อน่านฟ้ายกมือไหว้

“เอ๊ะ! วันนี้นอตท่าทางจะเบลอๆพิกลนะ” หญิงสูงวัยทักขึ้นเมื่อเห็นความผิดปกติ “ดอกไม้ของป้าก็ดันส่งให้หนูเท็น พอยกมือไหว้ก็ดันไหว้น้อยหน่าก่อนทั้งที่ป้าแก่กว่าตั้งหลายรอบ ถามจริงๆเถอะนอต...วันนี้กินยาผิดมาหรือไง”

น่านฟ้ารีบยกมือไหว้ป้าอ้นต่ออย่างรวดเร็ว

“ใจเย็นครับๆ...ผมไหว้ตามคิวที่หันไปมอง”

“มองแต่สาวๆก่อนงั้นสิ”

“ถามแบบนี้ป้าอ้นเจตนาต้อนให้ผมตายคามุมเวทีตั้งแต่ยังไม่ทันขึ้นชกเลยสิครับเนี่ย”

นานารีบเข้าช่วยว่า “นั่นสิคะป้าอ้น นิยายจะวางขายอยู่วันสองวัน...อย่าให้มีคนมาหัวใจวายคาออฟฟิศเลยดีกว่าค่ะจะเสียฤกษ์ซะเปล่าๆ”

พอได้ยินกำหนดการใหม่ล่าสุดนั้นน่านฟ้าเริ่มหูผึ่ง

“อะไรกันครับ ทำไมทำงานกันไวขนาดนี้”

“ก็ทำงานนี่คะ ไม่ได้นั่งเล่น...มันก็ต้องมีความคืบหน้ากันบ้างล่ะค่ะ” บรรณาธิการสาวของกิ่งฝันรีบโอ่

ทัชฌาเสียอีกที่รีบกล่าวแก้ให้ว่า

“ยังอีกสองอาทิตย์แน่ะค่ะกว่าจะส่งเข้าโรงพิมพ์ ตอนนี้กำลังรอปกแฟนตาซีเรื่องสุดท้าย นัดคนวาดปกให้ส่งงานที่แก้ไขกันที่นี่เพราะน้องอั้มเธอบอกเองว่าสะดวกดีต้องผ่านทางนี้อยู่แล้ว หนังสือน่ะไม่ได้จะเสร็จทันวางขายไวๆนี้อย่างที่พี่นานาบอกเสียหน่อย”

“หมดกัน...เท็นเล่นแฉอย่างงี้พี่ก็ก็อดฉลองล่วงหน้าสินะ”

นานาแสร้งบ่นแล้วหันกลับไปสนใจงานตรงหน้าตามเดิม

ชายหนุ่มดึงเก้าอี้ว่างอีกตัวมานั่งสนทนากับทัชฌาอย่างเปิดเผย ขณะที่ป้าอ้นเองก็เดินเลยมาสมทบร่วมวงและนั่งเก้าอี้ที่อยู่เลยห่างออกไปเล็กน้อย

“แม่เราสบายดีไหมนอต” ป้าอ้นถามไถ่

“เรื่อยๆครับป้า...แล้วแต่วันไหนทรัพย์เข้ามากเข้าน้อย เงินเข้าบัญชีดีหน่อยแม่ผมก็ไม่บ่นไม่ว่า แต่ถ้าวันไหนเงินหมุนน้อยลงแม่ก็มาหาเรื่องบ่นผมตามเคย ลูกชายนี่ครับ...ทำไงได้ เรามันไม่ใช่ลูกรักเหมือนรายคุณน้องทรายขวัญ ทำอะไรเท่าไหร่เท่ากัน ไม่เคยมีดุด่าลูกสาวสักคำ”

เขาแกล้งพูดไปเรื่อยเปื่อย

ทัชฌากลับมองเห็นเยื่อใยความรักความอาทรต่อกันในถ้อยคำสนิทชิดเชื้อเหล่านั้น...



อัสสมามาขอพบตามเวลาที่นัดหมายไว้ ทัชฌาจึงปลีกตัวไปคุยงานอีกมุมหนึ่งทิ้งให้ป้าอ้นนั่งถามสารทุกข์สุกดิบกับน่านฟ้าไปตามเดิม

ไฟล์งานถูกเปิดให้ดูในคอมพิวเอตรืโน้ตบุ๊กที่นักวาดสาวพกพามา

“ได้ดังใจไหมคะพี่เท็น”

“สวยจ้ะ...เหนื่อยสินะ แก้ไปหลายรอบเชียว ขอโทษจริงๆ”

“ไม่เลยค่ะพี่เท็น”

อัสสมารีบปฏิเสธว่องไว เจรจาเจื้อยแจ้วบอกไปว่า

“ทำงานกับกิ่งฝันนี่อั้มสบายใจกว่าบางที่เสียอีก มีหลายคนเขามองว่านักวาดปกอย่างเราน่ะสบาย ทำงานส่งแผ่นเดียวก็ได้เงินตั้งสองพัน เขาไม่รู้หรอกค่ะว่าเบื้อหลังคนวาดปกก็ลำบากกันเลือดตาแทบกระเด็น”

หัวข้อสนทนานั้นเรียกเร้าความสนใจของผู้ฟังได้เป็นอย่างดี

“ก่อนหน้านี้พี่อยู่สำนักพิมพ์เก่าก็มีน้องๆที่รับทำปกนิยายแฟนตาซีมาเล่าให้ฟังว่าบางที่ก็กดราคา”

