Group Blog
 
 
พฤศจิกายน 2551
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
20 พฤศจิกายน 2551
 
All Blogs
 

โอชิน3










(ที่มาของภาพ; oldmanclub.net)






Nov 20 2008



โอชินตื้นตันใจที่ทุกคนที่บ้านคานายาเมตตาพร้อม
ให้ความช่วยเหลือ
คาโยปราถนาให้โอชินยืนหยัดด้วยลำแข้งตัวเองให้ได้
โอชินเริ่มต้นอีกครั้งด้วยการขายอาหาร
ให้ลูกเรือที่ซาคาตะ
จึงเขียนจดหมายไปหาแม่ให้รู้

ขณะที่กำลังเข้าสู่ฤดูร้อน
โอชินเข้ามากราบคุณผู้ชายและคุณนายที่อุปการคุณ
ที่อนุญาติให้ตั้งชื่อร้านว่าคานาย่า


วันแรกของการเปิดร้านไม่มีลูกค้าสักคนเข้ามาแม้แต่ตังค์เดียว
จึงได้ปั้นข้าวไปขายที่ท่าเรือก็ขายไม่ได้
จึงแจกให้คนดีกว่าปล่อยให้บูดเน่า

โอชินรู้สึกท้อและปิดร้านในวันรุ่งขึ้น
คาโยเห็นเข้ารู้สึกไม่เข้าใจโอชินว่าความกล้าแบบเดิมๆหายไปไหน
โอชินใช้วิธีเดินปิดป้ายประกาศเชิญชวนคนเข้าร้านอาหาร

มาซาโอะ(สามีคาโย)ไม่พอใจที่โอชินเร่ปิดประกาศและแจกใบปลิว

คาโยมาช่วยโอชินทำกับข้าวขาย
ผลพวงจากข้าวปั้นในวันนั้น
ทำให้ลูกค้าติดใจจึงตามมาอุดหนุนแน่นร้าน

มาซาโอะไม่พอใจที่คาโยหายไปทั้งวัน
จึงให้เด็กมาตามแต่ก็ถูกคาโยให้ช่วยทำงาน







-------------------------------------


Nov 21 2008



ทุกคนที่บ้านเข้าใจที่คาโยกลับบ้านดึก
เว้นแต่มาซาโอะ สามีที่ไม่พอใจ


คาโยมาช่วยโอชินแต่เช้า
โอชินรู้สึกลำบากใจกับความสัมพันธ์ของสองสามีภรรยา

โอชินตั้งใจทำร้านขายอาหาร คนแน่นร้านแต่ได้กำไรน้อยนิดวันละ 1 เยน
เมื่อมีลูกค้าขอซื้อเหล้า คุณหนูคาโยจึงนำเหล้ามาขายและได้กำไรดี
ซึ่งผิดจุดประสงค์ความตั้งใจดั้งเดิมของโอชิน


โอชินตั้งหน้าตั้งตาเก็บหอมรอมริบหวังให้ริวโซมาอยู่ด้วยกัน
คาโยเอาแต่ใจตัวเองโดยขอค้างคืนที่นั่น(ประชดสามี)

ต่อมาคาโยและสามีก็เข้าใจซึ่งกันและกัน
โอชินมีความสุขเพราะลูกค้าแน่นร้านทุกวัน
ถึงจะได้นอนวันละ 5 ชั่วโมงก็ตาม


วันหนึ่งมีนักเลงบาร์เจ้าถิ่นเข้ามาในร้านเพราะไม่พอใจ
ที่ร้านโอชินขายเหล้า เมื่อไร้ทางสู้
โอชินจึงท้านักเลงให้ออกไปดวลต่อสู้กันนอกร้าน
ก่อนที่จะดวล ตามธรรมเนียมโอชินแนะนำตัวตามฉบับนักเลงเก้ายอด
ตามที่เคนสั่งไว้
และก็ได้ผล นักเลงยอมศิโรราบแต่โดยดี



เมื่อร้านปิด ยิ่วไม่สะบายออกหัด
จึงขอปิดร้านชั่วคราวจนกว่ายิ่วสะบายขึ้น
คุณผู้หญิงมิโนะ แม่ของคุณหนูคาโยอาสาจะเลี้ยงดูยิ่วเอง
โอชินปฏิเสธอย่างสำนึกบุญคุณเพราะไม่ต้องการรบกวน
และต้องการอยู่ใกล้ชิดลูก

จดหมายอีกฉบับที่ส่งไปให้ริวโซก็ถูกคิโยแม่สามีฉีกทิ้งเช่นเคย
หากครั้งนี้เป็นจดหมายฉบับสุดท้ายถ้าไม่ได้รับข่าวจากสามี
โอชินจะได้เลิกหวังการกลับมาเป็นครอบครัวกันซักที

โอชินทราบข่าวว่าโอตะ(คนรักเก่า)จะกลับมาที่ซาคาตะ



---------------------------------------------------------




Nov 24 2008




โคตะเป็นหัวหน้าสมาชิกสหภาพชาวนาในเมืองซาคาตะ

คิโยเร่งรัดริวโซให้แต่งงานใหม่

โคตะบังเอิญเข้าไปทานอาหารที่ร้านโอชินโดยที่ไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของ
และรับรู้เรื่องความลำบากจากปากคุณหนูคาโย

