Bloggang.com : รัณณา : แผ่นดินหัวใจ : ดวงตะวัน

แผ่นดินหัวใจ : ดวงตะวัน

แผ่นดินหัวใจ โดย ดวงตะวัน

สำนักพิมพ์ดวงตะวัน

นักเขียนนามปากกา ดวงตะวัน เป็นนักเขียนที่สายธารชื่นชอบมากคนหนึ่งค่ะ พระเอกของเขาจะมีความน่ารักและมีเสน่ห์ในแบบฉบับที่ไม่ค่อยเหมือนใคร โดยเฉพาะในเรื่องนี้กำนันไก่โต้ง หรือศรา จะมีทั้งความกวนเล็กๆ (กับนางเอก) รักงานในหน้าที่รักแผ่นดินเกิดของตัวเอง และยามรักนางเอกก็หาเรื่องกุ๊กกิ๊กได้อย่างน่ารักน่าหยิก จนอยากเป็นโมฬี หรือแตงโม ให้กำนันไก่โต้งจ๋าเรียก แม่โม แม่โม ทุกวันทั้งยามก่อนหลับและยามตื่น

จากปกหลัง

เขาชอบที่จะมีหล่อนอยู่เคียงข้าง ชวนไปดูนั่นดูนี่ ให้หล่อนซักถาม โต้เถียงและขัดแย้ง อยากเย้าแหย่ให้หล่อนโกรธตุปัดตุป่อง อยากปลอบโยนยามที่หล่อนหม่นเศร้า และยามที่อ้างว้างเดียวดาย

แค่คิดถึงนึกถึง ก็รู้สึกอุ่นๆ ในใจทุกครั้งที่รู้ว่ามีโมฬีอยู่ร่วมแผ่นดินนี้
ศราถอนหายใจยาว เหม่อมองทุ่งนาในยามมืดมิด
มีเพียงแสงไฟจากบ้านเรือนบนโคกบนเนินห่างไกลออกไปนั่น

ใครกันนะ...ใครจะอยากมาอยู่ในสภาพอย่างนี้ไปตลอดชีวิต

“ที่นี่น่าอยู่จังเลยนะคะกำนัน”
จู่ๆ โมฬีก็เปรยขึ้นมาแผ่วเบา เหมือนสายลมเย็นที่โลมไล้เนื้อตัว
แต่คำพูดของหล่อนยังซึมแทรกเข้าไปถึงเนื้อใจอีกด้วย

หรือว่าจริงๆ แล้ว ไม่ใช่ผืนแผ่นดินบางส้มเปรี้ยวหรอกที่น่าห่วงว่าจะมีใครมาอยู่อาศัยได้หรือไม่

ปัญหาใหญ่อยู่ที่แผ่นดินหัวใจของเขาต่างหาก
หัวใจที่ไม่เคยได้รับการปัดกวาดเอาหยากไย่รกเรื้อออกไปเสียบ้าง
เขาปล่อยทิ้งมันมานานเกินไป เรื่องราวมากมายกองสุมจนคร้านจะเข้าไปจัดระเบียบ

เห็นทีเขาคงต้องลงมือทำความสะอาดแผ่นดินหัวใจของตัวเอง
เพื่อรองรับใครบางคนอย่างจริงๆ จังๆ เสียแล้ว

เรื่องย่อ

โมฬี ข้าราชการสาวจบใหม่ ตำแหน่งพัฒนากร มาทำงานที่อำเภอบางส้มเปรี้ยว ในท้องทุ่งที่ราบภาคกลางซึ่งอยู่ในจังหวัดหนึ่งใกล้กับกรุงเทพฯ เธอเลือกลงในชนบททั้งที่เกิดและโตในกรุงเทพฯ

วันแรกที่มาถึง ผลตอบรับจากการเสนอโครงการต่างๆ ตามประสาข้าราชการใหม่ไฟแรง ก็คือ ชื่อของ กำนันไก่โต้ง ที่ใครๆ ก็พูดถึงและให้ไปปรึกษาเขาเสียก่อนจนเธอนึกว่ากำนันคนนี้คงเป็นผู้มีอิทธิพลอย่างแน่แท้ คงเป็นธรรมดาของคนเราพอใครพูดถึงกรอกหูเรามากเข้าก็ย่อมอยากรู้อยากเห็นเป็นธรรมดา แต่ใครจะไปคิดกันล่ะว่ากำนันจะไม่ได้แก่ ผมขาวโพลน รูปร่างท้วมลงพุง อย่างที่เคยติดภาพของผู้นำระดับตำบลในชุมชนชนบท หากแต่ยังหนุ่มแน่น หล่อเหลา(ยิ่งกว่านายแบบ) สูงใหญ่ ที่สำคัญจบเมืองนอกเสียด้วย !

