Bloggang.com : ปลายแปรง : หนังสืออ่านพิ่มเติมชั้นประถมศึกษาปีที่ 1

หนังสืออ่านพิ่มเติมชั้นประถมศึกษาปีที่ 1

หนังสืออ่านเพิ่มเติมกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย
ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1
ชุด ท่องเที่ยวรอบชุมชน

การเรียนรู้ภาษาไทยของเด็กนักเรียน ไม่อาจจำกัดเฉพาะแค่การศึกษาในตำราเรียน
ซึ่งเป็นการเรียนรู้ที่เอาจริงเอาจังสำหรับเด็กในวัยนี้
การสร้างหนังสืออ่านเพิ่มเติม จึงเข้ามาเติมการเรียนรู้ภาษาอย่างผ่อนคลาย
โดยใช้กลวิธีต่างๆในการนำเสนอ เช่น กลอน นิทาน ทั้งร้อยแก้ว ร้อยกรอง

ดังนั้น นางพรทิพย์ ยกศิริ ครูดำรงตำแหน่งครูชำนาญการโรงเรียนกะปง สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพังงา ตั้งแต่๒๔ ธันวาคม ๒๕๔๗

ได้ริเริ่มที่จะจัดทำหนังสืออ่านเพิ่มเติมเสริมภาษาไทยให้เด็กนักเรียน
และต้องการส่งเสริมสถานที่สำคัญ สถานที่ท่องเที่ยว ภายในท้องถิ่น
ของอำเภอกะปง จังหวัดพังงา ให้เด็กๆได้รู้จักความเป็นมาของท้องถิ่น
และชุมชนตนเอง
อันจะนำมาซึ่งความภาคภูมิใจในท้องถิ่นและร่วมอนุรักษ์วัฒนธรรมและธรรมชาติอันสวยงามของชุมชน

โดยตั้งวัตถุประสงค์ของการจัดทำไว้ดังนี้

นวัตกรรมชุดท่องเที่ยวรอบชุมชนขึ้นมาเพื่อ
๑. แก้ไขเรื่องการอ่าน การเขียนของนักเรียน
๒. ให้นักเรียนรักการอ่าน
๓. ให้นักเรียนรู้จักรัก และหวงแหนชุมชนของตนเอง
๔. นำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้

ในครั้งนี้ได้จัดทำขึ้นมา 5 เล่มด้วยกัน
โดยมี นายภาณุมาศ ศรีหะรัญ วาดภาพประกอบหนังสือ

"สวนเกษตรพอเพียง" นำเสนอเรื่องราวของเกษตรกรดีเด่นของชุมชน

นายเอนก จีวะรัตน์ ได้ทำการเกษตรผสมผสานจนประสบความสำเร็จและได้ถ่ายทอดองค์ความรู้ให้กับบุคคลทั่วไปอย่างต่อเนื่อง

“ไม่เฉพาะแถวบ้านเธอหรอกนะคนต่างจังหวัด คนในกรุงเทพฯ ก็รู้จัก” เด็กชายป๋องร้องโอ้โห
เพื่อนๆจึงล้อมวงมาใกล้เพราะอยากรู้ว่าตื่นเต้นเรื่องอะไร
“โกบักหรือคุณเอนกเป็นเกษตรกรดีเด่นของภาคใต้ซึ่งทำไร่นาสวนผสมได้ผลดี
จนเป็นแบบอย่าง และได้ถ่ายทอดความรู้ให้กับส่วนรวม” (จาก หน้า 4)

“สวนผสมคือ การปลูกพืชหลายประเภทตามความสมบูรณ์ของที่ดิน”
คุณเอนกตอบเด็กชายก้องซึ่งที่บ้านค้าขาย ไม่มีสวนจึงไม่เข้าใจคำว่าสวนผสม
“เราจะเห็นใช่ไหมว่าบางสวนปลูกยางพาราอย่างเดียว แต่ถ้าฝนตกก็ตัดยางไม่ได้
บางสวนมีแต่มังคุดปีหนึ่งมีราย ได้แค่ครั้งเดียว” (จากหน้า 8)

