คือลำนำคำกวี ท่ามกลางราตรีที่มืดมน
Group Blog
 
 
พฤศจิกายน 2551
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
9 พฤศจิกายน 2551
 
All Blogs
 

หัวใจที่กล้าหาญ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ดินแดนแห่งหนึ่ง
มีคนอยู่สองเผ่าอาศัยอยู่ร่วมกัน พวกหนึ่งคือชนพื้นเมือง
อีกพวกหนึ่งคือผู้รุกราน ซึ่งมีความทันสมัยด้านอาวุธยุทโธปกรณ์มากกว่า
จึงได้ยึดอำนาจและสถาปนาตนขึ้นปกครองเหนือชนพื้นเมือง
ใช้อำนาจที่ป่าเถื่อนกดขี่ข่มเหงรังแกชนพื้นเมือง
จึงมีการกระทบกระทั่ง ต่อสู้ฆ่าฟันกันอยู่เสมอ

ครอบครัวของเขาเป็นชนพื้นเมืองที่มีชีวิตยากจน
ไม่เพียงต้องต่อสู้กับชีวิตที่ยากลำบากเท่านั้น
ยังต้องต่อสู้กับความไม่ยุติธรรมของผู้ปกครองด้วย
ทุกครั้งที่มีเรื่องเกิดขึ้นกับชุมชน
เขาเป็นคนหนึ่งที่กล้าเผชิญหน้ากับความไม่ยุติธรรมเสมอ
โดยไม่สนใจว่าสิ่งนั้นจะน่ากลัวเพียงใด
บางครั้งจึงสร้างความวิตกกังวลให้กับภรรยาของเขา
ที่ต้องดูแลลูกชายที่ยังเล็กอยู่

วันไหนที่สามีของนางออกไปต่อสู้กับพวกรุกราน
นางทำได้ก็เพียงนั่งสวดมนต์ภาวนา
ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจงคุ้มครองสามีของนางด้วย
เวลาแต่ละนาทีที่เธอเฝ้ารอการกลับมาของสามี
มันเป็นช่วงเวลาที่แสนทุกทรมานใจเหลือเกิน
และเมื่อเขากลับมา นางจะรู้สึกโล่งใจที่วันนี้ยังมีเขาอยู่
แต่ในที่สุดวันหนึ่งสามีของนางก็กลับมาเพียงร่างที่ไร้วิญญาณ

วันเวลาผ่านไปไม่คืนกลับ
เก่าลาลับใหม่เกิดค่ามาแทนที่
ผืนแผ่นดินที่รักยังคงมี
ความยากแค้นทบทวีที่ผ่านไป

จากเด็กน้อยค่อยเติบโตมาเป็นหนุ่ม
ปัญหารุมล้อมเข้ามาหาท้อไม่
เลือดของพ่อก่อเกิดในจิตใจ
สอนเอาไว้ให้กล้าฝ่าคลื่นลม

“นักรบนั้น เป็นกันได้ที่ไหน”
คำถามหนึ่งที่พ่อเคยถาม เมื่อครั้งที่เขายังเป็นเด็ก
ตอนนั้นเขาทำหน้างุนงง พ่อจึงเอานิ้วชี้ไปที่หัวของพ่อ แล้วบอกว่า “ที่นี่”

เขาได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างจากแม่
ซึ่งพยายามถ่ายทอดประสบการณ์ที่มีคุณค่าแก่เขา
และสิ่งหนึ่งที่เขาได้รับมาก็คือ ความต้องการอยู่อย่างสงบ
แม้ว่าตอนนี้เขาจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ได้ฝึกฝนวิชาต่างๆ
แต่ก็เป็นไปเพื่อป้องกันตัวเอง
เขาปฏิเสธทุกครั้งที่มีใครมาชวนเขาไปสู้รบกับผู้รุกราน
จนเพื่อนบ้านต่างก็พูดถึงเขาเป็นเสียงเดียวกันว่า
เขามันขี้ขลาด ไม่มีเลือดนักรบเหมือนพ่อของเขา

สรรพสิ่งย่อมสัมพันธ์กันและกัน
ไม่อาจบั่นแยกค่ามาโดดเดี่ยว
หากอยู่ได้ก็เพียงแค่เดี๋ยวเดียว
ในที่สุดไม่อาจเลี้ยวต้องเกี่ยวดอง

แค่ขอเพียงได้อยู่อย่างสงบ
ไม่ต้องรบกับใครให้หม่นหมอง
ก็ไม่อาจทำได้ตามใจปอง
เพราะหัวใจจำต้องปกป้องเธอ

ทหารผู้รุกราน ยังคงใช้อำนาจกดขี่ข่มเหงประชาชน
ไม่เพียงแต่เกณฑ์แรงงานชาวบ้านมาทำงานให้เท่านั้น
ยังชอบจับหญิงสาวที่หน้าตาดี เอาไปเป็นนางบำเรอ

