Don't Worry, Be Happy

<<
สิงหาคม 2551
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
14 สิงหาคม 2551
 

Title: งานวัด


เป็นประจำในแต่ละอาทิตย์ที่จะมีซองสีขาวส่งต่อๆกันมาจนถึงมือของผม
และในซองสีขาวนั้น แม้ว่าในถ้อยความข้างในจะบ่งบอกถึงสถานที่ จุดประสงค์ของงาน
ที่ต่างกรรม ต่างวาระกัน แต่การกระทำของผมที่มีต่อซองสีขาวนั้น


ไม่ได้ต่างกันเลย...


ผมใส่ธนบัตรสีเขียวลงไปในซอง ยกมือไหว้พร้อมกับอธิษฐานขอพรในใจ

แม้ว่าในสัปดาห์นี้ผมจะอธิษฐานไปแล้ว 2 ครั้ง
แม้ว่าในเดือนนี้ผมจะอธิษฐานไปแล้วกว่า 10 ครั้ง
แม้ว่าในปีนี้ซองสีขาวจะผ่านมาถึงมือผมและให้ผมได้ตั้งจิตอธิษฐานได้มากกว่า...เอ่อ ช่างมันเถอะครับ

แต่คำอธิษฐานที่ผมขอไปก็ไม่เป็นความจริงเสียที

“ทำบุญไว้เยอะๆน่ะดีแล้ว เป็นศิริมงคลต่อตัวเอง ว่าแต่งวดนี้ใส่ยี่สิบบาทเองเหรอ” พี่สิบุคคลผู้หยิบยื่นบุญให้กับผมมาโดยตลอดเอ่ยถามขึ้นมาอย่างสงสัย
“อ้าว...ทำไมล่ะพี่ ทำน้อยทำมาก ก็ได้บุญเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
“เปล่าๆ พี่แค่เห็นว่าปกติภูจะใส่อย่างน้อยก็ร้อยนึง...”
“แหม...พี่ ผมก็ใช่ว่าจะรวยมาจากไหน พี่เล่นยื่นซองให้ผมทุกวันอย่างนี้ มันก็ต้องมีหมดมั่งแหล่ะ”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร...”

“ว่าแต่งวดนี้ไปทอดผ้าป่าที่ไหนอ่ะพี่”
“เอ่อ...พิษณุโลกน่ะ”
“ผมไปด้วยสิ ได้ไหม”

“คือพี่...ไม่ได้ไปเองไง พี่ฝากเค้าไปอีกที”
“งั้นเค้าไปกันยังไงเหรอครับ ผมอยากไปด้วย”
“อย่าไปเลยลำบาก...เอางี้สิ พี่มีงานบุญที่วัดใกล้ๆนี้เอง ไปได้สบายมาก”
“งานบุญอะไรครับ...”
“งานไถ่ชีวิต โคกระบือ ตอนเย็นก็มีงานวัดด้วยนะ สนุกออก”
“อืม...งั้นผมไปงานนี้ก็ได้ ดีเหมือนกัน ไม่ได้เที่ยวงานวัดนานแล้ว”

-----------------------------------------------------------------------------


ผมพนมมือตั้งจิตอธิษฐาน พร้อมกับหย่อนธนบัตรสีแดงลงในตู้รับบริจาค
ผมรู้สึกสบายใจ กับการทำบุญในครั้งนี้
การทำบุญด้วยตัวเองให้ความรู้สึกดีกว่าการฝากคนอื่นไปทำตั้งเยอะ

และจากนั้นผมก็เริ่มเดินเที่ยวงาน


ภายในวัดเล็กๆแห่งนี้ สามารถเนรมิตงานขึ้นมาได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ
ที่สำคัญมันยังได้กระชากความทรงจำในวัยเด็กของผมให้กลับคืนมาอีกครั้งด้วย
ฉับพลัน ผมนึกถึงเพลง งานวัด ของวงเพื่อน

“ครั้งหนึ่ง ครั้งหนึ่งเธอจำได้ไหม สองเราเคยเที่ยวงานวัดบ้านใต้
ทำบุญปิดทององค์พระมาลัย ก่อพระเจดีย์ทรายร่วมกัน...”


