ในที่สุดก็ได้เจอกันซะที...ลูกสาวของแม่จ๋า

ในที่สุดก็ได้เจอกันซะที...ลูกสาวของแม่จ๋า


24 กันยายน 2011

สวัสดีค่ะ วันนี้พอจะมีเวลาว่างก็เลยมานั่งบันทึกเรื่องราวที่กว่าจะได้เจอกันของหนูกับแม่ซะที จากบล็อกที่แล้วที่แม่เขียนไว้ ใน หัวใจ สายใยถึง สายสะดือ ( อุ้มรัก)

39 สัปดาห์ : กับการเจ็บท้องเตือน

//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=ploy-porjai-chaiyo&group=10

ไม่น่าเชื่อว่าพอเขียนบล็อกเสร็จ ลูกสาวของแม่ก็ได้เวลามาหาแม่ แม่รู้สึกเจ็บเพราะมดลูกบีบรัดตัว ( Contractions) มาตั้งแต่ตอน 3 ทุ่ม แต่ก็คิดว่าคงเป็นอาการเจ็บเตือนเรื่อยๆ เหมือนที่เจ็บมาทั้งวัน แต่เจ็บครั้งนี้รุนแรงกว่าที่เจ็บมาทั้งวันมาก แม่ก็บอกพ่อจ๋าอยู่ตลอดเวลาที่แม่เจ็บ และก็เริ่มเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะตอนที่แม่ อัพบล็อกใน bloggang เสร็จแล้ว พ่อก็เลยบอกว่าจะโทร.บอกให้คุณย่ามาที่บ้าน แม่ก็ยังจะห้ามไม่ให้พ่อโทร.อีก เพราะกลัวว่าคุณย่าจะมารอเก้อเหมือนเมื่อคืนก่อนอีก ดีนะที่พ่อไม่เชื่อแม่ ก็เลยรีบโทร.หาคุณย่า เพราะกลัวว่าจะไม่ทันการ และแม่ก็ไปเข้าห้องน้ำถ่ายอุจจาระ และอาบน้ำ ( ที่ต้องไปเข้าห้องน้ำเพื่อถ่ายก่อนเพราะเคยคุยกับพี่สาวของสามี เขาเล่าให้ฟังว่าตอนที่คลอดลูก พอถึงเวลาเบ่งคลอด มีเบ่งอุจาระออกมาด้วย เพราะไม่ได้เข้าห้องน้ำทำธุระไปก่อน แม่ก็เลยกลัวเลยต้องกันไว้ก่อน ดีกว่า)

ตอนอาบน้ำ แม่ก็แทบจะยืนไม่ไหวแล้ว เพราะมดลูกบีบรัดตัวแรงมาก และปวดถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนแม่ร้องไห้ไม่หยุดเลย พ่อต้องรีบเข้ามาดู และพยุงออกไปแต่งตัว ( ยังจะแอบถ่ายรูปพุงโตๆ ของแม่ไว้อีกด้วย … แม่เจ็บท้องจะแย่แล้ว)







แล้วคุณย่าก็มาถึงที่บ้านทันเวลา ตอนประมาณ 4 ทุ่มได้แล้ว ทุกครั้งที่มดลูกบีบรัดตัว แม่ต้องหยุดเดิน เพราะก้าวขาไม่ออก เจ็บมากๆ เลยลูก ต้องรอจังหวะตอนที่ไม่เจ็บแล้ว ถึงได้รีบเดิน คุณย่าเข้ามากอดแม่ แม่เห็นคุณย่าน้ำตาซึมไปกับแม่ด้วย แล้วบอกกับแม่ว่า  ไม่ต้องกลัวนะ พยายามให้เต็มที่ และขอให้โชคดี ให้คิดซะว่าการเจ็บครั้งนี้จะทำให้แม่กับลูกได้พบกัน ซึ่งจะเจ็บไม่นานหรอก แล้วก็กอดแม่ซะแน่นเลย … ขอบคุณนะคะคุณแม่ ถึงแม้ว่าแม่ของหนูจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ แต่คุณแม่ก็เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดของหนูในตอนนี้เลยค่ะ

ระยะทางจากประตูบ้านจนเดินไปถึงที่รถ สำหรับแม่ตอนนี้มันช่างไกลกันเหลือเกิน ต้องหยุดเดินบ่อยมาก พอนั่งรถได้ แม่ก็ร้องไห้เพราะเจ็บท้องตลอดเวลา พ่อจ๋ารีบโทร.ไปที่โรงพยาบาลว่าตอนนี้แม่เจ็บท้องจะคลอดแล้ว เพื่อที่เจ้าหน้าที่ทางโรงพยาบาลจะได้เตรียมพร้อมสำหรับทำคลอดแม่ พ่อจ๋าก็ขับรถซะเร็วเลย มีแอบผ่าไฟแดงตั้ง 2 ครั้งแน่ะ ดีนะที่ตอนนั้นเวลา 4 ทุ่มกว่า ไม่ค่อยมีรถวิ่งกันแล้ว พ่อบอกว่ากลัวจะไม่ทัน และเราก็มาถึงโรงพยาบาลกันตอนประมาณ 4ทุ่มครึ่ง