“สองปกให้มาได้ราคาพันห้า...แถมด้วยเอาวาง text ชื่อเรื่อง พี่เท็นคิดดูสิว่าเขาจะให้หนูกินแกลบหรือกินหญ้าดีกับราคาเท่านั้น แก้กันก็ไม่เคยนับครั้ง ทั้งที่ปกเป็นส่วนสำคัญในการขายแท้ๆแต่คนวาดปกดันอยู่กันไม่รอด สุดท้ายก็ต้องหันไปจับอาชีพอื่น เหลือแต่พวกฝีมือรองๆลงมาที่รับทำ พอปกไม่สวยคนอ่านก็ด่า” สีหน้าของอัสสมาบ่งบอกความขุ่นมัวจากเรื่องที่เคยประสบกับตัวมาก่อน

ไม่ใช่แค่เรื่องเงินหรอกที่ทำให้หล่อนร้อนอกร้อนใจ

ส่วนหนึ่งที่ยังรับงานไว้ก็เพราะรักในการสร้างสรรค์ และบางครั้งก็รวมไปถึงความสนิทสนมกับนักเขียนบางรายหรือคนของสำนักพิมพ์ที่ส่งงานให้เป็นกรณีพิเศษ

ฉะนั้นหากราคาต่ำไปหล่อนก็ยังพอกล้ำกลืนฝืนทนรับงานไปทำได้อยู่ แต่บางกรณีที่เจอมาก็ขอบ่นเสียทีเถอะน่า

“สำนักพิมพ์บางที่เอางานเราไปก็ดันไปทำไม่ดี ขยายไฟล์ภาพแตกเสียมั่งล่ะ จะขอเอาฉากหลังไปใช้กับงานชิ้นอื่นนอกเหนือสัญญาหน้าตาเฉยก็ยังมี”

“อ้าว...ทำแบบนั้นได้ยังไง”

อัสสมาตอบได้อย่างว่องไวว่า “อั้มก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่มีที่เคยทำแบบนั้นมาจริงๆ”

ซื้อภาพเดียวคุ้มค่าเกินราคาก็ว่าได้ เพราะดึงเอาบางส่วนในภาพไปต่อยอดขยายการผลิตใส่หนังสือเล่มอื่นๆกันหน้าตาเฉยเสียอย่างนั้น...

ทัชฌารับทราบความหงุดหงิดในน้ำเสียงของคนตรงหน้า จึงดึงกลับเข้ามาเรื่องงานโดยถามว่า

“ตกลงเวลาทำงานกับกิ่งฝัน แบบที่พี่ให้รายละเอียดเรื่องย่อนิยายไปนี่อั้มตีโจทย์ออกมาเป็นภาพตามคอนเซ็ปต์ที่สำนักพิมพ์ต้องการได้แบบไม่มีปัญหานะคะ หนหน้าพี่จะได้ยึดแนวทางนี้สำหรับทำงานด้วยกัน”

“อั้มว่าเรื่องย่อที่พี่เท็นส่งมาทำให้เข้าใจเนื้องานดีค่ะ”

“เดี๋ยวพี่แจ้งเรื่องจ่ายเงินอีกไปที ปกนี้ก็รอพี่นานากับป้าอ้นตรวจอีกหน...แต่คิดว่าน่าจะผ่านค่ะ”

อัสสมายิ้มรับอย่างแจ่มใส

ก่อนนักวาดสาวขอตัวจากไปเพราะนัดเพื่อนไว้ยังห้างสรรพสินค้าใกล้เคียง ยังไม่วายกำชับเรื่องการสะกดนามแฝงที่ใช้ในการทำงานของตนเอง

ทัชฌาไม่ได้มองว่านี่คือความเรื่องมากหรือไม่ไว้ใจซึ่งกันและกัน หล่อนเข้าใจดีว่าอีกฝ่ายป้องกันในสิ่งอันพึงสมควร

ก่อนหน้านี้สมัยที่ยังทำงานในคลังบุ๊คส์ยังเคยมีกรณีพิพาทเรื่องการใส่ชื่อคนทำปกสลับกับตัวผลงานตามจริงเสียด้วยซ้ำ

ความไม่รอบคอบของคนอีกหลายคนทำให้เกิดเรื่องราวมากมาย

...ปัญหาที่ ‘คนใน’ รู้กัน...

...ปัญหาที่ ‘คนใหญ่คนโต’ ในแวดวงนี้ทำเหมือนมันไม่เคยมีอยู่จริง...

หรือบางทีถ้อยคำร้อนแรงของนักเขียนลึกลับอย่างแสนยากรส่วนใหญ่จะมิได้ ‘ร้อน’ หรือเดือดดาลด้วยอารมณ์เพียงอย่างเดียว หากแต่เนื้อหาในนิยายและบทความต่างๆของเขากำลังเป็นสื่อสะท้อนวงการหนังสือเมืองไทยหลายด้านอันบกพร่องและมีปัญหาอยู่เงียบๆ

โดยเฉพาะเมื่อปัญหาเหล่านั้นเกิดกับบรรดานักเขียนรุ่นใหม่ไร้ชื่อเสียงหรือนักวาดภาพประกอบทำปกรายที่ไม่ได้โด่งดัง

ถึงตอนนี้ทัชฌายังไม่แน่ใจนักว่าหล่อนจะจัดวางผู้ชายคนนั้นเอาไว้มุมมองไหนดี

ขอแค่เพียงให้มีโอกาสได้ทำความรู้จักเถอะ

บางทีหล่อนอาจได้คำตอบที่ต้องการ!

Create Date : 22 มิถุนายน 2552		5 comments
Last Update : 10 มีนาคม 2559 20:07:36 น.
Counter : 692 Pageviews.
Share Tweet