BlogGang.com : : Bloody Distance : Osaka Day 2>>>>กินๆ ช๊อปๆ ที่ชินไซบาชิ!! โดนโกงซุชิ งุงิ ครุคริ...

Osaka Day 2>>>>กินๆ ช๊อปๆ ที่ชินไซบาชิ!! โดนโกงซุชิ งุงิ ครุคริ...

มาละค่ะ หลังจากดองไว้พอสมควร แทนที่จะอัพๆ ทีเดียวให้มันเสร็จๆ เมื่อคืนเพิ่งกลับมาจากลอนดอน โห.........เยินมากกกก ตอบได้คำเดียว เป็นครั้งแรกที่กลับมาถึงห้องนอนถอดเสื้อผ้าใส่ชุดนอนแล้วนอนเลย ปกติ จะมีเช็ดเครื่องสำอางค์บ้าง ล้างหน้าบ้าง ส่วนใหญ่ก็จะอาบน้ำก่อนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้แบบ เปลี่ยนชุด กระโดดขึ้นเตียง นอน!! ไม่กลัวหน้าพังกันเลยทีเดียว แล้วก็นอนไปเลย เหมือนกดสวิตช์ปิด มันล้ามากอ่ะ ออกไปตะลุยลอนดอนมาแบบง่อยๆ เพราะฝนตก ออกไปกะเพื่อน 2 คน ร่มก็มีอันเดียว กันได้บ้างไม่ได้บ้าง แถมไฟลท์ก็แย่สุดๆ ใครรู้ว่าไปทำลอนดอนก็ส่ายหน้ากันทั้งนั้น

โอ๊ย จะเล่าเรื่องลอนดอนทำไม มาเรื่องญี่ปุ่นกันต่อดีกว่าค่ะ

นี่คือหน้าตาของ Royce Chocolate ค่ะ ของดีเมืองโอซาก้า เมืองไทยเห็นว่าขายกล่องนึงแพงมาก ที่นี่ไม่แพงเท่าไหร่ค่ะ

อมๆ ไปจะละลายในปาก คือมันไม่เหมือนช๊อคโกแลตทั่วไป เนื้อมันคนละอย่างเลย พูดไม่ถูกค่ะ ต้องลอง อันนี้รสธรรมดา ขมๆ เล็กน้อย เพราะผงโกโก้ที่โรยไว้ ซื้อรสชาเขียวมาด้วย ยังไม่ได้ลองเลยค่ะ ส่วนคิทแคทชาเขียวนี่ของสามัญประจำตู้เย็น เพื่อนคนไหนไปญี่ปุ่น ต้องซื้อมาตุนมาฝากกันตลอด

เอาล่ะค่ะ ออกเดินทางกันดีกว่า ลงมารอน้องเมย์ที่ล๊อบบี้ โรงแรมเค้าสวยและหรูมากเลยทีเดียว เจอเหล่าบรรดาลูกเรือของอีกสายการบินหนึ่งแถวๆ ประเทศบ้านเรา (ไม่ขอเอ่ยนาม) ลงรถบัสกันมา โห....เชิดหน้าคอจะถึงฟ้าอยู่แล้ว เราก็งงอ่ะ กลับมาคิด เฮ้ย...เวลาเราเดินในแอร์พอร์ทเคยเชิดอย่างนี้บ้างป่าววะ จะเชิดทำไมวะงง ปกติเวลาพวกลูกเรือเราเดินๆ กันที่ทำโดยมากคือ เดินเม้าท์ๆๆๆ ไม่สนเสียงนกเสียงกา ไม่สนคนมองคนถ่ายรูป เม้าท์มอยฮาๆ กันไป

อาชีพนี้พูดตรงๆว่า....ไม่มีอะไรให้น่าเชิดเลยค่ะ

มาแล้วจ้าาา Osaka Station ที่กำแพงเค้าทำเป็นภาพวาดหมดเลย น่ารักมากๆ เห็นแล้วชอบ ที่นี่อะไรๆ ก็น่ารักไปหมด

