ภาพสีสวยน่ารักดีน้อง

สวัสดีจ้ะปลายแปลง

โถ ! ไม่ได้เงียบหายไปไหนหรอกจ้า
เพียงแต่เก๋บไว้คุยกันรวดเดียวเลย

ได้ข่าวว่าบ้านหลังที่พ่อพเยียไปสร้างห้องน้ำไว้แล้วไม่ได้อยู่น่ะ
มีคนเข้าไปอยู่ตกแต่งร้านสวยงาม
ดีใจจริงๆที่สร้างไว้แล้วไม่สูญเปล่า

ตอนนี้ตะกั่วป่ามีถนนวัฒนธรรมด้วย
เห็นบ้างหรือยัง มีคนเอาของมาขาย สนุกกัน
เสียดายพ่อพเยียไปเร็วนิด

สงสัยชีวิตจะถูกโฉลกกับทางเหนือแน่เลย

ทีไปเหนือแล้วไปได้ครั้งละนานๆ

ชาตหน้าจะเป็นเขยเหนือแล้ว

ลืมชมไปเลยฝีมือลุกพี่ปลายแปรงเนี้ยบมาก เสนอสำนักพิมพืไหนเนี่ยะ ?

วาดสวยจังเลยค่ะ ว่าแล้วก็คิดถึง มานี มานะ
ได้อ่านตอนโตของมานี มานะ ในบล็อกของเพื่อนๆ
แอบสะเทือนใจไปด้วย
เหมือนกับเค้ามีตัวตนจริงๆในโลกใบนี้ เหอๆ

...คิดว่าหนังสือที่พี่เขียนหลานๆคงได้ใช้เป็นแบบเรียน
หรือจะทันรุ่นลูกนาห์ (แต่ยังหาพ่อไม่ได้ 555+)

ขอให้แผลหาย 100 % ไวๆนะคะพี่

แวะมาเยี่ยม

ชอบกลอนสระเอจัง น่ารักดี ภาพประกอบก็เหมือนกัน ทำให้คิดถึงสมัยเรียนประถม อยากกลับไปเรียนซักหนึ่งวัน ฮา ฮา กลับไปเจอเพื่อนเก่าที่สาบสูญ แล้วก็กลับไปกินข้าวในโรงอาหาร

ปลายแปรงสบายดีเกือบเต็มร้อยแล้วใช่มั้ย แต่คอมพ์ไม่สบายด้วยนี่ อิ อิ ไม่อยากมีปัญหาไวรัสก็ต้องอัพเดททุกวัน แล้วก็ใช้โปรแกรมดี ๆ หน่อยสิ ของผมไม่เคยเจอปัญหาเรื่องไวรัสเลย ไม่ได้คุยนะ 555 (เคาะ)

นางเอกสูงโย่ง หลังโก่งขาเก
......
นางเอกคนนี้เอามาจากไหน มีตัวจริงหรือเปล่า

สวัสดีครับ...สุขภาพดีขึ้นหรือยังเอ่ย
ขอให้หายโวยๆ เน้อ
ชีวิตชำรุดก็ซ่อมได้เน้อ
ด้วยหัวใจ

ปลบายแปรง

ทำให้ดี ๆ งานจะเข้าอีกเพียบ

หมายถึงสำนักพิมพ์อาจจะสนมั่งนะ

ส่วนสำนักครูดูทีท่าว่าอาจจะเปลี่ยนแปลง

โห ขยันอั้พบล็อกทุกสัปดาห์เลยนะ

หยิบดอกไม้จากบล็อกอัพใหม่ …ได้แล้วได้เลย… มาฝากจ๊ะ

ปลายแปรงยังโชคดีที่ปีนี้ได้อั่งเปา
แม่นแล้ว….แปลเป็นไทยก็คือคนให้เค้าเห็นปลายแปลงยังเป็นละอ่อนอยู่

แต่ป้ากุ๊กทุกปีตกที่นั่งต้องแจกอั่งเปาจ๊ะ ….ปีนี้ก็เช่นกัน
………………………..

