Title: อาณาจักรของ...

ข้าไม่มีบ้าน...แต่มีที่อยู่
ทุกๆที่ล้วนเป็นที่อยู่ของข้า
อาณาจักรของข้า...

ใช่ เพราะมันคืออาณาจักรของข้า
ทุกๆที่จึงล้วนแล้วแต่เป็นที่อยู่ของข้า

จะกิน จะเดิน จะนั่ง จะนอน ปลดทุกข์
ทุกตารางนิ้วของเมืองแห่งนี้
คืออาณาจักรของข้า...

ข้าจะทำยังไง อะไร ที่ไหน แต่คงไม่ทำกับใคร
ข้าทำได้ทุกอย่าง
เพราะที่นี่คืออาณาจักรของข้า

ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมา
สายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม
ไม่สิ...ข้ามองเป็นสายตาแห่งความชื่นชม
ทุกๆคนล้วนแต่เดินเข้ามาในที่แห่งนี้
อาณาจักรของข้า...

ท้องฟ้าสีครามสดใส
แดดส่องแสงสว่างทะลุออกจากก้อนเมฆสีขาว
หรือจะเป็นมวลหมอกมลพิษ
สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นของข้า
เพราะว่ามันคืออาณาจักรของข้า

พฤกษาใหญ่น้อยที่ขึ้นเรียงรายอยู่บนถนน
พฤกษาใหญ่น้อยที่ขึ้นเรียงรายอยู่บนฟุตบาท
พฤกษาใหญ่น้อยที่ปลูกอยู่หน้าเคหะสถาน
พฤกษาใหญ่น้อยของใครต่อใครต่อใคร

มีแต่ข้า...ที่เป็นคนที่ให้ปุ๋ยเหล่ามวลพฤกษาเหล่านั้น
ฉะนั้น...มันจึงเป็นของข้า
เพราะที่นี่คือ อาณาจักรของข้า

ข้าขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่อาณาจักรของข้า
ด้วยศิลปการแสดงที่ยิ่งใหญ่ของข้า
ทุกสายตาล้วนจับจ้องมาที่กายของข้า

ข้าวาดนิ้วบนอากาศ
ร่ายรำกลางท้องทุ่งของคอนกรีต
มือซ้ายของข้าถือกระบี่สีน้ำเงิน ที่มีด้ามจับเป็นสีแดงสวย
มือขวาของข้ากำลังจัดเรียงนิ้วตามจังหวะการร่ายรำ
ท่วงท่าของข้าอ่อนช้อย และสง่างามยิ่งนัก

ชุดทรงเครื่องของข้าเปล่งประกายรัศมีแห่งความงามออกมา
ดอกไม้ทัดหูข้างซ้ายช่วยขับให้ข้าดูโดดเด่นงดงามยิ่งนัก
ข้าคงเป็นเทพบุตรของใครต่อใคร...ในที่แห่งนี้
อาณาจักรของข้า

ประชาราษฎร์ทั้งหลายที่มายืนมุงดูข้า
คงชื่นชมในบารมีของข้า
คงชื่นชมในความงดงามของข้า
และคงทึ่งกับศิลปการแสดงของข้า
ผู้คนทั้งหลายล้วนเข้ามาชื่นชมในตัวข้า
ในที่แห่งนี้ อาณาจักรของข้า

อะไร! ข้าเห็นผู้คนชุดขาวมากมาย
มารายล้อมตัวข้า
พวกเจ้าจะเข้ามาใกล้ข้ามากเกินไปแล้วนะ
พวกเจ้านี่ช่างกำแหงยิ่งนัก
พวกเจ้าไม่เกรงกลัวข้าเลยใช่ไหม?
พวกเจ้าไม่เกรงกลัวกระบี่ในมือข้าเลยกระนั้นฤา?
พวกเจ้าลุกล้ำเข้ามาในที่แห่งนี้มากเกินไปแล้วนะ
พวกเจ้ารู้ไหมว่าที่นี่ยิ่งใหญ่และสำคัญต่อตัวข้าแค่ไหน
อาณาจักรของข้า

พวกเจ้าคือศัตรูที่มารุกล้ำเขตแดนของข้า
หากพวกเจ้าไม่มีความคิดที่จะเกรงใจข้า
ถ้าอย่างนั้น ข้าก็จะไม่เกรงใจพวกเจ้าเช่นกัน

กระบี่ในมือ...เงื้อขึ้นฟาดลงมากลางเหล่าศัตรู
ป๊อก!! ฮั่นแน่ ศัตรูร้ายโดนกระบี่ของข้าไปเต็มๆ

ข้ารวบรวมวิทยายุทธ์ที่ข้ามีอยู่
ฟาดฟันใส่เหล่าศัตรูร้าย
ข้ายกขาขวาและเท้าขวาของข้าวาดขึ้นเหนือหัว
หมายที่จะทำร้ายศัตรูเต็มที่

แอ่ก!! น่าน...คนที่ 2 ก็เสร็จข้าไปแล้ว
พวกเจ้าคิดผิดแล้วล่ะที่เข้ามารุกล้ำอาณาเขตของข้า
ในที่แห่งนี้ข้ามีพละกำลังเหนือกว่าใครทั้งปวง
เพราะมันคืออาณาจักรของข้า

จึ่ก!! โอ๊ยยย! ข้ารู้สึกว่ามีของแหลมทิ่มข้าจากข้างหลัง
สติของข้า...กำลังจะหายไป
ข้าหมดแรงที่จะต่อสู้...
พวกมันใช้วิธีสกปรก ลอบทำร้ายข้าจากข้างหลัง
สารที่ทำให้ข้าเกิดอาการสติขาดช่วงเช่นนี้
คงเป็นสารพิษอะไรซักอย่าง

ข้ากำลังถูกพาขึ้นยานพาหนะสีขาว คันยาวของพวกมัน
ไม่นะ...ข้าไม่อยากไป...
พวกเจ้าจะให้ข้าทิ้งที่แห่งนี้ไปได้อย่างไร
มันคืออาณาจักรของข้านะ...
ข้าต้องปกครองที่แห่งนี้....

แล้วใครจะมาร่ายรำให้เหล่าประชาราษฎร์ของข้าชมกัน
ใครจะเป็นคนให้ปุ๋ยเหล่าพฤกษาที่ขึ้นเรียงรายอยู่ตรงนั้น

ข้าไม่อยากไป...ข้ามีความสุขในที่แห่งนี้ดีอยู่แล้ว
อย่าให้ข้าไปร่วมสังคมกับพวกเจ้าเลย...
ข้ามีโลกของข้า...ข้ามีที่อยู่ของข้าอยู่แล้ว
โปรดอย่าขโมยความสุขในดินแดนของข้าไปเลย

ไม่นะ...ข้า...ไม่....ยอม....
อา....อา...ณา...จัก...ร....ข...อ...ง ..ข...ข้....า...

Create Date : 16 กรกฎาคม 2550		10 comments
Last Update : 16 กรกฎาคม 2550 0:31:16 น.
Counter : 763 Pageviews.
Share Tweet