เล่มที่ 2 "น้ำตกหินลาด"

"น้ำตกหินลาด" เป็นแหล่งน้ำธรรมชาติ
ที่มีความสำคัญเชิงประวัติศาสตร์ชุมชน เพราะเป็นสถานที่ผลิตไฟฟ้าสำหรับเหมืองแร่

“หลุมหินตรงสะพานลึกมากเป็นน้ำวนเลยครับ” เด็กชายป๋องรีบบอกอย่างคุ้นเคย
ตลอดแนวน้ำตกจะมีหลุมวงกลมน้อยใหญ่ กระจายอยู่หลา หลุม
“แล้วน้ำตรงนั้นก็ไหลแรงด้วย” เด็กหญิงแก้มพูดบ้าง
“นั่นแหละเมื่อก่อนเขาใช้พลังน้ำมาผลิตไฟฟ้าด้วยนะ”
เด็กๆ ทำตาโตเมื่อครูทิพย์บอกเช่นนั้น (จากหน้า 4)

“ประมาณพ.ศ.๒๔๗๘ ฝรั่งชาติอังกฤษเข้ามาทำเหมืองแร่ในหมู่บ้านบางกุ่ม”
ครูทิพย์เล่าเพราะอยากให้เด็กรุ่นใหม่รู้จักความเป็นมาของหมู่บ้านของตนเอง
“ชาวอังกฤษคนนี้ชาวบ้านเรียกว่า นายหัวดา และเรียกภรรยาว่า แหม่ม” (จากหน้า 5)

เล่มที่ 3 "บ่อน้ำพุร้อนปากพู่"

"บ่อน้ำพุร้อนปากพู่" บ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติซึ่งคนในท้องถิ่น
นิยมมาแช่น้ำเพื่อบำบัดอาการปวดเมื่อยตามร่างกาย

“ยายเกิดมาก็เห็นน้ำพุร้อนปากพู่แล้วล่ะ” คุณยายปีดเล่า
“แถวนี้สมัยรุ่นทวดจะเป็นคนจีนมาตั้งหมู่บ้านกันตรงปากคลอง
มีคลองพู่ คลองกะปง และคลองน้ำพุร้อนมาบรรจบกันน้ำร้อนกับน้ำเย็น
มากระทบกันมีไอร้อนพุ่งขึ้น ชาวบ้านถึงเรียกว่าบ้านปากพู่”
“แล้วน้ำร้อนมาจากไหนคะ?” เด็กหญิงแป้งยังสงสัย
“น้ำร้อนผุดขึ้นเองตามธรรมชาติจ๊ะ” คุณยายตอบ (จากหน้า 8)

“ทีนี้มีคนลองแช่น้ำร้อนแล้วปรากฏว่าหายปวดเมื่อย
บางคนเป็นอัมพฤกษ์ลูกหลานพามาแช่ทุกวันจนกระทั่งเดินได้ก็มี
ยายเองไปเป็นประจำเหมือนกัน”
“ผมเคยเจอคุณยายด้วยครับ” เด็กชายก้องกระซิบกับครูทิพย์
“คุณยายแช่น้ำตรงบ่อข้างล่างลงง่าย แต่ผมไปที่บ่อข้างบนโน้นครับ”
“เหนือคลองต้องเดินข้ามน้ำ คนแก่ๆอย่างยายเดินขึ้นลำบากข้างล่างแช่ได้หลายคนด้วย” (จากหน้า 10)

เล่มที่ 4 "หลวงพ่อเซ่ง"

"หลวงพ่อเซ่ง" ปูชนียบุคคลของอำเภอกะปง
มีคุณานูปการมากมายต่อชุมชน และเป็นที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจต่อชุมชนแม้จะมรณภาพไปหลายปีแล้วก็ตาม

