Maldives ทรหด!

ก่อนอื่นพุงพิงขอบคุณมากนะค้า สำหรับผู้ที่แวะมาอ่านบ่อยๆ อาจได้ตอบมั่งม่ได้ตอบมั่งนะจ๊ะ แต่ก็ดีใจที่มีคนอ่าน แม่...หนูอัพบล๊อคแร้วเด้อออ...

ห่างหายไปนานพอสมควร เนื่องจากช่วงก่อนเหนื่อยมาก บินแบบ Turnaround ตลอดเลย คือบินแบบไป-กลับ ไม่ได้ไปค้างที่ไหน ส่วนใหญ่ก็แถวๆ นี้ ถ้าแบบ Turnaround แบบยาวที่สุดคือไป 4 กลับอีก 4 ชั่วโมง สลบเหมือดกันไปเลย แต่!! บริษัทก็ยังใจดี จริงๆ ไปมัลดีฟแค่ประมาณ 4 ชั่วโมงเหมือนกัน แต่ได้ค้าง มีแบบยาว แบบปานกลาง กะแบบสั้นจุ๊ด พวกที่ได้สั้นมากๆ จะมาถึงตอนเย็นนอนกลางคืนแล้วกลับเช้าเลย แต่กลับไปแบบนั่งเครื่องกลับเฉยๆ ไม่ต้องทำงาน แต่เรา...ได้กลับแบบทำงาน แป่ว เอาน่า..เงิน

มัลดีฟ เป็นหมู่เกาะที่อยู่ในมหาสมุทรอินเดีย จริงๆ ก็คือประเทศอินเดียดีๆ นี่เองถ้าเข้าไปในเมือง แต่มีทะเลที่น้ำใสมาก หาดสวยมาก และมีหมู่เกาะย่อยๆ อีกมากมาย ตอนมองลงมาจากเครื่องตอนจะลงจอด โห...สวยมาก มันเป็นหมู่เกาะเล็กๆ เต็มไปหมด แล้วรอบเกาะก็จะเป็นน้ำทะเลสีเขียวอ่อนๆ ล้อมรอบ เห็นชัดด้วย อยากถ่ายรูปมาก แต่ได้นั่งตรงกลางเครื่อง ประจันหน้าผู้โดยสาร (ไม่ชอบนั่งตำแหน่งนี้เลยจริงๆ กดดัน นั่งเกร็งหน้าหงิกเลย) แล้วตอนจะแลน อย่างกะจะเอาเครื่องลงน้ำ แบบว่า ท้องเครื่องเกือบติดน้ำอยู่แล้ว เสียวดี แต่คือรันเวย์มันยื่นเข้าไปในน้ำเลย เห็นน้ำใกล้ๆ สวยมาก เขียวใสมาก พอมาถึงก็ลงไปผ่าน immigration แบบแซงผู้โดยสาร (ชอบตรงนี้แหละ ฺฮ่าๆๆ) แล้วก็ไปโรงแรมกัน

การทำงานในขามานี้ สบายมาก ผู้โดยสารก็ไม่ได้น้อย แต่ก็ไม่ได้เต็มขนาดนั้น ทำ service กันไปชิวๆ แต่ขากลับ นรกแตกเลยทีเดียว ย้อนกลับไปตรงห้อง Breifing room ที่ก่อนจะบิน หัวหน้าจะต้องบรีฟทุกอย่างเกี่ยวกับการบิน แล้วก็ถามพวกคำถาม Safety, First Aid และอื่นๆ เรามาคนแรก ซักพักมีผู้ชายเดินเข้ามา 1 คน ทักทายกันไป กำลังคิดอยู่เลยว่า ได้บินกะผู้หญิงล้วนตลอด ผู้ชายโผล่มานานๆ คนนึง ในที่สุดไฟลท์นี้ก็มี เพราะว่าบางทีทำงานกะผู้หญิงทั้งหมด ยิ่งเป็นชาติ อ.ด. (ไปถอดรหัสแปลกันเอาเอง) โคตรรำคาญ ทั้งจิก ทั้งสั่ง นึกว่าตัวเองนี่โปรมาก คนอื่นโง่หมด (มักจะเป็นอย่างนี้กันจริงๆ) โอเคผ่านไป ซักพักมีผู้ชายเดินเข้ามาอีกคน ก็ยังเฉยๆ ซักพักมีอีกคน แล้วซักพักก็มีอีกคน เฮ้ยยย...อะไรเนี่ย สรุป เราเป็นผู้หญิงคนเดียวใน EY ผู้ชายอีก 4 ใครจัดตารางเนี่ย แล้วจะไปเที่ยวกะใครล่ะเนี่ยยย ไม่เป็นไร ยอม...เพราะสวยที่สุดในเครื่องละ ไม่มีใครแย่งสวย ก็ผู้หญิงคนเดียว แต่มีผู้หญิงฟิอีกคน นิสัยน่ารักมากอยู่ใน First Class แต่ไม่ได้เจอกันเลยตลอดการบิบน ไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันด้วย เค้ามาหลายทีแล้ว

