BlogGang.com : : คุโรซากิ : ประสบการณ์กับรอยยิ้มที่คุนหมิง3

ประสบการณ์กับรอยยิ้มที่คุนหมิง3

ถ้าใครมาบอกว่าเมืองจีนน่าเที่ยวละก็...สำหรับปอย ปอยไม่ปิเสธเลยว่า ที่นั่นน่าเที่ยวมากกกกกกกกกก

แต่...ถ้าพูดถึงนิสัยคนจีนละก็...ปอยขอบายค่ะ อันนี้มันก้อแล้วแต่คนอ่านะ แต่ที่ปอยเจออ่า ขอเถอะพวกพ่อค้า แม่ค้าเมืองจีน รวมไปถึงนักกีฬาด้วย- -"

เอาล่ะเรามาเข้าเรื่องก่อนดีกว่า เรื่องหลุดๆนี่มีหลายเรื่องอ่านะ เอาเริ่มตั้งแต่วันแรกเลยละกันนะงับ

1.)วันแรกที่เดินทางไปถึงที่คุนหมิง พวกปอยก้อต้องไปพักที่โรงแรมๆหนึ่ง เนื่องจากหอพักนักศึกษายังอยู่ในระหว่างการปรับปรุง เหล่าซือบอกว่าทางมหาวิทยาลัยนี้ขอเลือ่นไปอีกสัก2-3วัน หลังจากที่เก็บของกันเสร็จ พวกปอยต่างก็ไปซื้อของกันที่ซุปเปอร์ฯเพื่อซื้อของใช้ที่จำเป็นก็คือ น้ำ และบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป(สำหรับมากินมื้อดึก หุหุ) หลังจากซื้อของกันเสร็จ หวกเรากะลังจะออกจากร้านปรากฏว่าพนักงานที่คุมหน้าร้านก็เอ่ย "@$%&*&^$"เป็นภาษาจีนรัวๆ+เร็วมาก แน่นอนว่าพวกเราซึ่งเพิ่งหัดเรียนภาษาจีน(อย่างจิงจัง)ก็ฟังกันไม่ออก ปอยก้อเลยใช้เซนส์แปลเอาเองซะเลย

ประมาณว่าขวดน้ำที่ซื้อมาเป็นพ็ก2ขวด มีหูหิ้วให้ คนที่เคานท์เตอร์ก็เลยไม่ให้ถุง คนหน้าร้านคงคิดว่าปอย"คงยังไม่จ่ายตังค์ละสิ ไม่มีถุงนี่!" หรือว่าเค้าอาจถามปอยว่า "จะเอาถุงไหม"ก็ได้ ปอยก็ตอบซะเลย "เหมยโหย่วๆ"(ไม่มีๆ) สักพักเค้าก้อทามหน้างงๆประมาณว่าเราคงสื่อสารกันไม่รุเรื่องกันแน่ๆ จนกระทั่งปอยสังเกตเห็นลูกค้าคนอื่นออกจากร้านพร้อมยื่นใบเสร็จให้
"อ๋อ!เค้าต้องการใบเสร็จนี่เอง..." คือมันน่าเกลียดมาก ก็ปอยถือใบเสร็จอยู่ตลอด แล้วพอเค้าบอกว่าขอใบเสร็จหน่อย ปอยกลับพูดว่าไม่มีทั้งๆที่มันอย่ในมือปอยอ่ะ!!!

2.)ไอ้ห้องพักที่อยู่ตรงข้ามกะห้องปอยน่ะ ดันเป็นห้องนัก(บ้า)กีฬาบาสทั้งหลาย(ประมาณ6-8คนเห็นจะได้) หน้าตาเหียกน่ากลัวมากกกกกกกก
ในชั้นนั้นมีเพียงปอยกะเพื่อนอีก5คน นอกนั้นที่เห็นๆกันทุกวันคือนักกีฬาเหล่านี้ซึ่งนิสัยกวนส้นบาทาข้าเจ้ามากๆ ตอนกลางคืนดึกมากกกกก ปนะมาณเที่ยงคืน ไม่สิ จะบอกได้ว่าทั้งวันเลยก็ได้ พี่แกชอบวิ่งมาเคาะประตูห้องพวกเรารัวๆ แล้วก็วิ่งกลับเข้าห้อง ไม่รุจะมีอารัยแย่ไปกว่านี้มีไหม ตาแมวที่ประตูก็ไม่มี นอกจากนี้ยังมีการโทรศัพท์มาป่วนที่ห้องอีกด้วย น่ากลัวมากๆ
2.1) มีอยู่คืนหนึ่งที่พวกปอยกลัว+รำคาญพวกนั้นจนทนไม่ไหว เพื่อนปอยเลยบอกว่าเอางี้ให้ปอยกะเค้าเปิดเพลงผี+ปิดไฟในห้องให้หมด(เพื่อไม่ให้มีเงาทอดออกไปนอกประตู)ตอนที่พวกนั้นออกมาที่หน้าห้อง
นั่นแหละ ปอย ทราย เล็ก คลานไปมองที่ใต้ประตู เมื่อเห็นขาพวกเขาดังนั้นจึงรีบเปิดเพลงในทันใด เท่านั้นเเหละ พวกนั้นเงียบ แล้ววิ่งเข้าห้องกันทันทีเลย หารุไม่ว่าตอนนั้น ปอย เล็ก ทราย รุสึกกลัวกว่าพวกนั้นเปงร้อยล้านเท่า!!!ก็ห้องมันมืดมองไม่เปงเลยอ่า!!!
2.2) อีกวันหนึ่งทรายตัดสินใจวิ่งไปเคาะประตูห้องพวกนั้นแล้ววิ่งกลับมาที่ห้องด้วยความรวดเร็วหวังจะแกล้งคืน เมื่อทรายเข้าห้งแล้ว ทรายก็รีบคลานไปดูใต้ประตูว่าจะมีอารัยเกิดขึ้น ปรากฏว่าพวกนั้นม่ายออกจากห้อง แต่...หวกนั้นกลับกะลังคลานจ้องใต้ประตูเช่นกัน ที่รู้ก้อเพราะ...พวกนั้นจ้องอีท่าไหนไม่รู้ คือ นิ้วมือน่ะ ยื่นออกมาใต้ประตูครบ10นิ้วเลย!!!น่าเกลียดจิงๆ