ต่อไปก็เป็นการหลงกันอีกรอบอ่ะค่ะ เพราะว่าเมื่อวานนั่งรถไฟ (บนดิน) สาย Osaka Loop (JR ...voy) แต่วันนี้ต้องนั่งอีกอย่างค่ะ นั่นคือรถไฟใต้ดิน ไปถามคนแถวนั้นก็บอกว่าเธอต้องไป Chikatetsu นะ อ๋อ...Subway จ้ะ โอเค ไปงมซื้อตั๋วกันต่อไป ถามทางคนไปเรื่อยๆ ทุกคนช่วยเหลือดีมากก คนที่นี่มีน้ำใจจริงๆ

นอกจากเรื่องน้ำใจแล้ว ยังมีวินับอีกด้วยค่ะ
นี่คือการต่อแถวขึ้นรถไฟค่ะ ไม่เคยเห็น ไม่ว่าไปประเทศไทย ส่วนใหญ่ไปเบียดกันเอา ประทับใจจริงๆ ค่ะ

เรามาลงกันที่นี่ค่ะ สถานีชินไซบาชิ เป็นแหล่งช๊อปปิ้งสำคัญของเมืองโอซาก้าค่ะ จะเป็นถนนสายช๊อปปิ้ง (ดีนะที่มีหลังคาให้) เค้าบอกว่ายาวเป็นกิโลๆ เลยค่ะ คือพิงก็ไม่รู้ว่าจริงไหม แต่เดินยังไงก็เดินไปเสร็จไม่จบซักที ฮ่าๆ

(จริงๆ จะลงสถานีนัมบะก็ได้ค่ะ คิดว่าน่าจะใหล้แหล่งช๊อปมากกว่า)

ขึ้นมาถึงก็สะดุดตากับฝาท่อระบายน้ำค่ะ สวยเชียว

เจอร้านเล่นเกม ที่นี่เค้าชอบมีร้านเล่นเกมกันอย่างจริงจัง และส่วนใหญ่ที่เล่นคือผู้ใหญ่ ไม่ใช่เด็กนะคะ อันนี้น่าเล่นเนอะกลองญี่ปุ่น ถ้าเป็นเมืองไทยคงเป็นแบบ เกมตีตะโพน ไรงี้ ฮ่าๆ

เค้าก็ยังขึ้นชื่อในความเป็นชาตินิยมอยู่

ถนนในข่าวค่ะ

ร้านราเมง มีอยู่ทั่วไป เยอะแบบเลือกไม่ถูก (หลังๆ เริ่มใส่รองเท้าแตะไปเที่ยวละ ไม่สวยก็ยอม เพราะไม่เจ็บเท้า)

คนรักซาริโอ้คงถูกใจค่ะ แต่พิงเลยวัยแล้ว ไม่โนเนะแล้ว แก่แล้วเลยไม่ค่อยสนใจค่ะ

แวะช๊อปเสื้อผ้า ถูกมากกกก ไม่อยากจะเชื่อ ใครบอกญี่ปุ่นแพง ที่สำคัญคือมันต้องรู้ร้านรู้แหล่งมากกว่า พิงได้เสื้อ กะเดรสมาตัวนึง ตกตัวละ 500 เยนเอง ตกใจมากกก

ชอบร้านนี้ตกแต่งน่ารัก

ชอบไอ้ตัวนี้มาก แพะหรือแกะไม่รู้ รู้แต่มันแต่งตัวแบบมาเต็มมาก โอเวอร์อลังการ

ละที่นี่ร้านแบบนี้จะเยอะมาก คือร้านขายวิตามิน เครื่องสำอางค์และของสัพเพเหระต่างๆ ช่วงนี้เราเริ่มกินคอลลาเจน ต่ายกะกาญจน์เอามาเผยแพร่ มีคนทักว่าหน้าดีขึ้น (หราาาาาา) ไม่หรอก ช่วงนี้ใช้เยอะ เซร่งเซรั่มบำรุงหน้า ครีมเคริม ช่วงนี้เน้นบำรุงผิว เพราะหน้าแหกมากก จากอากาศ จากฝุ่น และความแห้งบนเครื่อง เราซื้อคอลลาเจนที่ร้านนี้ มารู้ตอนหลังว่าซื้อถูกกว่าที่อื่นอีกด้วย (มีพี่คนไทยอีกคนแยกกันไป เค้าไปซื้อที่อื่น)

