Don't Worry, Be Happy

<<
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
7 สิงหาคม 2550
 

Title: สาว ม. ปลาย กับ หนุ่มออฟฟิศ


“ฮ้า...จริงหรือวะ” ไอ้เอกอุทานอย่างตกใจปนสงสัย
ก็จะอะไรเสียอีกล่ะ...ในเมื่อคนอย่างผม มีแฟนเป็นเด็กมัธยม

“น้องคนที่ขาวๆ น่ารักๆ ที่เดินกับเอ็งเมื่อวานเนี่ยนะ เวรกรรม
ไอ้เราก็นึกว่าเป็นน้องสาว เฮ้ย! แล้วจีบน้องเค้ายังไงวะ
บอกเทคนิคข้ามั่งดิ...ดิ...ดิ...ดิ ”

“เทคหน่งเทคนิคเชี่ยไร ไม่มีเว้ย ข้ามีแต่เทคโน จะเอามั๊ย”

“ไรว้า....งกหว่ะ ได้ดีแล้วลืมเพื่อนนะเอ็งน่ะ”
“ดีตรงไหนล่ะ คบเด็ก เรื่องมากจะตาย”

“โหย...ถ้าเอ็งไม่ชอบข้าขอแล้วกันนะ”
“ตลกและ...เดี๋ยวเอาศอกจามกบาลแตกเลยไอ้นี่ ทะลึ่งๆ”

จะว่าไปแล้ว...ผมก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน ว่าไปคบน้องเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่
รู้ตัวอีกที...ผมก็ขี่มอเตอร์ไซด์ไปส่งน้องเข้าทุกเช้า และไปรับทุกเย็นเสียแล้ว

ว่าแล้วก็ได้เวลาไปรับน้องเค้าแล้วล่ะ...
“เฮ้ย...ไอ้เอก เดี๋ยวข้าต้องไปรับน้องเค้าแล้วว่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะเว้ย”
“เออๆ โชคดีเว้ย เพลาๆเครื่องหน่อยนะเอ็ง เดี๋ยวจะหาว่าข้าไม่เตือน ฮ่าๆ”

“ทะลึ่งแล้วเอ็ง เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ามาข้าขอเตะซักที สองที”
ผมหันไปชี้หน้าไอ้เอกแล้วทำหน้าถมึงทึงใส่มัน
ก่อนที่จะกระทืบคันสตาร์ท พร้อมกับบิดคันเร่ง
นำรถมอเตอร์ไซด์คู่ชีพพร้อมกับหัวใจของผมพุ่งทะยานไปข้างหน้า

“น้องขวัญ” เธอเป็นคนเรียบร้อยและน่ารักในสายตาคนรอบข้าง
ผิวพรรณที่ขาวสะอาด ช่างเข้ากลิ่นตัวที่หอมจางๆ ดีแท้
ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ปากสีชมพูระเรื่อที่ไร้สีสันจากลิปสติกฉาบคู่นั่น
มีแรงดึงดูดมากมายเลยทีเดียว และเธอก็ทราบดีว่าผม
หลงรักริมฝีปากคู่นั้นของเธอยู่อย่างมากมาย

และด้วยภาพลักษณ์อันงดงามของเธอนี้เอง
ที่ทำให้หลายๆคนสงสัยว่า...เธอมาคบกับผมได้อย่างไร

หล่อรึ...? ก็งั้นๆ (จริงๆแล้วผมโคตรขี้เหร่เลยล่ะคุณ)

รวยรึ...? หึหึ ผมก็เป็นพนักงานกินเงินเดือนทั่วๆไป
ที่มักเจอะเจอตามท้องถนน และบาทวิถีของเมืองสวรรค์แห่งนี้น่ะแหล่ะ

แสดงว่างานที่ทำอยู่มีโอกาสเจริญก้าวหน้าแหงมๆ?

นี่แสดงว่าคุณไม่ได้อ่านบรรทัดข้างบนที่ผ่านมาใช่ไหม?