2.3)วันนั้นเป็นอีกวันที่โดนป่วน พวกนั้นโทรฯมาป่วนที่ห้องปอย ทราย แล้วก็กิ๊ฟ แต่โชคดีที่ห้องปอยรุ้งมาอยู่เล่นที่ห้องพอดี พอพวกนั้นโทรฯมาป่วนบ่อยเข้ารุ้งก็จัดการซะเลย แต่...ผลที่ได้คือ...
"เหวย"เสียงคนจีนพูดงับ
"ฮัลโหล"รุ้งตอบ
"@$#%^%&$&"
"เฮ้ย พวกมรึงกวนทีน*นี่!!!"รุ้งด่า
"กวนทีน"
"อ้าว แมร่งด่ากรูกลับ อย่ากวนดิ"
"ควนดิ"
"อ้าว อย่างงี้ก็สวยดิ เอี้ย*"
"เอี้ย*"
"โอ้ย แมร่งไม่คุยแล้ว"
"@$%#$^$&$*"
((คือ ต้องเข้าใจว่าเพื่อนพูดด้วยความโมโห เปงใครเจอก็โมโหค่ะ- -"))
สุดท้ายพวกเราต้องเปงฝ่ายถอยทัพกลับเสียเอง

3.) มีอยู่วันหนึ่ง เราไปเดินสวนสาธารณะที่นั่นกัน แต่แล้ว็ได้เห็นของดี เอ้ย!ของที่ชวนอึ้งกิมกี่ คือ ชายหนุ่ม2คน(หน้าตาดีป่าวไม่รุ)กะลังโอบกันอยู่ หลังจากนั้นก็ค่อยๆบรรจงจูบกันอย่าง...ยาวนาน เพื่อนเราสามารถยืนจ้องอยู่ได้นานแสนนาน ม่ยรุว่าพวกนั้นเก็บรูปมาหรือป่าว 555+ แต่เราทนไม่ได้รีบหันกลับก่อน มันเขินๆพิลึกอ่ะ!!!

4.) และแล้วสิ่งที่หลายคนคาดว่าจะประสบที่เมืองจีนก็เกิดขึ้นเมื่อ...มีคนในกลุ่มโดนล้วงกระเป๋า รุ่นน้อง(ม.2)โดนล้วงหายไป1500บาท ส่วนเพื่อนอีกคนโดนล้วงหายไปทั้งใบเลย คือ หายไปประมาณ7200บาท แต่คนนี้นะ มารุตัวตอนเที่ยงคืนวันนั้น เอาล่ะสิ ด้วยความเครียดพี่แกจึงขอเหล่าซือออกไปตามล่าหากระเป๋าตังค์ เราคือคนในกลุ่มช่วยออกตามหา มีเพียงกิ๊ฟกะรุ้งเท่านั้นในกลุ่มร่วมออกตามหาซึ่งได้อาบน้ำแล้ว เหล่าซือกะทรายแต่งตัวดีสุด เรายังอยู่ชุดธรรมดา แต่ใส่รองเท้าแตะ รุ้งใส่ชุดนอนสีซีด กางเกงขาเต่อเล็กน้อย555+ใส่เสื้อหนาวสีแดงแปร๊ด รวบผมง่ายๆเลยดูฟูๆ รองเท้าที่ใส่ก้อเปงรองเท้ากระดาษของโรงแรม((รุ้งดูไม่จืดที่สุดแล้ววันนั้น 555 ขอโทดนะเพื่อน คงไม่ร้อนนะถ้าเราเผาอย่างงี้)) กิ๊ฟอยู่ในชุดนอนแตก็ยังพอดูดี คิดดูสิสภาพกลุ่มพวกเราเดินข้างถนนเอาร่ม เอาขาเขี่ยขยะกันตี2!!!สภาพแต่ละคนดูกันไม่จืดเอาซะเลย อากาศก็แค่9องศาเซลเซียส (หนาวมาก ตัวสั่นเลย)
คิดดูสิ ปกติผูหญิงออกมาเดินตอนกลางคืนจะอันตราย แต่กลายเป็นว่าใครที่เดินผ่านกลุ่มพวกปอยกลับเดินออกห่างๆ ทั้งผู้ชายผู้หญิงเลยอ่า นึกแล้ว อนาถตัวเอง สุดท้ายก็ยังหากระเป๋าตังค์เพื่อนคนนั้นไม่เจอ