เอาล่ะ มาถึงโรงแรมกันแล้ว ใกล้เว่อร์ นั่งรถหย่อนก้นแป๊บนึง อ้าว ... ถึง อย่างนี้ให้กรูเดินมาก็ได้ไหม (เว่อร์ๆ)
มาดูห้องพักกัน ไม่ได้มุมทะเลด้วย ไรเนี่ยยยยย (แต่ก็สวยอยู่ดีน้า)



นี่หาดหลังโรงแรม สวยมั้ย น้ำใสเขียวเชียว





เข้ามาในห้อง ก็มาเจอแก้วสีสดใสน่ารักเชียว เตียงนอนก็ปกติ เลยไม่ได้เอารูปลงนะจ๊ะ





แล้วก็มาเจอเมนูหมอน อยากจะบอกว่าหมอนโรงแรมนี้โคตรสูงเลย นอนแล้วจะบ้าตาย



เราก็โง่ ไม่รู้ว่ามันมีไดร์เป่าผมให้ ส่วนใหญ่โรงแรมอื่นจะอยู่ในห้องน้ำ โรงแรมนี้ซ่อนไว้ในลิ้นชัก แต่บางโรงแรมเราก็หาเจอนะ แต่โรงแรมนี้หาไม่เจอ เลยไปยืม Adapter เพราะลืมเอามา ว่าแล้วว่าต้องลืมจริงๆ กรำ ที่อื่นเค้าให้ฟรี แต่ที่นี่ 5 USD ค่ะ อยากจะเอาขว้าง ณ จุดนั้น...

ส่วนเพื่อนร่วมแก๊ง มันแยกย้ายกันไปก่อน เราก็บอกว่าไปเต๊อะ จะไปเมื่อไหร่ก็โทรมาไม่ก็มาเคาะละกัน แล้วคือไม่มีใครอยกาข้ามเกาะ ปกติ เวลาไปกันเยอะๆ มันก็ตกคนละ 100 USD หรือประมาณ 3000 บาท แพงแต่ก็คุ้ม เราอยากไปมาก แต่อิพวกผู้ชายพวกนี้ มันงก ไม่ยอมไป มีหัวหน้าเป็นสาวแก่ชาวอังกิด นัดกิ๊กไว้ ชวนเราไปด้วยเพื่อร่วมหาร แต่เมื่อไม่มีใครไป เราก็ไม่ไป เกาะกระแสนิยมดีกว่า เพราะถ้าไปเราอาจโดนปล่อยเกาะ แถมอาจต้องเสียประมาณคนละ 150 อีกด้วย สรุปปปป ไปมัลดีฟ แต่ไม่ได้ไปเกาะ ไม่ป็นไร รอบหน้าแล้วกัน
ครั้งนี้ประกอบไปด้วยรัสเซีย มาเลเซีย อียิปต์ และบราซิล อียิปต์ขอบาย เพราะมันมาหลายรอบแล้ว ขอไปนอนอย่างเดียว โอเค ไปๆ คนนี้ช่วยเหลือทุกอย่าง แล้วนั่งเป็น in charge คือ ควบคุมทุกอย่างใน Economy class ดีมาก ทำไรผิดก็ขำๆ กันไป คราวที่แล้วเจอผญ อ.ด. นะ โหหหหห สั่งอย่างกะเป็นบอส ฟรายยยย... (หากไม่สุภาพขออภัยมา ณ จุดนี้ ไม่ไหวแล้วจริงๆ)
แล้วเวลามันเรียกเราหรือเรียกคนอื่นนะ เรียนกว่า โอ่ย โอ่ย อุ้ย อุ้ย ! ไรไม่รู้ ทำเหมือนเรียกควาย อารยธรรมlessมากกก
ต่อเรื่องมัลดีฟกันดีมั้ยย??แต่ดูๆ แล้วมีเพียง 2 คนเท่านั้นที่กระตือรือร้นเป็นพิเศษ คือเรากับชี อ้าว? ไหนบอกไม่มีผู้หญิงไง แล้วทำไมต้องชี ป่าวววว มันชื่อชี เป็นคนมาเลเซีย อายุ 29 แล้วแต่ดูเด็กอยู่ บางทีก็ปัญญาอ่อนด้วย โดนพวกเราแกล้งบนเครื่อง มีครั้งนึงมันยืนมองเหม่อแบบสิ้นหวังไปที่กองขยะในถุงหลังเครื่อง เราก็สะกิดคนอื่นดู ฮากันใหญ่ ตลกมากจริงๆ

