Tears of the Mermaid - เสียงร้องไห้จากท้องทะเล

จากวันที่พบเด็กสาวนอนสลบบนพื้นทราย วันนี้ไนน์ด้า หรือ ไนน์กลายเป็นส่วนหนึ่งของหมู่บ้านชาวประมงอย่างเต็มตัวแล้ว แต่เป็นที่น่าประหลาดนัก... ไนน์จะหลีกห่างจากเข้าใกล้ทะเลอย่างเอาจริงเอาจัง

"ไนน์ ข้าจะออกทะเลไปจับปลา ไปด้วยกันไหมล่ะ" อารอน ชายชราผู้ค้นพบเธอตะโกนถามจากชายหาดที่กว้างใหญ่

"ข้าไม่อยากไปค่ะ ลุงอารอน" เธอตอบ

"เจ้ายังกลัวทะเลอยุ่รึ เด็กน้อย" คาเรน ผู้ดูแลเธอมาตลอดหนึ่งปีถาม

"ข้า....กลัวค่ะ ข้าฝันทุกคืน ถึงคลื่นที่ซัดสาด เหมือนจะกลืนกินข้าเข้าไปในความมืดดำนั้น" ไนน์อธิบายด้วยแววตาหวาดหวั่น "ข้ารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่าง เรียกข้าจากใต้ท้องทะเลที่มืดมนนั่น ทุกสิ่งช่างดำสนิท ไม่มีแม้แต่แสงสว่างสักน้อยนิด"

คาเรนดึงเธอเข้ามากอดแนบอก "ไม่เป็นไร ข้าจะดูแลเจ้าเองนะไนน์ ข้าไม่ให้ใครเอาตัวเจ้าไปแน่"

แต่คำสัญญาของหญิงชราจะเป็นจริงได้หรือ เมื่อนักธุรกิจใหญ่ เกิดค้นพบหมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้ หลงรักชายหาดทรายขาว และต้องการเปลี่ยนมันเป็นรีสอร์ทอันหรูหราอลังการ...

ข้อเสนอที่มีค่าตอบแทนเป็นเงินอย่างงาม ถูกยื่นให้ชาวบ้านทั้งหมด

"หึ ข้าจะซื้อที่ดินทั้งหมู่บ้านนี้ เป็นเงินทั้งหมด 50 ล้าน เจม"

(*เจมเป็นสกุลเงินสมมุติในเรื่อง)

ป้าคาเรนกับชาวบ้านบอกปัดข้อเสนออย่างไม่สนใจ "เงินเยอะแค่ไหน ไม่สามารถซื้อวิถีชีวิตของเราแห่งท้องทะเล นิพิรัส ได้หรอก"

"งั้นเรอะ?" เศรษฐีเงินล้านหน้าแดงด้วยอารมณ์โมโหจัด ก่อนจากไปพร้อมคำพูดทิ้งท้าย "อย่าหาว่าข้าไม่เตือนแล้วกัน"

ไม่นานนัก เกิดอุบัติเหตุกับเรือประมงลำใหญ่ที่สุดของหมู่บ้าน เรือเกิดไฟไหม้กลางทะเล อารอนผู้ใจดีและชาวบ้านที่ขึ้นเรือไปด้วยต้องเสียชีวิตลง ประชากรที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงหลัก กลับตายลง ทำให้เหลือทางออกไม่มากสำหรับชาวบ้านที่เหลืออยู่ ส่วนใหญ่นั้นจะเป็นผู้หญิง และ เด็ก ทั้งสิ้น

หกเดือนหลังจากนั้น นักธุรกิจรายเดิมกลับมาด้วยใบหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง
ก่อนยื่นข้อเสนอหน้าเลือด "ทั้งหมู่บ้านนี้ ข้าให้ ล้าน เจม เอาหรือไม่เอา เลือกมา"

ไนน์ที่โมโหจัดเผ่นออกมาด้วยท่าทีของแม่เสือสาว...
"ป้าคาเรน อย่าขายนะ" เธอตะโกน
ป้าคาเรนที่ดูทรุดโทรมลงไปมากกว่าเดิมหลังการสูญเสียสามี ผมงอกขาวโพลนทั่วศีรษะ แววตาหมองเศร้า หันมายิ้มให้ไนน์เนือยๆ "หากพวกข้าขายที่ให้ท่านแล้ว พวกข้าจะไปอยู่ที่ใดได้เล่า ที่นี่คือที่เกิด ที่กิน และจะเป็นที่ตายของข้า"

นักธุรกิจเหลือบมองไนน์ด้วยตากรุ้มกริ่ม "งั้นเจ้าไปทำงานบ้านข้าไหมล่ะ ข้ากำลังขาดแม่บ้านพอดี อ้อ เอาหลานเจ้าไปด้วยก็ได้ ข้าจะดูแลเอง จะส่งเสียให้เรียนหนังสือด้วย"

คาเรนต่อรอง "แล้วชาวบ้านคนอื่นๆเล่า?"

เศรษฐีหนุ่มยิ้มมุมปาก "ข้ามีธุรกิจมากมาย ให้พวกนั้นไปทำงานที่โรงงาน หรือรีสอร์ตของข้าก็ได้"

ป้าคาเรนตอบ "หากท่านสัญญาเช่นนั้น... พวกข้าจะขายที่ดินให้ท่าน บ้านละ สองล้านเจม"

"หึ เชื่อข้าเถอะ ข้าสัญญา" เศรษฐีหนุ่มยิ้มย่อง พลางไขว้มือไว้ข้างหลังเป็นสัญลักษณ์ ติ๊ต่าง...

Create Date : 06 ธันวาคม 2554		0 comments
Last Update : 6 ธันวาคม 2554 16:13:40 น.
Counter : 1101 Pageviews.
Share Tweet