Bloggang.com : Lady Cherry : Happy 10th Anniversary

Happy 10th Anniversary

จากวันนั้นถึงวันนี้ 10 ปีแล้วสินะ ไม่น่าเชื่อเลยเวลาผ่านไปไวมาก ไม่เคยมีวันไหนเลยที่เราอยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุข ไม่เคยเลยสักครั้งที่เราจะขึ้นเสียงใส่กัน ไม่เคยเลยสักครั้งที่เราพูดจาหยาบคายใส่กัน ไม่เคยเลยสักครั้งที่เราทะเลาะกันรุนแรง อย่างมากก็แค่งอนและเงียบ เราไม่เคยโกรธกันข้ามคืนเลย (ถ้าจำไม่ผิดนะ)

เราผ่านอะไรต่อมิอะไรด้วยกันมาเยอะ ยังจำได้ ตอนพ่อจีบแม่ใหม่ ๆ พ่อขี่มอเตอร์ไซค์มาหาทุกวัน จากศรีนครินทร์มาบางพลัด ไป-กลับทุกวัน เพียงเพื่อจะกินได้ข้าวด้วยกัน ระยะทางไกลพอสมควร แต่พ่อก็ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยหรือไม่อยากมา ฝนตกก็ยังอุตส่าห์มา โดนตำรวจจับเพราะขับผิดช่องทางก็บ่อย แต่พ่อก็ยังมา

ความประทับใจมีเยอะ แต่สิ่งนึงที่ประทับใจมากและทำให้ตัดสินใจได้ว่าแม่จะใช้ชีวิตอยู่กับพ่อตลอดไปก็คือ วันที่ 1 ม.ค. 2000 วันปีใหม่นั่นเอง พ่อมาขออนุญาติคุณยายที่จะพาแม่ไปเที่ยว คุณยายตอบอนุญาติ แต่ก็บอกว่าอย่ากลับดึกนะ พ่อก็รับปากคุณยาย

วันนั้นเราไปงานเต้นรำกัน พอเลิกงานจำได้มั้ยว่าแม่อยากไปเที่ยงเล่นต่อที่บ้านของพี่มาลา แต่พอ่ไม่ให้ไป ไม่ได้ไปคนเดียวสักหน่อยก็ไปด้วยกันนี่แหละ พ่อก็ยังไม่ให้ไป ยังไงพ่อก็ไม่ให้แม่ไปต่อ จำได้ว่าตอนนั้นแม่โกรธมากเลย โกรธจัด ก็ทำไมล่ะฉันอยากจะไปสนุกต่อบ้านเพื่อน ทำไมจะไปไม่ได้ พ่อก็บอกว่าไม่ได้ เพราะรับปากยายไว้แล้วว่าจะไม่กลับดึก ตอนนั้นมันเพิ่งจะสามทุ่มกว่าเอง เรานะก็อยากไปเคาน์ดาวน์ต่อ สรุปคือยังไงก็อดไป ก็ต้องกลับบ้าน แม่โกรธจัด ไล่พ่อออกจากบ้าน พ่อก็ไม่กลับ พ่อรอจนถึงเช้า จำได้ว่าพ่อตาแดงเลย พ่อเข้ามาคุยกับแม่ แต่แม่บอกเลิกพ่อ จำได้ว่าพ่อร้องไห้เลย กอดแม่ไว้แน่นแล้วขอร้องแม่ว่า ไม่เลิกได้มั้ย แม่จำได้ว่าตอนนั้นแม่ดื้อมาก เพราะโกรธจัด ยังไงก็จะเลิก

แต่ในที่สุดเมื่อแม่สงบลง สติก็มาปัญญาก็เกิด ก็คิดได้ว่า ”เออจริง ๆ แล้วเค้าผิดอะไรเนี่ย เค้าไม่ได้ผิดอะไรเลย เค้าแค่รักษาคำพูดที่เค้ามีกับผู้ใหญ่ แล้วเราจะไปโกรธเค้าทำไม” บวกกับเมื่อมองหน้าพ่อ เห็นพ่อตาแดงก่ำเลย หน้าจ๋อยสุด ๆ ตอนนั้นคิดในใจว่า “นี่แหละคนที่ใช่ คนที่เราจะฝากชีวิตไว้ คนที่เราอยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยชั่วนิรันดร์”

ขอบคุณมากที่สุดสำหรับการเป็นสามีและพ่อที่ยอดเยี่ยม ขอบคุณค่ะสำหรับโอกาสที่ให้รี่ได้เป็นภรรยาและเป็นแม่ของลูก ๆ ขอบคุณพระผู้เป็นเจ้าที่ทำให้เราได้เจอกัน