Super Show5 @Korea Part2

2013.03.21

ก่อนวันเดินทาง

ช่วงก่อนวันเดินทางเป็นช่วงที่งานเยอะมาก ไม่ได้หาข้อมูล ไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย ที่วางแผนเที่ยวไว้ตอนแรกคร่าวๆก็ไม่ได้เอามาใช้ เพราะหาสมุดที่เขียนไว้ไม่เจอ... อะไรหนักหนาก็ไม่รู้ชีวิตช่วงนั้น งานเข้าเกือบทุกวัน แถมไปแลกเงินมาไว้เสร็จ วันต่อมาค่าเงินตกลงเรื่อยๆ ชีวิตพัง

แถมตอนแรกก็แอบจิตตกนิดหน่อยเนื่องจากคนรอบข้างกรอกหูตลอดว่าตอนนี้เกาหลีหนาวมาก อุณหภูมิยังติดลบถึงเลขตัวเดียวต้นๆอยู่เลย สิ่งที่นุ้ยทำได้คือขนเสื้อหนาวตัวที่หนาที่สุด ซึ่งก็มีแค่เสื้อแจกเก็ตหนัง กับเสื้อโค้ทใบไม้ผลิ น้ำตาจะไหล ทำอะไรไม่ได้แล้ว รู้ตัวอีกทีพรุ่งนี้ก็วันเดินทางอ่ะ

2013.03.22

Let's go to Korea!!

โชคดีที่เข้าเวรมอนิเตอร์เช้า ก็เลยได้เลิกบ่ายสองโมง รีบตรงกลับบ้านเช็คความพร้อมกระเป๋าเดินทางก่อนจะหลับไปกะว่าสัก5โมงค่อยตื่นน่าจะทัน ตั้งนาฬิกาปลุกเรียบร้อย คุณพระ!!! ตั้งเวลาผิดค่ะไปตั้งไว้ตี 5 สะดุ้งตื่นมาอีกทีทุ่มนิดๆ แล้วคือต้องเช็คอินที่สนามบินก่อนสามทุ่มครึ่ง ปกติแถวตม.ที่สนามบินก็ยาวมาก รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วโบกแท็กซี่ไปสนามบินให้ไวเลยค่ะ ระหว่างทางรถก็ติดอีก ลุงแท็กซี่ก็ถือคติปลอดภัยไว้ก่อนขับไม่เกิน 90 กม/ชม. เลยบอกไปว่า 'ลุงคะ ไปแอร์พอร์ลิ้งค์ที่ใกล้ที่สุดได้มั้ยคะ ไม่ทันแล้ว' สุดท้ายก็มาถึงแอร์พอร์ตลิ้งตอนสองทุ่มกว่าเกือบสามทุ่ม โดดเข้าแอร์พอร์ตลิ้งค์ได้ทุกอย่างก็โล่งค่ะ ถึงสนามบินสามทุ่มครึ่งพอดีเป๊ะ เช็คอิน โหลดกระเป๋าเรียบร้อยก็เดินตัวปลิวเข้าเกทได้ละ

เหลือเวลาอีก 2 ชั่วโมงครึ่งโดยประมาณก็เลยไปหย่อนตัวเองที่เล้าจ์คิงพาวเวอร์ กินข้าวต้มหมู กับน้ำเก๊กฮวยรองท้องก่อนบิน รอบนี้เครื่องออกเที่ยงคืนสิบห้านาที พอห้าทุ่มครึ่งก็เดินออกไปรับของที่ซื้อไว้ที่เค้าเตอร์ แล้วก็เดินไปนั่งรอขึ้นเครื่องสวยๆ

และแล้วก็ได้เวลาขึ้นเครื่อง ที่ค่อนข้างคับแคบไปหน่อย เพราะหัวเข่าพอดีกับที่นั่งข้างหน้าเลย แต่เอาเถอะ บินโลวคอร์ส ไปให้ถึงเกาหลีเป็นพอ