นนท์กระตือรือล้นมากที่จะไปวัด เร่งเร้าให้แม่กับป้าทำกับข้าวและขนมอร่อยๆใส่ปิ่นโต
แม่หัวเราะชอบใจจึงเอาปิ่นโตเล็กๆที่ป้าซื้อให้มาจัดให้นนท์ซึ่งรีบไปโรงเรียนก่อนใคร
ครูทิพย์เตรียมรถไว้พร้อมแล้ว และกำชับให้นักเรียนเกาะกลุ่มกันให้ดี
เพราะวันนี้ที่วัดคนเยอะมาก มีการเตรียมรถแห่เทียนพรรษาของแต่ละหมู่บ้านในอำเภอกะปง
และเวียนเทียนในช่วงหัวค่ำ ครูทิพย์ยังพานักเรียนไปถ่ายรูปกับต้นเทียนสวยๆ ไว้เป็นที่ระลึก (จากหน้า 8)

“ชาวบ้านเราก็เรียกติดปากว่าวัดปากถัก วัดพ่อท่านเซ่ง แต่ชื่อวัดเป็นทางการคือวัดอินทภูมิ” ครูทิพย์อธิบายเสริม
“ถ้าไม่มีหลวงพ่อเซ่ง เราก็ไม่มีวัดใกล้ๆบ้านไว้ทำบุญกันนะ” เด็กหญิงคนหนึ่งเปรย
เด็กชายนนท์ก้มลงกราบก่อนใคร เพื่อนๆจึงก้มกราบตามด้วย แป๊ะเข็งมองด้วยความตื้นตันใจ
“ผมรู้แล้วครับว่าทำไมป้าต้องกลับมาทำบุญกับหลวงพ่อเซ่งตลอด
เพราะหลวงพ่อเป็นที่พึ่งของชาวบ้านมานานนี่เอง”
ครูทิพย์กราบลาหลวงพ่อเซ่ง แล้วให้นักเรียนร่ำลาและขอบคุณแป๊ะเข็ง
ก่อนจะพากลับโรงเรียนด้วยใจที่พองโต (จากหน้า 15)

เล่มที่ 5 "หานค้างคาว"

"หานค้างคาว" บึงน้ำธรรมชาติซึ่งเคยมีท่าเรือหลายแห่งเมื่อครั้งอำเภอกะปงยังเฟื่องฟูด้วยแร่ดีบุก
และยังเป็นแหล่งอาหารและสถานที่พักผ่อนหย่อนใจของคนในชุมชน

“แต่การจับปลาแบบยังชีพเพียงแค่ ประกอบอาหารและไม่ใช้เครื่องมือที่มีตาถี่
จับทั้งปลาเล็กปลาน้อยอย่างคุณพ่อของแป้งก็ไม่ ป็นไรใช่ไหมคะแป้ง?” ครูทิพย์ถาม
“ค่ะ” เด็กหญิงแป้งรีบขานรับเสียงดัง “บางครั้งพ่อแค่ตกเบ็ดหรือวางกัดเท่านั้น”
เด็กหญิงแป้งขมวดคิ้วที่เห็นเพื่อนๆทำหน้างงจึงรีบอธิบาย
“วางกัดก็คือการวางอวนราวเพื่อจับปลา แต่ไม่กว้างเกินไปค่ะ” (จากหน้า 6)

เที่ยงวันนี้อากาศดีมากไม่ร้อนจัด เพราะฝนตกเมื่อเช้าและมีเมฆมาก
แต่ครูทิพย์ก็กางร่มคันใหญ่และปูเสื่อที่ริมหานค้างคาวให้นักเรียนนั่งล้อมวงรับประทานอาหาร
“ตรงนี้ทาง อบต. เพิ่งถมหานและทำถนนรอบด้านโน้น
เพื่อใช้ทำกิจกรรมทั้งตลาดนัดและจัดงาน” คุณน้าคนหนึ่งบอก
ขณะที่จอดรถไว้ ใกล้ๆ แล้วเตรียมเบ็ดและอุปกรณ์ในการตกปลา (จากหน้า 8)

หนังสืออ่านเพิ่มเติมทั้ง 5 เล่ม เมื่อเขียนเรื่องและเขียนภาพประกอบเรียบร้อยแล้ว
ครูพรทิพย์ได้จัดทำเพิ่มเพื่อให้นักเรียนชั้นประถมปีที่ 1 ได้อ่านเสริม
รวมทั้งมีกิจกรรมทั้งก่อนอ่าน และหลังการอ่าน

