การเดินทาง...ไม่เคยจบ
ชีวิต...เริ่มต้นมานานแล้ว..การเดินทางยังคงเดินต่อไปตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยุ่ เส้นทางที่ผ่านมาได้พบเจออะไรหลายอย่างข้างทางที่เดินผ่าน พานพบกับคนนั่งร้องให้ พบกับคนสิ้นหวัง ทะเลาะกัน เลิกรากัน บางครั้งเห็นครอบครัวที่อบอุ่น บางครั้งเห็นครอบครัวที่แตกแยก บางครั้งตัวเองต้องเดินสะดุดหกล้มเลือดไหล บางครั้งเดินเหยียบหนามหรือตะปูเข็ม ข้างทางเห็นเศษเหรียญ เห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็น หรือเห็นประจำกับภาพเดิมๆที่เกิดขึ้นทุกๆวัน แต่ละวันของการเดินทางมีเสน่ห์ในตัวของมันเสมอ เพราะการเดินทางเป็นเรื่องที่อยู่เหนือการคาดเดา ไม่มีใครรู้ข้างหน้าจะเจออะไร แต่ขณะนี้ของการเดินทางถ้าเราเดินอยู่ท่ามกลางสายฝนหรืออากาศที่ไม่ค่อยเป็นใจมืดสนิทมองไปข้างหน้าไม่เห็นอะไร จะยังทนเดินทางต่อไปคนเดียวมั้ย..เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ แล้วถ้ามีเพื่อนร่วมทางล่ะ..เขาคนนั้นจะเดินอยู่กับคุณตลอดเวลา พูดคุยกับคุณตลอดเวลา คุณรู้สึกอุ่นใจไช่มั๊ยล่ะ..แน่นอน..ผมก็เหมือนกับพวกคุณนั่นแหละ...เพราะตอนนี้ผม..ไม่ได้เดินเดียวดาย...
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ทำให้เรามีแรงก้าวต่อไป