ก่อนอื่น ผมขอสมมุติในเบื้องต้นว่า เราจะเขียนงานด้วยโปรแกรมประเภท Word Processor ซึ่งสามารถจัดหน้าตาข้อความได้พอสมควรนะครับ เข้าใจว่าพวกเราส่วนใหญ่คงจะใช้โปรแกรมลักษณะนี้อยู่แล้ว
โปรแกรมที่นิยมกันมากตอนนี้น่าจะได้แก่ Microsoft Word ซึ่งมีความสามารถมหัศจรรย์หลายอย่าง แต่ที่เราจะใช้กับการเตรียมต้นฉบับนิยายจริงๆ ก็ไม่พิเศษพิสดารอะไร เพราะฉะนั้นจะใช้เวอร์ชั่นเก่าใหม่แค่ไหนก็ได้เหมือนกันครับ
ถ้าหาโปรแกรมหรูหราแบบนั้นไม่ได้ คนที่ใช้ระบบปฏิบัติการตระกูล Windows ก็จะได้รับโปรแกรมพิมพ์เอกสารติดมาด้วยหนึ่งตัวคือ WordPad (อยู่ในกรุ๊ป Accessories) ซึ่งทำอะไรได้มากกว่าโน้ตแพ็ดเยอะ ถึงจะไม่อลังการเท่าไมโครซอฟต์เวิร์ดตัวเต็ม แต่ก็จัดรูปแบบหน้าตาได้พอสมควร ใช้ฟ้อนต์ต่างๆ ได้ด้วย เพียงแต่เวลาใช้งานต้องเลือกชนิดไฟล์ให้เป็น .rtf คือ Rich Text Document ซึ่งเก็บข้อมูลรูปร่างหน้าตาไว้ได้
หลักการที่ผมได้เรียนรู้มานี้ ใช้ได้กับโปรแกรมพิมพ์งานทั่วไป เพียงแค่ต้องหาเมนูมันให้เจอเท่านั้นเองว่าอยู่ตรงไหน และบางโปรแกรมอาจจะไม่มีความสามารถบางอย่าง (เช่น WordPad จะใส่หัวกระดาษท้ายกระดาษและเลขหน้าอย่าง Microsoft Word ไม่ได้) เนื่องจากผมต้องการสรุปบทเรียนเกี่ยวกับการเขียนนิยาย ยังไม่ได้คิดอ่านจะสอนคอมพิวเตอร์ รายละเอียดเกี่ยวกับวิธีการหรือปุ่มเมนูทั้งหลาย ผมจะเว้นไว้ไม่พูดถึงนะครับ
ถ้าเราไม่ไปแก้อะไร โปรแกรมเวิร์ดจะตั้งค่าฟ้อนต์มาตรฐาน (ในสไตล์ที่ชื่อ Normal) ให้เป็น Times New Roman ขนาด 12 point ซึ่งสวยดีและขนาดกำลังเหมาะ แต่พอเราพิมพ์ภาษาไทย ฟ้อนต์นี้ไม่มีภาษาไทย มันก็จะเปลี่ยนให้เป็น Angsana New โดยอัตโนมัติ ซึ่งก็สะดวกดี แต่เสียอย่างเดียวคือ มันมักจะมาในขนาด 12 point เหมือนภาษาอังกฤษ ซึ่งตัวจิ๋วมาก ขนาดอักษรไทยที่เหมาะแก่การอ่านตามปกติ คือ 14 หรือ 16 point
ตั้งระยะห่างระหว่างบรรทัดเป็น single space (เวลาส่งสำนักพิมพ์ ฝรั่งนิยมให้ตั้งเป็น double space ของไทยส่วนใหญ่ไม่ค่อยกำหนด หรือถ้ากำหนด มาเปลี่ยนภายหลังก็ไม่ยากครับ)
เดี่ยวกลับมาอ่านแบบละเอียดอีกทีนะคะ