เดินไปเดินมาจริงๆ จุดหมายคือ เจ้าตัวกูลิโกะชูแขน ที่เหมือนเป็นสัญลักษณ์ของที่นี่คือใครมาที่นี่ต้องไปถ่ายรูปทำท่าเดียวกะมัน เราเดินหากันนานมากกก ไม่เจอซักที มารู้ตัวตอนหลังว่า เราเดินย้อนทาง ย้อนไปไกลด้วย

เอาล่ะ ในที่สุดก็เจอ เราเรียกกันว่า ตัวเห้! เห้! แบบมันชูมือ เวลาเราทำตามเราก็จะร้อง เห้! (ร้องกันเอง มันไม่ได้ร้องด้วยซักหน่อย)

แอ๊คธรรมดาบ้าง

เห้กันตรงกลางอีกซักรอบ เห้!

แถวนั้นก็จะมีร้านปูจ๋า ที่ใครมาก็ต้องถ่ายกันอีกแล้ว ไม่รู้ถ่ายทำไม มันก็งั้นๆ น่ะ

บรรยากาศแถวนี้ก็จะเปลี่ยนไปอีกแบบ หนักไปทางของกิน ซึ่งคนก็จะคึกคัก ร้านก็จะน่ารัก

หลังจากเลือกอยู่นาน ในที่สุดก็ตัดสินใจกินร้านนี้

สั่งชุดซุชิ ที่มากะราเมง
ราเมงมาก่อน (เค้าเรียกอูด้งโว่ย ป้าที่ร้านบอก)

ซูชิมาแล้ววว หลอกลวงครั้งที่หนึ่ง ในของปลอมหน้าร้าน มันเป็นแบบใส่เบนโตะสีดำๆ กลมๆ มา อันนี้ใส่จานมาเฉย เอาจานมาวางไว้ก่อน แล้วค่อยเอาซูชิขี้มือเดินมาใส่ให้ทีละก้อน

ดูงงๆ

ไอ้คุณน้องอยากย้ายที่ไปนั่งข้างใน เพราะมันจะมีวิว (ปลาดิบ) ตรงเค้าเตอร์ให้ดู จะได้ถ่ายรูปไรงี้ มีการไม่ให้ย้ายด้วย ตอนแรกเตือนน้องแล้วว่า เชื่อดิมันไม่ให้ย้ายหรอก แล้วก็ไม่ให้ย้ายจริงๆ แฮะ! โหรธมาก ณ จุดนั้น

อ่ะมาดูซูชิกันใกล้ๆ

สังเกตมั้ยว่าข้างบนดูมันโล่งไป 2 ชิ้นอ่ะ เราก็รอแล้วรออีกก็ไม่มา คือหมดแล้ว ครบแล้ว บอกเจ้าเมย์ว่า "แก....ชั้นจำได้ว่ามันหายไปชิ้นนึง ปลาหมึกยักษ์ แม่งโกงเหรอวะ" เมย์บอก ครบแล้วเนี่ย ครบแล้ว เราบอก ไม่จริง เพราะที่เราเลือกชุดนี้ก็เพราะอยากกินปลาหมึกโว่ยยย เหมือนมันขาดไปสองชิ้นจริงๆ มันจะมีปลาดิบอีกชนิดนึงก็ขาดไป แต่ก็นะ แค่สั่งอาหารก็จะไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว จะไปโวยยังไง ก็เลยก้มหน้าก้มตารับสถาพซูชิ กินกันไป โคตรอิ่มมมมมถึงคอหอย เราก็พูดกันว่า เอ๊ะ หรือว่านี่เป็นสั่งราเมงแถมซูชิ ไม่ใช่ซูชิแถมราเมงฟะ (เค้าเรียกอูด้งต่างหาก นี่ก็ราเมงอยู่ได้)

กะจะกินทาโกะยากิกันต่อ เค้าบอกอร่อย ก็ขอบายล่ะ เพราะอิ่มมาก

ออกมาเจอร้านอีกร้าน มีปลาไหลโชว์เป็นๆ น่ากลัวจิงๆ

เอ้าเงินหมด แลกเงินนนนนน

มันควรจะมีคำว่า Money Exchange ตัวใหญ่ ๆ เขียนไว้ซักหน่อยมั้ย ใครจะรู้ว่าแกรับแลกเงินฟระ ดีนะที่สายตาตี่ๆ ของเราไปประสบกับป้ายแผงเรทเงินเล็กๆ เลยรู้ว่ารับแลกเงิน

