..... หมดลมหายใจก็ไปแต่ตัว อย่ามามัวแย่งชิงทุกสิ่งอย่าง .....ขอบคุณทุกคน ที่มาแบ่งปันสิ่งดีๆ ให้กันอย่างเสมอต้นเสมอปลาย มีความสุขกันทุกคนนะครับ....
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28 
 
13 กุมภาพันธ์ 2553
 
All Blogs
 
99 วัน ที่ฉันสร้างบล็อก



บล็อกที่ 24

ฉันเป็นคนโลว์เท็กมาตั้งนาน ไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องคอมพิวเตอร์เลยแม้แต่น้อย

ไม่เคยเรียน ไม่เคยจับต้อง ไม่มีพื้นฐานใดๆทั้งสิ้น ทั้งๆที่บ้านมีคอมมาไม่ต่ำกว่า 10 ปี ซึ่งแม่ของลูกใช้ทำงานอยู่บ้าง (มีแต่คอมนะ อินเตอร์เน็ตเพิ่งเข้ามาเมื่อ 2 ปีก่อน)

เนื่องจากลูกชายฉันโตขึ้น เขาต้องเรียนรู้เกี่ยวกับอินเตอร์เน็ต แม่เขาจึงติดต่อองค์การโทรศัพท์ให้มาติดตั้งให้



ถึงแม้ว่าเมื่อ 10 ปีก่อน จะติดตั้งอินเตอร์เน็ตแล้วก็เถอะ แต่มันคงจะตั้งอยู่เฉยๆ ฉันคงไม่ไปสนใจมัน

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคอมนี่เปิดยังไง ปิดยังไง เมาส์ที่เขาเลื่อนไปเลื่อนมานี่มันเป็นอย่างไรนะ

ฉันชอบเขียนเรื่องสั้น ด้วยพิมพ์ดีดตั้งโต๊ะมาแต่ไหนแต่ไร เขียนมาไม่รู้มากมายเท่าไหร่ โดยไม่รู้เลยว่าเดี๋ยวนี้โลกเขาพัฒนาไปถึงไหนแล้ว

ทำไมฉันจึงดักดานอยู่ตั้งหลายปีนะ

จนเมื่อมีการติดตั้งอินเตอร์เน็ตเสร็จสิ้น เห็นลูกเล่นเกมต่างๆ ฉันก็เลยสนใจ ลองให้ลูกสอนการเปิดคอมเครื่องที่ว่างๆพิมพ์งานดูบ้าง

ฉันเริ่มพิมพ์งานด้วยคอมชุดแรก เป็นเรื่องสั้นเกี่ยวกับผีๆสางๆ ตามแนวถนัด

โดยอิงเหตุการณ์ภัยพิบัติสึนามิเป็นตัวเดินเรื่อง ส่งไปที่บรรณาธิการนิตยสารเรื่องผี 7 ตอนรวด (ความจริงก่อนหน้านั้นฉันก็เขียนมานาน แต่ด้วยงานรัดตัว ต้องทิ้งร้างไปหลายสิบปี)

เรื่องผีสึนามิทั้ง 7 ตอนของฉัน เข้าตาบรรณาธิการ เธอนำลงตีพิมพ์ทันทีพร้อมกับส่งค่าเรื่องมาให้ ทั้งขอให้ฉันเขียนต่อไปเรื่อยๆอีกหลายตอน

เอาละซิ “งานเข้า” ฉันแล้ว ฉันจะทำได้หรือนี่

ทำได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ในที่สุดจนถึงปัจจุบันนี้ มันก็ปาเข้าไปกว่า 40 ตอน

แต่ก่อนอื่น..ฉันลืมบอกไปว่า อุปสรรคของการพิมพ์งานด้วยคอมครั้งแรกๆของฉันนั้นมันมีมากมาย ฉันไม่รู้จักปุ่มต่างๆเลย ทั้งที่ลูกสอนแล้ว แต่ฉันไม่จำ

บางครั้งฉันพิมพ์ๆไป ไปกดถูกตัวไหนก็ไม่รู้ งานมันหายไปหมดเลย แต่ที่ทำให้ฉันน้ำตาตก เพราะฉันพิมพ์เรื่องไปแล้วตั้ง 2 หน้า รื่นไหลไปอย่างรวดเร็วตามจินตนาการ โดยไม่ได้เซฟไว้เป็นระยะ ไฟดับวับ ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย ข้อมูลหายเกลี้ยง

ฉันหันไปมองพิมพ์ดีดตั้งโต๊ะเครื่องเก่าๆ ที่ฉันเคยรัวนิ้วเสียงดังเป็นข้าวตอกแตก (สำนวนนี้ฉันจำมาจากนักประพันธ์หลายคน)



การพิมพ์งานด้วยพิมพ์ดีดแบบโบราณ ถึงไฟจะดับไปนานแค่ไหน แต่งานทุกตัวมันก็ยังคาแป้นอยู่ ไม่มีวันสูญหายไปไหน โธ่..เรา ไม่น่าเลย

หลังจากวันนั้นฉันก็พัฒนาตัวเองขึ้น เรียนรู้การใช้งานคอมด้วยตัวเองบ้าง จากลูกบ้าง จนเริ่มเข้าใจอะไรได้รางๆ

ยามว่างจากงานฉันก็หัดเปิดอินเตอร์เน็ต เข้าไปดูอย่างโน้นบ้าง อย่างนี้บ้าง แต่ที่ชอบดูมากที่สุดคือ “เวปโป๊...” ฮ่า ๆ ๆ



ไม่เอาละ ฉันชักจะนอกเรื่องเข้าไปใหญ่ วกมาเรื่องนี้ดีกว่า..