ข้อความเหนือนาฬิกาไพเราะมั๊กมากกกกกกกจ๊ะปลายแปรง
สมค่าฝีมือคนที่ถือได้ทั้งแปรงและปากกาจริงๆ

ปลายแปรงหนีตานุมาแกว่งชิงช้าคนเดียว…ระวังโดนตีก้นน๊ะ

ตกหลุมรักหนังสือบ้านไร่หรรษาซะแล้ว
ภาพสวย คำไพเราะ แถมมีขำๆด้วย
ส่งที่ไหนจ๊ะปลายแปรง

อยู่กับใจที่อิ่มเย็นและดูแลสุขภาพนะจ๊ะ

เนื้อหาอ่านแล้วขบขันดีค่ะ ไม่ซีเรียส น่าจะจดจำได้ง่าย
ภาพสีน้ำสวยจังค่ะ

มหัศจรรย์ สำหรับผู้ชื่ยชอบหนังสือแบบเรียนภาษาไทย วาดได้อย่างไรนะ ชื่นชมจริงๆคะ หายเร็วๆนะจะได้ออกไปช่า ถ่ายภาพมาให้ชมอีกคะ

เรื่องราวสนุกจังคะ สงสัยต้องได้เป็นเจ้าของตอนเป็นเล่มๆ แน่ๆ

กระเป๋าตุงแล้วคิดถึงคนทางนี้บ้างเน้อ............
เดี๋ยวจัดให้ร้านหรูๆราคาเป็นกันเอง
อาหารอร่อยๆ
ยินดีต้อนรับคุณหญิงปลายแปร่ง

ดีใจกับหลานชายคนล่าสุดด้วยจ้า

วันก่อนไปที่โรงบาลมา

ว่าแต่ว่า ปลายแปรง เป็นไหรอ่ะ

ไหงก็หายไว ๆ

สงสัยจะได้เอกสารมาสอนเด็กๆเพิ่มอีกเล่มแย้ว
เจ้ซาบายดีแล้วเหลอจ๊ะ
ของโหน่งคอมติดไวรัสเลยไม่ได้เข้ามาตั้งหลายวัน
คิดถึงเน้อ
ลูกพี่วาดรูปน่ารักดีวันหลังจาส่งงานส่วนตัวมาให้คอมเม้นน่อ
คิ คิ แล้วจาหนาวววววววว

สุ ข ภ า พ ดี === ใ จ มี สุ ข จ๊ ะ

แวะมาตอนดึกๆ หลับหรือยังเอ่ย
ป้ายังอยู่อีกนาน ยังไปไม่ครบบ้านเลยจ๊าาาาาาา

กู้เม้นต์คืนให้แล้วจ๊ะปลายแปรง ไม่เห็นมีคำไหนน่าจะโดนแบน ดูแล้วเป็นงงจริงๆ

ชอบข้อความนี้จังปลายแปรง
……ชอบดอกหญ้าเล็กๆที่ขึ้นอยู่ข้างทาง นั่งมองนานๆ มันสวยสุดๆเลย
เพราะยิ่งมองยิ่งน่าเอ็นดู...ดอกมันเล็กแค่นี้ ยังหาญกล้า และท้าทายสายลม แสงแดด รวมไปถึงรอยเท้าผู้คน

พอเราเหยียบมัน...สักพักมันก็เด้งกลับ ชูดอกใหม่ขึ้นทดแทน
ชีวิตเรา...การเป็นดอกไม้สูงค่า อาจจะอิจฉาดอกหญ้าที่หัวเราะเปิดโลกอยู่ข้างล่างก็เป็นได้…….
นักเขียนนี่ช่างเปรียบเทียบน๊ะ

ยังไม่ได้บอกเลยว่า …บ้านไร่หรรษา….จะส่งสำนักพิมพ์ไหน จะได้ตามไปให้กำลังใจ
หรือต้องรอให้เป็นรูปเล่มเสียก่อนจึงจะบอกได้