นอกจากนี้ครูพรทิพย์ มิได้หวงหนังสือชุดนี้ไว้แต่เฉพาะนักเรียนในอำเภอกะปง จังหวัดพังงา
หากครู อาจารย์ และผู้สนใจท่านใดต้องการนำไปเผยแพร่
สามารถติดต่อกับครูพรทิพย์ได้โดยตรงค่ะ

ชื่อ นางพรทิพย์ ยกศิริ
เกิด ๒๗ เมษายน ๒๕๐๐ ที่อำเภอกะปง จังหวัด พังงา
ที่อยู่ปัจจุบัน ๑๕๑/๖ หมู่ ๒ ตำบลท่านา อำเภอกะปง จังหวัดพังงา
สถานที่ทำงาน
โรงเรียนกะปง อำเภอกะปง จังหวัดพังงา
โทรศัพท์ 081-086-0940

Create Date : 02 มีนาคม 2553

Last Update : 5 มีนาคม 2553 9:40:36 น.

30 comments

Counter : 17622 Pageviews.

เจ๊ที่รัก..

หายหัวไป ดีกว่าหัวหายนะ (ตามมาจากบล็อกคุณอิม ถึงได้รู้ว่าหายหัว)

มิน่า..เข้ามาบล็อกที่เรารู้จักและชื่นชอบมาก่อนใครๆ เข้าทีไหนเจ้าบ้านไม่อยู่ซักที บล็อกนี้ถือว่าเป็นครูก็ได้ ไม่เชื่อเข้าไปดูในเรื่อง 99 วัน มีเอ่ยถึงอิ้ดหนึ่งนะเจ๊

ที่บ้านมีสะตอบ้างไหม หย่อนโม้งแล้วยัง ถ้ายังไม่หย่อน แวะมาชมบ้านผมบ้างนะ โหม้งเยอะแยะเลย กำลังตีกันอยู่ด้วย

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 5 มีนาคม 2553 เวลา:14:19:33 น.

วาดได้แรงอกแบบนี้ น่าจะรับงานปีละ ๓๖๐ วัน (ให้พักได้ปีละ ๕ วัน) อิ ๆ

รออีกนิดนะ กะเดี๋ยวงานก็ตรึม ทำแล้วพยายามเอามาโชว์ แล้วจะดีเอง

ส่วนลุงปีหน้าเห็นถ้าจะต้องหยุด เพราะมีหนังสือรอเขียน อยู่ ๓ เรื่อง

บก. นานมี ขอมา...

อ๊ะ ๆ อย่าเพิ่งดีใจ เขายังต้องพิจารณาก่อน

โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang

) วันที่: 5 มีนาคม 2553 เวลา:20:32:04 น.

ยินดีมากครับที่ได้ทราบข่าวจากคุณปรายแปรงอีกครั้ง

ภาพประกอบสวยเข้ากับเด็กยุคใหม่

คุณครูพรทิพย์ได้สร้างผลงาน

ให้อนุชนได้อ่านและเกิดภูมิใจในท้องถิ่น

เป็นเรื่องที่ใครๆได้ยินได้ฟัง ก็รู้สึกยินดี

คนที่ยึดมั่นในการทำประโยชน์ให้สังคม

แทรกตัวอยู่ในมุมเล็กๆทั่วไป

เมื่อมีคนเหล่านี้มากๆ สังคมเรามีแต่จะเข้ม

แข็งขึ้น เรื่องนี้ควรได้รับการประโคมข่าวให้ได้รู้กันทั่วไปครับ

โดย: Insignia_Museum

วันที่: 5 มีนาคม 2553 เวลา:22:36:20 น.

