BlogGang.com : : พิมพ์วิดา : น้ำใจ

น้ำใจ

....ว่างเว้นห่างหายไปนาน พี่ๆ น้องๆ ก็มาแซวว่าดองบล๊อค
แหม เขาจะทำส้มผักกินแกล้มแหนมหมูหรอก เหลือแต่ทอดปลาเพิ่ม เท่านั้น ฮ่าๆๆ .....

....เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ฉันมีโอกาสไปร่วมงานทำขวัญเดือนลูกคนลาว ลาวในที่นี้ คือคนลาวจริงๆ ข้ามน้ำโขงมาอยู่เยอรมัน เมื่อสมัยเปลี่ยนแปลงการปกครอง โอนสัญชาติไปก็มี ไม่โอนก็มี แต่ยอมรับว่าสังคมเขาแน่นแฟ้นและรักษาวัฒนธรรมไว้ได้ดี เมื่อมีการงานอะไรก็ช่วยเหลือกันเป็นกลุ่มเป็นก้อนดี ในงานก็สนุกสนาน ผู้บ่าวลาวร้องเพลง ผู้สาวอีสานอย่างฉันก็เสนอหน้าไปขอสอย เป็นที่ชอบอกชอบใจของหลายๆ คน สอยในที่นี้ เป็นภาษาอีสาน
คล้ายๆ กับไป แทรกพูดต่อสร้อยเ วลาเขาร้องเพลง ร้องหมอลำจบ แล้วคำพูดก็จะค่อนไปทางตลกโปกฮา ทะลึ่งนิดๆ ประมาณนั้น .....

......กลับจากงานดึกพอสมควร เพื่อนฝูงพาเตลิดเปิดเปิงไปร้องเพลงคาราโอเกะ ยังกะอยู่ไทย เสียแต่ไม่มีร้านข้าวต้มกุ๊ยรอบดึก จะมีก็แต่ร้านขายขนมปังกะใส้กรอก ซึ่งไม่ชวนพิสมัยนัก กว่าจะกลับบ้านได้ก็ปาไป เกือบจะรุ่งเช้า ถ้าเป็นเมืองไทยคงได้ว่า หมาไม่เหยียบรอย นอนไม่หลับ แต่ที่นี่ หามีหมาเพ่นพ่านไม่ อิอิ ตื่นเช้ามาสะโหลสะเหล เกือบๆ ห้าโมงเช้า ทำตัวได้น่าเกลียดมากๆ ถ้าไม่มีโปรแกรมที่จำใจต้องไป ฉันคงไม่ตะกายตื่นมา เพราะอากาศชวนนอนอืด เป็นที่สุด หนาวๆ ฝนตกปรอยๆ แต่คนข้างตัวฉันบอกไว้หลายวันแล้วว่า วันนี้ฉันต้องไปดูบอล และคาริน่ากะหนุ่มของเธอจะมาหามารับไป ฉันเลยจำเป็นต้องลุกมานั่งหน้าบอกบุญไม่รับ บาปไม่เอา กระเดือก ขนมปังกะใส้กรอกที่เขาอุตส่าห์ทำเอาใจ ในกรณีที่ยอมไปดูบอลด้วย ฮ่าๆๆ แต่บาปมันมีจริงนะ ซึ่งกำลังจะเล่านี่ล่ะ วันนี้ มีฟุตบอล ทีมโคโลญจ์ แข่งกะทีมมิวนิคอีกทีมซึ่งไม่ใช่ บาเยอร์นมิวนิค แฟนบอลทั้งหลายก็แบกลูกจูงแขนแฟน ลากกันไปดู มากมายจริงๆ ไม่ระย่อต่ออากาศหนาวๆ นี่เลย ฉันใส่เสื้อแขนยาวไปตัว เอาเสื้อผ้าร่มทีมฟุตบอลใส่ทับไปอีก ใส่รองเท้าผ้าใบธรรมดา ด้วยความมักง่ายชะล่าใจ ในอากาศของเดือนพฤศจิกายน พอถึงสนามฟุตบอล แม่เจ้าโวย อาการหนาวขนลุก มาเยี่ยมเยือน เริ่มมีอาการไม่สนุกขึ้นมา นั่งไม่เป็นสุข มือไม้เย็น ฟุตบอลวันนี้ก็ไม่เป็นดังใจ ได้ยินเสียงด่า เสียงสบถเป็นระยะๆ ถือเป็นเรื่องธรรมดา เนาะ พอพักครึ่งเวลา ฉันตะกายลงไป เข้าห้องน้ำ เสร็จแล้ว เดินตัวสั่นงันงกขึ้นมา นึกสมน้ำหน้าตัวเองก็ป่านนั้น ที่ไม่รู้จักประเมินสถานการณ์ ขณะที่เดินๆ ก็มีใครสักคนเอาอะไร แข็งๆ เคาะหลังฉันเบาๆ ฉันหันขวับไปดู และแล้วก้อ้าปากค้าง อึ้งตะลึง อย่าถามนะว่าเจอผีหรือหนุ่มหล่อขาดใจกลางสเตเดี้ยม หนุ่มที่ฉันหันไปเจอ ชูกระเป๋าสีดำขึ้นมาตรงหน้า สิ่งเดียวที่ใช้เคาะหลังฉันนั่นเอง พร้อมกับเอ่ยคำว่า บิตเตอะ (Bitte) คล้ายๆ จะล้อเลียน ฉันกลืนน้ำลายเอือก ยื่นมือไปรับกระเป๋ากลับมา พร้อมทั้งพึมพัม ดังเค่อะ (Danke) คำขอบคุณภาษาเยอรมัน ก้มลงพิจารณาสิ่งที่รับมาแล้วก็ หันไปขอบคุณอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่เขาจะเดินเบียดคนหายไป จะไม่ให้ฉันช๊อคได้อย่างไร ในกระเป๋าใบนั้น มีสาระพัดบัตร พาสปอร์ต เอกสารหลายอย่าง มันตกลงไปได้อย่างไรจากกระเป๋าเสื้อผ้าร่มที่ฉันใส่อยู่ และไม่รู้สึกตัวเลย แล้วผู้คนก็เยอะแยะขนาดนั้น แทบจะหาทางเดินไม่ได้ มิน่าล่ะ ตาข้างขวาเขม่นยิกๆ ยังสงสัยว่า มันเป็นไรของมันว่ะ แต่ที่แน่ๆ คนใกล้ตัวฉันห้ามไม่ให้พกกระเป๋าไปนี้ไปไหนๆ และคาดโทษไว้ว่า ถ้าวันใด มันหายขึ้นมา แล้วพาสปอร์ตหายไปด้วย เขาจะให้ฉันวิ่งดำเนินการขอใหม่ทั้งหมดด้วยตนเอง เพราะ เขาห้ามฉันมักง่าย เอาพาสปอร์ตติดกระเป๋าไปในที่ต่างๆ ให้ใช้ก๊อปปี้ และถ้ามีไรเกิดขึ้น ค่อยนำฉบับจริงไปอ้างอิง