แม้ว่างานวัดครั้งนี้ผมจะเดินเที่ยวคนเดียว...
แต่ก็ให้ความสนุกแก่ผมไม่แพ้ตอนที่ยังละอ่อนอยู่เลย

ผมได้กินสายไหม...หลังจากที่ไม่ได้ลิ้มรสมานานหลายปี เนื่องจากกลัวอ้วน
ผมได้ยิงปืนลม...เกมสนุกๆ ที่ผมชอบยิงแข่งกันกับเพื่อนในช่วงที่ยังคะนอง

ภายในงานยังมีการละเล่นและโชว์หลากหลายชนิด ไว้ให้ผมซึมซับความสุขในวัยเด็ก หลังจากได้ห่างหายมานาน ทั้งสาวน้อยตกน้ำ มอเตอร์ไซค์ไต่ถัง ละครลิง รวมถึงรถบัมพ์ด้วย จำได้ว่าผมเคยเล่นรถบัมพ์จนเงินหมด จนต้องแอบไปขโมยเงินแม่มาเล่นต่ออีก 2 รอบ แต่เมื่อวัยของผมล่วงเลยมาถึงป่านนี้ หากขึ้นไปเล่น คงได้หลังหักกลับบ้านเป็นแน่

หลังจากที่เดินเที่ยวมานาน ผมชักเริ่มรู้สึกล้า และเมื่อยขาเต็มที
และผมก็เจอสถานที่ที่เหมาะแก่การนั่งพักที่สุดในเวลานี้
นั่นก็คือ...ชิงช้าสวรรค์

ผมใช้เวลาไปพอสมควรในการรอคอยที่ว่าง แต่ไม่เป็นไร
เมื่อความอยากที่จะขึ้นไปชมวิวสวย มีมากกว่าการเสียดายเวลาที่เสียไป...
และในที่สุด ก็ถึงคิวของผมเสียที

พนักงานเปิดลูกกรงสีขาว ผมค่อยๆก้าวเท้าเข้าไปนั่ง
ก่อนที่กลไกของชิงช้าสวรรค์นั้น จะทำงานอีกครั้ง
และพาผมเคลื่อนลอยไปอย่างช้าๆ พร้อมกับอาการแกว่งของชิงช้าเล็กน้อย

ผมว่านี่คือเสน่ห์ของการนั่งชิงช้าสวรรค์ในงานวัดเลยนะ

หวาดเสียว ตื่นเต้น เมื่อมีลมพัดให้ตัวชิงช้าแกว่ง
แต่ก็สบายใจ มีความสุข เมื่อขึ้นสู่ยอดที่สูงที่สุด


ในขณะที่ผมกำลังมีความสุขกับบรรยากาศและวิวสวยๆอยู่นั่นเอง
ผมก็เห็นความผิดปกติ ไม่ชอบมาพากลจากกุฏิของหลวงพี่องค์หนึ่ง
ที่ผมได้สนทนาด้วยเมื่อตอนบ่ายที่ผ่านมา

มีควันลอยออกมากจากกุฏิของหลวงพี่!!

ด้วยความสงสัย เมื่อผมลงจากชิงช้าสวรรค์แล้ว จึงได้เดินเข้าไปแอบดูตรงหน้าต่าง

ภาพที่เห็น…อาจจะเป็นเรื่องธรรมดาสามัญทั่วไป สำหรับฆราวาสอย่างเราๆ
แต่...หากมันเกิดขึ้นกับพระสงฆ์จำนวน 4-5 รูป มันย่อมไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่

ผมละสายตา ผละออกจากบานหน้าต่างนั้น...
ยิ้มให้กับความน่าสมเพชของตัวผมเอง ก่อนตัดสินใจ...กลับบ้าน