เอ่า...โง่นิหว่า เพิ่งมาเห็นในรูปว่ามันมีคำว่า Western Union ตอนนั้นไม่เห็น

เพื่อนๆ บอกว่า มาญี่ปุ่นต้องกินแฟรปปูชิโน่ชาเขียว เป็นคนเกิดมาไม่เคยกินชาเขียวเพราะคิดว่ามันต้องขม มันต้องเหม็น แต่พอได้ลองแล้ว เดี๋ยวนี้ไปสั่งไรก็สั่งแต่ชาเขียวละ อร่อยมาก คิดใจ

รูปนี้กะคุณน้องให้สาวญี่ปุ่นโต๊ะข้างๆ ถ่ายให้ เค้าน่ารักเป็นมิตรมาก

ปิดท้ายทริปเราไปช๊อปกันที่ห้าง Takashimaya ซึ่งเราเรียกผิดตลอดดเวลาถามทางเรียกเป็น Takashiyama ก็เลยอายไปเรื่อยๆ จริงๆ ถามชายฉกรรจ์หน้าหล่อสองคนที่ร้านซุซิละว่า

"นี่เทอๆ แถวนี้มีห้าง มีซุปเปอร์อารายอย่างเง้มะ ชั้นอยากไปซื้อของอ่ะ ไปทางไหน"

ฮีถามมาว่า "ละเทอจะซื้ออะไรอ่ะ"
เราก็นึกอะไรที่มันดีๆ ไม่ออก ตอบไปว่า "ก็ซื้อผักซื้อเนื้ออะไรอย่างเง้อ่ะ"
ตอนตอบไป ก็ขำไป แบบดูไร้สาระอ่ะ เป็นนักท่องเที่ยวมาเที่ยวญี่ปุ่น แต่ถามทางไปซื้อผัก ไม่มีใครเข้าใจหรอกว่าโดฮาไม่มีผักกิน ต้องไปซื้อผักต่างประเทศตลอด เค้าสองคนก็เลยพยายามอธิบายว่า นี่นะออกไปเลี้ยวซ้าย เจอตึกสีขาวตรงถนนใหญ่ มีห้างนี่อยู่ นู่นนี่นั่น (แต่เพื่อนญี่ปุ่นบอกว่าห้างนี้ของแพง) แต่เราว่าก็ไม่แพงนะ แบบซื้อได้อ่ะ ผักหัวใหญ่มากครึ่งหัวตกประมาณ 79 เยน ไรงี้อ่ะ ประมาณ 30 บาท ก็โอนะ ไหวนะ

หมายเหตุ คอนเวอร์เซชั่นทุกอย่างเกิดขึ้นเป็นภาษาญี่ปุ่น มั่วมากกกกกกกกก พูดไปแม่มก็ขำกันไป ตลกในความงี่เง่า โง่งมของตนเอง เซนเซที่เคยสอนๆ กันมาคงลช๊อกเมื่อรู้ว่าเดี๋ยวนี้ความรู้เหลือแค่นี้ อย่างเมื่อก่อนอ่ะ ได้ทำแต่งานใหญ่ๆ เช่น เวลามี พณ ท่าน (เว่อร์) คณะดูงานจากญี่ปุ่นมาไรงี้ อีนี่ก็เป็นคนกล่าว Speech สุนทรพจน์ (โพย) มีงานอะไรก็แบบเป็นพิธีการภาคภาษาญี่ปุ่น พูด (อ่านโพย) กันน้ำไหลไฟดับ หรือเวลามีแข่งอะไรที่เป็นญี่ปุ่น โดนส่งไปตลอด ได้รางวัลมั่งไม่ได้มั่ง อับอายมั่ง ภูมิใจมั่ง โกงมั่ง ไม่โกงมั่ง (แอร๊ยยย...ไม่ใช่) ตอนนี้ จบ หมด ลงหม้อ ... วิ้งงง รู้งี้น่าจะเลือเมเจอร์ญี่ปุ่นอ่ะ เพราะเรารู้สึกว่า อังกฤษมันแบบ รู้ๆ กันอยู่แล้วป่ะ เอาเหอะ ไม่ทันแล้ว เราอังกฤษเราเรียนวรรณคดี ได้ความรู้เยอะเหมือนกัน ทั้งประวัติศาสตร์ ภาษา และอื่นๆ และอื่นๆ Skill ต่างๆ ที่ได้มา (บ้าง) ก็พอทน