.......บอลวันนี้จากที่นำไป 1 - 0 มาเสียท่า ตีเสมอและเขาแซงนำไป ชนะ 2-1 แฟนบอลพากันไม่สบอารมณ์ ตะโกนด่าคนเล่น ด่าลมด่าแล้งไป สาระพัด เวอร์ชั่น แต่สิ่งที่ฉันเจอในวันนี้ คือน้ำใจ จากคนต่างแดน คนแปลกหน้า
เสียดายที่ เวลา สถานการณ์ ไม่เอื้ออำนวยให้ได้ แสดงความขอบคุณได้มากกว่านี้ ฉันจึงมาอัพบล๊อค ขอบคุณ หนุ่มคนนั้นอีกรอบ ที่ช่วยไม่ให้ฉันต้องเจอปัญหาหลากหลายที่จะตามมากับการทำกระเป๋าหาย ....ขอบคุณค่ะขอบคุณมากๆ กับน้ำใจในวันนี้

......มาบอกเล่าว่าไปไหนมาไหน ไปเจออะไรมาบ้าง และก็บอกว่าคิดถึงทุกคนเหมือนเดิมละเนาะ........

Create Date : 20 พฤศจิกายน 2549

Last Update : 11 พฤษภาคม 2550 21:13:02 น.

23 comments

Counter : 849 Pageviews.

นี่แหละค่ะ น้ำใจหากได้เป็นผู้ให้สักวันต้องได้เป็นผู้รับ

พี่พิมพ์มีน้ำใจกับนู๋มาโดยตลอด (และอีกหลายๆ คนที่ได้รับน้ำใจจากพี่พิมพ์) นู๋คาดว่ามันจะเป็นผลบุญอันนั้นช่วยให้หนุ่มคนนั้นเดินเอากระเป๋าตามมาให้พี่

มิเช่นนั้น.........วุ่นพิลึกล่ะค่ะ หุหุหุ

โดย: soulfighter

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2549 เวลา:1:38:42 น.

