คำถามแทงใจ

   ครั้งหนึ่งมีเพื่อนเคยเกริ่นถามผม "เจ็บกี่ครั้งถึงจะพอกับเรื่องความรัก" ตอนนั้นผมไม่ตอบว่ากี่ครั้ง ผมแทบไม่ต้องคิดเลย...มันเป็นคำถามที่ง่ายมากจนผมไม่ต้องเสียเวลาคิดหาคำตอบ แต่ในใจผมคิด "ครั้งเดียวก็เกินพอ" แล้วก็ลืมมันไป...และจบไปแล้วสำหรับทฤษฏี
แล้วครั้งหนึ่งผ่านมาไม่นาน...เพื่อนอีกคนหนึ่งจุดประเด็นในคำถามคล้ายๆกันแต่ต่างกันที่ตัวบุคคล เขาบอกเล่าแฝงด้วยคำถามต่อผมว่า "ถ้าหากเป็นเขา เขาเจ็บกับคนๆ นี้ หนึ่งครั้งก็เกินพอแล้ว เขาจะไม่ทนเป็นครั้งที่ 2 เหมือนที่ผมทำแน่ๆ"
  ใช่แล้ว ก็ผมมันเจอแบบนี้มาครั้งที่ 2 แล้วนี่นา....ก่อนจะผุดคำตอบขึ้นมา เสี้ยวหนึ่งมันแทรกมาด้วยคำถามมากมายที่กรูกันเข้ามาอย่างรวดเร็วในเวลาไม่กี่วินาที
- คำถามแรก "เขาพูดแบบนั้นได้ เพราะเขายังไม่เจอมันครั้งที่ 2 หรือเปล่า?"
- คำถามเสี้ยววินาทีถัดมา "เขาพูดเพราะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ หรือแค่ตอกย้ำให้ผมรู้ตัว ว่าควรถอยได้แล้ว...กันแน่?"
- คำถามต่อมา "ถ้าถึงครั้งที่สองจริง เขาจะทำได้อย่างที่เขาบอกผมได้หรือเปล่า?"
- คำถามที่มาพร้อมๆกัน "แล้วคนๆเดียว จะทำให้เราเจ็บหลายๆครั้งได้ขนาดนั้นเชียวหรือ?"
- คำถามจี้แซงกันมา "แล้วถ้าเราจะทนเจ็บอีกครั้ง เราจะใช้เหตุผลอะไรสำหรับความอดทนในครั้งนี้"
.........กับคำถามอีกมากมาย........
  มีคำถามหนึ่ง ผุดขึ้นมาอย่างรวดเร็วไม่แพ้คำถามก่อนๆ มันถามผมเหมือนผมตะโกนถามตัวเองว่า
"แล้วความรักมันวัดกันเป็นปริมาตร ความเจ็บปวดมันวัดเป็นปริมาณได้เหรอ?"
"ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด" ผมตอบตัวเอง

   ใช้แล้ว มันไม่มี กฏ หรือสูตรใด จะมาคำนวนปริมาณความรัก กับ ปริมาณความเจ็บที่เราได้รับหรือมีให้กับคนๆหนึ่งได้

   ทุกความรัก มันมีตัวแปรอื่นๆอีกมากมายนอกจากคำว่า เธอ และ ฉัน ถึงเราอยากจะให้มันมีแค่นี้ก็ตาม มันยังมีตัวแปรอื่นๆอีกมากมายนับไม่ถ้วน เช่น เวลา(ที่ทำให้เกิดความผูกพัน), ช่วงเวลา และสถานการณ์, ความประทับใจใดๆ, ความเหมือน หรือความแตกต่าง, ความเข้าใจซึ่งกันและกัน, การตอบสนองความต้องการที่มีต่อกัน และที่สำคัญคือ ความสัมพันธ์กับบุคคลที่สาม เป็นต้นไป.. ฯลฯ อีกมากมาย


   แต่ละคนที่ผ่านมา มีตัวแปรเข้ามาเกี่ยวข้องไม่เท่ากัน เพราะฉนั้น แต่ละคน เราก็ให้ความรักได้ไม่เท่ากัน มันไม่มีสเกลวัดปริมาณรักที่ให้ได้ เต็มสิบ หรือเต็มร้อย


