Bloggang.com : pitcha_mae : โอชิน 10

โอชิน 10

Jan 19 2009 (Mon)

ปี 1968

เท่ากับว่าทุกคนได้แยกย้ายกันไปตั้งต้นชีวิตใหม่
เทอิไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องมาอยู่กับสะไภ้เช่นมิจิโกะ

ทุกคนต่างมีความสุข
ขณะเดียวกันโทรา พี่สะไภ้ก็มาขอความช่วยเหลือ
เนื่องจากถูกลูกสะไภ้ตัวเองขับไล่ออกจากบ้าน
ขณะมาขอความช่วยเหลือก็ไม่วายที่จะแขวะโอชินและแม่
แต่โอชินก็อดเห็นใจโทราไม่ได้

ฮิโตชิก็มาเยี่ยมเยียนฮาจึโกะหิ้วข้าวปลาอาหารมาฝาก
โชยิมารับโทรากลับ

เมื่อโอชินอายุ 81
ลูกๆหลานๆ มาร่วมงานฉลองครบรอบสรวญเสเฮฮา
ฮิโตชิประกาศเปิดห้างทาโนะคุระเป็นสาขาที่ 17
ซึ่งใหญ่ที่สุด
โอชินถามถึงสถานที่เปิดห้างแห่งใหม่
เมื่อรู้เข้าก็ตกใจ ยิ่งเอ่ยชื่อร้านนาเบกิโอชินยิ่งโกรธจนตัวสั่น
ทำให้ฮาจิโนริและฮิโตชิงง

เมื่อปลีกตัวออกมา
ทั้งฮาจึโกะและโงโซมิเข้าไปหา
จึงรู้ว่าร้านดังกล่าวนั้นเป็นร้านของคุณโคตะนั่นเอง

เมื่อโอชินกำลังตั้งใจจะบอก
แต่ถูกทั้งลูกชายและฮาจิโนริลูกเขยบอกปัดปฏิเสธไม่รับรู้และรับฟัง

----------------------------

Jan 20 2009 ( Tue )
*(บารัค โอบามาประธานาธิบดีสหรัฐทำพิธีสาบานตนรับตำแหน่งพร้อมกล่าวคำสุนทรพจน์)

โอชินหนักใจกับเหตุการณ์ดังกล่าว
และไม่ต้องการจะเนรคุณคุณโคตะผู้เปรียบเสมือนผู้มีพระคุณ
ส่วนฟากครอบครัวฮิโตชิไม่ว่าจะเป็นตัวมิจิโกะและหลานๆ
ต่างไม่พอใจการกระทำครั้งนี้ของโอชิน
ที่ให้ยกเลิกการเปิดห้างใหม่แห่งนี้

ฮิโตชิเมามายกลับมา
โอชินจึงพาไปที่ห้องหวังจะแจงเหตุผลต่างๆที่ผ่านมา
ว่าความสำเร็จหลายอย่างตั้งแต่ต้นนั้น
มีคุณโคตะคอยช่วยเหลืออย่างเงียบๆ
โอชินอุปมาว่าตนเองไม่สามารถหันกระบอกปืนไปทางคุณโคตะได้
ฮิโตชิยืนกรานปฏิเสธ แถมซ้ำยังดูถูกน้ำใจของโอชินอีก

โอชินไปเยี่ยมคุณนาเบกิหรือคุณโคตะในวันต่อมา
อย่างน้อยก็อยากให้เขารับรู้ความรู้สึกหนักอกหนักใจเหตุการณ์นี้
โอชินคำนับขอโทษขอโพย
โคตะบอกให้โอชิน ให้ปล่อยเลยตามเลย
พร้อมปลอบว่า ตนนั้นได้แยกเรื่องส่วนตัวคือเรื่องส่วนตัว
เรื่องธุรกิจคือธุรกิจ และปล่อยให้คนรุ่นใหม่ทำอะไรให้เต็มที่
พร้อมเชื้อเชิญให้โอชินอยู่ทานข้าวด้วยกัน
บังเอิญที่ลูกชายของโคตะกลับมาเยี่ยมบ้าน(หารือพ่อ)
เมื่อรู้ว่าโอชินเป็นใคร จึงค่อนข้างแปลกใจ

หนังสือพิมพ์ต่างๆ ได้ออกข่าวการเปิดห้างร้านค้าแห่งใหม่นี้
อึกทึกครึกโครม
ฮิโตชิมาเยี่ยมฮาจึโกะพร้อมของฝากเช่นเคย

โอชินมาปรับทุกข์กับฮาจึโกะต่อ
แต่ก็ไม่ได้รับความสะบายใจกลับ
เพราะฮาจึโกะเห็นว่าควรปล่อยให้ฮิโตชิทำต่อไป

