|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เลือกแล้วคือไม่มีเธอ
ห่างจากบล็อกไปนานแสนนาน ไม่คิดเลยวันที่น้ำตาตกในจะได้กลับมาเยือนบล็อกตัวเอง........
ขอด่าพี่อย่างที่เรื่องจริงด่าไม่ได้หน่อยเถอะ คนเป็นพี่น้องกัน กะไอ้ความรักวิปลาส พี่ให้ผู้หญิงวิปลาสคนหนึ่งมานหลอกกิน แค่มานทำดีกะพี่ พี่ก็มาปกป้องมานขนาดนี้ ตาบอดจนลืมน้องตัวเอง พี่รู้มั้ยน้องคนหนึ่งดีใจแทบตายนึกว่าพี่ยังไม่ลืมกัน
การลงทุนนัดเจอน้องตัวเองเพื่อขอร้องน้องตัวเองว่าอย่าไปรังแกเขา ทุกวันนี้ใครกันแน่ที่โดนรังแก คนที่แสนดีนะ เขาแสดงเอาก็ได้ รู้ทั้งรู้ว่ากะลังอ่านหนังสือเตรียมสอบ มันคนที่พี่รักเหลือเกินก็โทรรังควาญทุกวัน ไปประชุมก็แทงข้างหลังกัน พอวันที่ผลสอบออก เจอหน้ากันมันเย้ยด้วยการกระทำ เออ..กรูแพ้ใจตัวเอง สะใจมรึงมั้ย ....เรื่องพวกนี้บอกพี่ได้เหรอ บอกไปพี่ก็ไม่เคยเชื่อ โตมาก็ขนาดนี่เพิ่งถ่องแท้จริงๆ ว่า รักแบบนี้มันมีอำนาจเหนือมิตรภาพพี่น้องจริงๆ หากวันนี้ที่ทำผิดไป คือไม่กล้าที่จะบอกให้พี่รู้ถึงอดีตและความเลวร้ายของคนๆ นี้ เพราะรู้ว่าพี่ไม่เชื่อ กลัวพี่จะเกลียดน้องคนนี้
สิ่งที่พี่แสดงออกมา พี่ไม่รู้หรอกว่า ที่พี่พูดไปทั้งน้ำตา แต่คนนั่งฟังน้ำตาตกใน ร้องไห้ออกมาก็ไม่ได้ โกรธก็ไม่ได้ เกลียดก็ไม่เคยรู้สึกกะพี่ แต่จะทนให้ใครมาทำร้ายใจเราทำไม ไม่เคยอยากเลิกคบพี่เลย แต่มันไม่อยากรับรู้ ไม่อยากเสียใจอีกแล้ว ถือว่าน้องพี่คนนี้ชาติก่อนติดค้างพี่มา ชาตินี้ใช้คืนให้แล้ว ขออย่าให้เวรกรรมนี้มันย้อนกลับไปหาพี่เลยจริงๆ มันแย่จริงๆ ถูกคนที่รักเข้าใจผิด เพราะคนที่รักเลือกตาบอดด้วยรัก พี่บอกว่าพี่ใช้ความรู้สึกกบคนที่รัก ต่อให้เขาไม่ดี ถ้าพี่รู้สึกรักพี่ก็จะรัก แล้วพี่รู้มั้ย รักของพี่ พี่ยอมมาทำร้ายน้องพี่ขนาดนี้
10 ปีที่บอกพี่ ต่อไปจะเป็นไงน๊า มันเป็นคำพูดเล่น เพราะไม่อยากลาแบบที่พี่ต้องรู้ตัว อีก 10 ปี เราไม่เจอกันอีกแล้วล่ะพี่
ใจเราอย่าให้ปล่อยให้ใครทำร้ายเลย
Create Date : 10 ธันวาคม 2552 |
|
1 comments |
Last Update : 10 ธันวาคม 2552 17:04:33 น. |
Counter : 446 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
หน้าเว็บที่มีผู้เข้าชมตั้ง พันกว่า ตกใจเล็กน้อย เพราะไม่ค่อยจะได้เข้ามาพัฒนาบล็อกตัวเองซะเลย คิดเพียงอยากมีพื้นที่ปลดปล่อยตัวเองในแบบที่ชีวิตจริงทำไม่ได้ หรือไม่ได้ทำ รู้จักพันทิพมาแต่ยุคบุกเบิก โอ้..จอร์ช มันยอดมากจริงๆ มีอะไรอีกที่อยากทำอยากได้ ..โอ้ยเยอะ อยากนอนน้อยๆ เลิกคิดมาก "โลกนี้มีมากคนให้รู้จัก แต่น้อยนักให้รักและคิดถึง"
|
|
|
|
|
|
|
ถ้าเรายกมันออกจากอก คิดว่าเป็นปัญหาของเพื่อนร่วมงาน เราจะแนะนำเขายังไง แล้วยกปัญหากลับเข้าตัวอีกครั้ง คราวนี้จะยากน้อยลงแล้วครับ
มนุษย์ก็มีเท่านี้ รัก โลภ โกรธ หลง แล้วแต่ว่าใครจะมีมากมีน้อย เห็นใครมีมากก็ต้องสงสารเขาหน่อย แสดงว่าเขาต้องเผชิญทุกข์มากกว่าเราครับ