อยู่กับใจที่อิ่มเย็นและดูแลสุขภาพนะจ๊ะ

ว่าจะมาช่วยหวีผม...ที่ปั่นงานหัวฟูหาเงินค่าห้องผ่าตัต....นี้ถ้าดิฉันได้แต่งงานกับ..คุณบิลเกร็ต...
..คาดว่าคงส่งเงินไปช่วยคุณปรายแปลง..น่าเสียดาย..พระเจ้าท่านดันส่ง.ตาสตีฟมาแทน...แวะมาชวนคุณปรายแปลง..ไปดูรูปที่บล็อก....ตามนิสัย..คนชอบโชว์..เพราะใกล้วันแห่ง..ความรัก..จะเอารูปหวานใจลง..ให้ชม...ว่ามีใครบ้าง...จนกว่า..ปรายแปลงจะไปหา..ถึงจะเอารูปออก..แล้วจะรอนะคะ....อาการคุณปรายแปลงคงหายดีแล้วนะ..จะำได้ออกไปช่าล์...ให้สมใจอยาก.....รู้เสียมั่ง..ว่าไผ่เป็นไผ่...ใช่ไหมปรายแปลง?(เสียงกระชิบ..ไม่บอกใครมันจะไปรู้ละ)

ปลายแปรงบอกว่าซื้อเรื่องเมืองหิมะปี 29 ที่เชียงใหม่ ผมเลยสงสัยว่าตอนนั้นปลายแปรงเรียนอยู่ชั้นไหน ถ้าเป็นม.ช ปี 1 และเป็นคณะวิจิตรศิลป์ ผมก็อยากถามว่าเคยรู้จักคนชื่อ ธานินทร์ ชื่อเล่น อู๊ด มั้ย เป็นคนเพชรบุรีน่ะ ถ้าไม่รู้จักก็ไม่เป็นไรถามเล่น ๆ

เรื่องหนังสือของคาวาบาตะ จะเปิดประมูลจริง ๆ หรือ เริ่มต้นที่กี่ขวดล่ะ เอ๊ย กี่บาท ผมสะสมหนังสือของนักเขียนคนนี้มานานแล้ว แม้ว่าจะอ่านเกือบทั้งหมดที่มีการแปลแต่ก็ยังอยากเก็บไว้เป็นคอลเล็คชั่นอยู่ดี อ้อ เรื่องทะเลสาบยังไม่เคยอ่านแฮะ (จบด้วนแค่นี้ เป็นการหยั่งเชิง อิ อิ)

ที่บ้านโน้น ถ้าจะเม้นท์ก็ต้องคลิกที่ "ความคิดเห็น" สังเกตดู ถ้ามีคนเคยเข้ามาเขียนอะไรไว้จะมีตัวเลขกำกับอยู่ ถ้าเป็นเลข 0 ก็แสดงว่ายังว่างเปล่า ว่าแต่จะหาคำว่า "ความคิดเห็น" เจอหรือเปล่า สงสัยต้องตัดแว่นใหม่ อิ อิ

ไม่ต้องสงสัยเลย ต้องตัดแว่นใหม่ชัวร์ เพราะสายตาคงจะไปแล้ว ฮิฮิ
แต่บล็อกพี่ธารผมก็งงๆเหมือนกันนะ คอมเมนท์มั่วๆไปงั้นเอง

แค่ชื่อ ก็มีความสุขแล้วนะนี่
ขอให้สุขภาพแข็งแรง ที่สุดเลยนะคะ

มาแย้ว...มาแย้ววววว



..........อินทรีทองคำ
ขอบคุณขอรับท่านพี่ที่ชม ชมอีกก็ยังชอบ


............พี่โดม
แหม.....จะให้คิดยังไงได้ล่ะ
มันสายลม แสงแดด จริงๆนี่นา นึกว่าไอ้ที่เราโม้ไป
กลายเป็นสายลมจริงๆ


...........มัยดีนาห์คะ
เกือบเต็ม 100 แล้วจ้า
ประมาณปลายเดือนนี้คงกลับไปเก็บค่าต๋งสวนยางได้แย้วววว
ขอบคุณค่าสำหรับความห่วงใย