5.)เวลาข้ามถนนที่นั่นจะมีสัญญาณไฟเปิดให้ แต่สี่แยกที่นั่นกวางมากๆต้องรีบเดินกันก่อนไฟจะกระพริบ เพราะรถที่นั่นแล้วน้ำใจมากๆ เห็นคนเดินก็จะขับปาดหนเอย่างเดียว พวกปอยวิ่งกันไปปาดหน้ารถเมล์ไปตั้งหลายครั้ง!!!~น่ากลัวเป็นบ้าเลย แล้วก็นะ เวลาไฟกระพริบทีไรพวกปอยจะรีบวิ่งในขณะที่คนจีนยังคงเดินตามปกติ(ก็คนมันไม่ชินกับที่นี่นี่คะ- -")) ที่สำคัญพวกปอยไม่ได้วิ่งธรรมดานะ เพื่อนๆปอยกรี๊ดกันเสียงดังด้วย(ปอยกรี๊ดม่ายเปงง่ะ) รุว่ากลัวรถเมล์นะแต่...ทามแบบนี้มันน่าอายอ่า

รุว่ากลัวกันแต่คนมองกันใหญ่เลย โคตะระอายนะเพื่อนๆ

6.)พนักงานร้านอาหารที่คล้ายร้านแม็คฯบ้านเรา(แต่ไม่มีสาขาที่บ้านเราเลย) ร้านหนึ่งขี้งกมาก นู๋กิ๊ฟจะเอาใบที่เป็นคูปองมาแบ่งๆกะเพื่อนในกลุ่มหั้ยครบทุกคน(ใบแลกซื้ออาหารในราคาที่ถูกลงที่เด๋วนี้นิยมแจกกันน่ะ)พอกิ๊ฟหยิบจากปึกนั้นมา พี่แกรีบกระชากกลับ น่าเกลียดมาก มากันตั้งหลายคนแจกหั้ยแค่กลุ่มละ2ใบที่ว่าน่าเกลียดคือปอยเห็นกริยาที่เค้าทามกับเพื่อนปอยมันน่าเกลียดมากเลยจิงๆ แม้กิ๊ฟจะหยิบใบมาเพิ่มไม่ได้ก็ยังไม่วายไม่กวน+แหย่ให้พี่พนักงานคนนี้เสียงานเล่น- -" หุหุ

จรงๆแล้วมีเรื่องหลุดๆเยอะมาก แต่...ยังไงดีล่ะ มันต้องอยู่ในเหตุการณ์จริงๆอ่าถึงจะฮาแตก + ปอยเปงคนบรรยายอารัยได้แย่มาก อาจจะไม่ค่อยขำกันเท่าไรก็ขอบคุณมากๆนะคะที่อดทนอ่านกัน 555+

เรื่องที่เล่าอาจจะดูไม่ค่อยปลอดภัยนักถ้าอยู่ในเหตุการณ์นั้น แต่พอผ่านมาได้ด้วยดีก็กลายเป็นเรื่องสนุกน่าจดจำไปอีกแบบนะคะ

Create Date : 28 เมษายน 2550

Last Update : 28 เมษายน 2550 23:10:54 น.

3 comments

Counter : 930 Pageviews.

รู้สึกดีขึ้นหรือยังเอ่ย ตอนนี้อาจจะเป็นพี่เองที่เพี้ยนๆ ต๊องๆ ฮ่าๆ แต่ก็โอเคอะค่ะ That's the way life is... เนอะ

พี่ยังไม่เคยไปคุนหมิงค่ะ แต่ก็พอรู้ว่าเมืองจีนก็ค่อนข้างจะไม่ปลอดภัยเท่าไรอะ

โดย: อุรัสยา

วันที่: 1 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:22:32 น.

เป็นประสบการณ์ที่ต้องจดจำเลยหละ

โดย: oreocream

วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:41:16 น.

ผมรักเพื่อนมากเลยครับ จากปอยคนหล่อ บาสรักพ่อเเม่นะครับพี่พี่น้องน้องของผม

โดย: วีรภัทร สุภาศรี ป.3 IP: 119.42.85.128 วันที่: 14 ธันวาคม 2552 เวลา:13:16:49 น.