----------------------------------------------------------------------------


“ภูพี่มีบุญมาฝาก”
ผมรับซองสีขาวที่พี่สิยื่นมาให้ คราวนี้เป็นงานฝังลูกนิมิตที่วัดแถบจันทบุรี


ผมยิ้ม ก่อนควักธนบัตรสีแดงขึ้นมา แล้วใส่ลงไปในซอง
“อ้าว...ไม่อธิษฐานจบก่อนเหรอ”
“ไม่เป็นไรพี่...ผมทำบุญเพราะศรัทธา ไม่ได้ทำบุญเพราะอยากขึ้นสวรรค์
เผื่อบางทีไอ้คนที่ทำมาหากินโดยอาศัยหน้ากากนักบุญจะได้รู้ตัวบ้าง
ผมไม่อยากเห็นศาสนามันเสื่อมไปมากกว่านี้”

บางทีการทำบุญโดยหวังผลตอบแทน ก็ไม่ต่างอะไรกับการลงทุน
ผมคิดเช่นนั้น...

วันนี้...เป็นครั้งแรก ที่ผมทำบุญ แล้วรู้สึกมีความสุข...


งานวัด - เพื่อน




 

Create Date : 14 สิงหาคม 2551
6 comments
Last Update : 22 สิงหาคม 2551 22:14:18 น.
Counter : 950 Pageviews.

 
 
 
 
^ ^"

เรื่องสั้นที่แต่งเรื่องนี้
เหมือนเรื่องจริงเลยคุณยางมะตอย


พูดถึงงานวัด
เสน่ห์อยู่ที่เป็นงานกลางคืน มีของกินของเล่นเพียบนี่แร่ะ

^ ^
 
 

โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท วันที่: 23 สิงหาคม 2551 เวลา:0:41:08 น.  

 
 
 
...
ไปทำบุญที่วัด เตรียมข้าวของไม่ทัน
เลยเอาแรงไปทำอาหารที่โรงครัว
ยกของ ล้างจาน จัดอาหารที่โรงทาน

คุณแม่ไปด้วย มองลูกสาวงง " ที่บ้านไม่เห็นแกจะทำ"
ถอดรหัสสายตาได้ความอย่างนี้

ชอบทำบุญเหมือนกัน
แต่บางทีได้บาปง่ะ เพราะดันบ่นอีตอน"ซองขาว...เพียบ"
มันมากไป กระอักบุญ

ตอนนี้ที่กำลังลองทำอยู่ " ทำใจ ทำจิตใจ สำรวจใจ และ..สงบ "

ยังทำไม่ได้ง่ะ...
.
.
 
 

โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 119.42.83.78 วันที่: 24 สิงหาคม 2551 เวลา:2:05:57 น.  

 
 
 
ดีจ้า ระวังงานบุญไม่มีที่มานะจ๊ะภู แบบว่าเจ๊โดนไปแล้ว ฝากต่อๆกันมา ก็เลยต่อๆกันไปเข้ากระเป๋าใครก็ไม่รู้ มิจฉาชีพพวกนี้แย่นัก อาศัยความดีของคนอื่นเป็นเครื่องมือหากิน...คิคิ ซีเรียสไปไหมวะเนี่ย สบายดีไม๊ไปป์ ช่วงนี้ จิตตกตามเพื่อนมันกำลังจะเลิกกะแฟนว่ะ อาชีพแอร์ก็งี้ ผู้ชายมัน...นะ ทำใจๆ
 
 

โดย: GottaBeMary วันที่: 24 สิงหาคม 2551 เวลา:18:33:11 น.  