จากการดูไอ้โน่นไอ้นี่ ลิ้งค์ไปลิ้งค์มา จนในที่สุดฉันก็ได้พบกับบล็อกบล็อกหนึ่ง คงอยากรู้ละซิว่าเป็นบล็อกของใคร

ฉันบอกให้ก็ได้ เป็นบล็อกของผู้ชายอบอุ่น มีลูกชายสุดน่ารัก นามว่า ... “น้องหมิงหมิง”



เจ้าตัวเล็กน่ารักที่มีแฟนคลับมากมาย

ใช่แล้ว เขาคือ “กะว่าก๋า” เจ้าของผลงาน “หมื่นตา” อันโด่งดังในตอนนี้



นอกจากบล็อกของคุณกะว่าก๋าแล้ว บล็อกรองๆลงมาที่ฉันเปิดอ่านอยู่เสมอก็คือบล็อกของ “ปลายแปรง – วีดวาด และบล็อกของ ลุงบูลย์ (ครูไพบูลย์ พันธ์เมือง)

หลังจากศึกษาอยู่พักหนึ่ง ฉันเริ่มเข้าใจบ้างละว่าบล็อกคืออะไร ถ้าอยากเมนท์คนอื่นๆบ้าง ก็ให้เขียนข้อความลงไปในช่อง (ลูกสอนอีกนั่นแหละ)



ให้เขียนชื่อเรา หรือสมมุติเอาก็ได้ เพราะเจ้าของบล็อก เขาคงไม่รู้หรอกว่าเราเป็นใคร ใส่ตัวเลข 4 ตัว ที่เห็นแล้วกดตรง ซับมิด

โอ๊ย..ฉันตื่นเต้นนะ เมื่อฉันเห็นข้อความที่ฉันเขียน ปรากฏในช่องนั้นๆ เมื่อฉันซับมิดผ่าน

แต่บางครั้ง ไม่ผ่าน ก็มีนะ เพราะอาจจะมีคำไม่สุภาพผสมอยู่ ต้องรอให้เจ้าของบล็อกแก้ไขก่อน

ฉันชักเพลินละซิ เที่ยวเม้นท์ใครต่อใครมั่วไปหมด แต่ฉันไม่รู้ว่าบล็อกไหนเขาเขียนก่อน เขียนหลัง

บางทีฉันเม้นท์ไปในบล็อกที่เขาเขียนตั้งแต่ปีมะแว้งแกงมะเขือ เอ๊ย มะโว้โน่น แล้วเจ้าของบล็อกเขาจะรู้ หรือมีเวลาย้อนกลับมาอ่านหรือนี่ (ก็ฉันไม่รู้จริงๆนี่นา)

เอ้อ..มันเพลินดีนะ แล้วถ้าฉันอยากมีบล็อกแบบนี้บ้าง แต่ต้องทำอย่างไรล่ะถึงจะได้มา

ฉันลองสอบถามคนที่เขาเล่นคอมเป็นหลายๆคน ไม่มีใครให้คำตอบฉันได้เลย ไอ้ครั้นจะสอบถามคนที่เขาเล่นอยู่แล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะถามอย่างไร เพราะฉันไม่รู้จักเขา

สุดท้ายฉันนึกถึงพี่กู (กูเกิ้ล) ย่อมจะรู้ทุกสิ่ง ฉันจึงพิมพ์คำถามลงไป

“สมัครบล็อกพันทิพ ทำอย่างไร?”

“อยากมีบล็อกในพันทิพจัง ทำอย่างไรนะ?”

และอีกหลายๆคำถาม ทำนองเดียวกันนี้...

ในที่สุดฉันก็พบช่องทาง ให้ลูกชายสมัครไปให้ โดยก่อนหน้านี้ลูกชายก็สมัครอีเมลล์ให้ฉันนานพอสมควรแล้ว แต่ฉันไม่เคยใช้เลย (เพราะพ่อมันทำไม่เป็น ไม่เหมือนเด็กสมัยนี้ที่เก่งคอมตั้งแต่ตัวเล็กๆ)



ในการสมัครเป็นสมาชิกเว็บบล็อกพันทิพ ฉันมีปัญหาเกี่ยวกับบัตรประชาชนอยู่ร่วมเดือน สมัครหลายครั้งไม่ผ่าน เปลืองนามแฝงไปเป็นสิบนาม โดยนามแฝงแรกที่ฉันเลือกคือ “ปลายแป้นพิมพ์”

ฉันรอจนอ่อนใจ ลูกกลับจากโรงเรียนพอเห็นหน้าพ่อ ก็จะถามก่อนเลยว่า “เขาเมลล์กลับแล้วยังพ่อ”



“ยังเลย” ฉันตอบลูก “คงจะไม่ได้แล้วล่ะลูก ไม่เป็นไร เดี๋ยวพ่อค่อยหาเว็บอื่นสมัครเอาก็ได้”

ฉันตอบลูกไป ทั้งที่ใจฉัน ชอบเว็บพันทิพมากที่สุด

และแล้วในวันหนึ่ง พันทิพเขาก็ตอบรับฉันว่า สมัครผ่านแล้ว!!

วันนั้นพูดเป็นภาษาใต้ว่า ฉันดีใจ “หยางแรง”

เอาละซิ คราวนี้ฉันจะทำอย่างไรดี

นั่งมืดแปดด้านอยู่หลายวัน เพราะทำอะไรก็ไม่เป็น อ่านออกเขียนได้ แต่ทำไม่ถูก ขอคำแนะนำจากใครก็ไม่ได้ นั่งจมอยู่กับคอมเป็นวันๆ ก็ไม่ได้เรื่อง

ทดลองเข้าไปที่บล็อกป้ามด ซึ่งแนะนำขั้นตอนการสร้างบล็อกอย่างง่ายๆ ก็ทำไม่สำเร็จอยู่นั่นแหละ จนคิดว่า ไม่ทงไม่ทำมันแล้วล่ะ เบื่อ เบื่อ เบื่อ

ฉันหยุดคิดหยุดฝันสร้างบล็อกจริงๆด้วย จนราวๆหนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ความที่อยากจะมีบล็อกไว้บันทึกเรื่องราวลงไปอย่างที่คนจำนวนไม่น้อยเขาทำกัน ฉันจึงมีลูกฮึดขึ้นมา เอาน่า ทดลองอีกครั้งน่า คราวนี้ถ้าไม่สำเร็จเป็นอันเลิก ฉันเลิกกับเธอแน่นอน น้องบล็อกจ๋า