จริงๆ ออกไปหาเองก็ได้ห้างอ่ะ พอดีว่าหล่อ น้องเมย์บอกว่าเจ้ เจ้ถามเลย แกล้งถามเลยจะได้คุย เอ๊าาาา...แล้วมีการบอกว่า ถ้าเจ้ไม่เริ่ม เดี๋ยวหนูเริ่มถามเปิดประเด็นเอง ละแกถามเป็นภาษาอังกฤษเค้าจะรู้เรื่องมั้ย เราก็เลยโอเค กรูก็กรู!! แล้วมีช่วงนึงเริ่มเหนื่อย เราเปลี่ยนไปพูดอังกฤษ นั่นไง งง งง เค้าไม่พูดกันจริงๆ อ่ะ ไม่เข้าใจด้วย

ก็ยังโกรธที่โดนโกงซูชิ สั่งน้ำชา ได้น้ำเปล่าเอย อยากย้ายที่แต่ลุงไม่อนุมัติเอย แต่พอออกมาจ่ายเงิน ลุงให้พัดมาคนละอัน เลยหายโกรธ จากเกลียดเป็นรัก ฮ่าๆ

อ่ะนี่ภาพปิดท้าย ภาพห้างภาพไรไม่มี มีปต่ภาพก้ามปูยักษ์ในห้าง เค้าขายกันโต้งๆ อย่างนี้เลย น่าเอาไปผัดผงกะหรี่เนอะว่ามะ

แล้วเราก็ซื้อเนื้อสไลด์น้ำจิ้มชาบู ละก็ผักมากิน เปรมปรีดิ์ไปสองสามวัน ตอนนี้น้ำจิ้มหมดแล้ว เหลือแต่ขวด ฮ่าๆๆๆ

ไฟลท์หน้ามีสแตนบายค่ะ ยังไม่รู้ชะตากรรม ต่อด้วยกวางโจว แต่พยายามแลกอยู่ เพราะเค้าบอกว่าเป็นผู้โดยสารลากอสประมาณ 80% ไม่นะะะ ไม่จริงงง ใครอยากรู้ว่าไฟลท์ที่เคยไปทำลากอสเป็นยังไง ตามไปอ่านย้อนหลังได้นะคะ ก็เลยกะว่า เดี๋ยวจะเอากวางโจวแลกกะคนจีน เผื่อมีใครอยากได้จ้า

ไปละจ้าาา ถ้าไม่ขี้เกียจจะมาเล่าเรื่องลอนดอนเยินๆ ให้ฟังค่ะ

ปล. คุณคมคะ บล๊อคที่แล้วที่สมาชิกเม้นท์ไม่ได้ พิงแก้ละนะคะ ตอนนั้นคงลืมอันล๊อคค่ะ

Create Date : 20 กรกฎาคม 2554

Last Update : 20 กรกฎาคม 2554 11:29:58 น.

8 comments

Counter : 19238 Pageviews.

ดีจ้า พี่พิง

อ่านแล้วววอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นจังเยยย อิจฉา ง่า

อยากได้เสื้อผ้าอ่าเนอะ ราคา ก็พอๆๆกับบ้านเรา แถมถูกกว่าด้วยซ้ำ อิอิ

อยากไปๆ บล็อกนี้ก็ยังน่ารักตามเคยน๊า

คิดถึงนะจ้า จ๊วฟๆ

โดย: บุตรตรี (budja09

) วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:50:43 น.