พอเจอกำนันวันแรกโมฬีก็ถึงกับอึ้ง เมื่อเขาคือเกษตรกรที่ไปถามเรื่องปุ๋ยกับเธอในที่ว่าการอำเภอ ผิดคาดสุดๆ แถมยังหงุดหงิดใจเมื่อยามได้ออกพื้นที่ร่วมกันกับกำนันไก่โต้งที่ชาวบ้านชื่นชมและรักนักหนาจนเรียกว่า กำนันไก่โต้งจ๋า คอยแต่จะกวนโมโห เย้าแหย่เธออยู่ตลอด
ก็อย่างว่า...กำนันไก่โต้งจ๋าเขากลัวนี่นะว่าพัฒนากรสาวที่จบใหม่จะทำงานในชนบทได้นานแค่ไหนกันเชียว เจอปัญหาเข้าหน่อยขี้คร้านจะย้ายหนีเข้าเมืองกรุง แต่ที่ไหนได้เมื่อเห็นความมุ่งมั่น เอาจริงเอาจัง ไม่เหยาะแหยะ กำนันไก่โต้งจ๋าก็เลยยิ่งประทับใจ ความรักนะหรือ? คงเกิดตั้งแต่วันที่เห็นเธอยืนมองท้องทุ่งนาตั้งแต่วันแรกที่เธอมาและเขาขับรถเข้าไปในที่ว่าการอำเภอแล้วกระมัง

การได้ทำงานเพื่อชาวบ้านร่วมกันโดยมุ่งแก้ปัญหาชาวบ้าน ทั้งเรื่องแรงงานคืนถิ่น เรื่องปุ๋ยใส่นาข้าว โดยเน้นเศรษฐกิจพอเพียง ทำให้ทั้งกำนันไก่โต้งจ๋า กับ แตงโม ใกล้ชิดกันมากขึ้นจนความรักงอกเงยและผลิบาน แต่ความหึงหวงของกำนันไก่โต้งจ๋าก็พาลให้แตงโมเกิดอาการเสียใจน้อยใจจนต้องไปงอนง้อที่บ้านในกรุงเทพฯ เช่นเดียวกับความเข้าใจผิดเรื่องแฟนเก่าของแตงโมจนไม่คิดอยากกลับมาอยู่บางส้มเปรี้ยว แต่สุดท้ายกำนันไก่โต้งจ๋าก็มีวิธีของเขาที่จะดึงแตงโมมาสู่อ้อมกอดอุ่นๆ จนได้สิน่า

<> ความรู้สึกหลังการอ่าน <>

เรื่องนี้เคยอ่านครั้งหนึ่งเมื่อครั้งหนังสือออกใหม่ๆ และเป็นปกแบบเก่า ไม่รู้ว่าเพราะเป็นคนบ้านนอกหรือว่าอย่างไร สายธารจึงได้ชอบนิยายแนวนี้เป็นพิเศษ บรรยากาศท้องทุ่งนาเขียวขจี แสงตะวันสาดแสง ท้องฟ้างาม ชาวบ้านมีแต่ความจริงใจและเอื้อเฟื้อ สิ่งเหล่านี้ทำให้ตกหลุมรักนิยายเรื่องนี้และกำนันไก่โต้งจ๋ากับโมฬีก็ติดตรึงใจมาถึงวันนี้

ตอนที่ชอบมีหลายตอนค่ะ แต่ที่ชอบสุดๆ เห็นจะเป็นตอนที่กำนันไก่โต้งจ๋าไปง้อโมฬีที่บ้าน นี่เป็นชอบอ่านแล้วอมยิ้มไปนานเลยค่ะ

----------------------

“คุณหยุดพูดจา...พูดจา วกวน กวนประสาทฉันเสียทีได้ไหม”

ในที่สุดโมฬีก็ตั้งข้อหาให้เขาจนได้

“อะไร ยังไม่ทันกวนประสาทอะไรเลย ก็คุณเรียกผม ผมก็ขาน ‘จ๋า’ ก็เท่านั้นเอง”

โมฬีฮึดฮัด หันรีหันขวาง เรียกเสียงหัวเราะเบาๆ ได้จากคนขับ

“น่า...โมก็... ฟังๆ ไปเหอะ เดี๋ยวก็ชินไปเอง ยังต้องอยู่กันอีกนานน่า...”