ตั้งสมาธิอย่างดี ร่วม 3 ชั่วโมง ค่อยๆคิดค่อยๆทำไปอย่างช้าๆ ด้วยการศึกษาที่บล็อกของป้ามดเหมือนเดิม

และแล้ววันนั้นฉันก็ทำสำเร็จ ได้บล็อกที่หน้าตาธรรมดาๆ ไม่มีลูกเล่นอะไรซักอย่าง

บล็อกแรกของฉันจึงถือกำเนิด อุแว้ อุแว้ ขึ้นในวันที่ 7 พฤศจิกายน 2552

โดยการนำเสนอเรื่องเกี่ยวกับการภูติผี-วิญญาณ ซึ่งเป็นเรื่องแต่งขึ้นจากจินตนาการบรรเจิด ชุดพระกับวิญญาณสึนามิ ใช้ฉากและสถานที่จริงเป็นตัวดำเนินเรื่อง โดยเรื่องแรกที่นำเสนอ คือตอน "ผิดฝาผิดตัว"

ซึ่งเรื่องในชุดนี้มีด้วยกันทั้งหมด 17 ตอน

และผู้ชายคนแรกที่เม้นท์เข้ามา ถือเป็นเม้นท์แรกในชีวิต เขาคือ “กะว่าก๋า”

ฉันชักเริ่มสนุกกับการทำบล็อกแล้วล่ะ เริ่มเอาเรื่องราวเก่าๆ ที่บันทึกไว้นานแล้วมาลงประดับไว้ในบล็อกเป็นระยะๆ ขณะเดียวกันก็เริ่มศึกษา ด้วยความอยากรู้อีกหลายสิ่ง

เอ๊ะ..หลังไมค์คืออะไร การปรับแต่งเว็บบล็อกเป็นอย่างไร เฟรนด์บล็อกเป็นอย่างไร แบบว่าอยากรู้ไปทุกสิ่ง

และจนถึงวันนี้ วันที่ 99 ครบ 99 วันที่ฉันสร้างบล็อกพอดี ฉันยังไม่รู้อีกมากมายเลยว่าอะไรเป็นอะไร

เช่นเห็นบล็อกของเพื่อนๆ สีสันสวย อยากให้บล็อกของฉันเป็นแบบนั้นบ้าง

แต่ฉันก็ทำไม่เป็นอีกนั่นละ ทั้งที่เพื่อนบล็อกหลายคนใจดี ยินดีตอบคำถาม แนะนำมาทางหลังไมค์ทุกครั้งที่ฉันถามไป

อย่างเช่น น้องดีดี (มัชชาร) น้องส่งโค้ชคลื่นในกล่องคอมเมนท์มาให้เมื่อฉันอยากได้

ฉันนำโค้ชคลื่นมาเก็บไว้เกือบ 2 สัปดาห์ กว่าจะทำสำเร็จ ทั้งที่จริงมันง่ายนิดเดียว

แล้ววันที่กล่องคอมเมนท์จืดๆชืดๆของฉัน มีคลื่นแสนสวยมาประดับ ฉันดีใจสุดๆ รีบบอกลูกชายเมื่อกลับจากโรงเรียนทันทีเลยว่า “พ่อทำได้แล้ว”



อ้อ..ลืมไป อีกอย่างคือปลาดาว หน้ารายชื่อเฟรนด์บล็อก นี่ฉันก็ได้รับการอนุเคราะห์จากน้องดีดีเช่นกัน

คุณพิ้งกี้โรส ส่งโค้ชตุ๊กตากระดุ๊กกระดิ๊กที่ฉันอยากได้ (อีกนั่นแหละ คนอะไรก็ไม่รู้ เที่ยวขอเขามั่วไปหมด)


เมื่อเธอส่งมาให้ ฉันก็เก็บเอาไว้หลายวัน ไม่กล้าทดลองทำ กลัวบล็อกมันจะหายอ่ะ

ฉันเริ่มสนิทกับเฟรนด์บล็อกในโลกไซเบอร์อีกหลายคน การได้คอมเมนท์คุยกัน บ่อยบ้าง นานๆครั้งบ้าง คุยกันราวกับว่าเรารู้จักกันมานาน ทั้งที่ความเป็นจริง ไม่เคยรู้จักกันเลย

คุณก๋าเป็นคนแรกที่สอนฉันให้รู้จักตัว J PG ว่าไว้ใช้ทำอะไร ซึ่งก่อนหน้านั้นฉันไม่รู้เลยจริงๆ จนกระทั่งวันนี้ ถ้าเทียบเป็นเปอร์เซ็นต์ ฉันคงรู้เพียง 20 เปอร์เซ็นต์ได้มั้ง

คุณอัยย์ (นักล่าน้ำตก) บ.ก สุดสวย และเขียนนิยายเก่งสุดหรรษา แนะนำการใช้คำตอบรับอย่าง ค่ะ กับ คะ ซึ่งฉันชอบใช้ผิดเป็นประจำ (ปัจจุบันถ้าเผลอก็ยังผิดอยู่ ฉันกลัวเธอจะตีมือ ช่วงหลังๆเรื่องสั้นของฉันที่มีคำ 2 คำ นี้อยู่ จึงพยายามใช้ให้ถูกต้อง)

และอีกหลายๆคนที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า “เรามีความรู้สึกดีๆต่อกันอย่างมากมาย” ฉันคงเอ่ยนามไม่หมดในที่นี้

วันนี้เป็นวันดี นอกจากจะเป็นวันไหว้ในเทศกาลตรุษจีนแล้ว ยังเป็นวันที่ “ครบรอบ 99 วันที่ฉันสร้างบล็อก”

ฉันอยากบันทึกเหตุการณ์เหล่านี้ไว้ในความทรงจำ จึงลงมือเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา

อ้อ..ก่อนที่จะจบเรื่องนี้ ฉันมีเรื่องตลกนิดหนึ่ง อยากเล่านะ มันคันปาก ต้องเล่า

ฉันอัพบล็อกเรื่องล่าสุด เรื่อง วิญญาณซ้อมรำ เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ ตอนเช้ามืด ในเรื่องฉันเอ่ยถึง “ย่าหมูพองเกลือ” ซึ่งหมายถึงผลฝรั่งที่พองกรอบ น่าจิ้มเกลือกิน

ด้วยความที่ฉันอยากรู้ว่า คำๆนี้มีในกูเกิ้ลหรือไม่ ฉันเลยลองเสริชหาดู

อุแม่เจ้า มันมีนะ แถมไปเจอของดี เรื่องนี้ของฉันโดนมือดีก๊อบปี้ไปลงในเว็บเด็กดี ในวันที่ 7 กุมภาพันธ์ ถัดจากวันที่เอาเรื่องลงบล็อกแค่วันเดียว พร้อมกับเรื่อง เสียงประหลาดที่หาดบางสัก โดยเธออ้างว่า เธอคือผู้แต่ง เรียกว่าขมายกันสดๆร้อนเลย

ฉันยั่วะมาก อะไรฟะ แต่เมื่อวิเคราะห์ดูแล้ว คิดว่าผู้ที่ก๊อบปี้ น่าจะยังขาดวุฒิภาวะ คือยังไม่เป็นผู้ใหญ่พอ ไม่รู้ว่าการกระทำแบบนี้เป็นเรื่องไม่สมควรอย่างยิ่ง คือคุณเธอก๊อบไปทั้งดุ้นเลย แบบไม่ต้องเสริมเติมแต่งแต่อย่างใด

และสุดท้ายฉันก็แจ้งทางเว็บเด็กดีให้ทราบ...

ปรากฏว่าภายในวันรุ่งขึ้น เรื่องราวเหล่านั้นก็ถูกปิด ไม่สามารถเปิดอ่านได้อีกต่อไป

99 วันที่ผ่าน ฉันสร้างเรื่องราวไว้ในบล็อกจำนวน 24 เรื่อง รวมถึงเรื่องนี้ ซึ่งนับว่ามากพอดู ซึ่งฉันคิดว่า ฉันมีเรื่องอีกมากมายที่อยากบันทึกไว้

เพื่อนชาวไซเบอร์ทุกคน ถ้าไม่เบื่อที่จะอ่านเรื่องราวของฉัน ก็แวะมาเม้นท์ ทักทายกันอีกนะ และถ้าฉันว่าง ไม่ต้องกลัวหรอกว่าฉันจะไม่ไปหาคุณบ้าง ฉันยินดีเสมอ ในเรื่องที่ไม่เหลือบ่ากว่าแรง

ขอบคุณทุกคนที่ทนอ่านจนจบ....

รักนะ จุ๊บ..จุ๊บ


Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2553
Last Update : 25 พฤษภาคม 2555 15:54:44 น. 44 comments
Counter : 1713 Pageviews.

 
อุ๊ย ส่งไปแล้วระบบบอกว่ามีข้อความไม่เหมาะสม ตรงไหนก็ไม่รู้บอกด้วยนะคะ งง งง หากมีก็ขออภัยนะคะท่าน อาจมีพิมพ์ผิดพลาดตรงไหนหรือเปล่าไม่ฮู้


โดย: cengorn วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:0:06:28 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่


ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับพี่
เลขสวยเลยครับ 99

แต่เลขผมเด็ดกว่าครับ
เมื่อวานไหว้เจ้าตรุษจีน
ที่ธุปมีเลขเด็ดเลยครับ
พนักงานร้านผมไม่ไปไหนกันเลย
ป้วนเปี้ยนๆราวกับผึ้งเฝ้าดอกไม้ครับ 5555

โห...รู้สวึกเป็นเกียรติมากเลยครับพี่
ผมเป็นทั้งบล็อกแรกที่พี่เข้ามาชม
และเป็นคอมเม้นท์แรกในบล็อกของพี่ด้วย


พี่เพิ่งทำบล็อกยังไม่ถึงปี
แต่เมื่อดูการแต่งบล็อกแล้ว
พี่ล้ำหน้าผมไปเยอะเลยครับ 5555

ไม่ใช่ไม่มีใครบอกสอนนะครับพี่
น้องๆเค้าสอน
แต่ผมก็ทำไม่ไ่ด้เองครับ 555

ผมมั่นใจว่าผมโลว์เทคฯกว่าพี่เยอะเลยครับ 5555


แอบดีใจที่เห็นหมื่นตาโชว์ตัวในบล็อกพี่ด้วย
เอิ่ม --- หมื่นตายังไม่ไ่ด้เป็นตัวแทน AIA นะครับ 5555


ขอบคุณพี่ด้วยครับ
เม้นท์ของพี่ก็ทำให้ผมยิ้มได้บ่อยมากครับ
โดยเฉพาะคำผวนมากมายที่พี่ตั้งโจทย์ไว้น่ะครับ 555








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:5:39:17 น.  

 
สวัสดีวันแห่งความรักครับคุณติณ

ว๊าว.....เจ๋งมากเลยครับคุณติณ ผมว่ามันเป็นการเกินทางในโลกเสมือนจริงอีกโลกหนึ่งนะครับ ผมว่า....

ลูกชายคุณติณนี่...โห...สำเนาถูกต้องเลยครับ....เอิ๊กๆๆๆ



โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:04:19 น.  

 
ทั้งเป้าและเป๋าไม่ตุงสักอย่างครับพี่ 555
นั่งทำงาน งานๆๆๆๆและงาน
เพื่อ เงินๆๆๆและเงินครับ 5555

ช่วงนี้เป็นช่วงกอบโกยครับ

ผมต้องขยันมากเป็นพิเศษในช่วงตรุษจีนครับ
หลังเทศกาลค่อยเที่ยวครับ

ปีนี้ขนาดไปมาดามยังไม่ได้พาไปเลยครับ

เข้าใจเค้านะครับ
ว่าอยากเจอครอบครัว
แต่งานเยอะจริงๆครับ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:27:03 น.  

 





Love U.









โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:24:40 น.  