โคตะยังคงมั่นคงในรักต่อโอชินไม่เปลี่ยนแปลง
และยินดีเป็นพ่อของยิ่ว
แต่โชคไม่ดีที่ปัญหางานสหภาพทำไม่ราบรื่น


ทั้งสองตกลงเป็นได้แค่เพื่อนที่คอยเป็นห่วงเป็นใยกันเท่านั้น
โดยโคตะจะคอยปกปอ้งโอชิน

กิจการร้านอาหารเจริญรุดหน้าสามารถใช้เงินคืนคุณหนูคาโยหมดสิ้น

น้าริกิเพื่อนบ้านมาเยี่ยมจึงได้รับรู้ว่าแท้จริงแล้วทั้งริวโซและเธอ
ต่างไม่เคยได้รับจดหมายซึ่งกันและกัน
ทางด้านโอชินเองไม่มีปัญหาการรับจดหมาย
มีแต่ริวโซเท่านั้นที่ถูกคิโยแม่ตัวเองฉีกทิ้ง






-----------------------------------





Nov 25 2008




โอชินซาบซึ้งน้ำใจน้าริกิ
ทุกคนในวงสำรับข้าวต่างถกกันเรื่องจดหมาย

คิโยะคะยั้นคะยอให้ริวโซแต่งงานใหม่ให้ได้แต่ริวโซปฏิเสธ
จึเนะโกะพี่สะไภ้นำจดหมายทุกฉบับที่ถูกฉีกทิ้งมาประกอบใหม่
มาให้ริวโซ

โอชินได้รับจดหมายจากริวโซพร้อมส่งเงินมาให้ 20 เยน
พร้อมสัญญาว่าหลังจากทำนาทะเลสำเร็จและมีที่นาเป็นของตัวเอง
จะรับโอชินและยิ่วไปอยู่ด้วย

ขณะเดียวกันในร้านมีนักเลงอาละวาดชกต่อย
โอชินเข้าห้าม ขณะที่ขี้เมาคนอื่นมาลวนลาม
โคตะเห็นแล้วรึสึกไม่สะบายใจไม่อยากให้โอชินมีสภาพอย่างที่เห็น
จึงเตือนสติ

ก่อนเปิดร้านในวันใหม่
คุณนายมิโนะแม่คุณหนูคาโยมาขอร้องให้โอชินเกลี้ยกล่อม
คาโยให้เวลากับคนในครอบครัวโดยเฉพาะมาซาโอะสามีบ้าง
เพื่อเห็นแก่ความสัมพันธ์ของทั้งสอง


ช่วงเดียวกันโคตะเองก็หางานใหม่ให้โอชินที่อิเซะ
โอชินถือเป็นโอกาสเพื่อเห็นแก่ครอบครัวคุณผู้หญิง


ทีแรกคุณหนูคาโยโกรธแต่ท้ายสุดก็เข้าใจและมาดื่มอวยพรการจากกัน
ของคนทั้งสามได้แก่ โคตะ คุณหนูคาโยและโอชิน





--------------------------------------------------


Nov 26 2008



โอชินเดินทางจากซาคาตะอีกเป็นครั้งที่ 2

และเริ่มต้นใหม่ด้วยอาชีพการเร่ขายปลา

วันแรกทั้งวันโอชินขายไม่ได้
เลยแจกให้ชาวบ้านดีกว่าปล่อยให้ปลาเน่าเสีย

เจ้าของบ้านใจดีซึ่งเป็นญาติๆกับโคตะให้คติว่า
หัวใจการค้าขายก็เริ่มต้นจากเร่ขายปลา
ซึ่งวันต่อๆมา โอชินก็มีลูกค้าเข้ามาซื้อเพราะความสด ใหม่
ราคาย่อมเยารวมถึงบริการแล่ปลาให้
ทำให้ขายหมดอย่างรวดเร็ว
จนแม่ค้ารายอื่นๆไม่พอใจและต่อว่า
เจ้าของบ้านที่เป็นญาติกับโคตะเออกรับแทน
และเข้าใจวิธีการค้าพร้อมสนับสนุนเต็มที่
และพึงพอใจในหัวการค้าและความขยันขันแข็งการผูกใจลูกค้า
กลยุทธิ์ของโอชิน






------------------------------------------------




Nov 27 2008




ยิ่งนับวันโอชินยิ่งขายดีเป็นเทน้ำเทท่า

1 ปีผ่านไป โคตะมาเยี่ยม
ทุกคนล้วนเห็นด้วยว่าโอชินควรจะเปิดร้านเสียที
และจะได้อยู่กับริวโซเป็นครอบครัว
พร้อมหน้าพร้อมตากัน