เอาอีกแล้ว เอาอีกแล้ว โมฬีเริ่มนับหนึ่งถึงสิบในใจกับน้ำเสียงสนิทสนมชิดใกล้จนน่าหวั่นใจขนาดนั้น

“ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ”

“โอ๊ะ...ตกลงจ้ะ...ตกลง เดี๋ยวผมแวะปั๊มให้นะจ๊ะ ปั๊มนี้เปิดใหม่ ห้องน้ำคงสะอาดดีอยู่หรอก” พร้อมกับพูด ศราก็ชะลอรถ เปิดไฟเลี้ยว หักพวงมาลัยลงไหล่ทางทันที แลเห็นปั๊มน้ำมันสว่างโร่อยู่ข้างหน้า

“ใครบอกว่าฉันจะเข้าห้องน้ำ”

“อ้าว...” รถจอดสนิทอยู่ข้างทางนั้นเอง
“ก็ไหนว่าจะทนไม่ไหวแล้วไง” เขาทำหน้าตาย หากดวงตาวาววับทีเดียว หันมามองคนนั่งข้างเต็มตา

“กำนัน !”

“จ๋า”

เท่านั้นเอง โมฬีก็หมดความอดทน หล่อนฟาดกำปั้นเล็กๆ ลงบนหลังไหล่ของศราไม่ยั้งมือ ชายหนุ่มเอามือปัดป้องเป็นพัลวัน

“ทำไมคุณถึงได้ชอบยั่วฉันอย่างนี้ฮึ... ทำให้ฉันโกรธ ทำให้ฉันวางหน้าไม่ถูก ทำให้ชีวิตฉันวุ่นวายที่สุดเลย นี่แน่ะ...”

ในพื้นที่แคบๆ อย่างนั้น เขารวบแขนหล่อนไว้ทั้งสองข้างได้อย่างง่ายดาย เสียงตุ้บตั้บเงียบไปในบัดดล

“อยากรู้จริงๆ หรือโมฬี เสียงทุ้ม นุ่ม ถามแผ่วเบา ไม่เหลือร่องรอยของอาการยั่วเย้าอีกเลย

เห็นไหมล่ะคะว่ากำนันไก่โต้งจ๋า เขากวนประสาทและน่ารักน่าหยิกยังไง เจออย่างนี้โมฬีจะไปไหนรอด สายธารก็ไปไม่รอดเหมือนกัน ^ ^

และยังมีหลานสาวกำนัน ผลไม้สองหน่วย มะปรางกับส้มโอมาสร้างสีสันให้อมยิ้มกันอีกด้วยนะคะ

------------------------------------------------------

สายธาร
มกราคม 2555

Create Date : 07 มกราคม 2555

Last Update : 24 มีนาคม 2555 13:25:59 น.

2 comments

Counter : 4086 Pageviews.

สไตล์คุณดวงตะวัน พี่ว่าเค้ามีอารมณ์ขันเยอะมาก อย่างเรื่องชื่อตัวละครเค้าจะแหวก ๆ แบบบนี้ ไก่กุ๊ก เป็ดปุ๊ก น่ารักที่สำคัญความฮา แล้วยังสอดแทรกอะไร ๆไว้ด้วย พี่ละแฟนพันธุ์แท้คุณดวงตะวันละ

โดย: jee IP: 10.249.112.88, 182.255.13.41 วันที่: 9 มกราคม 2555 เวลา:9:50:04 น.

ชอบความคิดของตัวเอกค่ะ จะมีทั้งความน่ารักและทำให้เราเข้าถึงความรู้สึกและเปลี่ยนแปลงของตัวละคร

โดย: สายธาร/กนกนารี

วันที่: 9 มกราคม 2555 เวลา:10:45:37 น.