หวัดดีค่ะ แวะมาทักทาย

โดย: Hawaii_Havaii

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2549 เวลา:6:35:50 น.

..มี้ข๋า...คราวหน้าเอาหนูไปดูหนุ่ม..เอ้ยย บอลด้วยยย...หนูป่นจะได้ช่วย จุ๊บๆๆ ดั๊งเค่อะๆ หลายๆรอบเลย..

เฮ่อๆๆๆ ...

หนูก่ะเป็นคะมี้ ชอบพกติดตัว..เอไปด้วยตลอด..แต่ยัดไว้ในชั้นในรุ่นพิเศษ จิ๊กของเก่าของคุณยายมาใส่..คริ คริ ไม่หายๆๆ

ปล.2 พี่อ้อมม ก๊าบบบ ป่นคิดฮอดด หลายๆเด้อออ จุ๊บๆๆๆ

โดย: xjo.. IP: 58.147.85.88 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2549 เวลา:12:45:52 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ...ยังคิดถึงเหมือนเดิมค่ะ
ดีใจที่พี่พิพพ์มีคนที่ใจดีเอากระเป๋ามาคืนให้ค่ะ...สิ่งดี ๆ ที่เราทำเอาไว้เลยส่งผลมาถึงตัวเราค่ะ...รักษาสุขภาพบ้างนะค่ะ

โดย: Roslita (ยีนส์ค่ะ) IP: 70.189.52.78 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:08:20 น.

นี่แหละทำดีเข้าไว้
แต่เรื่องแบบนี้ในเมืองฝรั่ง
ถือว่าธรรมดา อีฉันเป๋อบ่อยๆ
ยิ่งสมัยลูกอ่อน มักลืมโน่นนี่ไว้
ตามที่ต่างๆ แต่กลับไปหาก้อเจอ
บางทีก้อมีคนเก็บไว้รอเราไปรับ
บางทีก้อเดินไปยังอยู่ที่เดิม
บางทีมีคนโทรมาหาที่บ้านว่าเจอ
บางทีมีคนขับรถเอามาส่งให้ถึงบ้าน
เพราะเค้าดูที่อยู่ในบัตร
มีครั้งเดียวโดนขโมยเป๋าตังค์ที่มหาลัย
มีเงิน3ร้อยในนั้น ร้องไห้ลั่นเลย
เพราะมันคือค่าเช่าบ้านค่าอาหาร
ของเราและลูกในอาทิตย์นั้น
ที่สุดทางมหาลัยก้อจับขโมยได้
เราได้รับการชดใช้เรียบร้อย
เฮ้อ คนเราหนอ มีดีเลวปะปน

โดย: เจ๊โจ้ IP: 203.26.206.129 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2549 เวลา:13:28:01 น.

หนุ่มคนนั้นหล่อไหมคะ
พี่พิมพ์น่าจะขอที่อยู่เอาไว้ เผื่อส่งหนูไปทดแทนบุญคุณ ก็ได้ เพื่อพี่ จะน้อยกว่านี้ได้ไงคะ อิอิอิ

โดย: นางกอแบกเป้

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2549 เวลา:17:22:59 น.

ถือว่าโชคดีมาเลยนะครับ
พี่พิมพ์คงทำบุญไว้เยอะนะครับถึงได้เจอคนดี ๆ ในต่างแดน อญุ่เมืองไทยมีแต่คนเอาเปรียบ ขอให้โชคดีตลอดไปนะพี่ แต่ก็ให้ระวัง ป้องกันไว้ก่อนแล้วกันคราวต่อไป อิออิ น้องเฒ่าเอง

โดย: tao IP: 222.123.93.22 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2549 เวลา:21:38:28 น.

อยากอยู่หนาวๆ บ้างอ่า

นอนเหงื่อชุ่มทุกคืนเลย พัดลมไม่ช่วยเลย ฮือๆ

โดย: vitta IP: 203.156.40.155 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2549 เวลา:21:51:30 น.

น้ำใจดีมากๆเลยค่ะพี่พิพพ์..
อ่านแล้วปลื้มแทนจังเลยค่ะ
พี่พิพพ์รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
วันนี้แถวบ้านติ๊กหนาวกว่าวันก่อนๆค่ะพี่
ออกไปต้องใส่ถุงมือเตรียมไว้เลยค่ะ..
คิดถึงนะคะ...