|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ทางเดินของภาพ
บันทึกจากความตื้นตันใจ
(รูปน้องชารีน่า) ...
ทางเดินของภาพ
1 ปีเต็มที่ลองผิดลองถูกกับงานเสริม"ตุ๊กตาปูนปั้น" งานที่ทำให้ปวดหัวเกือบจะทุกวันในเรื่องของการจัดส่ง บ่อยครั้งที่ต้องรับสายจากลูกค้าปลายทางและต้องเอ่ยคำขอโทษที่
"ของแตกคากล่อง"
ส่งไป 4 ชิ้น แตก 1 บ้าง 2 บ้าง บางทีต้องยกผลประโยชน์ให้ลูกค้าไปฟรีๆโดยไม่เอาเงิน ลูกๆบอกว่า พ่อหยุดเถอะมันไม่ดีขึ้นหรอก
"ใช่ !!! ของแตกบ่อยๆอย่างนี้เสียทั้งเงินเสียทั้งลูกค้า"
3 เดือนก่อนหันมาลองทำเรซิ่นดูบ้างเพื่อตัดปัญหาที่เกิดขึ้น แต่ก็ต้องรีบเปลี่ยนความตั้งใจ เมื่อเจอกับต้นทุนที่ค่อนข้างสูง ใหนจะค่าขนส่ง ค่าของ ลูกค้าบ่นว่าไม่ไหว แพงไป ขายยาก
ลำพังรายได้ประจำหน้าร้านขายเช่าวีซีดีตอนนี้บอกตรงๆว่าค่อนข้างแย่ ลูกค้าไม่มีเงิน รายได้มีแต่ทรงกับทรุด เก็บได้เท่าไร อัดจ่ายค่าหนังค่าลิขสิทธิ์จนเกือบหมด จะให้ไปกู้หนี้ยืมสินใครที่ใหนมาทำทุนตอนนี้ต้องคิดหนัก เจอมาหลายรายแล้ว ประเภทที่กู้มาทำทุนขายก๋วยเตี๋ยว อาหารตามสั่งยังไปไม่รอด ประสาอะไรกับของฟุ่มเฟือย
หายใจแรงไม่ได้เลยตอนนี้ ทุกบาททุกสตางค์ที่น่าจะเหลืออยู่บ้าง ส่งให้ลูกเรียนหนังสือทั้งนั้น พยายามไม่ให้ลูกต้องลำบาก
ตอนนี้ต้องวางมือกับอาชีพเสริมที่ว่านั่นบ้างแล้ว ลูกน้องที่เคยจ้าง 4 คน ตอนนี้เหลือไว้แค่ 2 ให้ทำส่งลูกค้าใกล้ๆบ้านที่มารับประจำเล็กน้อยพอได้เลี้ยงตัวกันไป เวลาเครียดจะเล่นเน็ตบ้างเป็นครั้งคราว คิดถึงเพื่อนๆ อยากเจอ อยากคุยกันเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ทำได้แค่ตามอัตภาพเพราะมีภาะระหนักอึ้งรออยู่ข้างหน้า
3 สัปดาห์ก่อนลูกๆบอกให้เลิกลงทุนทำอะไรทั้งหมด เพราะเห็นว่า ยิ่งลงพ่อก็ยิ่งหมด
เจ้าลูกสาวที่กำลังเรียนอยู่ ปี 1 วิ่งหางานให้พ่อ เธอส่งภาพถ่ายหน้าเต็มของเพื่อนมาให้ทาง E-MAILรวม 4 ภาพด้วยกัน เพื่อให้พ่อวาด บอกว่ารับมาแผ่นละ 350 บาท งานแรกนี้ขอเป็นค่าหอพักก่อน (เป็นภาพดรออิ้ง) ส่วนอีกหลายชิ้นงานกำลังจะตามมาในไม่ช้า
อึ้ง นึกไม่ถึงว่าลูกสาวจะทำอะไรได้ปานนั้น แต่หลังจากที่ลงมือวาดภาพเหมือนของเพื่อนลูกทั้ง 4 ภาพนั้นเสร็จแล้ว งานก็เข้ามาอีกจริงๆ คราวนี้มาด้วยกัน 5 ชิ้น ลูกสาวเขียนกำชับมาด้วยว่า
ถึงหนูจะรับมาถูกอย่างไร พ่อก็ต้องวาดเพราะมันจะเป็นค่าเทอมของหนู
น้ำตาไหลบอกตรงๆ
เป็นครั้งแรกที่ได้ทำงานอะไรอย่างมีความสุขมากที่สุดในชีวิต ภาพเหมือนแต่ละภาพที่วาดและได้ส่งกลับไปให้ลูกนั้น รู้ใหมว่า ... มันมีรอยน้ำตาแห่งความปิติของพ่อรวมอยู่ด้วยทุกภาพเลย ...
counter เดิม 120 บันทึกเมื่อ 15 มกราคม 2551 (ตั้งเป็นกระทู้ชานเรือน/ไร้สังกัด)
อัพเดดใหม่ 1 พฤษภาคม 2551
Create Date : 15 มกราคม 2551 |
|
5 comments |
Last Update : 1 พฤษภาคม 2551 11:26:03 น. |
Counter : 506 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: kateking(แม่คิงคอง) (kateking ) 15 มกราคม 2551 18:51:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกไหม IP: 124.121.86.32 16 มกราคม 2551 10:35:19 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สุพรรณบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ลูกเล่า-พ่อเขียน ลูกเขียน-พ่อนั่งปลื้ม แมวไม่อยู่หนูอดโซ
เป็นคนที่ไม่มีอะไร ที่น่าสนใจเท่าไรนัก บางครั้งบางทีอาจดูต๊องส์ๆ เสียด้วยซ้ำ
คนเราแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่เราแก้้ไขอนาคตได้
บางเวลา บางจังหวะของชีวิต ก็ใช่ว่าจะราบรื่น ตกหลุมตกบ่อมาก็มาก ระวังเสมอไม่ให้ตกเหว พ่อเองพยายามพยุงลูกๆให้ลุกเดิน ถึงฝั่งด้วยมั่นคง เจ้าลูกชายมาได้ครึ่งทาง ลูกสาวจะถึงปลายทางอยู่รอมร่อ
หวังอยู่มากเหมือนกัน ที่จะพยายามสร้างความมั่นคง ให้กับพวกเค้า พยายามสุดสามารถเช่นกัน ที่จะไม่ให้พวกเค้าต้องมาลำบาก เศรษฐกิจบ้านเรา มันไม่ได้ดีอย่างที่ใครๆ เค้าคิด พ่อสอนลูกเสมอว่า สิ่งที่ลูกได้เห็น ได้รู้ และได้สำผัส นั่นแหละมันคือของจริง เชื่อมั่นในสิ่งที่เห็น ศรัทธาความจริง อย่าเอาตัวเราเองไปวัดกับใครเค้า แล้วก็อย่าเอาเค้า มาเป็นบรรทัดฐานให้กับตัวเรา "ทำด้วยตัวเองให้ถึงที่สุด เมื่อต้องรู้ว่าไม่ไหว แล้วค่อยกวักมือเรียกใครเค้า" ศรัทธาไม่ละลาย ลมหายใจยังอุ่นๆ
|
|
|
|
|
|
|