4 ปีที่ริวโซ่เทกายเทใจทำนาทะเลเพื่อหวังว่า
สักวันจะมีที่นาเป็นของตัวเอง
โชคร้ายที่ไต้ฝุ่นเข้าทำให้ทั้งเมืองซาง่าจมน้ำ
ได้รับความเสียหายร้ายแรง
นาทะเลล่มริวโซผิดหวังตั้งใจไปทำงานที่เมืองแมนจูเลีย

ก่อนไปหวังจะได้พบหน้าลูกเมียสักครั้ง





---------------------------------------





Nov 28 2008




การพบหน้ากันอย่างไม่คาดฝัน
เนื่องจากริวโซตั้งใจแค่แอบย่องไปดูลูกเมียเพียงเท่านั้น
แต่เมื่อเห็นโอชินทั้งสู้และทำงานหนักคนเดียว
จึงเกิดเปลี่ยนใจ
น้าริสะเจ้าของบ้านก็ดีใจที่โอชินจะได้มีผู้ช่วยเสียที
และเธอก็บอกว่าเพราะโอชินเป็นผู้หญิงจึงมีน้ำอดน้ำทน
ในการสู้งานหนักเพราะครอบครัวเสมอ


น้าริสะจึงบอกว่าถึงเวลาที่โอชินเปิดร้านขายปลาได้แล้ว
โดยเธอจะเป็นคนออกเงินให้เอง

เมื่อออกมาตั้งร้านขายปลา
ริวโซขยันขันแข็งช่วยโอชิน
ความสุขเสียงหัวเราะได้กลับมาอีกครั้ง
เหนืออื่นใดคือการได้เห็นสามีกระตือรือร้น
ช่วยกันทำมาหากิน
ตอนกลางคืนขณะที่สองสามีภรรยาคุยกัน
เรื่องการค้าขาย
โอชินคุยเจื้อยแจ้วหันมาอีกที
ก็เจอริวโซหลับผล็อยเสียแล้ว





---------------------------------




Dec 01 2008




วิธีเร่ขายแบบริวโซนั้นไม่ได้ผล
จนกระทั่งน้าริสะทนไม่ได้จึงบอกให้โอชิน
รีบเปลี่ยนวิธีการขาย ไม่งั้นขาดทุนแน่
โอชินเข้าใจแต่เชื่อว่าฝีมือบวกความตั้งใจ
สักวันคงเห็นผล


โอชินและริวโซเขียนจดหมายส่งข่าวคราวให้ทางบ้านที่ซาว่า
ทำให้คิโยโมโหเป็นฟืนไฟไม่พอใจ
ที่ริวโซไปอยู่กับโอชินขายปลา
จนพ่อของริวโซทนไม่ไหวกับสิ่งที่โอคิโยกระทำจึงยื่นคำขาด
เลิกวุ่นวายก้าวก่ายกับครอบครัวของริวโซ


สองสามีภรรยาขยันขันแข็งในการค้าขาย
ยิ่วเองอายุ 6 ขวบ ถึงเวลาที่เข้าโรงเรียน

ทางด้านฟูยีแม่โอชินก็ถูกลูกชายและสะไภ้ขับไสไล่ส่ง
เพราะเห็นว่าแก่ชราอยู่ด้วยกันมีแต่เปลืองข้าวสาร
พอดีกับที่โอชินอยากให้แม่มาอยู่ด้วย
พอฟูยีมาเยี่ยมโอชินได้ไม่กี่วัน
โชยลูกชายและโทราสะไภ้เขียนจดหมายตามหลัง
ว่าให้โอชินรับแม่อยู่ด้วยกันไม่ต้องกลับมา

สองสามีภรรยาเศร้าใจ
ขณะเดียวกันที่โอชินแพ้ท้อง
จึงถูกขอร้องให้อยู่เป็นเพื่อนโอชิน

คุณหนูคาโยส่งข่าวดีเรื่องการตั้งครรภ์

โอชินเองก็คลอดลูกชาย
ส่วนฟูยีล้มป่วยหมดสติ





-------------------------------------------------





Dec 02 2008




โอชินตั้งชื่อลูกชายคนที่สองว่าฮิโตชิ
ฟูยีเป็นลูคีเมียที่รักษายากในสมัยนั้น...และริวโซคนเดียวที่รู้
และมีน้าริสะคอยช่วยดูแลทั้งโอชินพึ่งคลอด
และฟูยีที่ป่วยหนัก
และร่ำๆอยากกลับบ้าน
ริวโซจำใจบอกความจริงแก่โอชิน
น้าริสะจึงอาสาดูแลฮิโตชิด้วยความยินดี

หน้าหนาวหิมะตกหนัก
โอชินต้องแบกแม่กลับมาถึงบ้าน
เจอพฤติกรรมเฉยเมยของพี่ชายและพี่สะไภ้แล้วเศร้านัก

ฟูยีขอให้โอชินพาไปดูหิมะ.....และก็จากไป.........












































 

Create Date : 20 พฤศจิกายน 2551
0 comments
Last Update : 23 มกราคม 2552 22:16:28 น.
Counter : 1157 Pageviews.


pitcha_mae
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Friends' blogs
[Add pitcha_mae's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.