 
สวัสดีในวันตรุษจีนครับคุณปลายแป้นพิมพ์

เรื่องเล่าจากความในใจ อ่านซะเพลินเลยครับ

การตามให้ทันกับโลก คุยกับคนรุ่นใหม่ได้รู้เรื่อง ไม่ยอมให้เทคโนโลยีมาแบ่งชั้น ถ้าผู้ใหญ่ทั้งหลายคิดอย่างนี้ และไม่ยอมแพ้ ผมว่าคงมีเรื่องราวดีๆ อีกมากจากปากของท่านเหล่านั้น

ผมเองตามหาเพื่อนผ่านบล็อก ไม่เคยได้รับคำตอบเลย สงสัยว่าเพื่อนร่วมรุ่นจะไม่รู้จักคอมฯ หรือไม่เคยค่องแวะกับมัน

เรื่องที่ถูกลอกเลียนไปและลงชื่อตัวเอง ทางเว็บผู้ดูแลนั้นเขารับผิดชอบมาก น่ายกย่องครับ


โดย: Insignia_Museum วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:54:25 น.  

 


เหมือนม๊าเลยค่ะติณ

ไฮเทคทุกอย่างม๊าโง่หมด

แต่ก็มีปุยนุ่นนั้นล่ะค่ะ คอยชี้แนะ

เปิดคอมฯยังไม่เป็นเลย

แต่ก็พยายามจนเดี๋ยวนี้

สามารถแก้ไขปัญหา

กับคอมพิวเตอร์แบบพื้นฐาน

ได้บ้างนะค่ะ

ขอให้ติณและครอบครัว

มีความสุขในทุกๆวันนะค่ะ

เมื่อคืนยุ่งและเหนื่อยสุดๆเลยค่ะ



โดย: นางมารร้ายจีจี้ วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:53:03 น.  

 
สวัสดีวันวาเลนไทน์และวันตรุษจีนค่ะีพี่ติน มีความสุขมากไหมเอ่ยวันนี้
ระวังสำลักความสุขนะค่ะ


โดย: thinkcraft วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:21:51:37 น.  

 


แฮปปี้วาเลนไทน์จ้ะคุณปลาย

ความรักของพ่อกะลูกชายจงเจริญ

อ่านแล้ว...น่ารักจัง...ลูกไฮเทกกะพ่อที่โลว์เทค

ไปกันได้ดี...


โดย: นักล่าน้ำตก วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:11:16 น.  

 
สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะปลายแป้นพิมพ์ (ยิ้มแป้น)
+-------------------------------------+



HappY Valentine's Day
&
Happy Always for My Love
&
HappY HappY HappY for My WORLD

+@+



ด้วยมิตรภาพจากใจสาวบ้านนอก


โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:18:32 น.  

 
เย้ๆ ดีใจกับ99วันด้วยนะคะ อ่านแล้วนึกถึงตอนตัวเองทำบล็อคใหม่ๆเหมือนกันค่ะ ตอนนั้นอ่านป้ามดยังไงก็ไม่เก็ต สุดท้ายมีเพื่อนบล็อคที่น่ารักสงสาร เลยจัดการโค๊ทมาให้ทั้งหมด อิอิ

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


โดย: pinkyrose วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:48:12 น.  

 
หลังจากได้ review ข้อความที่ได้เขียนคะ ขำสุดๆเลยคะคุณปลาย แต่ก็ดีนะ ที่เขา Block ไว้ก่อนไม่งั้น เจ๊ คงหน้าแตกกลางBlog เหมือนกัน ขอcopyของเดิมที่แก้ไขแล้วส่งมาให้ใหม่นะคะ ตอนแรกนึกว่าการที่เราพูดถึงบุคคลที่ 3 เรื่องที่เขาแห็บเรื่องของคุณปลายเป็นการไม่เหมาะสม แต่ที่หน่ายด้าย หละ........ตอนนี้ก็ดื่มน้ำตามหนมเข่งได้แล้วหละคะ แล้วที่จริงนี่ก็เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของการเขียน blog นะคะ มีอะไรตลกๆ โดยไม่ได้ตั้งใจด้วย
"ดีใจจังเลยค่ะคุณปลายฯ ได้เจิมด้วย ตั้งใจจะเข้ามาขอบคุณที่อวยพรให้สวยๆ ขอรับพรนั้นด้วยความยินดีเลยคะอิอิ แต่ที่น่าสนใจยิ่งกว่านั้นก็ตรงที่บอกว่า "ผมคนเมียสวย" อย่าลืมเอา
เมนท์นี้ให้คนสวยของคุณปลายดูนะคะ รับรองเลยว่า เขาจะภูมิใจในตัวคุณปลาย หยางแรงเลย ดีใจด้วยนะคะ

เขามาถึงก็อ่านเรื่องราวคุณปลายที่ตั้งแต่เริ่มทำ Blog นอกจากจะทำกับข้าวเก่งแล้วยังเขียนเก่งอีกต่างหากอ่านได้เพลินดีคะ แล้วก็อยากขอคำแนะนำจากคุณปลายต่อว่า การใช้คำตอบรับอย่าง ค่ะ กับ คะ ใช้ต่างอย่างไรคะ(ผิดป่าวเนี๊ยะ)
อ่านเรื่องคนมาแห็บเรื่องของคุณปลายไปลงแล้วก็นะไม่น่าเชื่อเลย แต่ถ้าเป็นคุณปลายเองคงขำไม่ออกเหมือนกัน แหมเหยียบจมูกเสือได้ไงเนอ
ตรุษจีนนี้ที่บ้านไหว้ไปเรียบร้อยแล้วคะ ตอนแรกว่าจะกลับไปไหว้ แต่ก็ไปไม่ได้จนได้ แต่ว่าของตุรษจีนเนี๊ยะได้กินนะ แม่เอามาให้ ลาภปากคะ นึกถึงบรรยากาศภูเก็ตคงคึกคักน่าดูเนอะ โอยนึกแล้วเจ๊ขอไปกินข้าวด้วยคนดิ เอาแบบที่คุณปลายเคยบรรยายเลยนะ จะกินให้พุงแตกไปเลย ฮ่าฮ่า
เอาหละ คุณปลายเขียนเรื่องมาเยอะๆบ่อยๆนะคะ จะรออ่านคะ