วันหนึ่งพวกมันบังเอิญมาจับหญิงสาวของเขาไป
และนี่เองเป็นครั้งแรก ที่ทำให้เขาต้องต่อสู้กับผู้รุกราน
เขาบุกเข้าไปช่วยเหลือเธอไว้ได้ และเอาม้าให้เธอขี่หนีไปก่อน
พร้อมกับนัดให้เธอไปรอเขายังสถานที่แห่งหนึ่ง แล้วเขาจะตามไป

หลังจากที่เขาฝ่าวงล้อมออกมาได้ก็ตรงไปยังที่นัดพบทันที
แต่สิ่งที่พบคือความว่างเปล่า หญิงสาวผู้เป็นที่รักอยู่ที่ไหน

เขาไม่รู้ว่า ระหว่างที่เธอขี่ม้าเพื่อที่จะหนีนั้น
เธอได้พบกับทหารของผู้รุกรานอีกกลุ่มหนึ่งดักซุ่มอยู่
พวกมันทำร้ายเธอตกลงจากหลังม้า และจับตัวเธอไป

เขารออยู่สักพักหนึ่ง เมื่อยังไม่เห็นเธอมายังจุดนัดพบ
เขาตัดสินใจย้อนกลับไปยังค่ายทหารของมัน
และสิ่งที่เขาเห็นอยู่เบื้องหน้าก็คือหญิงสาวอันเป็นที่รัก
ถูกมัดอยู่กับเสาอย่างทรมาน เมื่อพวกมันเห็นเขาไปถึง
พวกมันก็เย้ยหยัน พร้อมทั้งเอามีดปาดคอหญิงสาวของเขา
ร่างของเธอพับลงไปต่อหน้าต่อตาของเขา

เหมือนหัวใจแตกยับดับสลาย
ทั้งใจกายร้อนรุ่มไปทั้งร่าง
เขาแผดเสียงดังก้องร้องครวญคราง
ทำลายทุกทุกอย่างที่ขวางหน้า

ทีละดาบทีละดาบกระชับขว้าง
ทีละร่างทีละร่างถูกสับฆ่า
เหมือนชีวิตที่เห็นเป็นผักปลา
ไม่มีค่าราคาใดให้อาวรณ์

เขาต่อสู้ไปด้วยความบ้าคลั่ง จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด
โชคดีที่มีเพื่อนบ้านมาช่วยเหลือไว้
ประกอบกับคำพูดของพ่อที่ดังแว่วขึ้นมาในจิตใจของเขา
”นักรบ เขาเป็นกันได้ที่นี่”
จึงทำให้เขาสงบสติอารมณ์ได้ และหนีกลับออกมา

เธอจากไปขอดวงใจจงเป็นสุข
อย่าได้ทุกข์อย่าหม่นหมองอย่าร้องหา
เธอจากไปใช่จากกันขอสัญญา
จะทวงกลับคืนมาค่าหัวใจ

ชีวิตเธอจักต้องไม่สูญเปล่า
ฉันจะเอาชีวิตฉันเดิมพันไว้
จะไม่ยอมก้มหัวรออีกต่อไป
จะสู้ให้โลกรู้ซึ้งถึงค่าคน

หลังจากหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขาจากไป
เขาได้ใช้เวลาเก็บตัวอยู่คนเดียวระยะหนึ่ง
ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจเข้าร่วมต่อสู้กับผู้รุกราน
โดยรวบรวมสมัครพรรคพวกได้จำนวนหนึ่ง
เขาศึกษารายละเอียดของคู่ต่อสู้ อย่างรอบคอบที่สุด

เมื่อทุกสิ่งพร้อมดังตั้งใจไว้
เขาจึงเคลื่อนทัพไปไม่หวาดหวั่น
ตีกระนาบรุกเร้าเข้าประจัน
ให้ศัตรูมิทันได้คาดการณ์

รุกเข้าไปไล่ประชิดตามติดมัน
ไม่มีสิ่งใดกั้นความกล้าหาญ
ไม่มีสิ่งใดหน่วงดวงวิญญาณ
ไม่มีสิ่งใดต้านทานพวกเรา

ในที่สุดเขาก็บุกเข้ายึดค่ายทหารของผู้รุกรานได้สำเร็จ
เขาจับตัวศัตรูที่เคยฆ่าหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขา
มัดติดกับต้นเสา และเอามีดปาดคอมันดุจเดียวกัน

หลังจากเขายึดค่ายทหารของผู้รุกรานได้
เขาก็ค่อยๆ ขยายการสู้รบออกไปเรื่อยๆ
เพราะถึงวันนี้ สิ่งที่เขาทำ มิใช่เพราะความแค้น
แต่เป็นความปรารถนา ที่จะปลดปล่อยพันธนาการ
เพื่อเรียกร้องสิทธิเสรีภาพของประชาชนกลับคืนมา
ชื่อเสียงของเขาเริ่มเป็นที่รู้จักของผู้คน
ประชาชนจากทั่วทุกสารทิศเข้าร่วมการต่อสู้กับเขา
แผ่นดินแล้ว แผ่นดินเล่า ที่เขาทวงคืนกลับมาได้