........สาวขอนแก่นจ๋า
ร้านกาแฟนั้นตั้งอยู่หนใด จะฝากผู้บ่าวไปชิมจั๊กน้อยน๊อ
ตั้งกะผ่าตัดเนี่ย...ปลายแปรงประหยัดค่ากาแฟไปได้อื้อเลย
แต่กลายเป็นนางเอกแทนฮ่ะ....ทั้งส้ม และน้ำส้ม....555


........ท่านพี่ภู ณ เชียงดาว
ขอบคุณเจ้าค่ะ
เกือบหายดีแล้ว...เตรียมตัวซ่าแบยั้งๆแอลกอฮอล์ได้แล้วค่า


........ลุงบูลย์ค้าบบบบ
มีอะไรเด็ดๆก็อย่าลืมเผื่อแผ่ถึงลูกหลานมั่งเน้อลุงเน้อ
เงินทองมันของหายาก เนอะ....ลูกพี่เร่งเครื่องเต็มอัตราอยู่ค่า


......... Neilnuch_T
สีน้ำฝีมือตาลุงของปลายแปรงค่ะ
ยังเกร็งๆอยู่บ้างเพราะเจ้าของงาน เปลี่ยนโน่น เปลี่ยนนี่อยู่ตลอดเวลา
เลยเอาตามสมควรน่ะค่ะ


...........สายลมอิสระคะ
ท่าทางจะไม่ได้เป็นเจ้าของแน่ๆค่ะ
เพราะเรื่องที่แต่งเป็นสิทธิ์ของลูกค้า ยกเว้นภาพค่ะ
อาจจะพอทะยอยมาลงให้ดูในบล๊อคได้แค่นั้นเองค่ะ


...........ตาพรานเอ๋ย
ถ้าตาพรานวางตังค์หน้าร้านก่อนนั่นแหละฉันถึงจะเข้า
ไอ้ประเภทร้านหรู ภัตตาคารเลิศน่ะ ฉันเลิกคบไปนานแล้วย่ะ
แต่ถ้าให้โชว์สีมือทำให้กินน่ะ....โอเช



.........มนาโปจ๋า
หลานชายคนแรก...เขาเห่อกันทั้งบางเลย
เห็นขบวนแห่เขาไหมล่ะ.....555
ปานโอเคแล้วใช่ไหมตอนนี้ สุขภาพจิตดีขึ้นแล้วนะ
ประมาณปลายเดือนคงกลับจะแวะไปดูหลาน คงได้เจอกันนะ


..........นังนู๋โหน่ง
ถ้าพิมพ์ขายน่ะไม่มีที่ให้ซื้อหรอก
เพราะเล่มที่ทำๆกันอยู่เนี่ยเป็นผลงานเลื่อนชั้นคุณครูเขา (เรามือปืนรับจ้าง)
แต่ถ้าอยากได้เอาไปสอนเด็กก็ไม่มีปัญหาอะไร (มั้ง)
เออ พี่ก็ลืมถามว่าโหน่งสอนปออะไรแล้ว
เพราะตั้งแต่จับงานนี้...พี่สอนได้ตั้งกะป.1 ถึง ป.6 เชียวล่ะน้องเอ๋ย.....5555
คอมเจ๊แกก็เพิ่งไปล้างไวรัสมาเนี่ย...มันฝังตัวมาสุดๆ แต่เครื่องที่เอามาด้วยไม่เป็นไรแฮะ....โชคดีไป


........ป้ากุ๊กไก่ ร่มไม้เย็นคะ
สงสัยว่าคงจะไม่มีโอกาสประชาสัมพันธ์ให้ป้ามาช่วยอุดหนุนได้เสียแล้ว
หนังสือไม่ได้ส่งสนพ.ไหนหรอกค่ะ เป็นผลงานวิชาการที่ทำให้ครูไปเสริมการสอน
ก็มีแต่เด็กๆที่ได้เห็นค่ะ....ผู้ใหญ่อด
แต่ถ้าวันหลังทำออกมาเป็นงานส่วนตัวจะรบกวนป้าให้ช่วยอุดหนุนแน่ๆค่ะ
เพราะอยากโฆษณาตัวเองจนตัวสั่นเลยเชียวล่ะ