ปล ความclassic ของพิมพ์ดีดก็อยู่ที่คุณปลายว่านะ"การพิมพ์งานด้วยพิมพ์ดีดแบบโบราณ ถึงไฟจะดับไปนานแค่ไหน แต่งานทุกตัวมันก็ยังคาแป้นอยู่ ไม่มีวันสูญหายไปไหน โธ่..เรา ไม่น่าเลย
(อย่างนี้คนสุราษฎร์เขาเรียกว่า คุณปลาย พูดน่าเอ็นดู คร้า)


โดย: หลังจากได้ review ข้อความที่ได้เขียน (cengorn ) วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:23:02:50 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่


เลขที่ประทัดบ้านผมก็ 66 88 ครับ 5555


สงสัยงวดนี้เลขนี้จะขายดีนะครับ 5555


ปล. สัตว์ที่อินเดียเราดูว่าแย่
แต่คนอินเดียก็ไม่ค่อยฆ่าสัตว์กินเนื้อนะครับ
เค้าจะฆ่าเพื่อบูชายัญเทพเจ้ามากกว่าครับ

อย่างวัวก็นอนในบ้านคนเลย
เลี้ยงดูอย่างดีเพระาให้นมและคนอินดียนับถือเป็นเทพเจ้า
เพราะฉะนั้นถ้ารถขับชนวัวตาย
อาจจะถูกชาวบ้านช่วยกันรุมตีจนตายได้ครับ

ที่อินเดียเลยขับรถกันช้ามาก
และไม่มีการชนวัวเด็ดขาดครับ









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:36:53 น.  

 




♥...สวัสดีวันจันทร์จ้ะคุณปลายแป้นฯ...♥



♥...สุขสันต์วันวาเลนไทน์ย้อนหลังนะจ๊ะขอให้มีความสุขมาก มาก จร้า...♥





โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:50:01 น.  

 


มาส่งเทียบเชิญ ให้ลองไปอ่านนวนิยายสไตล์นักสู้

นำเสนอเรื่องราวของเด็กหนุ่มนักสู้บนสังเวียนมวยและสังเวียนชีวิต

ในเรื่อง...

"สังเวียนคน"


เรื่องราวดุเดือดถึงเลือดถึงเนื้อ

ขอเชิญติดตามชมได้แล้วครับ....


โดย: ลุงแว่น วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:39:15 น.  

 
คุณปลาย...

สงสัยมีเสื้อสวยๆเต็มตู้แหงๆ...ใช่ปะ?

..........

บล็อกนี้มาอ่านทีไรก็ เป็นข้อเขียนที่ซื่อๆ น่ารักจริงใจ...คนบ้านนอกก็เงี้ย...กร๊าก...ล้อเล่นจ้ะตะเอง

ตอนใหม่เค้ามาแล้วนะ...





โดย: นักล่าน้ำตก วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:11:53 น.  

 
สวัสดีค่ะ

แวะมาเยี่ยมเลยได้เห็นคุณนายใหญ่กับคุณชายน้อยที่บ้านด้วย

ยินดีด้วยค่ะสำหรับการเขียนบล็อกที่ก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ

มาแสดงความยินดีช้าไปหน่อยเพราะว่าไม่ได้เปิดคอมเลยค่ะ

ไม่มีคำว่าล้าหลังสำหรับการเรียนรู้อะไรใหม่ๆ คำนี้ใช้ได้เสมอเนาะ..


โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:52:28 น.  

 
บล๊อกนี้อ่านไปยิ้มไป นึกถึงตอนที่ตัวเองทำบล๊อกใหม่ๆ โก๊ะกว่านี้เยอะเลยค่ะ 55555

เพิ่งทำบล๊อกปลายปี 52 เอง แต่อัพไป 99 บล๊อกแล้วเหรอเนี่ย เก่งจัง


โดย: พจมารร้าย วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:07:24 น.  

 
เข้ามาอีกที

ถ้าตัวเองไปหาเค้าแล้วเมนต์ไม่ได้

โปรดทราบ..ตอนนี้เมนต์ได้แล้วนะจ๊ะ...

รอยู้.........


โดย: นักล่าน้ำตก วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:49:04 น.  

 
เจดีย์ชะเวดากอง
ท่าขี้เหล็ก ติดชายแดนแม่สาย



เข้ามาอ่านไปเรื่อยๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น..ไม่ช่ายๆ
อ่านด้วยความสนุกสนาน
ไม่ต้องใความอดทนอะไรเลยค่ะ

สุขสันต์วันครบรอบ 99 วัน ย้อนหลังไป 2 วันค่ะ



ว่าแต่ว่าเรามาเจอบล็อค"ปลายแป้นพิมพ์" ยังไง
ยังงงๆๆอยู่เหมือนกัน หุ หุ หุ

อ้อ!!! ลุกชายหน้าตาดีนะคะ
ขอบอก



โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:33:38 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:45:23 น.  

 
งอนๆๆๆ

ตอนที่แล้วก็ไม่ได้ไปอ่าน

วันนี้ขึ้นตอนใหม่แระ...ขี้เกียจรอ

ว่าแล้วก็เล่นคลื่นในช่องเมนต์ดีก่า...


โดย: นักล่าน้ำตก วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:10:28 น.  