น้องพิงงงง มาแล้วค่ะ ตามมาเที่ยวญี่ปุ่นด้วยคน
เรื่องเดินเที่ยวจนหมดแรงนี่พี่เป็นบ่อยมาก ถ้าได้ไปเที่ยวสถานที่ใหม่ๆ ขอเดินเก็บภาพเยอะๆ ไว้ก่อน เหนื่อยก็ยอม 555+

ช็อคโกแลต royce น่าทานมากกกก พี่ยังไม่เคยชิมเลยนะคะ เคยได้ยินแต่ชื่อเสียงเรียงนาม สงสัยต้องหาโอกาสไปซื้อมั่งแล้ว

บ้านเค้านี่เข้าแถวขึ้นรถไฟ เป็นระเบียบสุดๆ บ้านเราสิ แย่งกันจริงๆ ที่อิตาลีก็เข้าคิวไม่เป็น รถไฟจอดปุ๊บรีบขึ้นใหญ่เลย

Helly Kitty อยากบอกว่าพี่เอิงก็ชอบค่ะ ขนาดแก่แล้วก็ยังชอบอยู่ แหมๆๆๆ อยากไปช้อปที่ร้านนั่นจริงๆ นะนี่

กูลิโกะชูสองมือ 555+ ยังจำโลโก้นี้ได้

ซูชิเสิร์ฟไม่ครบนี่น่าโมโหนิดๆๆๆ เค้าคงนึกว่าลูกค้าคงไม่นับ ที่ไหนได้ไม่รู้จักน้องพิงซะแร้ว เป็นพี่ก็เคืองๆ ค่ะ ของโชว์ กะเสิร์ฟในร้านทำไม่เหมือนกัน หลอกลวงลูกค้า อึ๋ยๆๆๆ

ก้ามปูยักษ์นั่นยักษ์จริงๆ นะคะ โอ้โหหห อยากได้มาทำอาหาร งานนี้อิ่มอร่อยทั้งบ้าน (ก้ามโตมาก)

ขอบคุณที่แวะมาชมทริปเที่ยวภูเขานะคะ ที่นั่นอากาศดี๊ดี พี่อยากกลับไปอีกจัง วันหลังจะไปอยู่นานๆ หน่อย

ปล. เอาแบล็คเบอร์รี่มาฝากค่ะ

โดย: diamondsky

วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:47:13 น.

เคยไปที่นี่เหมือนกันค่ะ ดูแล้วไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย

คุณพิงน่ารักสดใสจังค่ะ ชอบบบบ

โดย: PrettyNovember

วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:58:49 น.

"ในที่สุดก็เจอ เราเรียกกันว่า ตัวเห้!"

จะฮาไปถึงไหนเนี่ย คนไรมุขเยอะมากกกกก อ่าน blog น้องพิงค์ ไม่เคยผิดหวังเลยสนุกสุดๆ

royce พี่ชอบสีขาว อาหย่อย

ขอบคุณนะคะเม้นต์ได้แร้ว กิกิ

โดย: คม IP: 172.16.36.164, 203.144.130.176 วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:17:01:12 น.

เอ้า สีขาวอร่อยเหรอคะ พลาดไปแล้ว ไว้ถ้าเพื่อนไปเดี๋ยวพิงฝากเค้าซื้อกลับมาค่ะ อิอิ

โดย: Bloody Distance

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:21:07 น.

สีขาวมันหวานนุ่มๆ อ่ะ กลิ่นมันก็หอมด้วย กล่องสีฟ้านะ
ที่เมืองไทย 5-600 บาท ญี่ปุ่นถูกกว่าครึ่งต่อครึ่ง

ย้อนกลับมาที่เรื่องอาชีพนี้ ทำไมจะเชิดไม่ได้คะ กว่าจะได้บิน ยากเย็นแสนเข็ญ คัดตัวกันเป็นพัน รับแค่หลักสิบ

กว่าจะเทรน กว่าจะบิน ต้องกรำศึกหนัก ฝึกความอดทนแบบขั้นเทพ ถึงจะได้เป็นนางฟ้า แถมรายได้ก็ระดับผู้บริหารที่ทำงานมา 20 ปี เชิดได้เลยค่ะ จัดเต็มได้ น่าภูมิใจจะตายไป เป็นตัวแทนทีมชาติไทยเชียวนะคะ

โดย: คม IP: 172.16.36.164, 203.144.130.176 วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:12:00 น.

ซื้อroyceท่ีไหนคะ ท่ีไม่แอร์พอทนะคะ

โดย: Babie IP: 78.101.52.104 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:17:52:23 น.

ตอบเรื่อง Royce ค่า พิงซื้อที่แอร์พอร์ทจ้ะ ข้างนอกเห็นมีแต่คิทแคทค่ะ

โดย: Bloody Distance

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:3:29:03 น.