........ท่านพี่ธารขอรับ
ไอ้ที่ชวนประมูลน่ะ...ชวนไปงั้นๆแหละท่านพี่มิต้องหยั่งเชิง...555
แหม....ทำใจได้ไงล่ะพี่
พี่ธานินทร์ ไม่แน่ใจนะพี่ว่าจะรู้จักหรือเปล่า รุ่นพี่ที่เข้าไปส่วนใหญ่นิยมไปเปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนฉายา จนไม่รู้ว่าตัวจริงเสียงจริงเป็นอย่างไร
อีกอย่าง...ปลายแปรงเข้าไปก็ปี 31 แล้วค่ะ แล้วแยกตึกกันเรียนกับทางฝั่งจิตรกรรมฯ เลยไม่ได้คลุกคลีกับพี่ๆฝั่งโน้น
สมัยนั้นโรงเรียนเพิ่งเปิดน่ะค่ะ...ต้องเอานักเรียนไปฝากตามศาลาวัด บ้านกำนัน บ้านผู้ใหญ่ นักเรียนเลยไม่ค่อยได้เจอกัน
(ยกเว้นขาเมา.....5555)



...........ธารดาว
ระดับปลายแปรงน่ะ.....ไม่ใช้ "ความเห็น" หรอก
ใช้แต่ "comment" น่ะเลยไม่ชิน
ไม่ต้องไปตัดแว่นที่ไหนหรอกจ๊ะ
ลืมบอกไป...ว่านิยายที่เคยส่งไปให้ทดลองชิมคราวที่แล้วน่ะ ส่งไปรางวัลสุภาว์ เทวกุลฯ ตามคำแนะนำของธารดาวนะ
ไม่รู้ยังไงเหมือนกัน...แต่ไม่คาดหวังเท่าไรหรอก แต่ก็หวังแหละ.....เดี๋ยวจะว่าพูดซะหรู จริงๆก็คือ ทำใจไว้แล้วต่างหากไม่ใช่ไม่หวัง...นะจ๊ะ...นะจ๊ะ

ที่ท่านน้องเอามาโชว์ปกนั้น ผมมีหมดแล้ว ยกเว้น
-รันทดและงดงาม(อ่านแล้ว)
-กระเรียนพันตัว(อ่านแล้ว)
-วิมานมายา(ยังบ่ได้อ่านเลย)
-ทะเลสาบ(ยังบ่ได้อ่านเช่นกัน)

เมื่อไหร่มันจะครบฟะเนี่ย


คนที่ผมถามถึงนั้นไม่ใช่เพื่อนหรอก แต่เป็นศัตรูหัวใจ(เก่า) อิ อิ

รหัส 31 ก็ปีเดียวกันกับเสือจ้ะซีนะ แก่เชียว 5555

จุ๊ จุ๊ อย่าเอ็ดไปจำได้แล้วว่า เสือจ้ะรหัส 30 มากกว่า คงแก่กว่าปลายแปรงปีนึง อย่าได้มาอ่านเจอแล้วกัน อิ อิ คำก็แก่ สองคำก็แก่ มีผมนี่แหละ หนุ่ม 19 ตลอดกาล (ฮา)