เอาเป็นว่าคนอย่างผมมันไม่มีอะไรดีคู่ควรกับเธอเลยแล้วกัน

อ้าวแล้วพวกเอ็งทะลึ่งมาคบกันได้เยี่ยงไร ช่วยไขข้อสงสัยให้รู้หน่อยได้มุ้ย?
**คำว่ามุ้ย มาจาก V. ช่อง 2 ของคำว่ามั๊ย เป็นคำที่แสดงว่าผู้ถามกำลังสงสัยอย่างโคตรๆ**

เมื่อหลายเสียงหลายคำถามเกิดขึ้นมาอย่างนี้
ผมคงหลีกเลี่ยงที่จะตอบไม่ได้แล้วล่ะ
เอาเป็นว่า...เรื่องของคนอื่นน่ะนะครับ...
ขอร้อง...อย่า....(อ๊ะๆผมเซ็นเซอร์ไว้แล้วนะ)

เอ๊...นี่ผมกำลังด่าคนอ่านอยู่ใช่ไหมเนี่ย อ๊ะไม่ใช่นะครับอย่าเข้าใจผิด
ผมก็แค่แถให้บรรทัดมันเยอะเข้าไว้แหล่ะ ไม่มีอะไรมากหรอกน่า
แหะๆ มา มาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่าเนาะ

เมื่อไม่มีอะไรที่จะคู่ควรกันได้ แล้วทำไมถึงรักกันได้น่ะหรือ
คำตอบมันก็เฉลยในคำถามมาอยู่แล้วล่ะครับว่าทำไม

ความรักไงครับ

ความรักไม่มีแบ่งแยกชนชั้น ความรักไม่ได้แบ่งแยกความขาวและความดำ

ความรักอาศัยหัวใจ และความเข้าใจในรักนั้นของทั้งสองเราก็พอ

เธอเข้าใจผม ผมเข้าใจเธอ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วครับ

“ว่าแต่พี่เชษฐ์คะ อาทิตย์หน้าจะให้ขวัญแต่งตัวยังไงดีคะ?”

ผมนิ่งคิด
“อืม เอาเป็นชุดนางพยาบาลดีกว่าเนอะ มันน่าตื่นเต้นดี ชุดเด็กมัธยมพี่เบื่อแล้วเหมือนกัน”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้า...ขวัญจัดให้ ”

เห็นไหมครับ ว่าเรามีความเข้าใจกันมากมายขนาดไหน

เนาะ!!







 

Create Date : 07 สิงหาคม 2550
11 comments
Last Update : 7 สิงหาคม 2550 1:13:12 น.
Counter : 1082 Pageviews.

 
 
 
 
อืม....จะติดตามนะคะ
 
 

โดย: จาริก (จาริก ) วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:2:31:59 น.  

 
 
 
โห หักมุมมากค่ะ 55

เราไม่อ่านหัวข้อบลอคก่อน
เชื่อไปเต็มๆ เลยนะคะเนี่ยว่าเรื่องจริง
กำลังนั่งซึ้งตามไปด้วยเลย

เป็นคนเขียนสนุก น่าอ่าน น่าติดตามจนจบดีนะคะ
 
 

โดย: Hobbit วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:19:23:31 น.  

 
 
 

เศร้ามากเลยอะ นานๆทีน้ำตาจะท่วมจอแบบนี้นะ
เดี๋ยวนี้น้องยางช่างเขียนงานได้โรมานซ์ซะเหลือเกิน
เป็นคู่รักที่น่าชื่นชมเป็นเยี่ยงอย่างของคู่อื่นๆดีแท้
ความรักแท้อันมีความเข้าใจระหว่างสาวออฟฟิศเอ้ย
หนุ่มออฟฟิศ กับเด็กมัธยม หรีอต่อไปอาจเป็น
เด็กประถมก็ได้เน้าะ

แต่อย่าแถให้เป็นเด็กอนุบาลละกัน
มัธยมต้นก็เสี่ยงคุกเสี่ยงตารางแล้วเน้อ อิอิ

ปล. แต่จะเปลี่ยนเป็นชุดครูสอนอนุบาล ไม่ผิดวัตถุประสงค์ ฮ๋าๆๆ
 
 

โดย: กวิสรา IP: 61.19.65.163 วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:20:57:20 น.  