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
โอชินจึงเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้องและ
ไม่เอ่ยเรื่องร้านค้าทาโนะคุระอีกต่อไป
คุณโคตะโทรศัพท์ให้โอชินออกมาพบแจ้งข่าวที่ไม่สู้ดี
เกี่ยวกับร้านทาโนะคุระ
ว่าลูกชายของเขาตัดสินใจขายพื้นที่ตรงนั้นให้ห้างสรรพสินค้าคู่แข่ง
ที่สำคัญรายใหญ่กว่า
ที่ทาโนะคุระไม่มีทางต่อกรได้เลย
เขาจึงรุดมาบอกให้โอชินรู้เผื่อหาทางแก้ไขได้ทัน
โอชินทำใจได้เพราะถือว่าถึงเวลาที่ฮิโตชิจะได้รับบทเรียนแล้ว
และต้องการดัดนิสัยลูกหลานที่ไม่เคยลิ้มรสความลำบาก
เพราะสะบายจนเคยตัว

โอชินกลับเข้าบ้านด้วยอาการซึมเศร้า
ในขณะที่ทั้งมิจิโกะและฮิโตชิต่างคนต่างหมายมั่น
ชายหนุ่มให้แต่งงานกับลูกสาว

ในวันพิธีเปิดห้างใหญ่ที่สุดของทาโนะคุระ
โอชินหายตัวออกจากบ้านแต่เช้ามืดโดยไม่มีใครรู้

----------------------------------

Jan 21 2009

ครบ 1 เดือนนับตั้งแต่โอชินหนีออกจากบ้านในวันเปิดร้าน
เค่ก็ตามมาพบโอชินและได้ติดตามผู้เป็นย่าทุกหนแห่ง
โอชินปลงตกที่หากจะหมดตัวอีกครั้งนึง

โอชินและเค่กลับถึงบ้านทาโนะคุระ
ก็ยังพบป้ายชื่อบ้านยังอยู่คงเดิม
มิจิโกะโกรธจัดใบหน้าบึ้งตึง พร้อมพูดจาแตกหักผ่านฮิโตชิ
เทอิรุดเข้ามาพบโอชิน
โอชินบอกให้เค่กลับบ้านไปก่อน

ในที่สุดฮิโตชิขอร้องให้โอชินไปพูดคุยขอร้องคุณโคตะ
(ส่วนมิจิโกะได้แต่กลุ้มใจเรื่องลูกสาวที่ถูกเพื่อนชายทิ้ง
เพราะข่าวว่าตระกูลทาโนะคุระกำลังล่มจม

เค่ได้บอกฮาจึโกะและพ่อ(โงโซมิ)
ว่าแท้จริงโอชินได้รู้ปัญหาและสถานภาพของทาโนะคุระ
ก่อนจะปลีกตัวหนีไปพักผ่อนย้อนรอยตามที่ต่างๆ

ส่วนลูกๆหลานๆได้แต่ชะเง้อรอคอยที่โอชินกลับจากการ
ไปเจรจากับคุณโคตะ

ทางโคตะได้แต่ประวิงเวลาในการลงลายเซนต์การขายที่ดิน
ทั้งนี้เพื่อโอชิน ผู้เคยเป็นที่รักคนเดียวเท่านั้น
โอชินยืนยันคำตั้งใจเดิมคือขอให้ทางคุณโคตะขายที่ไปเสีย
เพราะอยากให้ลูกๆได้จำเป็นบทเรียน
เพราะที่ผ่านมาครอบครัวลูกๆมักทำอะไรตามใจตนเอง
โดยไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่น

ทุกคนหวังว่าการเจรจาครั้งนี้ระหว่างโอชินและโคตะจะสำเร็จ
เค่เองได้สัญญากับโงโซมิว่าจะไปกอบกู้กิจการค้าข้าวคานาย่า
ของบรรพบุรุษให้ยืนยงอีกครั้ง

โอชินมีคำตอบในใจอยู่แล้วกับสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้น
กับร้านค้าของครอบครัวทาโนะคุระ
มิจิโกะเองได้แต่เฉยชากับโอชินไม่นับถือหรือให้ความสำคัญ
โดยประกาศว่าต่างคนต่างอยู่ หากับข้าวกับปลากินเอง
ฮิโตชิตกใจเมื่อรู้ว่านาเบกิ(โคตะ)ได้เซนต์ขายที่ดินดังกล่าวไปแล้ว
โอชินได้แต่ผิดหวังในตัวลูกหลานที่ไม่ยอมสู้
ได้แต่หวังจะพึ่งพาอาศัยคนอื่น

ฮิโตชิเอ่ยปากให้โอชินไปอยู่กับลูกคนอื่นๆ
เพราะมิจิโกะคงไม่อยากทนอยู่ร่วมกับโอชินต่อไปได้
แต่โอชินขึงขังไม่ยอมไปไหน

ฮาจึโกะมาเยี่ยมและพบโอชินกำลังรีดผ้าทำงานบ้านเอง
ส่วนมิจิโกะลูกสะไภ้ไม่ยอมพูดจาหรือปรนนิบัติดูแลแม่ผัว