จนกระทั่ง ผู้นำของชนเผ่าผู้รุกรานต้องยอมอ่อนข้อ
ส่งทูตมาเจรจาพร้อมยื่นเงื่อนไขให้กับเขามากมาย
ไม่ว่าจะเป็นลาภยศ ที่ดิน และทรัพย์สินเงินทอง เพื่อที่จะซื้อตัวเขา
แต่มันไม่ง่ายอย่างที่พวกนั้นคิด เขาปฏิเสธมันอย่างสิ้นเชิง
แน่นอนว่าเมื่อพวกนั้นไม่สามารถซื้อตัวเขาได้ มันก็ต้องทำทุกวิถีทาง
เพื่อที่จะกำจัดเขาให้ได้ โดยอาศัยความร่วมมือจากคนที่ยอมขายตัวเอง
หันหลังให้กับประชาชน กลับไปยืนข้างเดียวกับศัตรูผู้รุกราน

วันหนึ่งเขาพลาดท่าถูกจับตัวได้ เพราะถูกคนหักหลัง
พวกมันสัญญาว่าจะไว้ชีวิตเขา เพียงให้เขากล่าวคำยอมแพ้
แต่คนอย่างเขามีหรือจะยอมพูด พวกมันจึงทรมานเขาทุกรูปแบบ
แม้ว่าจะเจ็บปวดและทุกข์ทรมานเพียงใด
เขาก็ไม่ร้องคร่ำครวญหรือวิงวอนใดๆ
พวกมันก็นำตัวเขาไปยังลานประหาร ในสภาพที่สิ้นไร้เรี่ยวแรง
พวกมันยังคงคาดคั้นให้เขากล่าวคำว่ายอมแพ้

เขาค่อยๆ รวมรวมพลังที่เหลืออยู่เพื่อที่จะพูด
ปากของเขาค่อยๆ ขยับ ทีละน้อย ทีละน้อย
จากนั้นเขาก็แผดเสียงดังกึกก้องไปทั่วแดนประหาร
“เสรีภาพ เสรีภาพ เสรีภาพ”
สิ้นเสียงของเขา คมดาบก็พรากชีวิตของเขาจากไป

ใบไม้ร่วงหนึ่งใบไม่ไร้ค่า
ใบไม้ใหม่เกิดมาในทุกที่
นักรบหนึ่งจากไปในวันนี้
ก็จักมีนักรบใหม่มากมายมา

เหมือนตายสิบเกิดแสนทดแทนไว้
เสรีภาพยิ่งใหญ่ที่ใฝ่หา
ยังคงมีคนสืบสานเจตนา
ในที่สุดมวลประชาก็คว้าชัย

แม้เขาจะจากไป ก่อนที่ความฝันจะเป็นจริง
แต่สิ่งที่เขาริเริ่มไว้ หาได้สิ้นสุดไปพร้อมกับชีวิตของเขา
การตายของเขา กระตุ้นจิตวิญญาณความรักชาติของประชาชนทั้งมวล
พวกเขาพร้อมใจกันลุกขึ้นสู้อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
ในที่สุดเสรีภาพที่ใฝ่หาก็กลับคืนมาสู่ประชาชนอีกครั้งหนึ่ง

นิทานเรื่องนี้สอนไว้ให้รู้ว่า
อันคุณค่าของมนุษย์อยู่ที่ไหน
อยู่ที่มีคุณธรรมประจำใจ
อยู่ที่ไม่เห็นแก่ตนคนใกล้ตัว

อยู่ที่รักแผ่นดินถิ่นกำเนิด
อยู่ที่เกิดมาแล้วใจไม่คิดชั่ว
อยู่ที่ฝึกฝนใจไม่หมองมัว
อยู่ที่ไม่หวาดกลัวต่ออธรรม

อยู่ที่รู้จักค่าของชีวิต
อยู่ที่รู้จักคิดไม่ผิดซ้ำ
อยู่ที่รู้สิ่งใดใคร่กระทำ
อยู่ที่กล้าเป็นผู้นำทำความดี

อุทิศแด่ผู้มีหัวใจที่กล้าหาญ

เรื่องจาก.....ภาพยนตร์เรื่อง Brave Heart




 

Create Date : 09 พฤศจิกายน 2551
3 comments
Last Update : 11 กันยายน 2554 22:48:20 น.
Counter : 813 Pageviews.

 

ขออุทิสด้วยคน สำหรับบทความ และกวี ที่นำมาให้อ่านนะคะ *-*

 

โดย: Phannaploy 9 พฤศจิกายน 2551 20:30:04 น.  

 

อยากให้คนไทยรู้สึกรักชาติ และกล้าที่จะทำความดีเหมือนในเรื่องนี้จัง

 

โดย: nuchy IP: 202.183.225.12 10 พฤศจิกายน 2551 8:15:09 น.  

 

เขียนได้ดีมากเลยครับ ทั้งร้อยแก้วร้อยกรองผสมผสานกันได้อย่างลงตัว อ่านเพลินเลย สุดยอด

 

โดย: ชวนคุย 12 พฤศจิกายน 2551 7:48:54 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


กวี
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add กวี's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.