ไอ้พวกนั้นนัดกันเที่ยงเจอกันล๊อบบี้ เราก็บอกว่า โอเคได้ ไม่มีปัญหา แต่เราอาบน้ำเสร็จก็จะออกมาเดินเล่นถ่ายรูปแล้ว ซักอีก 1 ชั่วโมง ชีถามว่าจะลงมากี่โมง โอเคงั้นจะมาด้วย เราก็เลยบอกว่า ดีเลย มาถ่ายรูปให้ด้วยแล้วกัน เมื่อเวลาผ่านไป เราก็ลงมาเดินเล่นกันหลังโรงแรม



ก็พเนจรถ่ายรูปกันไปเรื่อยๆ วิวสวยในระดับหนึ่ง แต่ชอบการจับกล้องของชีมาก เพราะว่า ดูจับมั่วไปมั่วมา ร่อยไปร่อนมาหามุม แล้วมันก็ถ่ายออกมามุมสวยทุกรูป เฮ้อ..ตอนไปยุโรปไม่มีใครถ่ายรูปให้สวยๆ เลย เซ็ง...


นี่ในล๊อบบี้





ส่วนรูปนี้ชอบมากๆ



ส่วนรูปนี้ เราชอบมากที่สุดในทริปนี้เลย มันเขียวดี พอถามว่า นี่ ยูจะถ่ายตรงนี้บ้างมั้ย จะถ่ายให้ ชีบอก ไม่เอา มุมนี้มัน girlish ไป



นี่สระของโรงแรม





ชอบสีร่มกะเตียงชายหาดมาก ของจริงสีมันสดแบบสุดๆ ตัดกันมากๆ



สุดยอดแห่งความไม่มีอะไรจะทำและพึ่งใครไม่ได้ เืมื่อทุกคนมารวมตัวกัน เลยคิดว่า เดี๋ยวจะนั่งเรือไปในเมืองกัน อยากบอกว่าพนักงานที่นี่น่ารักมาก มี service mind อย่างแท้จริง ก็เป็นประมาณคนอินเดียตัวเล็กๆ ดำๆ แต่น่ารักกันทุกคน แล้วก็สุภาพด้วย ทำให้ลูกค้าประทับใจมาก ก็ถามว่าในเมืองมีอะไร เค้าก็บอกแล้วว ว่าไม่มีอะไร ก็ยังจะไป โอเคก็ไปขึ้นเรือของโรงแรมกัน จอดอยู่หลังสระน้ำ



ความเร็วประมาณ 1 กิโลเมตรต่อ 10 ชั่วโมง แป่ววว -_-"