ดีจังเลยนายณุ
ปลายแปรง
สองบ่างสาวไปอยู่พะเยาแม่นบ่
ตอนนี้
หรือไปเที่ยววาวีแล้วกลับกะปง

เราเข้ามาลอยชายในกทม
เห็นหนังสือเด็ก ๆแล้ว
ครูทุกจังหวัด ทั่วประเทศน่าจะทำแบบนี้นะ ณุวาดภาพเก่งมาก
ภาพประทับใจ เด็กก็ชอบหนังสือและจดจำเป็นพิเศษนะ

คงได้เจอกันในวาระแห่งชาติ

โดย: สัญจร ดาวส่องทาง

วันที่: 5 มีนาคม 2553 เวลา:23:23:31 น.

ชอบภาพรางเหมืองที่สุด หาดูยาก วาดยาก แต่จะไม่ให้ชัวร์ได้ไง ในเมื่อตา-ยาย และญาติ ๆ ฝ่ายแม่ของภาณุมาศ คือเจ้าของเหมืองแร่ในอดีต

อยาให้ภาณุทำเรื่องเหมืองแร่ดีบุกสักเล่ม เขียนแล้วส่งไปขาย บ.นานมีบุ๊ค ประเภทสารคดี ลุงว่าน่าผ่านนะ ให้ติ๋มหาข้อมูลเขียน ลุงเองยังเคยเขียนเป็นการ์ตูนเกี่ยวกับเหมืองแร่ เขียนเรื่องของคุณยงยุทธ เพื่อนซี้สมัยลุงอยู่ตะกั่วป่า ภาพจะมีเสน่ห์มาก เพราะลูกหลานเจ้าของเหมืองวาด

ข้าง ๆ บ้านภาณุลุงยังเห็นพวกอุปกรณ์เหมืองแร่ที่สนิมขึ้นจนผุ แต่ไม่ยอมขายเป็นเศษเหล็ก (คงเก็บไว้ดู)

โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang

) วันที่: 9 มีนาคม 2553 เวลา:20:03:14 น.

เป็นแรงบันดาลใจมากๆเลย

คิดถึงปลายแปรงเสมอ

แม่เราไม่เคยเจอกัน

นี่ก็เหลืออีกไม่กี่วัน

๑๕ มีนา พังงาได้กลับแน่นอน

โดย: Childcraft

วันที่: 11 มีนาคม 2553 เวลา:14:03:37 น.

คิดถึงปลายแปรงและหลานปัณณ์
ภาพวาดฝีมือคู่ใจปลายแปรงสวยมากกกกกกกกกกกกกกค่ะ

ช่วงนี้ป้ากุ๊กไม่ค่อยได้เข้าบล็อกเลย
งานประจำ…แจ๋ว ดึงเวลาป้าไปหมดค่ะ
อย่างเก่งก็แค่แว๊บเข้ามาอ่าน….แล้วก็แว๊บหายไป
แต่แม้จะไม่ได้ฝากคำไว้ก็ยังระลึกถึงเสมอค่ะ

เมื่อวานพยายามจะคอมเมนท์ตั้งหลายครั้ง…..แต่ไม่สำเร็จ
วันนี้จะผ่านหรือไม่เดี๋ยวก็รู้ค่ะ

****คนที่ทำอาจไม่ได้พูด และคนที่พูดก็อาจไม่ได้ทำ****

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 14 มีนาคม 2553 เวลา:15:27:05 น.

มาทักทายครับผม ปลายวาฝนตกบ้างอ๊ะเปล่า ภูเก็ตฝนไม่ตกเลย ร้อนจี้แหล่ว

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 18 มีนาคม 2553 เวลา:20:18:10 น.

แวะเข้ามาทัก....ครับผม

สบายดีนะครับ

https://www.bloggang.com/data/c/coffeechay/picture/1268988936.jpg

โดย: กาแฟ..ชา..ย

วันที่: 20 มีนาคม 2553 เวลา:20:11:39 น.

เข้ามาชื่มชมผลงานคุณครูค่ะ

โดย: ชมจันทร์

วันที่: 23 มีนาคม 2553 เวลา:15:54:42 น.

