สวัสดีครับ เพื่อน ๆชาว blog ทุกท่านขออภัยนะครับที่ห่างหายและเหมือนว่าจะห่างเหินกันไปสำหรับบางท่านในช่วงนี้ ต้องขออภัยทุก ๆ คนด้วยนะครับที่ไม่ค่อยมีเวลาแวะไปทักทาย แต่วันนี้ถือเป็นโอกาสพิเศษเพราะวันนี้ผมไปร่วมงานรับปริญญาโท ของเพื่อนครับ ซึ่งเมื่อก่อนเราทำงานทีเดียวกันมา 2 ปีเศษ เห็นหน้ากัน แต่ไม่คุยกัน เรามาคุยกันก็ตอนเพื่อนผมคนนี้ลาออกและเริ่มสนิทกันเมื่อราว 5 เดือนที่ผ่านมานี่เอง เป็นมิตรภาพของความเป็นเพื่อนที่เจริญงอกงาม บน "ความไม่ชอบหน้า" และ"อคติ" ของผม.......แต่วันนี้เราเป็นเพื่อนที่สนิทกันพอสมควร และเขาคนนี้ คือ เพื่อนที่ผมคุยและปรึกษามากที่สุด และช่วยผม มากที่สุด ในยาม "ผงเข้าตา" ฉะนั้นวันนี้ เขารับปริญญาและหากว่าผมไม่ไป ผมคงรู้สึกเสียใจแน่นอน

อันที่จริง วันจันทร์ผมมีสิ่งที่ต้องทำที่สำคัญอีกอย่าง แต่ต้องเลือกระหว่าง วันนี้กับวันจันทร์ ซึ่งผมเลือกวันนี้ครับ เพราะคงยากที่จะย้อนบรรยากาศงานรับปริญญาในวันนี้กลับมา แต่สำหรับวันจันทร์แม้ผมต้องเสียโอกาส แต่เชื่อว่านั่นคงไม่ใช่โอกาสสุดท้ายของผม ก็เพื่อนคนสำคัญ(อีกคนหนึ่ง) รับปริญญาโททั้งที ผมจะไม่ไปได้อย่างไร ไปชมภาพกันดีกว่าครับ

วันนี้ผมไปเป็นตากล้อง(จำเป็น) ให้กับเพื่อนผม ซึ่งผมได้ยินเพื่อนผมคนนี้ถามผมว่า คุณเหนื่อยรึเปล่า ลำบากรึเปล่า ซึ่งผมบอกว่าเปล่าเลย เป็นความยินดีเสียอีกที่เพื่อนสามารถทำอะไรให้เพื่อนได้ มิตรภาพเจริญงอกงามได้เสมอและจะเบ่งบานและงดงามกว่าช่อดอกไม้รับปริญญา เพียงแค่เราลอง"เปิดใจ"และ"ให้โอกาส" อย่าตัดสินใครโดยที่เรายังไม่รู้จักเขาดีพอ เหมือนเรื่องราวของผมกับเพื่อนผมคนนี้ วันนี้ ถือเป็นโชคดีของผมที่ได้รู้จักเพื่อนเพิ่มมากขึ้น แม้ว่าจะเป็นเพื่อนของเพื่อนก็ตามที หรือแม้ว่าเราจะไม่รู้จักกัน แต่อย่างน้อย "เราก็คือเพื่อนร่วมโลก"

วันจันทร์เพื่อนผมคนนี้ ต้องดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อที่จะเริ่มงานใหม่ซึ่งผมคงไม่มีโอกาสไปส่ง ผมขอใช้โอกาสนี้อวยพรให้นาย"โชคดี นะเพื่อน" แล้วเราจะเจอกันใหม่

Create Date : 24 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 25 พฤศจิกายน 2550 15:01:05 น.		26 comments
Counter : 930 Pageviews.
Share Tweet