   ดังนั้น จึงไม่มีคำตอบใดจะตอบได้ว่า "คนๆนี้" เรารักเขามากเท่าไหร่?(เป็นปริมาณ)...และจะทนต่อความเจ็บปวดที่มาจากเขาได้เท่าไหร่?(เป็นปริมาณ) //จำนวนครั้ง..ที่มาจากคำถาม มันจึงไม่ตายตัวในแต่เครส "เจ็บเป็นพันครั้งเราก็อาจจะทนได้ สำหรับคนๆนึ่ง แต่บางคนอาจรู้สึกว่าแค่ครั้งเดียวก็เกินพอ"
จบสำหรับคำตอบ แต่ยังไม่จบสำหรับความค้างคาใจ


  ความรัก มันไม่มีสเกลวัดปริมาณรักที่ให้ได้ เต็มสิบ หรือเต็มร้อย" ในเมื่อมันไม่มีสเกลมาวัด // แล้วคนๆหนึ่งจะอ้างเหตุผลใด ว่าเขา รักคนสองคนนี้เท่ากัน (สำหรับคนที่รักใครที่ละสองคน) มันไม่มีทางเป็นไปได้...เพราะคนสองคนที่เขารัก คนซ้าย กับคนขวา ต่างกัน มีความต่างกันทั้งลักษณะ และจำนวนของตัวแปรร่วมอื่นๆ
    จึงเป็นไปไม่ได้เลย ที่ผลของความรัก ที่มีต่อคนสองคนจะเท่ากันได้
เอาอย่างง่ายที่สุด หากหัวใจคือ 1 ดวง เราลองเอามีดผ่าเพื่อแบ่งครึ่งมันสิ ไม่มีทางที่เราจะผ่ามันออกมาได้ 2 ส่วนที่เท่ากันเปะไปได้ นี่ขนาดคือสิ่งที่จับต้องได้
เป็นรูปธรรม แต่ความรู้สึก เป็นนามธรรม ยิ่งห่างไกล...
  
    เพราะฉนั้นผมไม่เคยเชื่อ สำหรับใครก็ตามที่เคยบอกผมว่า "รักเท่ากัน" ผมคิดว่ามันเป็นข้ออ้าง เป็นเหตุผลที่ไร้ตรรกะ จะด้วยเหตุผลใดก็สุดแล้วแต่....และความรักสำหรับผม มันไม่สามารถแบ่งแยกมาเป็นหลายๆประเภท เพื่อเอามาอ้างไว้เพื่อที่จะให้ความรู้สึกนี้กับคนอื่นๆได้ ไม่มีคำว่า "รักเพราะสงสาร" หรือ "รักเพราะผูกพัน" หรือ "รักเพราะเข้าใจ" สำหรับผมถ้าผมได้รัก ทุกอย่างมันกลั่นรวมกันหมดแล้ว เป็นคำว่า "รัก" คำเดียว ไม่เหลือให้แบ่งย่อยไว้เผื่อเลือกให้ใครเจ็บเด็ดขาด


   ○หากเรามีเพื่อนคนหนึ่งที่ เขาเข้าใจเรามากที่สุด รู้ตัวตนและความต้องการของเรา เราจำเป็นต้องรักเขาแบบคนรักไหม?


   ○หากเรามีเพื่อนคนหนึ่งโตมาด้วยกัน อยู่ร่วมทุกข์กันมา ผ่านร้อนมาด้วยกัน เราจะต้องรักเขาครอบครองเขาหรือ? แล้วถ้าสองข้อนี้เป็นคนละคนกันล่ะ?


   ○หากผม เจอคนพิการ เจอเด็กกำพร้า พวกเขาเหล่านั้น น่าสงสารเป็นที่สุด ผมต้องรักพวกเขาเหล่านั้นด้วยหรือเปล่า?เพราะคนเหล่านี้น่าสงสารกว่าคนปกติ
   
   ทั้งหมดเป็นเพียงข้ออ้าง ที่จะแบ่งความรักออกเป็นส่วนๆ เพื่อที่จะให้แต่ละส่วนเก็บคนไว้ในนั้นได้ ก็เท่านั้นเอง....
   
ทั้งหมดคือที่ปัจจุบันผมเข้าใจ.....และผมก็เข้าใจคนที่ทำแบบนี้ได้ด้วย ผมเข้าใจว่า ทุกพฤติกรรม ทุกการกระทำ ย่อมมีเหตุ...ถึงแม้ผลของเหตุจะทำให้ใครต่อใครเจ็บปวดก็ตาม เพราะ "สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม"

ผมสัญญากับตัวเอง "ผมไม่มีวันทำแบบนั้นเด็ดขาด แบบที่ผมหวังจะไม่เจอ(อีก)"