ก่อนไปก็ถ่ายรูปกันซักแชะ คนซ้ายคือชี คนขวาคือวลาดิเมียร์ อดีตนักว่ายน้ำชาวรัสเซีย ส่วนตุ๊ดบราซิล มันยังคงยืนมึนอยู่แุถวนั้น เนื่องจากกินเบียร์จนหมดมินิบาร์ไปแล้ว ที่วลาดิเมียร์ถือนั่นก็เบียร์มันฝากถือ



เรือออกแล้วว น้ำใสจัง วู้ววว >_<




ถึงแล้วก็เจอท่าเรือ

แต่บรรยากาศในเมืองก็น่ารักไปอีกแบบนะ เป็นซอกซอยเล็กๆ เดินได้หมด แต่แปลก ที่นี่หาร้านอาหารยากมาก หิวกันจะตายอยู่แล้ว หาไม่มีซักร้าน มีแต่ร้านมือถือ เลยพูดกันว่า คนที่นี่มันกินมือถือกันหรือไง



เดินมาประมาณ 7 ชั่วโคตรก็เจอร้านนึง ขึ้นไปนั่งชมวิวกันชั้น 2 ก็ได้น้ำมะนาวมากิน ส่วนข้างหลังนั่น Passion Fruit



ส่วนข้าวจานนี้รอ 1 ชั่วโมงเต็มๆ ไม่อร่อยอีกต่างหาก วลาดิเมียร์กินเบอร์เกอร์ คาร์ลอสกินข้าวผัดกุ้ง แต่จานทีช้าจริงๆ อ่ะของชี เพราะเป็นปลาตัวๆ เราก็จะกินอันนั้นแหละ แต่ตกลงกันมา สั่งไม่เหมือนละกัน จะได้มาแบ่งกัน ของเราเป็นปลาราสบาร์บีคิว แล้วทำไมปลาตัวๆ ช้ารู้มั้ย เพราะพนักงานบอกว่ามันฟรีซอยู่ กรำ พวกกรูกะมากินซีฟู้ดดสดดด!!! ชีบ่นใหญ่ พอของชีมาไม่มีอารมณ์ถ่ายรูป เพราะไม่ทันแล้ว ต้องรีบจับเรือกลับโรงแรม ถ้าพลาดเที่ยวนี้ เที่ยวต่อไปอีก 2 ชั่วโมงเลยทีเดียว อิพวกนี้อยากว่ายน้ำ ส่วนเราอยากนอน นี่คือข้าวของเรา