------------------------------------

Jan 22 2009

ปี 1982
30 ปีตั้งแต่ที่โอชินเปิดซุปเปอร์มาร์เก็ตร้านแรก
จนขยายสาขาที่ 17 แห่งนี้
ในที่สุดฮิโตชิก็รู้ตัวเองว่าเป็นคนที่ทำอะไรเกินกำลังตนเอง
หนี้สินต่างๆเริ่มพอกเป็นหางว่าว
โอชินปลอบใจลูกๆพร้อมให้กำลังใจสู้และแก้ปัญหาต่อไป
มิจิโกะเองคิดว่าถ้าคาโนะคุระล้มละลายแล้ว
ก็จะขอหย่ากับฮิโตชิ เพราะบ้านก็จะถูกธนาคารยึด
อากาเนะลูกสาวนั้นเข้าใจผู้เป็นพ่อและย่าเป็นอย่างดี
(มิจิโกะก็จะได้เงินก้อนหนึ่งที่ฮิโตชิได้ออมสะสมแยกให้ต่างหาก)

โอชินรู้เรื่องการหย่าก็ตกใจ
และให้ข้อคิดฮิโตชิว่าในยามมีเงินมีทองจะอยู่อย่างไรก็ได้
แต่เมื่อยามมีปัญหาไม่ควรจะอยู่แตกแยกกัน
ฮิโตชิบอกว่าเป็นความประสงค์ของมิจิโกะเอง
ที่ยืนกรานจะหย่ากับเขา(เพราะไม่พอใจและผิดหวังที่โอชินไม่ยอมช่วย
เจรจากับคุณโคตะเรื่องที่ดิน) แต่โอชินไม่ถือสากับท่าทีของลูกสะไภ้
จึงหว่านล้อมให้ฮิโตชิไปคืนดีกันกับมิจิโกะ

ทางด้านฮาจึโกะและโงโซมิมาพบมิจิโกะ
ทั้งสองต่างได้นำเงินสดและโฉนดที่ดินของแต่ละคนมามอบให้
พร้อมขอร้องให้มิจิโกะอยู่เคียงข้างกับฮิโตชิ
แต่มิจิโกะปฏิเสธเพราะไม่สามารถทนอยู่กับความแร้นแค้น
ยากเข็ญได้

นากาเนะและน้องสาวเข้ามาบอกมิจิโกะว่าจะอยู่เป็นเพื่อนพ่อ
พร้อมจะทนกับความลำบากและทำงานทุกอย่าง
ฮิโตชิได้ปรับความเข้าใจกับมิจิโกะอีกครั้ง

--------------------------------------

Jan 23 2009

ฮิโตชิแจ้งข่าวให้ทุกคนในบ้านรู้ว่า
พอสิ้นเดือน ห้างทาโนะคุระก็จะปิดตัวลง
สมาชิกในบ้านก็พร้อมใจกันเคียงข้างกัน
ส่วนโอชินก็จะย้ายไปอยู่กับฮาจึโกะ
เค่ได้บอกจุดประสงค์กับย่าว่าจะไปฟื้นฟูกิจการคานาย่า
ทำให้โอชินถึงกับปลื้มในความคิดของหลานชาย

โคตะโทรศัพท์ถึงโอชินโดยนัดพบสถานที่ข้างนอก
โคตะเจ็บปวดที่เห็นทาโนะคุระพังทลายต่อหน้าต่อตา
ยิ่งเห็นโอชินมีใบหน้ายิ้มแย้มยอมรับกับความจริง
เขาก็ยิ่งปวดร้าวมากขึ้น

ปลายเดือนมกราคมครอบครัวฮิโตชิก็หาบ้านเช่าได้
ส่วนมิจิโกะและลูกๆที่กำลังเข้าใจกันดีกับโอชิน
ก็มีอันแยกกันอยู่
พี่น้องต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกันดี
และกำลังทานอาหารกันเพื่อเป็นการตั้งต้นชีวิตใหม่
ขณะนั้นคุณโคตะมาที่บ้านขอพบโอชิน
ซึ่งแปลกใจต่อการปรากฏตัวของโคตะ
ที่รู้ว่าต้องมีอะไรสำคัญมากทีเดียว
ฮิโตชิทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจต่อการมาของนาบิกิ(โคตะ)
แต่เมื่อได้คุยกันจึงรู้ว่าทางห้างสรรพสินค้าคู่แข่ง
ยินยอมจะซื้อหรือรับช่วงต่อกิจการร้านทาโนะคุระ
พร้อมช่วยปลดหนี้ทุกอย่างให้

ฮาจิโนริเข้ามาบ้านฮิโตชิรู้สึกโมโหที่เห็นทุกคนสรวญเสรเฮฮา
ไม่ทุกข์ไม่ร้อน แต่พอรู้ความจริงก็รู้สึกปิติ

ด้วยความพยามวิ่งเต้นของโคตะ
เดือนมีนาคมทุกสิ่งทุกอย่างจบสิ้นด้วยดี
ทาโนะคุระได้รอดพ้นจากความหายนะ

ที่ชายหาดแห่งหนึ่ง
เพื่อนรู้ใจวัยเดียวกันที่ผ่านชีวิตผ่านทุกข์ผ่านโศก
ต่างเดินคุยสนทนากัน
เป็นเพื่อนที่รู้จัก.....และรู้ใจกันมานาน

จบบริบูรณ์

Create Date : 19 มกราคม 2552

Last Update : 23 มกราคม 2552 21:55:01 น.

0 comments

Counter : 8117 Pageviews.