แม่เจ็บท้องมาก ต้องกลั้นใจเดินเข้าไปในแผนกฉุกเฉิน พอเจ้าหน้าที่เห็นก็รีบมาบอกพ่อให้พาแม่เดินไปที่ห้องคลอดเลย พ่อก็รีบประคองแม่ไป ดีนะที่ห้องอยู่ไม่ไกล แม่ก็ยังมีหยุดเดินบ้าง เพราะเจ็บมาก

พอเข้าไปในห้อง ก็มี midwives ( นางพยาบาลผดุงครรภ์) รออยู่แล้ว 2 คน แม่ก็นอนบนเตียงรอคลอด แล้วหมอก็เข้ามาคุยด้วย ความเจ็บเพราะมดลูกบีบรัดตัวก็ยังมีอยู่เรื่อยๆ และเจ็บแรงขึ้นทุกที midwife ก็ถามประวัติการคลอดของแม่จากพ่อจ๋า เพราะเอกสารของแม่ยังมาไม่ถึงห้องคลอด พอรู้ว่าตอนที่แม่คลอดพี่สาวของหนู (พี่พอใจ) ใช้เวลาเร็วมาก midwife ก็เลยรีบเตรียมอุปกรณ์ทำคลอดแม่ให้พร้อม เพราะคิดว่าหนูก็คงจะคลอดออกมาเร็วมากแน่ๆ

midwife วัดดูปากช่องคลอดของแม่ซึ่งกว้างแค่ 4 เซนติเมตรเท่านั้น และแม่ก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ เพื่อฉี่ 2 ครั้ง ครั้งสุดท้ายที่แม่มานอนบนเตียง แม่บอก midwives ว่าแม่อยากจะเบ่งแล้ว พ่อจ๋าก็งงมากเพราะปากมดลูกเพิ่งเปิดแค่ 4 เซน แต่ทำไมแม่อยากเบ่งซะแล้ว midwife ก็เลยบอกว่า ถ้าจะเบ่งก็เตรียมตัวได้เลย แล้ววัดปากมดลูกอีกครั้งซึ่งตอนนี้ก็เปิดเต็มที่ 10 cm แล้ว ซึ่งถือว่าเปิดเร็วมาก ตอนนี้แม่เจ็บมากๆ midwife ก็เลยเอา happy gas มาให้แม่สูดเข้าไป เพื่อลดความเจ็บปวด … อันนี้ล่ะเพื่อนคู่ใจของแม่เลย

ตอนแรก midwife จะให้แม่นอนคลอดในท่าตะแคงข้าง เพราะคิดว่าแม่คงจะเบ่งคลอดได้ง่ายๆ และคงจะเป็นท่าที่สบายสำหรับแม่ แต่แม่ก็เปลี่ยนมาเป็นนอนในท่าตรงและใช้ตั้งชันเข่าขึ้น เพราะแม่รู้สึกว่าแม่จะเบ่งได้ดีกว่าในท่านี้ โดยที่ตอนนี้ไม่ได้มีขาหยั่งมาช่วยแม่เลย แม่แค่ชันเข่าขึ้นเท่านั้น จากนั้นลมเบ่งก็มา ความรู้สึกคุ้นเคยมาแล้ว และปากของแม่ก็ยังคาบ happy gas อยู่เลย เพราะเจ็บมาก พ่อจ๋าและ midwife บอกให้แม่เลิกดมgas นี้เพราะจะทำให้แม่ไม่มีแรงเบ่ง แม่ก็ไม่ยอมปล่อย gas นี้ จนหมอต้องเข้ามาเอา gas ออกจากปากแม่ และบอกให้แม่เบ่ง และทุกครั้งที่มดลูกบีบตัว แม่ก็จะกลั้นใจเบ่งทันที จำได้ว่าแม่เบ่งอยู่แค่ 3 ครั้งเท่านั้น midwife ก็บอกว่าหัวของลูกโผล่ออกมาแล้ว ถ้าแม่จะยันตัวลุกขึ้นมาดูก็ได้ แต่อารมณ์นั้นแม่เจ็บมากเลยลูก ตั้งใจแต่จะเบ่งให้ลูกของแม่ออกมาเร็วๆ เท่านั้น ซึ่งเจ็บมากๆ เลยล่ะลูก … แม่บรรยายไม่ถูกเลย