ดีใจจังที่ปรายแปลงไปหา
ถึงช้าก็ดีใจ...
โอ้..โฮ้..วาดลวดลายนักเขียน...
ได้ยอดเยี่ยม..ดีนะทีุ่คุณปรายแปลง
เชื่อหมอ...ตาสตีฟผ่าท้อง..หมอให้
ที่รัดพุงมาไม่ยอมใส่...มาใส่เอาตอนปีที่สามนี้...รอผ่าอีกรอบ...
วันที่ผ่าก็ใกล้วันแห่งความรักพอดี
ภรรเมียก็จะได้จีบหมอ...เข้าบรรยากาศ..วาเลนไทร์พอดี...อะไรจะดีขนาดนั้น
เรื่องสวยนะ...เป็นคนที่ชอบแต่งหน้ามาก
...ตาสตีฟอนุญาตให้ไปบวชชีพรามณ์
ที่วัดไทย..โดยนอนที่วัดหนึ่งคืน
ตอนไปวัดพวกป้าๆที่บวชตอนไม่แต่งหน้าดูไม่ได้เลย..ตามความคิดของตัวเอง
...บอกตาสตีฟไอ้ที่ทำให้กลุ้มนี้ไม่ใช่เรื่องกลัวผีนะ...กลัวพี่น้องที่วัดเห็น..โฉมหน้า..อันแท้จริง ของเจ้าหล่อน ตอนไม่มีเครื่องสำอางค์...มันใช่ดิฉันหรือเปล่า
..ก็ขอภาวนา..ให้ได้ไปจริงๆ ถ้าบุญถึง..
เพราะเมื่อก่อน..ที่ศรีสะเกษ..น้องก็บวชกับเขา ..อิฉันก็ออกตัวว่าเป็นแม่ลูกอ่อน..
พอแพททริก..เข้าอนุบาลก็โทรบอกเพื่อนๆพี่ๆ..ว่าลาออกจากการเป็นแม่ลูกอ่อนแล้ว...ไปช่าล์ได้ตามใจชอบ..

พอจะบวชชีพรามณ์..ก็ประกาศเพื่อให้ดังทั่วโลก....ตามนิสัยชอบโชว์...ของตัวเอง
พบกันใหม่นะคะ..ขอให้แผลหายโดยเร็ว...

พี่ปลายแปรงขา..

คิดถึ๊ง คิดถึง
ว่างปุ๊บ มาปั๊บ เลยนะเนี่บ
ภาพสวยๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ น่ารักจัง
ชอบภาพในกล่องคอมเม้นท์เนี่ยค่ะ
แล้วก็เด็กยืนโล้ชิงช้านะคะ แต่ เอ!!
ไม่ไม่นั่งโล้ละเนี่ย ท่าทางจะซนจั๊ดนัก
ใช่มั้ยคะ อิอิ

ธ ร ร ม ะ รั ก ษ า ค่ ะ

จากบล็อก …….ปลายแปรงจ๊ะ ถ้าทุกคนทำได้ โลกนี้คือสวรรค์

สวรรค์ในจินตนาการของป้า คือดินแดนที่ทุกหย่อมหญ้ามีแต่กระแสเมตตา เอื้อเฟื้อ อาทร และให้อภัย
ว่างจากมลภาวะทุกผัสสะ ทุกใบหน้าเอิบอิ่มด้วยสุขแห่งศีล
แต่ก็คงเป็นได้เพียง ………ความฝันในจินตนาการเท่านั้น

คมคำ : การออกกำลังกายที่ดีที่สุดคือการก้มลงช่วยประคองคนที่ล้ม - สมคิด ลวางกูร

รู้สึกดีบอกไม่ถูกจ้ะ ปลายแปรง
คนรักที่ช่วยกันยามอีกคนไม่สบาย
รู้สึกดีทีเห็นคนสร้างงานศิลปะ
รู้สึกดีที่เห็นงานศิลปะจรรโลงใจดีๆ
โอ๊ย ขอบคุณนะๆๆที่ทำให้เรารู้สึกดีแต่เช้าแบบนี้ค่ะ
ปล***หายไวๆๆมาปั่นมันนี่เร็วๆนะจ้ะ

วันนี้เข้ามาแล้ว....ยิ้ม..

ภาพและเรื่องน่ารัก ชะมัด

คิดถึงนะจ๊ะ..

