39 สัปดาห์ : กับการเจ็บท้องเตือน

39 สัปดาห์ : กับการเจ็บท้องเตือน

16 สิงหาคม 2011

พรุ่งนี้ก็จะครบ 39 สัปดาห์แล้ว ยังคงไปตรวจครรภ์อยู่ midwife ( พยาบาลผดุงครรภ์) ยังขอบคุณเรื่องช็อคโกแล็ตไม่หาย แม่และพ่อจ๋าก็ปลื้มกันไป ทำให้คนอื่นมีความสุขนี่รู้สึกดีแบบนี้นี่เองเนาะ

midwife บอกว่าถ้าแม่จ๋ายังไม่คลอดภายในอาทิตย์นี้ วันอังคารหน้านัดตรวจครรภ์อีกครั้ง midwife จะตรวจดูช่องคลอดของแม่ด้วยว่าพร้อมที่จะคลอดหนูออกมาหรือยัง

ช่วงนี้แม่จะเป็นตะคริวที่ขาพอเวลานอนบ่อยๆ เจ็บมาก midwife แนะนำว่าตอนที่แม่จะคลอดให้พกน้ำดื่มเกลือแร่ไว้ด้วย เอาไว้จิบตอนที่อยู่ในช่วงที่คลอด เพื่อกันการเกิดตะคริวกินขา แค่เจ็บท้องคลอดก็แย่แล้ว ถ้าได้โบนัสเป็นตะคริวกินที่ขาเพิ่มอีกคงไม่ดีแน่ๆ


18 สิงหาคม 2011 ( 39 สัปดาห์ 1 วัน)
21.45 น. วันนี้เริ่มรู้สึกได้ถึงอาการที่มดลูกบีบรัดตัว (contractions) แต่ไม่รู็สึกเจ็บมาก เริ่มรู้สึกได้ตอนประมาณ 5 โมงเย็น ตอนที่อยู่บ้านย่าของลูกๆ รู้สึกได้ว่ามดลูกบีบรัดตัวทุกๆ 15 นาที แต่รู้สึกแบบเบาๆ ไม่รุนแรงอะไร ตอนแรกก็คิดว่าคงไม่ใช่ contractions อาจจะเป็นเพราะอั้นฉี่ หหรือหนูดิ้นช้าๆ ทำให้เกิดอาการเกร็ง ก็เลยรู้สึกแบบนี้ แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่ แม่จึงเริ่มบอกพ่อจ๋า และเริ่มจับเวลากัน ถ้าความรู้สึกนี้ยังมาทุกๆ 15 นาที แบบสม่ำเสมอ แสดงว่าใช่แน่ๆ แล้วก็ใช่จริงๆ

แม่และพ่อรอดูจนกระทั่ง 6 โมงเย็นก็กลับบ้านกัน แม่ก็ยังรู้สึกถึงอาการที่มดลูกบีบรัดตัวอยู่เรื่อยๆ ทุกๆ 15 นาที แต่ก็เป็นแบบเบาๆ ไม่เจ็บอะไร แม่ก็เลยไปอาบน้ำอุ่นๆ เพื่อให้สบายตัว และเตรียมพร้อม เผื่อว่าหนูจะมาหาแม่คืนนี้ พ่อจ๋าป้อนอาหารเย็นให้พี่ๆ หนู และโทร. บอกคุณย่าให้มาที่บ้าน เผื่อว่าแม่กับพ่อจะต้องไปโรงพยาบาลฉุกเฉิน คุณย่าจะได้ดูแลพี่ๆ หนูได้

ตอนแรกแม่ก็บอกว่าอย่าเพิ่งโทร. เพราะแม่คิดว่าอาจเป็นแค่อาการเจ็บท้องเตือนก็ได้ และไม่ได้เจ็บอะไรมากมาย แต่พ่อก็บอกว่าตามคุณย่ามาเลยดีกว่า ย่าจะได้ไม่เครียดด้วย เพราะถ้าฉุกเฉินแล้วรีบๆ กัน ย่าก็จะรีบขับรถและเครียดเปล่าๆ เพราะกว่าจะขับรถมาถึงบ้านเราก็เกือบๆ 30 นาที กลายเป็นต้องเป็นห่วงกันอีก แม่ก็เลยเข้าใจ

