สายันห์ ตะวันสิ้นลม อ่อนแสง
ขอบฟ้าสีแดง ค่ำลงยังมีแสงจันทร์

ไม่ได้แต่งเองหรอกนะ เพลงของ "น้าเป้า เคราแพะ" เค้าน่ะ

ช่วงนี้ กางเกงหลวม (รัดเข็มขัด) ทั้ง สยามรัฐ ทั้ง มติชน โดนควบคุมหมด
แบบว่างดซื้ออ่านน่ะ ยืมเค้าอ่านเอา (ฮา)

ขอเวลาสองปี
ทำงานเก็บเงินซื้อสยามรัฐซักฉบับ
รักกันจริง
ต้องรอได้
อย่าเพิ่งลงจากแผงล่ะ
(พี่แกมีเหล้ากินแล้วว้อยยยย คืนนี้)

แวะมาราตรีสวัสดิ์คะ หลับฝันดีนะคะ

อิจฉาตาร้อนที่เขียนเรื่องสั้นได้ลงบ่อยๆ ขอให้มีไฝ..เอ๊ยไฟต่อไป

สวัสดีป้าปลายแปรง( ชอบเรียกป้าอะ )

เฟื่องฟ้าอ่านเรื่องสายันห์ ตะวันแลง จบแล้ว ป้าปลายแปรงอยากให้วิจารณ์นั้น เฟื่องฟ้ามิบังอาจหรอกจ้า เพราะการได้ลงในนิตยสารนั้น ผ่านขบวนการคัดสรรค์มาจากผู้รู้แล้ว จึงได้ตีพิมพ์

เอาเป็นว่าชอบมากตรงประโยคนี้
...สายันห์พูดนิ่มนวลกับวัว พลางครวญเพลงกล่อม...โป้งเป้ง..โกล้งเกล้ง..ปล๊ก..ปลั๊ก..เสียงดึงจากคอวัวรัวเป็นจังหวะเข้ากัน...

ตรงข้อความนี้เฟื่องฟ้าจินตนาการว่ามันโยงใยกับใต้ต้นตะขบใหญ่ ที่มันน่าจะเป็นช่วงจังหวะเดียวกัน

มาฟังคำวิจารณ์ของสยามรัฐ ในเรื่องนี้ดีกว่า

วิ่งไปแผงหนังสือก่อนนะคะ