และแล้ววววววว ก็มีปัญหาในการออกบิล ประมาณว่าอยากแยกกันจ่าย คนนึงจะจ่ายบัตร เราจะจ่ายดอล วลาจะจ่ายมัลดีฟ โอ๊ย กินเวลามาก ให้ทาย...ใช่แล้ว....สรุปว่าพลาดเรือ!!! แล้วยังไงอีก...ฝน....ฝนตกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกก
เดินฝ่าสายฝนอีก 7 ชั่วโคตรเพื่อกลับไปยังท่าเรือแล้วพบว่าเรือเพิ่งไปเมื่อ 5 นาทีที่แล้ว อิผู้ชายพวกนี้มันพึ่งไรไม่ได้เลยยยยยย กำ แล้วจะทำยังไงต่อ เราก็เลยใช้สมองอันน้อยนิดคิดไปว่า ถ้าหาเรือลำอื่นที่มันไปแอร์พอร์ทล่ะ แล้วเราค่อนเดินหรือหารถจากแอร์พอร์ตกลับโรงแรมดีมั้ย พวกมันก็ยังมึนๆ แต่วลาดิเมียร์ตั้งสติได้ มันเลยฝ่าฝนอีกรอบ วิ่งไปถามแถวนั้นว่ามีเรือไปแอร์พอร์ตมั้ย เค้าบอกว่าไปที่ Gate number 9 โอเค ไปกัน แต่....มันอยู่ไหนเหรอ อิเกท 9 เนี่ย เดินไปเรื่อยๆ ประมาณ 50 ลี้ (ไกลแต่ไม่ไกลมาก) แต่มันเฉาะแฉะฝนอ่า ใส่รองเท้าสูงอีก ทรม๊านทรมาน ถึงตั้งชื่อตอนว่ามัลดีฟทรหด พอไปถึง ก็ไหนฟะ...เกทเก้า ไม่เห็นมีเลย แป่วว...ถามเรือสปีดโบ๊ทแถวนั้นว่าไปสนามบินมั้ย เสียเงินก็เสียละช่างมัน อีก 2 ชั่วโมง รอไม่ไหวหรอก เค้าบอกว่าไป ถามว่าเท่าไหร่ เค้าบอกไม่เป็นไร nothing เราแบบ โอวววว พระเจ้ามาโปรดด อย่างที่บอกว่าคนที่นี่ kind มาก ถึงเมืองมันจะเป้นเหมือนเมืองธุรกิจ แต่ผู้คนอัธยาศัยดีละก็ใจดีมาก สรุปเรากลับเรือลำนี้ VIP สุดๆ หรูมาก แล้วแบบ นาทีเดียวถึง เร็วกว่าเรือโรงแรม 38 เท่าครึ่ง พอเราถึงแอร์พอร์ท ก็ขอบคุณกันไป ซึ้งน้ำใจจริงๆ จริงๆ เป็นเรือของอีกโรงแรมนึง คาดว่าเป็นโรงแรมคู่แข่ง ฮ่าๆๆๆ พอถึงสนามบิน พวกนี้ก็เดินหน้ามึนต่อไป เราเห็นรถโรงแรมเราวิ่งมาลิบๆ เราตะโกน อ๊ากกก นั่นไงงงง รถฮูฮู (ชื่อโรงแรม อ่านว่าไงไม่รู้) ทุกคน วิ่งออกไปเรียกรถสุดฤทธิ์ ประมาณว่าขอไปด้วย แล้วโชคก็เข้าข้าง ก็ได้กลับโรงแรมโดยสวัสดิภาพ แต่สภาพอย่างลูกหมาตกน้ำกันเลยทีเดียว จริงๆ เพื่อนถ่ายรูปตอนเปียกฝนให้ แต่อุจาดตาเกิน หัวเป็นกลีบๆ เปียกมะล่อมะแล่ก เอาลงบล๊อคไม่ไหวๆ อยากจะ Report Sick กันทุกคน แต่โดน Warning Letter แน่ ไม่ได้ป่วยในหน้าที่ด้วย

แต่ยังไงถึงจะทรหดก็ประทับใจเพราะเพื่อนดี ถึงหัวหน้าที่อยู่ข้างหน้าจะบ้าบอ
และเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

ผู้ชาย เป็นอะไรที่พึ่งไม่ได้เลย คำที่พูดกันบ่อยมาในทริปนี้คือ So? what now? How now... What to do?... กรำ ไม่มีใครรู้อะไรเลย สังคมอุดมปัญญาจริงๆ...
สิ่งที่พวกมันเก่งก็คือ เรื่องงาน และเรื่องแกล้งเราเท่านั้นเอง


ปล. คราวหน้าจะต้องข้ามไปเกาะ Dhonveli ให้ได้ (เขียนไงฟระ) แล้วจะเอารูปมาฝากกันนะจ๊ะ ตราบใดยังทำงานอยู่ที่นี่ ก็จะบิดไปอีกให้ได้!
ปล2. ครั้งหน้าเตรียมพบกับ Seychelles ที่ลูกเรือทุกคนลงความเห็นว่า เป็นเกาะสวรรค์ที่สวยกว่ามัลดีฟ (จริงหรือ?)
ปล3. ตอน Check out เหมือนพนักงานทำบิล Adapter หาย เลยไม่ต้องจ่าย 5 USD อยากจะวิ่งไปรำแก้บนรอบเกาะ !! แต่ผญ ฟิลิปินส์มา check out ทีหลัง ยืมไปเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเสียตังค์ป่าว ลืมถาม 555

เจอกันคราวหน้าค้าบ

Create Date : 12 พฤศจิกายน 2553		8 comments
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2553 6:11:51 น.
Counter : 1862 Pageviews.
Share Tweet