จนเวลา 20.30 น. ( 3ชั่วโมงครึ่งผ่านไป) มดลูกเริ่มบีบรัดตัวทุกๆ 10 นาที และเริ่มรู้สึกรุนแรงขึ้น แม่รู้สึกเจ็บมากขึ้น พอเวลา 21.00 น. พ่อจ๋าก็เลยโทร. ไปถามที่โรงพยาบาลและเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง midwife ถามเรื่องที่มดลูกบีบรัดตัว แม่ก็บอกไปว่าตอนนี้ บีบทุกๆ 10 นาที แต่ไม่เจ็บมากยังทนได้อยู่ และมาแต่ละครั้งนานประมาณ 10 วินาทีเท่านั้น midwife ก็ถามว่าตอนที่คุยกันอยู่นี้รู้สึกถึงมดลูกบีบตัวบ้างรึป่าว แม่ก็บอกว่าไม่มี และเสียงแม่ยังใสคุยได้เจื้อยอจ้วอยู่เลย midwife เลยบอกว่า ให้รอจนกระทั่งมดลูกบีบรัดตัวจนทำให้แม่เจ็บจนทนไม่ไหวก่อนแล้วค่อยมาโรงพยาบาล เพราะถ้ามาโรงพยาบาลตอนนี้ บางทีแม่อาจจะต้องกลับบ้านหลังจากที่ตรวจเช็คเสร็จแล้ว midwife อยากให้แม่ผ่อนคลายอยู่ที่บ้านมากกว่าที่จะเวียเวลามาที่โรงพยาบาล หากว่ามันเป็นแค่ early labour แม่ก็เห็นด้วย แม่อยากอยู่ที่บ้าน ลุ้นกับพ่อจ๋าและคุณย่าดีกว่า แถมได้อยู่ใกล้ๆ พี่หนูด้วย ดีกว่าไปนอนเครียดอยู่โรงพยาบาล ค่อยไปโรงพยาบาลตอนที่เจ็บมากๆ และใกล้จะคลอดแล้วดีกว่า แถม midwife ยังบอกให้นอนพักด้วย ตอนแรกแม่ก็งงๆ ว่า รู้สึกเจ็บจากมดลูกบีีบตัวแบบนี้แล้วจะนอนหลับได้ไง แต่ก็ขอบคุณอยู่ดี

21.40 น. ( 1 ชั่วโมง 10 นาที ผ่านไป ) แม่เริ่มรู้สึกเจ็บจากการที่มดลูกบีบรัด ทุกๆ 5 นาทีแล้ว มาแต่ละครั้งนานประมาณ 25 วินาที และเจ็บรุนแรงขึ้น ตอนนี้ทุกคนตื่นเต้นกันมากมาย เพราะคิดว่าหนูจะได้มาเจอกันคืนนี้ หรือไม่ก็พรุ่งนี้แน่ๆ แต่แม่ก็ยังไม่มีเมือกออกมาจากช่องคลอดเท่าไรนัก และไม่มีเลือดออกด้วย มีก็แต่อาการมดลูกบีบรัดตัวเท่านั้น

22.45 น. ( 1 ชั่วโมง 5 นาทีผ่านไป ) พ่อโทร.ไปที่โรงพยาบาลอีกรอบ midwife บอกว่าถ้าแม่ไปที่โรงพยาบาลตอนนี้ แล้วปากมดลูกยังเปิดไม่มาก แม่ก็ต้องกลับมาพักที่บ้าน เพราะมดลูกบีบตัวทุกๆ 5 นาที และแต่ละครั้งนานแค่ 20 วินาทีเท่านั้น midwife แนะนำว่า ถ้าจะไปโรงพยาบาล ควรให้มดลูกบีบตัวทุกๆ 2 นาที และเจ็บนานครั้งละประมาณ 40 วินาที ( เพราะบ้านห่างจากโรงพยาบาลประมาณ 30 นาที) ก็เลยต้องรอกันต่อไป แต่เริ่มเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะเนี่ย สงสารคุณย่ามากที่สุดเลย ต้องมาอดหลับอดนอนรอด้วย แม่ล่ะเกรงใจย่าของหนูมากๆ เลย

มดลูกยังคงบีบตัวอย่างต่อเนื่องทุกๆ 5 นาที นานประมาณ 30-40 วินาทีแล้ว แต่แม่ก็ยังไม่อยากไปโรงพยาบาล จนกระทั่งเวลาประมาณตีหนึ่งแล้ว ทุกคนเริ่มง่วงมากๆ แม่ก็เลยบอกว่าแม่จะไปนอนพัก เผื่อว่าจะหลับ ที่สำคัยอยากให้ย่าได้นอนหลับพักผ่อนด้วย ถ้าแม่ไม่นอนย่าก็ไม่ยอมนอน ทุกคนก็เลยเข้านอนกัน ก่อนนอนหลับแม่ยังรู้สึกถึงมดลูกบีบตัวแรงมาก 1 ครั้ง แต่หลังจากนั้นก็นอนหลับไป