 
คุณปลายแป้นฯ เริ่มทำบล็อกหลังผมปีกว่า

เรียนรู้อินเตอร์เน็ตและคอมพิวเตอร์หลังผมร่วมสิบปี

แต่พอทำได้ เครื่องสตาร์ตติด

ก็วิ่งฉิวลิ่วนำหน้าผมไปไกลแล้ว

ผมยังทำให้มีคลื่นในกล่องไหนไม่ได้เลยสักกล่อง

แต่อย่างว่าแหละ ผมมันไม่อยากเรื่องมากเอง

ชอบบล็อกแบบเรียบ ๆ ง่าย ๆ อ่านสบายตามากกว่า

เรียกว่านานาจิตตัง

เรื่องคอมพิวเตอร์ หรืออินเตอร์เน็ตนี่ ว่าไปแล้วผมค่อนข้างโชคดี

หัดใช้คอมฯ ตั้งแต่ยังเป็นรุ่นจอสีเขียวปี๋ ช้าเป็นเต่าลากตุ้ม

แล้วค่อยขยับขยายอัพเกรดมาตามยุคตามสมัย

อินเตอร์เน็ตก็ใช้มาตั้งแต่โมเด็มความเร็วประมาณหอกทาก 14.4 mbps. แล้วอัพเป็น 28.8 , 33.6 จนสุดท้ายมาที่ 56 k.

ก่อนที่จะกลายมาเป็น adsl เร็วกระฉูดอย่างทุกวันนี้

เสียเงินเสียทองไปกับคอมฯ และอินเตอร์เน็ตหลายแสนกระมัง ไม่ได้ลองดีดลูกคิดดู

แต่จะอย่างไรก็ตาม

ของพรรค์นี้เรียนทันกันหมด

ไม่ต้องกลัวว่าใครจะก้าวหน้ากว่าใครหรอก

รู้ก่อนใช้ก่อน ได้กำไรก่อน

รู้หลังอาจช้าไปนิด แต่หากคิดจะใช้จริง ๆ สมัยนี้เรียนไม่ยาก

มีอากู๋ให้ถามตลอด 24 ชั่วโมง

อยากรู้อะไรถามได้ แม้แต่วิธีการสร้างลูกระเบิดยังมีเลย ไม่เชื่อลองหาดูสิ

อ่านเรื่อง 99 วันแล้ว

ต้องขอแสดงความยินดีกับคุณปลายแป้นฯ ด้วย

ป่านนี้ก็คงวันที่ร้อยกว่าแล้วกระมัง

อีกหน่อยก็กลายเป็นปี เป็นหลายปีจนขี้เีกียจจะนับ

บล็อกก็คือพื้นที่หนึ่งบนโลกไซเบอร์

ปัญหาไม่ใช่ว่า ใครจะมีหรือไม่

แต่น่าจะอยู่ที่

สามารถใช้พื้นที่ที่มีอยู่

ให้เกิดสาระและให้อรรถประโยชน์แก่เพื่อนร่วมสังคมมากน้อยเพียงใดมากกว่า

ขอให้คุณปลายฯ ประสบความสำเร็จต่อไปและต่อไปไม่รู้จบ...


โดย: ลุงแว่น วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:57:02 น.  

 
เป็นนกกาครับพี่
ที่อินเดียนกกาเยอะมากครับ
แล้วมันไม่กลัวคนด้วย
เพราะคนอินเดียไม่ทำร้ายนกกาครับ
กาคือเป็นเทพเจ้าของอินเดียเช่นกันครับ





เรื่องนกพิราบไม่ทราบรายละเอียดเลยครับ
คือผมไม่ได้อ่านข่าวมานานมากแล้วครับพี่ 5555

เค้ามีอะไรกันเหรอครับพี่




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:38:15 น.  

 
กรี๊ดดดดดดดดดด

หัวบล๊อกก็บอกว่า 99 วัน แต่อ่านเป็น 99 บล๊อกได้ไงเนี่ย

ป.ล. เข้าเว็บโป๊ระวังเจอไวรัสนะคะ อิๆ


โดย: พจมารร้าย วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:05:05 น.  

 
คุณปลายคะ แค่น้ำจิ้มก็ท่าทางจะเผ็ดหรรษานะคะ เอาเบาะๆแค่ แกงผุงปลาแล้วกัน รีบๆลงนะคะ อยากอ่านต่อ น่าจะมีฮา ชะม๊ะ


โดย: เผ็ดหรรษา (cengorn ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:12:20 น.  

 
ทำไมต้องใส่แว่นกันแดดตลอดเลยอะตัวเอง

กลัวไม่หล่อเหรอ...อิอิ มาแซวยามเย็น


โดย: นักล่าน้ำตก วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:33:56 น.  

 
ลูกโตแล้ว หล่อด้วยนะค่ะพี่ น่าภูมิใจกับ 99 วันจังค่ะ



โดย: sawkitty วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:37:33 น.  

 




หลับฝันดี...ราตรีสวัสดิ์นะจ๊ะคุณปลายแป้นฯ...


โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:21:58:57 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:5:46:08 น.  

 


มาแจ้งข่าวว่า

สังเวียนคน

ตอนที่ 2 ตอน "กินโต"


ลงโรงฉายแล้วครับ....


โดย: ลุงแว่น วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:28:55 น.  

 



♥...สวัสดีเช้าวันพุธจ๊ะคุณปลายฯ...♥



สดชื่น...แจ่มใสท๊างวันนะจ๊ะ...


โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:50:11 น.  

 
วัดฉลอง ที่ภูเก็ตหรือเปล่าคะ

ถ้าผิดขออภัยด้วยค่ะ คุ้นๆ ว่าเคยไปแต่เข้าไปไหว้พระอย่างเดียว ยังไม่ได้สังเกตสังกาอะไรเลยค่ะ นานมากแล้ว ตอนนั้นยังทำงานอยู่เคยแวะไปค่ะ (ถูกมั้ยเนี่ย พูดซะยกใหญ่)


โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:41:52 น.  

 
ไม่ไปอ่านเรื่องเค้าเหรอ

จะได้เปลี่ยนอารมณ์จากเรื่องพื้นบ้านของลุงแว่น ไปที่เรื่องหวานๆระดับน้ำตาลเรียกแม่...อิอิ...

ว่าแต่ผีสึนามิ ตอนใหม่ เมื่อไหร่มาจ๊ะ

รอก็อปอยู่น้า...


โดย: นักล่าน้ำตก วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:55:30 น.  