ระหว่างที่เครื่อง Take-off อาการเดิมก็มาค่ะ หูอื้อ!!! อาจุมม่าข้างๆแกคงสงสารเลยให้หมากฝรั่งนุ้ยมาเคี้ยว นุ้ยก็เลยขอบคุณเขาเป็นภาษาเกาหลีไป เขาก็ตกใจว่านุ้ยพูดภาษาเกาหลีได้ จริงๆก็พูดได้แค่นิดหน่อย ส่วนทักษะการฟังค่อนข้างติดลบนะ เพราะห่างหายไปนานพอสมควร พออาจุมม่ารู้ว่านุ้ยพูดเกาหลีได้ ฟังรู้เรื่อง คราวนี้ล่ะค่ะชวนคุยทั้งคืน ไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลย จริงๆนางก็ถามนะว่านุ้ยง่วงรึเปล่า อยากจะนอนหรืออยากจะคุย นุ้ยก็ตอบตามมารยาทไปว่าก็ง่วงนิดหน่อยค่ะ อาจุมม่าก็ลูบหัวนุ้ยแล้วก็บอกฝันดี แต่ไม่นานก็หันมาชวนนุ้ยคุยต่อ TT^TT สรุปก็ไม่ได้นอนน่ะแหละ 6 ชั่วโมงบนเครื่องบิน ได้งีบไปหน่อยนึง

2013.03.23

สวัสดีเกาหลี....วันนี้คอนเสิร์ตวันแรก

พอกัปตันประกาศว่าถึงประเทศเกาหลีเรียบร้อย อาจุมม่าก็ขอถ่ายรูปด้วย นุ้ยก็เลยถ่ายบ้าง ถ่ายเสร็จก็หันมาถามว่านุ้ยเตรียมเสื้อหนาวมารึเปล่า เพราะตอนนี้อากาศเย็น นุ้ยก็เลยยกแจกเก็ตหนังให้ดู อาจุมม่าบอกได้ๆ แต่พอออกจากเครื่องเดินเข้างวงช้างเท่านั้นแหละ ความรู้สึกเหมือนเปิดช่องฟรีซในตู้เย็นแล้วลมกระแทกหน้าอ่ะ เย็นแบบเบาๆ แล้วเดี๋ยวจะไปหนาวแบบหนักๆตอนนั่งรอรถ Airport Bus อีกที

จากนั้นก็ผ่านตม.ตามลำดับ โชคดีหน่อยที่ว่าแถวสั้นก็เลยไม่ได้เสียเวลาตรงนั้นนานมากนัก

พูดถึงตม.เกาหลีที่หลายคนขยาด แม้นุ้ยจะเคยไปเกาหลีมาสองครั้ง ไปประเทศอื่นๆมาบ้าง แต่รอบนี้พาสปอร์ตนุ้ยขาวสะอาดจ้า เพราะเพิ่งไปเปลี่ยนมาใหม่ ใจก็แอบตุ้มๆต่อมๆเหมือนกัน แถมยังเดินทางคนเดียวด้วย ก็เลยคิดว่าถ้ามีปัญหาอะไรก็จะบอกไปละกันว่ามาดูคอนเสิร์ต (เออ…ก็ฉันมาดูคอนเสิร์ตจริงๆนะคะ) แต่เอาเข้าจริงก็ไม่โดนถามอะไรเลยมากมาย แค่ถามว่ามากี่วันเท่านั้นเอง เสร็จแล้วก็เดินไปรอกระเป๋าที่สายพาน ระหว่างนั้นอาจุมม่าที่นั่งข้างๆบนเครื่องบินก็ไปไหนแล้วไม่รู้ แต่ก็มาเจอกันอีกทีตอนรอรับกระเป๋า แต่กระเป๋านุ้ยออกมาช้า ของอาจุมม่าออกมาก่อน นางก็เลยเดินมาคุยกับนุ้ย แล้วก็บอกว่าถ้ามีเวลาว่างก็มาเที่ยวแดกูนะ (บ้านอาจุมม่าอยู่แดกู) นางจะพาเที่ยว เสร็จแล้วก็แลกไอดีคาทก (KaKao Talk) กันไว้ ก่อนจะร่ำลากัน พอกระเป๋านุ้ยมาเสร็จก็ตรงไปยังเค้าท์เตอร์ของ S Roaming เพราะว่าทำเรื่องเช่าโทรศัพท์มือถือเอาไว้

ก่อนหน้านี้ออนนี่ของน้องบิวที่หาตั๋วคอนเสิร์ตให้กังวลว่าจะหานุ้ยไม่เจอตอนมาเอาบัตรคอนเสิร์ต เพราะคาดว่าคนจะต้องเยอะมากแน่ๆ ตอนแรกก็ไปหาข้อมูลพวกบริการเปิดโรมมิ่งเหมือนกัน แต่ดูแล้วค่าใช้จ่ายน่าจะเยอะ ยิ่งถ้าใช้เกินจากที่เปิดไป บิลค่าโทรศัพท์มาสิ้นเดือนอาจจะเป็นลมได้ นุ้ยก็เลยทำเรื่องเช่าโทรศัพท์ที่สนามบินเกาหลีแทน สำหรับนุ้ยก็จองโทรศัพท์แบบธรรมดาไว้ แล้วก็ไปซื้อ Wi-Fi Data ของ Olleh เพิ่มสองวัน ราคาวันละ 3300 วอน คือที่เกาหลีนี่แม้แต่รถไฟใต้ดิน หรือใน Airport Bus ก็มีสัญญาณให้เล่นหายห่วงว่าจะขาดการติดต่อสำหรับผู้ที่ติด Social Network แต่นุ้ยไม่ได้ติดนะ แค่มาเกาหลีคนเดียว เลยต้องเตรียมตัวเยอะนิดนึง (ข้อแก้ตัวทั้งนั้น)

