คอลัมน์สบาย ๆ สไตล์ไมตรี
7 อย่า และ ไม่รับคืน
นสพ. เดลินิวส์ วันอาทิตย์ ที่ 23 สิงหาคม 2552

เมื่อต้นเดือน ผมได้ไปในงานมงคลสมรสระหว่าง
น.ส.วรรณพร อุดมชาติ กับ นายสหทัช ถาวรนาน
ที่สโมสรทหารบก ในงานมีแขกผู้ใหญ่ขึ้นไปกล่าวอวยพรคู่บ่าวสาวตามพิธีการแต่งงานที่ถือปฏิบัติกันมานาน
มีพ่อของเจ้าสาวคือ พลตรีสิทธิพร อุดมชาติ ขึ้นไปกล่าวขอบคุณแขกและอวยพรคู่บ่าวสาวด้วย
พ่อของเจ้าสาว ไม่ได้อวยพรแบบธรรมดาทั่วไป แต่ได้ขึ้นไปขับเสภาบนเวทีอย่างไพเราะ และ จับใจ ชนิดว่า แขกผู้มาร่วมงานต้องหยุดกินอาหารอย่างลืมตัวเพื่อฟังเสภาอย่างเดียว
การขับเสภาของพ่อเจ้าสาวนั้น เป็นการอวยพรแบบสอนแนะนำลูกสาวในการครองใจสามีให้อยู่หมัด พร้อมกับฝากฝังลูกเขยไปในตัวด้วย และต่อไปนี้คือบทเสภาที่ว่า

ที่ผมอุตส่าห์ขอต้นฉบับจากพ่อเจ้าสาวมาลงพิมพ์ตรงนี้ก็เพื่อให้ผู้หญิงที่เพิ่งแต่งงานได้อ่าน หรือที่แต่งงานไปนานแล้วก็ควรอ่าน

เพราะถ้าเมียทำได้ตามบทเสภาที่ว่านี้ รับรองว่า ถูกใจผู้เป็นสามีทุกคน จะทำให้ครองคู่กันยาวนาน

ผมเขียนคอลัมน์อาทิตย์นี้สบาย
เพราะแทบไม่ได้เขียนอะไรเลย

ไมตรี ลิมปิชาติ