แล้วไม่นานแม่ก็เห็นหนูมานอนอยู่บนอกของแม่ แม่ดีใจมากเลยลูก ได้แต่เรียกชื่อหนู พ่อจ๋าก็อยู่ข้างๆ แม่ตลอด คอยให้กำลังใจ จับมือและหอมแม่อยู่ตลอด เวลามดลูกบีบแล้วแม่เจ็บ พ่อจ๋าก็จะคอยเตือนให้แม่ตั้งสติและตั้งมั่นอยู่ที่การหายใจเข้าออก เพื่อลดความเจ็บปวด และพ่อจ๋าก็หายใจไปพร้อมๆ กับแม่ด้วย





เหมือนเป็นความฝัน พอแม่เห็นหน้าหนู ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ มันหายไปหมดเลยลูก มีแต่ความดีใจและความตื้นตันใจ แม่ลืมความเจ็บปวดทั้งหมดลงทันที ตอนแรกแม่คิดว่าหนูคงจะเกิดหลังจากเที่ยงคืนไปแล้ว แต่พอแม่ดูนาฬิกา หนูเกิดก่อนเที่ยงคืนไม่นาน ซึ่งถือว่าเร็วมากเลยนะลูก แม่เริ่มปวดท้องมากๆตอน 3 ทุ่ม และ ได้เจอหน้าหนูตอนก่อนเที่ยงคืน ใช้เวลาแค่ 3 ชั่วโมงเท่านั้นเอง





จำได้ว่าหนูนอนอยู่บนอกแม่ประมาณ 3 ชั่วโมง ก่อนที่ midwife จะมาทำความสะอาดลูกและ พาเราไปพักที่ห้องพักฟื้น แต่ช่วงเวลา 3 ชั่วโมงนั้น มันช่างอุ่นเหลือเกินลูก แม่ถึงได้รู้ว่า อาการ " อิ่มอุ่น "  เป็นแบบนี้นี่เอง










ขอบใจมากนะลูก ที่เกิดมาเป็นลูกของแม่ และสู้มาด้วยกันกับแม่ จนเราได้เจอกัน แม่จะตั้งใจทำหน้าที่ของแม่ให้ดีที่สุด ให้สมกับที่หนูเลือกเกิดมาเป็นลูกของแม่นะคะ …

แม่รักหนูมากเลยลูก

" พลอยใจ " ลูกสาวของแม่
















พ่อจ๋ารีบอุ้มหนูทันที หลังจากที่ทำความสะอาดตัวหนูแล้ว เพราะแม่กอดหนูอยู่ตั้ง 3 ชั่วโมง พ่อจ๋าก็เลยอิจฉาน่ะลูก





จุ๊บแรกจากพ่อจ๋า





ท่าอุ้มท่าประจำของพ่อจ๋า ... ลูกสามคน พ่อจ๋าต้องมีอุ้มท่านี้ ... เปรียบเทียบตัวหนูกับแขนพ่อจ๋านะ






พ่อจ๋าอาบน้ำให้หนูเป็นวันแรก ที่โรงพยาบาล





หนูนอนหลับอยู่ใกล้ๆ แม่ ... แม่ก็ขอกินเพิ่มพลังหน่อยนะคะ





เตรียมตัวกลับบ้านแล้วค่ะ... ดีใจที่สุด
หนูนอนอยู่ในเปลเด็กสำหรับใส่ในรถ เพราะที่นี่มีกฎหมายว่าเด็กจะต้องมีที่นั่งส่วนตัวที่ปลอดภัย พอเวลาจะไปไหนมาไหน ก็ต้องให้หนูนั่งในเบบี้ ซีท ( baby seat ) อย่างนี้แหละลูก





พอกลับถึงบ้าน พี่ไชโย กับ พี่พอใจ ก็รีบเข้ามา มะรุมมะตุ้ม รุมรักหนูกันใหญ่เลย ...
ทั้งจับทั้งหอม พี่พอใจรักหนูมากแถบจะโถมทั้งตัวลงกอดและหอมหนูเลยล่ะลูก






พ่อจ๋าและพี่ๆ ของหนู เตรียมดอกไม้นี้ไว้ต้อนรับเรากลับบ้าน
พ่อจ๋าบอกว่าที่เลือกซื้อดอกไม้นี้ เพราะเงินส่วนหนึ่งได้ช่วยเหลือผู้ป่วยโรคมะเร็งด้วย ...
แหม! หล่อแล้วยังใจดีอีกนะคะ อิอิ








ตอนนี้หนูอายุ 1 เดือนแล้วนะคะ ... เวลาผ่านไปไวจริงๆ











รูปถ่ายพร้อมหน้า ทั้งครอบครัว ตอนวันเกิดพี่พอใจครบ 2 ขวบ








พ่อกับแม่รักหนูมากเลยนะคะ

น้องพลอยใจ ... ของพ่อกับแม่

Create Date : 24 กันยายน 2554 Last Update : 27 มีนาคม 2555 18:50:53 น. Counter : 1764 Pageviews.		8 comments
Share Tweet