หายเร็วๆนะ

ปลายแปรงหายหัว เอ๊ย หายตัวไปไหนเนี่ย งานยุ่งเหรอ อิ อิ สงสัยกำลังหามุขใหม่มาอัพบล็อก ยังไงก็รีบกลับมาเม้นท์ด่วน อ้อ หาทุนทรัพย์เป็นค่ายาง 4 เส้นได้รึยัง เอาใจช่วยอยู่ ถ้าไม่พอโทร.มาบอก(เสี่ยธารดาว)ได้เลย

ปลายแปรงหายตัวไปไหนเนี่ย งานยุ่งเหรอ อิ อิ สงสัยกำลังหามุขใหม่มาอัพบล็อก ยังไงก็รีบกลับมาเม้นท์ด่วน อ้อ หาทุนทรัพย์เป็นค่ายาง 4 เส้นได้รึยัง เอาใจช่วยอยู่ ถ้าไม่พอโทร.มาบอก(เสี่ยธารดาว)ได้เลย 555

สองเม้นท์ข้างบนมีฮาซ่อนอยู่นะ อิ อิ

พี่่ธารเห็นลิงก์นิยายไหมล่ะ อ่านดูดิ๊ เทวดาตกกระป๋องน่ะ อิอิ
ความจริงยางสี่เส้นของพี่ปลายแปรงไม่ต้องเปลี่ยนหรอก แงะออกมาแล้วอัดดินเข้าไปให้แน่นแทนลม เพียงเท่านั้นก็แล่นได้อีกหลายกิโลเมตร...
่ก่อนจะพังไปทั้งคัน 555

*** สวัสดีจ้า แวะมาบอกว่าหน่อยอัพบล็อกใหม่
มีความสุขในวันหยุดนะจ๊ะ ***

ไม่ได้เข้ามานาน ก็เลยไม่รู้ว่าเข้าโรงพยาบาล หวังว่าตอนนี้อาการคงดีขึ้นมากนะครับ

หนังสือน่าอ่านดี ทั้งภาพทั้งคำ เด็ก ๆ อ่านแล้วคงอมยิ้มแน่ ๆ เลย

จ๊ะเอ๋..คุณปรายแปลง..ไม่ได้ไปบวชตามที่พูดไว้..คนบุญคนบุญไม่ถึงก็เป็นแบบนี้แหละ..ไอมาประมาณห้าวัน..ยาก็กินนะ..แต่มันชอบตื่นมาไอตอนกลางคืน...วันละสามสิบนาที..ยังคุยใส่คุณหมอว่า..ยาแก้ปวดไม่ได้ใช้เลยสองเดือนนี้..พอวันเสาร์เพื่อนในหมู่บ้านเขาจัดงานวันเกิดลูก.. พาแพทททริกไปเล่น..กับเพื่อน..ปวดหัวคิดว่าไม่รุนแรง..กินยาแก้ปวด..ยาคลายเส้นตามที่เคยกิน..รอสามช.ม...นั่งไม่ไหวให้ลูกเล่นก่อนกลับบ้านมาอาบน้ำ..เผื่อมันหาย..รอจนสี่ทุ่มอาเจียนอีกรอบที่สาม..ถ้าไม่ไปหาหมอ..มือจะยกไม่ขึ้นแน่เป็นอัมพาตอย่างไม่ต้องวิจัยกันเลยนะเพราะปวดหัวแบบนี้เคยเป็นมาแล้ว..เลยโทรไปปลุกหมอ.พอฉีดยาก็จะเป็นเจ้าหญิงนิทรา...ประมาณสามวันยาค่อยละลายออกจากร่างกาย....เริ่มมาเข้าบล็อกและไปวิ่งออกกำลังกายต่อ..ถ้าไง..ตัวเองยังไม่ตายคุณปรายแปลงก็จะเห็นที่บล็อกนี้ละ...ไปพักก่อนละ
พบกันใหม่นะคะ

บ้านไร่หรรษา...
ครอบครัวหรรษาจริงๆ ครับ
ช่วยกันเขียนช่วยกันวาด...งามๆ ลงตัวจริงๆนิ

สบายดีแล้วใช่มั้ยครับ...ชีวิต