ตุลาคม 2552

 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
1.แม่ค้าหน้าตาย


1.แม่ค้าหน้าตาย
     เป็นลักษณะแม่ค้า ที่มีหน้าตาซังกะตาย เบื่อโลก หน้าตาแข็งทื่อ คำพูด คำจาไม่ค่อยจะมี จะดูกระด้างๆ เหมือนหุ่นยนต์ที่ถูกโปรแกรมมาให้ขายของก็ไม่ปาน บางที่ไม่พูดไม่จา ถามคำตอบคำ หรืออาจจะกลัวน้ำลายจะกระเด็นใส่หน้าลูกค้าก็เป็นได้ (เอ่อ หวังดีกับเราอีก) หนักๆ อาจเป็น “แม่ค้าหน้าเหี้ยม” ไปเลยก็มี ซึ่งลักษณะหลังนี้ จะมีหน้าตาที่บึ้งตึง เครียดแค้น ประหนึ่ง พวกเขา หรือเธอเหล่านั้น แฝงตัวมาตามหาคนร้ายที่ฆ่าพ่อแม่ตนเองไป เพื่อจะล้างแค้นให้ได้ แต่อาจหานานไป แล้วไม่เจอจนเครียดเข้าไปใหญ่
     ซึ่งลักษณะเหล่านี้ บางครั้งมันทำให้เรางงว่า “เรามาขอรับบริจาค หรือ มาซื้อด้วยเงิน” กันแน่ พวกเขาถึงทำหน้าตาไม่รับบุญได้ขนาดนี้
     แต่ส่วนหนึ่งก็เข้าใจ หากเพราะหน้าตาเป็นไปโดยธรรมชาติสร้าง แต่ก็สามารถลดปริมาณความไม่น่าดูเหล่านั้น ด้วยการยิ้มแย้ม อาจฝืนยิ้มสักนิด หรือ พูดลงท้าย “ครับ, ค่ะ” กับลูกค้าไปบ้าง ก็ทำให้ลูกค้ารู้สึกดีขึ้นได้ไม่มากก็น้อยครับ
     ไม่มีลูกค้าคนไหน อยากเจอแม่ค้า พ่อค้า พนักงาน ที่หน้าตาบึ้งตึงหรอกครับ เหมือนเช่นเดียวกับแม่ค้า ก็ต้องการเจอลูกค้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส มาซื้อของ หรือใช้บริการเช่นกัน


Share Case:
คุณพนักงาน 7-11 - อ๊า!! แปลกใจละสิ ว่าติดมากับเขาได้ไง ก็อย่างที่เกรินไว้แต่ต้นเรื่องว่า ปัจจุบันอะไรก็เปลี่ยนไป พนักงาน 7-11 ก็ไม่อาจหนีพ้นวิบากนี้ไปได้เช่นกัน

     1.พนักงาน 7-11 (ชาย) หนุ่มหน้าทื่อ เหมือนโดนฉีดยาชาไปที่หน้ามาหลายเข็ม หน้าตาเลยออกมาตึงๆ สังเกตเห็นไม่ว่าใครไปซื้อ แกก็จะตึงๆแบบนี้ จนมาถึงตาผม เอือกๆ(แอบกลัว) [บอกราคา >> รับเงิน >> ยื่นของ + ทอนเงิน] จบกระบวนการอย่างเร่งด่วน โชคร้ายเงินทอนที่พี่แก รีบยื่นๆใส่มือผมมันตก เอ่อ คุณท่านรีบปล่อย เงินยังไม่ถึงมือเลย แบงค์ตกกระจายหน้าเคาน์เตอร์ ผมต้องรีบเก็บเองทีละใบๆ โดยอีกมือหนึ่งยังหิ้วของอยู่(ค่อนข้างถุงใหญ่) กลายเป็นผมต้องรีบบอก “ไม่เป็นไรครับ” (ด้วยความเกรงใจอย่างยิ่ง) กับคำว่า “ขอบคุณครับ” ก่อนออกจากเคาน์เตอร์ โดยที่ ท่านชายนิ่งเฉย (อาจเพราะถ่านหมด คิคิ )

     2.พนักงาน 7-11 (หญิง) ดูจะเป็นผู้ช่วยผู้จัดการร้านด้วยสิ เจ๊แก จะหน้าตาเฉยเมยมาก ไม่บอกราคา(บางที) ไม่ทวนเงินที่รับไป, ไม่ทวนเงินทอน, ไม่มีคำว่า ขอบคุณ (ทุกครั้งไป) แต่ตามนิสัยส่วนตัว “ขอบคุณครับ” ผมกล่าวทุกครั้งที่มาเจอกับเจ๊คนนี้ หรือพนักงานคนไหนๆ
     โดยแอบหวังว่าหากพนักงานเรียนรู้การกล่าวคำ "ขอบคุณ" จากผมบ้างก็คงจะดีไม่น้อย


     3.พนักงาน 7-11 (ชาย-โฉด) หุ่นหนาถึก หน้าตาเถื่อน (ขออภัยด้วย หากใช้คำแรงเกินไป) เสียงห้วนๆ ซึ่ง 7-11 แห่งนี้จะอยู่ติดกับร้านผัดไทยเจ้าประจำที่ผมมักไปสั่งไว้ แล้วจะแวะไปอุดหนุน 7-11แห่งนี้เสมอๆ ทุกครั้งที่เจอน้องคนนี้ น้องแกจะพูดจาห้วน เสียงออกดังๆ หน้าตามึนๆเฉยๆ “56 บาท!!!!” เย้ยย ตกใจ นึกว่าใครมาตะโกนไถเงิน ที่แท้เป็นเสียงน้อง
   ผมบอก : “ใช้บัตรครับ” (แต่จริงๆบอกไปแล้วรอบหนึ่งแล้ว) “ แตะบัตร!!!” น้องท่านนี้รีบตอบมาทันที เมื่อเสร็จกระบวนการ ถุงของก็วางหน้าเคาน์เตอร์โดยไม่มีการยื่นให้แต่อย่างใด (เอ่อ กรูหยิบเองก็ด้ายยยย) จน 7-11 แห่งนี้ ผมและเพื่อนให้ฉายาว่า “เซเว่นเถื่อน” ส่วนคุณน้องเราเรียก “น้องโหด”
แต่แล้ววันหนึ่งแวะมา เจอป้ายสีขาวติดหน้าร้านว่า “ขออภัย ร้านปิดแล้วครับ”
      “เอ่อ นั่นไง กรูคิดแล้ว” ผมนึกในใจ


ปล. สถานที่ : 7-Eleven ซอยมหาดไทย ตั้งแต่ต้นซอย - กลางซอย (ตามลำดับ)







Create Date : 12 ตุลาคม 2552
Last Update : 12 ตุลาคม 2552 22:33:11 น.
Counter : 169 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

To Write
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



ยินดีต้อนรับทุกท่านนะครับ ^-^