หน้าตาของโทรศัพท์ที่นุ้ยทำเรื่องเช่าเอาไว้....เก่านิดนึง..... แต่ก็โอเค วันละ 40 บาท

การเช่าโทรศัพท์ที่เกาหลีก็ไม่ได้มีอะไรยุ่งยาก แค่เพียงเตรียมบัตรเครดิตเอาไว้เพ่ือวางมัดจำเท่านั้นเอง แต่ตอนคืนก็สามารถจ่ายด้วยเงินสดได้ ขั้นตอนการเช่าก็ง่ายมาก แนะนำให้จองในอินเตอร์เน็ตไว้ล่วงหน้า เพราะว่าจะได้ลดราคา 50%ค่ะ นอกจากนี้ก็มีโทรศัพท์ให้เลือกหลายแบบ ทั้งแบบธรรมดา แบบสมาร์ทโฟน หรือจะเช่าแค่ Pocket Wi-Fi ก็ได้ ส่วนราคาค่าเช่าโทรศัพท์แบธรรมดาราคา 2700 วอนต่อวัน ถ้าจองผ่านเว็บไซต์จะได้ลดราคา 50% เหลือแค่วันละ 1350 วอน รวม Vat แล้วตกวันละ 1485 วอน คิดคามเรตเงินที่นุ้ยแลกมาตกเป็นเงินไทยแค่วันละ 40 บาทโดยประมาณ ส่วนค่าเช่า Smart Phone ราคา 12700 วอนต่อวัน จองผ่านเว็บไซต์ก็ลด 50% เหมือนกัน เหลือแค่ 6400 วอนต่อวัน รวม Vat แล้วตกวันละ 7040 วอน คิดเป็นเงินไทย 190 กว่าบาทต่อวัน ราคานี้รวมแพ็คเก็จ Unlimited Data แล้วเรียบร้อย ส่วน Pocket Wi-Fi ถ้าจองผ่านเว็บมาจะเหลือแค่วันละ 7000 วอนเท่านั้น ส่วนค่าใช้บริการโทรศัพท์ที่เกาหลีคิดเป็นวินาที โทรภายในประเทศ 10 วินาที 90 วอน คิดแล้วตกนาทีละ 540 วอน หรือนาทีละ 15 บาท แพงใช้ได้เลย เพราะฉะนั้นไม่แปลกใจที่คนเกาหลีส่วนใหญ่นิยมส่งข้อความหากันมากกว่า เพราะราคาแค่ 100 วอนต่อข้อความเท่านั้น จริงๆที่เกาหลีมีหลากหลายค่ายให้เลือกเช่าทั้ง SKT, Olleh และ S Roaming แต่อันสุดท้ายนี่ราคาถูกที่สุดเท่าที่ดูมาละ

หลังจากเช่ามือถือเรียบร้อยก็พุ่งไปที่ GS25 ซึ่งเป็นร้านสะดวกซื้อในสนามบิน อยู่ตรงข้ามกับเค้าท์เตอร์เช่าโทรศัพท์มือถือ จริงๆนุ้ยก็เอาบัตร T-money รอบก่อนที่ไปเกาหลีมาด้วย แต่สายตาเหลือบไปเห็นแบบที่เห็นปลั๊กกิ้งรูปหมี Rilakkuma ขายอยู่ นุ้ยก็เลยจัดมาซะ ก่อนจะเติมเงินเข้าไป 3หมื่นวอน เพื่อเป็นค่ารถ Airport Bus และค่ารถไฟใต้ดินในระหว่างอยู่ในเกาหลีด้วย จริงๆถ้าเป็นบัตรแบบธรรมดาราคาบัตรแค่ 2500 วอนเอง แต่อันนี้พิเศษหน่อย 8000 วอนแหน่ะ TT^TT