สวัสดีจ๊ะ ญ.ปลายฯ & ช.นุ & หนุ่มปัณณ์
+-----------------------------------------+

ณ บ้านนอก(บล๊อกฯ) สาวฯ ตอนนี้มี "ดอกไม้โบราณ" มาโชว์ค่ะ
ซึ่งเป็นต้นไม้ประจำตระกูลของสาวฯ อะคึ่ ๆ

เชิญมิตรรักฯ แวะไปชมได้จ๊ะ ไม่คิดตังค์
แต่ขอ... "คิดถึง" สม่ำเสมอค่ะ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 1 เมษายน 2553 เวลา:16:11:03 น.

ไปเยี่ยมกันมั่ง บล็อกจะร้างแล้ว ไฮโฟ้ง ไฮไฟว์ เฟคบุ๊คไม่เอาว้อยยยย

โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang

) วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:11:54:44 น.

คิดถึงน้องปัณณ์-ปัณณ์ อัพบล็อกใหม่ๆให้ดูบ้างซิ โตไปถึงไหนแล้ว

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 9 เมษายน 2553 เวลา:23:00:06 น.

มาชวนไป...เที่ยวงานประเพณีเครื่องเครือบพันปี อำเภอบ้านกรวด จังหวัดบุรีรัมย์ครับ พี่ปรายแปรงสบายดีนะครับ

โดย: ปฐพีหอม

วันที่: 12 เมษายน 2553 เวลา:16:04:15 น.

สุขสันต์วันสงกรานต์
ขอให้สุขภาพดี และมีความสุขมากๆค่ะ

ไปเล่นสงกรานต์ที่ไหนเอ่ย….…เล่นเผื่อป้ากุ๊กด้วยเน้อออออออ

หากพอใจกับสิ่งที่มี และวางฝันตามกำลังที่ทำได้
ความสุขจะอยู่ใกล้แค่เอื้อม

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 12 เมษายน 2553 เวลา:19:20:18 น.

ใครน้า ภาณุมาศ นี่ เก่งจัง

คุณครูมีความคิดก้าวไกล หนังสือทำได้น่าอ่านมาก
อยากให้ใครก็ได้ ช่วยทำแบบนี้ทุกจังหวัดเลย ได้มั๊ยๆ

โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน

วันที่: 17 เมษายน 2553 เวลา:17:05:20 น.

สวัสดีค่ะ
แวะมาบอกว่า ได้อ่านเรื่องโซ่
ในเนชั่นสุด ฯ ด้วยค่ะ

โดย: ชมจันทร์

วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:10:12:58 น.

เข้าฤดฝนแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะครับผม.............

โดย: ปฐพีหอม

วันที่: 3 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:31:13 น.

หาย...ไปเก็ยลูกเห็บอยู่ใช่มั๊ยล่า

โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน

วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:01:50 น.

อยากกินทุเรียนพันธุ์สาริกาจังเยย

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 6 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:09:23 น.

จะกลับใต้หรือยัง เงียบหายไปเลย กลับโทณ.บอกด้วย ลุงไม่มีงานแล้ว ว่างมาสองเดือน ก ทำงานเสร็จแถมไม่ได้เงินอีกต่างหาก

โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang

) วันที่: 7 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:34:09 น.

สวัสดีค่ะ
ช่วงนี้อาจจะร้อนกายสาหัส
แม้จะไม่ถูกใจนักแต่ก็ต้องทำใจยอมรับให้ได้ ….เพราะนี่เป็นสิ่งที่ธรรมชาติให้มา

รักษาสุขภาพและมีความสุขกับใจที่อิ่มเย็นนะคะ

ขอบคุณความทุกข์ ที่ทำให้เรารู้ค่าของความสุข

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 12 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:16:40 น.

สวัสดียามเช้าในวันที่สวรรค์ยังไม่มีคำตอบค่ะปลายแปรง
ช่วงนี้ป้าไม่ได้อยู่ที่บ้าน........
สวรรค์ส่งมาติดแหง็กอยู่ที่แฟลตดินแดงค่ะ ...........555

คนส่วนใหญ่มักใส่ใจกับผลได้ระยะสั้นเท่านั้น
แต่คนฉลาดจะมองไกลไปถึงอนาคต

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 16 พฤษภาคม 2553 เวลา:10:51:40 น.