ตื่นมาอีกทีตอน 6 โมงเช้า แม่แปลกใจมาก แม่นอนหลับสนิทและไม่รู้สึกเจ็บจากมดลูกบีบตัวเลย และที่สำคัญแม่ไม่รู้สึกว่าลูกดิ้น เครียดและกังวลมากๆ พ่อจ๋าตื่นมาและเอาน้ำเย็นมาให้แม่ดื่มเพื่อเป็นการปลุกหนูให้ดิ้น และก็ลูบๆ คลำๆ พุงแม่เพื่อดูว่าเมื่อไรหนูจะดิ้นเหมือนเดิม เพราะธรรมดาแล้วเวลาแม่ตื่น หรือพ่อจ๋าเอามือวางบนพุงแม่ หนูก็จะตื่นมาเล่นด้วยทุกครั้ง บางครั้งก็ดิ้นซะแรงเลย เพราะหนูเป็นเด็กที่ดิ้นเก่งมากๆ หรือบางทีหนูก็สะอึกเป็นจังหวะนานๆ ที่ทำให้แม่รู้สึกได้ พอมาวันนี้หนูไม่ดิ้นเหมือนเดิม แม่ก็เลยกังวลและเครียดมากๆ เลยนะลูก พ่อเลยโทร. ไปที่โรงพยาบาลอีกรอบ midwife แนะนำให้ดื่มน้ำเย็นใส่น้ำแข็งด้วย เพื่อปลุกหนูให้ดิ้น ก็เลยลองกันอีก สักพักหนูก็ดิ้น 1 ครั้ง

ผ่านไป 40 นาที พ่อโทร. ไปที่โรงพยาบาลอีก บอกว่าลูกดิ้นน้อยกว่าที่เคยเป็น อยากจะขอเข้าไปเช็คที่โรงพยาบาล midwife ก็บอกให้เข้าไปติดต่อที่ Emergency ได้เลย พ่อกับแม่ไปถึงโรงพยาบาลประมาณ 8.00 น. midwife พาแม่เข้าไปตรวจในห้อง มีสายตรวจวัดพันรอบพุงแม่ เพื่อดูอัตราการเต้นของหัวใจหนู และดูระดับความแรงจากมดลูกบีบรัดตัวของแม่ แล้วก็ตรวจวัดความดันของแม่ หัวใจของหนูเต้นได้ดี และหนูก็ happy ดี ทำให้แม่รู้ว่าแม่กังวลไปเอง แต่เข้ามาเช็คแบบนี้ก็ทำให้แม่รุ้สึกโล่งใจไปได้เยอะ






ระหว่างที่รอตรวจ แม่ก็ยังรู้สึกได้ถึงการเจ็บจากมดลูกบีบตัว ทุกๆ 8-10 นาที เป็นระยะๆ พ่อจ๋าของหนูสามารถรู้ได้จากเครื่องวัดที่อยู่ด้านหลังแม่่








ตัวเลขสีแดงคืออัตราการเต้นของหัวใจของหนู ส่วนตัวเลขสีเขียวคือ ความแรงของมดลูกบีบตัวของแม่
กระดาษด้านล่างคือรายงานผลจากเครื่องตรวจ จากกราฟที่เห็นขึ้นสูงๆ ที่อยู่ด้านเดียวกับตัวเลขสีเขียว คือช่วงที่มดลูกบีบรัดตัวนะลูก จะมาเป็นระยะๆ ตัวเลขสูงสุดของแม่วันนี้อยู่ที่ 71 ซึ่งเจ็บมาก แต่แม่ก็ยังทนได้ แต่ถ้าเป็นช่วงที่รอคลอด ตัวเลขจะขึ้นเกินกว่าร้อยอีกลูก ซึ่งช่วงนั้นจะเจ็บเกินบรรยายเลยล่ะลูก


แม่จ๋าโดนตรวจด้วยเครื่องนี้ประมาณครึ่งชั่วโมง จากนั้น midwife ก็บอกให้พ่อจ๋าพาแม่ไปเดินเล่นรอบๆ สักประมาณ 30 นาที แล้วกลับมาเช็คอีกรอบหนึ่ง พ่อกับแม่ก็เลยไปทานอาหารเช้ากันเพราะหิวมากๆ เลยลูก แล้วก็เดินเล่นรอบๆ พอครบครึ่งชั่วโมง ก็กลับไปที่ห้องตรวจและได้คุยกับคุณหมอ คุณหมอก็ถามถึงอาการทั่วๆ ไป และบอกว่าลูกสาวของแม่ happy ดี ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แม่ไม่ต้องกังวล ที่หนูไท่ดิ้น เพราะหนูนอนหลับแค่นั้นเอง