 
 
 
คุณหมูปิ้งฯ - จริงๆแล้ว เสน่ห์ของงานวัดมีมากมายครับ ไอ้ที่อ่านเจอในเรื่องนี้ มันก็แค่รอยด่างเล็กๆของศาสนาเท่านั้น

คุณสิงห์ฯ - ผมก็ยังทำไม่ได้ฮะ ยิ่งตอนที่พี่คนหนึ่งยื่นซองมาให้ แล้วบอกให้ผมทำบุญ ตายไปจะได้ขึ้นสวรรค์ อืม...ถ้าขยันทำบุญแล้วตายไปได้ขึ้นสวรรค์จริง คงไม่มีพวกสัตว์นรกเดินยั้วเยี้ยเต็มสภาหรอกฮะ เอ๊ะ ชักซีเรียสไปไหมหว่า 555+

หมูหนึ่ง เอ๊ย หนูหนึ่ง - อย่างที่เห็นน่ะแหล่ะ คอนเซ็ปต์ของฉันตอนนี้คือ ดำเนินชีวิตไปเรื่อยๆ แรงบรรดาลใจน่ะมีเยอะ แต่มันยังสลัดภาพติดตาออกไปไม่ได้ซักทีว่ะ โคตรเบื่อตัวเองเลย และมันก็ยังตามตอแยไม่เลิกด้วย อีกอย่าง ช่วงนี้รอบข้างมีแต่คนอกหัก แล้วก็แบบ เห็นกูเป็นศิราณีหรือไงวะ มีแต่คนมารำเพ้อรำพัน ทำเอาเราจิตตกไปด้วยอีกคน จะบ้าตาย แต่ก็โอเคน่ะ เรามันพวกชอบแส่เรื่องชาวบ้านโดยสันดานอยู่แล้วนี่หว่า 555+ อ้อ ไม่ใช่แต่อาชีพแอร์ฯ หรอกนะ ที่ทำงานไม่เป็นเวลา แล้วโดนแฟนทิ้ง พวกครีเอทีฟก็โดนเหมือนกัน เพราะมันอาศัยออฟฟิศอยู่แทนบ้าน กลับมา ที่รักของเรา มันก็ชิ่งไปกับคนอื่นแล้ว...เหอๆ เศร้า T T
 
 

โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.132.187 วันที่: 24 สิงหาคม 2551 เวลา:21:03:21 น.  

 
 
 
ว่าแต่...
กำลังจะจำศีลดองบล๊อคหรือเปล่าคุณยางมะตอยฯ

 
 

โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท วันที่: 26 สิงหาคม 2551 เวลา:15:21:28 น.  

 
 
 
อืม....เท่ห์จังค่ะ เปิดเรื่องจบเรื่องได้สวยงามดีจัง
นี่แหละนะคะ เป็นเหตุให้อยากอ่านหนังสือทำมือคุณยางฯ
ส่งเมล์ไปเรียบร้อยแล้วนะคะ ด้วยความอยากได้ค่ะ อิอิอิ

อ่านเรื่องนี้ แม้จะไม่ตรงประเด็นซองขาวที่เป็นหลัก
แต่อยากพูดเรื่องงานวัดนะคะ เพราะเป็นความทรงจำดี ๆ
ในวัยเด็กเยอะแยะมากมายเลยทีเดียวเหมือนกันล่ะค่ะ
มีหลายอย่างที่นึกถึงแล้วรู้สึกดี แม้ว่าจะคนเยอะอึดอัดไปหน่อย
แต่ก็สนุกสนานร่าเริงเสมอ ชอบขนมถังแตกอันใหญ่ ๆ ถูก ๆ
ยิงปืน ละครลิง ขนมจีนน้ำยาและชิงช้าสวรรค์โยกน้อย ๆ
แม้โตมาจะไม่ได้ไปอีกแล้ว แต่พอเห็นทีไรก็นึกถึงได้ทุกที
ว่ายังมีเรื่องราวดี ๆ ในวัยเด็กให้นึกถึงอยู่เสมอนะคะ

คุณยางฯสบายดีนะคะ
 
 

โดย: นางสาวดุ่บดั่บ วันที่: 27 สิงหาคม 2551 เวลา:5:13:43 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ยางมะตอยสีชมพู
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้

ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน



ลายปากกา


ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู) ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม (ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
[Add ยางมะตอยสีชมพู's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com