 
ผมไม่แน่ใจว่าการปรับปรุงสนามหลวง
จะมีประเด็นทางการเมืองเข้ามาเกี่ยวข้องหรือเปล่านะครับพี่

เพราะเสื้อแดงเองก็ชอบใช้พื้นที่สนามหลวง
เพราะอยู่ใจกลางเมือง
รวมพลง่าย


บ้านเราจะทำอะไรทีก็ติดกฏหมายหยุมหยิมเต็มไปหมด

นี่ถ้าเป็นเมืองจีน
ป่านนี้สนามหลวงซ่อมเสร็จแล้วครับ 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:39:05 น.  

 
สวัสดีคะพี่ปลาย ฯ

อ่านแล้วยิ้มเลยคะ นึกถึงตอนอ้อยสอนให้แม่ใช้มือถืออะคะ
แต่เรื่องคอม ฯ เนี่ยะ แม่ไม่เอาคะ
บอกว่ากลัวทำพัง
ปล.แมวไม่เพียงแต่ลืมลังเท่านั้นนะคะ แต่ลืมกำ..พืดแมวด้วยคะ
แบบว่าไม่กินปลาเลย กินแต่อาหารเม็ด อย่างปลาจิ้งจ้างตั้งไว้ได้เลยไม่ต้องกลัวว่าแมวจะกิน


โดย: Violeta Lady วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:36:28 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับพี่







โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:3:31:50 น.  

 
แว้บมาตอบ

จุ๊ๆ คุณปลายฯอย่าชอเอยเชยสิ
จิ้น...

ภาษาสมัยใหม่ ฮิตกันมาพักนึงแล้ว เริ่มจากรายการเรียลิตี้โชว์ ที่คนดูมักจะจิ้นให้ใครคู่กะใคร

จิ้น มาจาก อิมเมจิ้น ( imagine ) = จินตนาการค่ะ


โดย: นักล่าน้ำตก วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:33:17 น.  

 
ผมกะว่าจะให้ครบ 3 ขวบเต็มแล้วค่อยเข้าอนุบาลน่ะครับพี่
เรื่องการเตรียมความพร้อม
ผมกับมาดามจะสอนหมิงหมิงเองครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:09:03 น.  

 
ชอบอ่านหนังสือประเภทเรื่องสั้น กับ พวกนิยายเหมือนกันค่ะ ขอแอดบล็อกพี่ไว้อ่านเวลาว่างๆนะคะ น่าสนุกดี


โดย: sweetiemom วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:33:19 น.  

 
มาศึกษาครับ


โดย: Psycho man วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:5:36:53 น.  

 

 
ไม่ต้องถอดแว่นแล้ว ดูหน้าลูกบ่าวพอจะเดาหน้าพ่อได้อ่ะ


โดย: แม่อ้วนคนสวย วันที่: 7 มีนาคม 2553 เวลา:6:23:25 น.  

 
ผมเข้ามาอ่านเรื่องนี้เพราะอยากรู้ว่าผู้อื่นเขาทำบล็อกได้ง่ายหรือยากเย็นเพียงใด
เพราะตนเองมีประสบการในการสร้างบล็อกจากความไม่รู้เมื่อ ปี ๒๕๕๐ นี้เอง
โดยมีเพื่อนคนหนึ่งในถนนนักเขียนช่วยทำให้ก่อน และลูกชายมาช่วยสอนให้ เอาเรื่องมาวาง
ประสบการของผมคล้ายกับของคุณมาก แต่ผมเขียนหนังสือด้วยคอมพ์ตั้งแต่ก่อนเกษียณอายุ คือ พ.ศ.๒๕๓๔ และบัดนี้ได้เอาเรื่องทั้งหมดที่เขียนมาเกือบยี่สิบปี วางไว้หมดแล้ว
ถ้าว่างขอเชิญแวะไปเยี่ยมบ้างนะครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 17 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:37:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ปลายแป้นพิมพ์
Location :
ภูเก็ต Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 127 คน [?]




หลังบ้านโกติณ มีกินตลอดปี

ชายหนุ่มหน้าตาธรรมดา
ใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย
ไม่ยึดติดกับอะไรมากเกินไป

ชอบเที่ยวทะเล ภูเขา น้ำตก
ตลาดนัด ห้างสรรพสินค้า
ดูหนัง ฟังเพลงลูกทุ่ง
(ถ้ามีโอกาสนะ)

เวลาว่างชอบถักร้อย
ซึ่งหมายถึงชอบนำพยัญชนะ
ตั้งแต่อักษร ก. ถึง ฮ.นกฮูก
พร้อมสระ วรรณยุกต์
มาร้อยเรียงเป็นเรื่องราว
บันทึกเก็บไว้อ่านเองบ้าง
ให้คนอื่นอ่านบ้าง
แล้วแต่โอกาส

มีความสุขมาก
เมื่อได้เขียน เขียนและเขียน
อะไรก็ได้ที่อยากจะเขียน
(โลกนี้มีอะไรตั้งมากมาย
เขียนให้ตายก็ไม่มีวันหมด)

วัตถุประสงค์หลัก
ของการมีบล็อก
เป็นของตัวเองวันนี้
ก็เพื่อที่จะเก็บงานเขียน
ทั้งอดีตและปัจจุบัน
ไว้เป็นหมวดหมู่

และตามบันทึก
เรื่องราวที่น่าสนใจ
เรื่องราวหลากหลาย
ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
เก็บเป็นความทรงจำที่ดี
ตราบที่ยังมีชีวิต
อยู่ในโลกอันแสนสวยใบนี้

ใครที่หลง
เข้ามาในบล็อกของผม
คงได้อะไรไปบ้าง
ไม่มากก็น้อย
มีความสุขทุกๆ วัน
ตลอดไปนะครับ

งานเขียนเรื่องสั้น
ทุกเรื่องในบล็อกนี้
เป็นงานที่มีลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย
ห้ามมิให้ผู้ใดนำไปทำซ้ำ
หรือดัดแปลงในเชิงธุรกิจ
นอกจากจะได้รับอนุญาต
จากผู้เขียนแล้วเท่านั้น
New Comments
Friends' blogs
[Add ปลายแป้นพิมพ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.