และหมอยังบอกว่าถ้าแม่ยังรู้สึกเจ็บจากที่มดลูกบีบรัดตัวอย่างต่อเนื่องอยู่แบบนี้เรื่อยๆ ( แต่ยังพอทนเจ็บได้) วันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ให้เข้ามาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง เพื่อตรวจเช็คภายใน ว่าแม่และลูกสาวของแม่พร้อมที่จะเจอกันหรือยัง แต่ถ้าช่วงนี้ไม่รู้สึกถึงอาการมดลูกบีบรัดตัวแล้ว ก็ไม่ต้องเข้ามาที่โรงพยาบาล ให้รอจนครบกำหนดคลอด หรือรอจนเจ็บท้องคลอดมากๆ แล้วค่อยมา

แต่หมอก็บอกแม่ว่า หนูมีโอกาสที่จะมาหาแม่ได้ทุกเวลาในช่วงนี้ ให้แม่ดูแลตัวเองให้ดีๆ

ตอนที่นั่งพิมพ์อยู่นี้แม่ก็ยังรู้สึกเจ็บจากมดลูกบีบตัวอยู่เลยลูกแต่แม่ก็ทนได้ และพยายามไม่คิดถึงมัน

ช่วงนี้แม่รักพ่อจ๋าของหนูมากขึ้นทุกวันเลยลูก แม่โชคดีจริงๆ ที่ได้พ่อจ๋ามาอยู่เป็นคู่ชีวิตของแม่ พ่อหยุดงานเพื่อมาดูแลแม่ได้ 2 อาทิตย์แล้ว และจะหยุดงานต่อจนกว่าแม่จะคลอด พอดีพ่อทำงาน part time ก็เลยเลือกเวลาทำงานหรือหยุดงานได้ แต่ถ้าไม่ทำงานก็ไม่ได้เงินเท่านั้นเอง ซึ่งพ่อและแม่ก็ยอม ไม่มีเงินก็ไม่เป็นไร เราก็ประหยัดกันไป ที่สำคัญคือเราได้ความสุขใจ และแม่รู้สึกปลอดภัยและอุ่นใจ พ่อไม่อยากให้แม่เครียด เพราะอารมณ์จะลงไปถึงลูก และพี่ๆ ของหนูก็จะกังวลไปด้วย เพราะส่วนใหญ่แล้วบ้านเราจะมีเสียงหัวเราะกันดังลั่นบ้าน

ตอนนี้พ่อทำงานบ้านทุกอย่างแทนแม่หมดเลย ไม่ว่าจะเป็น ทำอาหาร ดูดฝุ่นบ้าน ล้างจาน ซักผ้า ตากผ้า ดูแลพี่ๆ ของหนูทุกอย่าง ตั้งแต่ตื่นนอน จนเข้านอน แม่ชอบมากเลยตอนที่พ่ออาบน้ำ และเป่าผมให้พี่ๆ ของหนู ได้หัวเราะกันเสียงดังตลอด แต่ก็เรียกได้ว่าพ่อหยุดงานก็จริง แต่ก็ยังต้องมาเหนื่อยกับงานที่บ้านไม่ได้หยุดอีก แล้วยังต้องดูแลแม่อีก แม่ถึงบอกว่าเราโชคดีมากๆ เลยนะลูกที่มีพ่อมาดูแลและรักพวกเรามากขนาดนี้ แม่ได้แต่สัญญากับตัวเองว่าจะรักและดูแลพ่อของหนูให้ดีที่สุดเช่นกันจ๊ะ … ขอบคุณพ่อจ๋ามากๆ เลยนะคะ ที่ทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวมากมายขนาดนี้ โดยที่ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยให้แม่ได้ยินเลยสักครั้ง

แม่ยังคงรอหนูอยู่นะลูก หวังว่าเราคงจะได้เจอกันเร็วๆ นี้






พุงของแม่จ๋าตอน 39 สัปดาห์ค่ะ





พี่ไชโย กับ พี่พอใจ ยังหอมหนูที่อยู่ในพุงของแม่ทุกวัน ... พี่ไชโยชอบหอมและกอดหนูนะคะ ส่วนพี่พอใจก็ชอบร้องเพลงให้หนูฟัง ... แม่กับพ่อได้แต่ขำ และมีความสุขที่สุดเลยลูก

Create Date : 19 สิงหาคม 2554 Last Update : 19 สิงหาคม 2554 18:14:12 น. Counter : 16589 Pageviews.		13 comments
Share Tweet