หลังจากพักได้หนึ่งอาทิตย์ ก็กลับมาทำงานปกติเต็มร้อย แต่อาการปวดท้องก็ยังไม่หาย เป็นมาเรื่อย ๆ จนถึงก่อนหน้าคริสมาตร์ ก็นัดไปหาหมออีก หมอก็แนะนำให้พัก และทำงานไปด้วย ก็ได้ทำแค่ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ มีปัญหากับที่ทำงานเหมือนกัน เครียดและเสียความรู้สึก พยายามจะไม่คิดอะไรมาก เพราะกลัวจะส่งผลกับลูก แต่ก็ไม่ง่ายเลย สามีก็เห็นใจ จนกระทั่งคริสมาตร์ผ่านพ้นไป อาการปวดท้องก็ยังมีแต่ก็ยังดีขึ้นนิดหน่อย
วันที่สำคัญ
จำได้ว่าเป็นวันที่ 18 Dec 2009
วันนั้นเป็นวันศุกร์ เราต้องไปทำงานตอนบ่าย ตื่นมาตอนเช้าก็อาบน้ำ แต่งตัว และก็นั่งกินข้าวอยู่ที่ห้องครัว เดี๋ยวสักพักหนึ่งขณะที่กินข้าวเช้าอยู่ รู้สึกตัวเองว่าเหมือนมีเส้นเลือดเต้นตุ๊บ ๆ บนท้องน้อยด้านขวา สองสามครั้ง รู้สึกแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรมากมาย จากนั้นก็ออกไปทำงาน ในระหว่างทำงานตอนบ่าย ก็เกิดขึ้นอีกหล่ะ จนตกเย็นกลับมาบ้าน สามีไม่อยู่ เพราะไปดูคอนเสริตร์กับเพื่อนเค้า เราก็นั่งอยู่โซฟากินข้าวเย็นคนเดียว ก็เป็นอีกหล่ะ ที่นี่แหละ เริ่มสงสัย ว่าจะเป็นตัวเล็กของแม่หรือป่าว เปิดคอมฯเริ่มค้นหาทางเน็ต ใช่เลย อาการตรงตามที่เค้าบอกเลย นี่แหละอาการของลูกดิ้นในระยะเริ่มแรก ดีใจมากเลย ส่งข้อความไปบอกสามี สามีก็โทรกลับมาเลย เราทั้งคู่ต่างก็ดีใจ คืนนั้นก็เลยทำให้มีความสุขมาก ๆ เลยทำให้จดจำได้ว่าตัวเล็กดิ้นครั้งแรกในสัปดาห์ที่สิบเจ็ด
อุลตราซาวด์
วันที่ 28 Dec 2009 หมอนัดให้ไป อุลตร้าซาวด์ วันนั้นอากาศดีมาก แต่หนาว แดดดี ตื่นแต่เช้า เรากับสามีพากันเดินไปโรงพยาบาล เพื่อเป็นการออกกำลังกายไปในตัวด้วย จะขับรถไปก็ได้ แต่ที่จอดรถหายาก เลยตกลงพากันเดินไป ไม่ห่างจากบ้านเท่าไหร่ ไปถึงรพ. ก็ถึงเวลาที่นัด หมอก็ให้เข้าไป และก็สอบถามคำถามสองสามคำถาม จากนั้นเค้าก็ให้นอนลงบนเตียง สามีก็เข้ามาบีบมือ ส่งสายตาเป็นกำลังใจให้ เพราะเราต่างก็ตื่นเต้นด้วยกันทั้งคู่ ที่จะได้เห็นตัวเล็ก จากนั้นหมอก็ใช้เจล ทาทั่วท้องเราเลย จากนั้นก็จะเห็นลูกอยู่บนจอ เค้านอนขวางเลยทำให้มองไม่ค่อยเห็นได้ชัด แต่หมอเค้าจะพยายามให้เห็นกระดูกสันหลัง ว่าปกติดี หัวใจเต้นดี รุปร่างของสมองปกติดี แขน ขา นิ้วมือ นิ้วเท้า ปกติดีทุกอย่าง เดี๋ยวสักแป๊บหนึ่ง ตัวเล็กมีการยกแขนสองแขนขึ้น คิคิคิคิ รู้สึกว่าเค้าน่ารักจัง เหมือนยกแขนทักทายพ่อกับแม่งั้นแหละ เราทั้งคู่ได้ตกลงกันแล้วว่าอยากจะรู้เพศของตัวเล็ก หมอเค้าก็ส่อง ๆ ดู ในใจของเราก็ภวานาขอให้ได้ลูกสาว แต่ความจริงแล้ว ได้ลูกชาย เราก็ดีใจอยู่ดีนั่นแหละ เพราะอย่างน้อยก็รู้ว่าเค้าปกติดีทุกอย่าง หมอบอกว่าเรามีอายุครรภ์ได้สิบเก้าสัปดาห์แล้ว กำหนดคลอดก็เลื่อนลงมาอีกหนึ่งอาทิตย์ คือวั้นที่ 26 may 2010 แล้วหมอก็ไม่ได้ปริ๊นรูปตัวเล็กออกมาให้ดู ทั้งเราและสามีก็ไม่รู้เรื่องอะไร เลยไปถามที่แคชเชียร์ว่าแล้วรูปของตัวเล็กหล่ะ เค้าก็บอกว่า ต้องปริ๊นออกมาในขณะที่อุลตราซาวด์ อ้าว เซ็งเลยตู หมอเองก็ไม่บอก เสียความรู้สึก เลยย้อนเข้าไปถามว่าจะได้รูปหรือป่าว เค้าก็บอกว่า ไมได้ แต่ก็ยังมีทีรูปยังค้างที่เครื่อง เค้าเลยปริ๊นมาให้แค่ใบเดียว มองไม่คอ่ยเห็นเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีหล่ะ อยากจะเก็บไว้ให้ตัวเล็กดู เวลาที่เค้าโตมา สรุปแล้ววันนั้นก็มีความสุขดี ที่ได้เห็นลูกเป็นครั้งที่สอง
| Create Date : 02 มีนาคม 2553 |
|
2 comments |
| Last Update : 2 มีนาคม 2553 21:12:22 น. |
| Counter : 495 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