 
 
 
มาฮาคอมเม้นท์ข้างบน
 
 

โดย: cotyledon067 วันที่: 8 สิงหาคม 2550 เวลา:23:47:24 น.  

 
 
 
55555555555555555555
หลังจากชุดพยาบาล
จะเป็นชุดอะไรต่อล่ะ

 
 

โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:12:05:31 น.  

 
 
 
จบแบบงง งง แฮะ ขอทำความเข้าใจสัก 3 วิ................




อืม เป็นคู่ที่เข้ากันได้ดีจริงๆ
 
 

โดย: Hoong ja ^_______^ (rukachan~ ) วันที่: 10 สิงหาคม 2550 เวลา:13:47:26 น.  

 
 
 
คุณ จาริก - คร๊าบผม ขอบคุณที่ติดตามคับ ^ ^

คุณ Hobbit - ขอบคุณในคำชมครับ และนี่เป็นบล๊อคที่สอนให้คุณรู้ว่า...จงอย่าเชื่อคนง่าย 555+

พี่เก๋ - ดีเลยพี่ ผมชอบคุณครูอนุบาล อ่อนหวานน่ารัก และมีอำนาจอยู่ในที อิอิ

คุณ cotyledon067 - ฮาคอมเมนท์ข้างบน แล้ว อย่างลืมฮาเรื่องด้วยดิฮะ T T

คุณหมูปิ้งฯ - ว่าจะเป็นชุดตำรวจหญิง เหมือนที่น้องจั๊กจั่นใส่อ่ะฮะ ในละคร

คุณฮุ้ง - ลองเอาไปทำแบบนี้กะคุณโคจิบ้างไหมล่ะฮะ ^ ^
 
 

โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.127.125 วันที่: 10 สิงหาคม 2550 เวลา:22:41:34 น.  

 
 
 

เป็นคู่เหมาะสม
แบบผีเน่ากะโลงผุ
จริง ๆ ค่ะ

555555555



แวะมา...ทักทายในวันก่อนวันแม่ค่ะ

แม่เป็นคนที่รักเราอย่างจริงใจ
โดยไม่มีเงื่อนไข

แม่ไม่ได้รักเรา
เพราะเราเป็นคนดี
เพราะเราขยัน
เพราะเราสวย

แต่รักเพราะรัก
รักตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าเลยค่ะ

สุดยอดหญิงจริง ๆ
... คนเป็นแม่ เนี่ย


และขอเชิญชวนไปร่วมนับจำนวนวิธี
ที่สามารถช่วยลดภาวะโลกร้อนได้นะคะ


คลิกค่ะ



 
 

โดย: โสดในซอย วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:10:53:41 น.  

 
 
 
หวัดดีน้องชาย แวะมาเยี่ยมจ้ะ

ขยันเขียนเหมือนเคยนะ
อืม...เสียดายไม่มีแฟน ไม่อย่างนั้นพี่จะแต่งชุดนังแมวยั่วสวาท อิอิ
 
 

โดย: หนุงหนิง IP: 203.113.35.8 วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:13:18:45 น.  

 
 
 
555

มันฮามากพี่
แนวถนัดป่าว หักมุมเนี่ย

อิอิ
 
 

โดย: an IP: 125.26.67.128 วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:20:32:39 น.  

 
 
 
ก็ไม่เห็นมีไร ..
 
 

โดย: Brand Maker IP: 58.8.151.208 วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:3:23:13 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ยางมะตอยสีชมพู
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้

ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน



ลายปากกา


ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู) ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม (ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
[Add ยางมะตอยสีชมพู's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com