หลังจากนั้นนั่งรถเข้าที่พัก แต่ว่าไปถึงประมาณ 11 โมงกว่า ห้องยังไม่ว่างก็เลยฝากกระเป๋าเอาก่อนแล้วออกมาเดินหาซื้อเสื้อโค้ทที่เมียงดง เพราะไม่ไหวจริงๆ เดินแล้วสั่นเป็นลูกนกตกน้ำที่แอตแลนติก เปิด Yahoo ดูอุณหภูมิแล้วน้ำตาจะไหล นี่จะเข้าฤดูใบไม้ผลิจริงเหรอ? แต่อย่างที่บอกว่าเดือนมีนาคมเป็นช่วงรอยต่อระหว่างฤดูหนาว กับฤดูใบไม้ผลิ แม้ว่าจะไม่ได้หนาวมาก(?) แต่ซากุระก็ยังไม่ออกดอก แต่เสื้อผ้าส่วนใหญ่เป็นแบบใบไม้ผลิแล้ว ซึ่งมันก็เอาไม่อยู่ป่ะ? สุดท้ายทนความหนาวไม่ไหวเลยวิ่งเข้า Starbuck สั่งกรีนทีลาเต้ร้อนมาดับหนาว แล้วค่อยกลับที่พักเอากระเป๋าเข้าห้องตอนบ่ายโมง

ราคาสตาร์บัคที่เกาหลีก็แพงใช่ย่อยเลย แพงกว่าไทยตั้งหลายสิบบาท ปกติกินที่ไทย 135 บาท

แต่ที่เกาหลีราคา 6400 วอน คิดเป็นเงินไทย 176 บาท.... แพงอ่ะ!!! แต่ก็กิน = =

หลังจากเก็บกระเป๋าเสร็จ ภารกิจต่อไปคือไป Olympic Park แม้ว่านุ้ยจะไม่ได้ดูคอนเสิร์ตในวันนี้ เพราะว่าไม่ได้จองตั๋วไว้ แต่ก็ตั้งใจจะไปซื้อของหน้าคอนก่อน วันรุ่งขึ้นจะได้ไม่เป็นภาระ จะได้ดูคอนฯได้อย่างสบายใจ แต่พอไปถึงสนามเท่านั้นแหละ ความตั้งใจที่จะต่อแถวก็ล้มเลิกทันที นอกจากอากาศจะหนาวมากแล้ว แถวยังยาวมากกกกกกกกกกกกกอีกด้วย บริเวณ Olympic Park เต็มไปด้วยคนต่างชาติ โดยเฉพาะคนจีนและคนญี่ปุ่น ซึ่งคนญี่ปุ่นที่มาก็ได้ข่าวว่าเหมาหมอน กับแฟ้มของเยซองหมดไปตั้งแต่วันแรกเลย ใครเป็นเมนเยซองก็ได้แต่ทำใจ หลังจากตัดใจไม่ซื้อของหน้าคอนฯแล้ว นุ้ยก็เลยเดินตามหาบ้าน Kangin's Family ซึ่งเป็นแฟนไซต์ของคังอิน เพื่อซื้อผ้าเชียร์ No.1Kangin และสุดท้ายก็ได้มา จริงๆก่อนหน้านี้บ้านคังแฟมเปิดให้พรีออเดอร์ แต่ให้จ่ายเงินผ่านทาง Paypal ซึ่งนุ้ยก็พยายามแล้วแต่ว่าไม่เข้าใจจริงๆก็เลยคิดว่าคงไม่ได้ซื้อ แต่ก่อนวันเดินทางเห็นทวิตของบ้านคังแฟมบอกว่ามีเหลือในสต็อกนุ้ยก็ไม่พลาด

ผ้าเชียร์ของบ้านคังแฟมราคา 8000 วอน

หลังจากนั้นก็ไปเดินหาซื้อเสื้อต่อ เดินทั้งเมียงดง ทั้งทงแดมุน ก็ยังไม่มี ชีวิตจะพัง เพราะขนาดแค่วันนี้ยังใกล้จะตาย แล้วพรุ่งนี้ต้องไปต่อแถวซื้อของหน้าคอนฯ ไหนจะต้องไปรอเอาบัตรกับออนนี่ แล้วก็ต่อแถวเข้าคอนเสิร์ตอีก ยังไงก็หาซื้อไม่ได้ ทุกอย่างคงต้องแล้วแต่เวรแต่กรรมในวันพรุ่งนี้......

อย่างน้อยวันนี้ภารกิจตามหาผ้าเชียร์คังแฟมก็เรียบร้อยแหละนะ TT^TT

Create Date : 10 เมษายน 2556 Last Update : 10 เมษายน 2556 1:06:36 น. Counter : 2131 Pageviews.		0 comments
Share Tweet