BlogGang.com : : ปิงปองงง : . . . สั ม ผั ส ข อ ง ส า ย ล ม . . .

. . . สั ม ผั ส ข อ ง ส า ย ล ม . . .

.......................................................................................................

สั ม ผั ส ข อ ง ส า ย ล ม...

มันไม่ใช่แค่ความรู้สึก... แต่มันคือความหลงใหล

ยามที่สายลมวิ่งผ่านหน้า...สัมผัสแห่งความรู้สึกอิสระราวดาวตกที่พาดผ่านฟ้า

...โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่สองหัวใจได้แนบชิดกันใกล้ๆ

สองร่างที่มิได้เหนี่ยวติดกันเพียงกาย...หากยึดกันไว้ด้วยวิญญานและความรัก..

ขณะที่เคลื่อนผ่านสองข้างทางและทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง..

โลกทั้งใบเหมือนจะหยุดนิ่ง... หยุดนิ่งจนเหลือเพียงคนสองคน

ที่ สั ม ผั ส ไ ด้ ถึ ง ชี วิ ต............................................................................

.....................................................................................................

...................................................................................

......................................................................

......................................................

...................................

...................

......

.

" ห นี่ ง ...ส อ ง ... ส า ม ... เ ค ลี ย ร์ !!! "

[ ตุ้ บ บ ! ! ! ]

เมื่อสิ้นเสียงนับ...ร่างชุ่มเลือดของหญิงสาวก็กระเด้งขึ้นราวถูกมือยักษ์กระชาก

ทุกคนมองที่จอเขียวด้านข้างเป็นตาเดียวกันโดยไม่ได้นัดหมาย..

หัวใจทุกดวงเต้นรัวในนาที...บรรยากาศเงียบจนได้ยินกลั้นใจ

...สายระโยงระยางกับท่อติดต่างๆบอกให้รู้ได้ถึงอาการของหญิงสาว

" ยั ง ไ ม่ มี สั ญ ญ า ณ เ ล ย ค่ ะ คุ ณ ห ม อ ! ! ! "

ชายชุดขาวไม่ได้ว่าอะไรต่อ...เขาหันมาเอามือประสานกดที่อกซ้ายของร่างแน่นิ่งอย่างรีบเร่ง..

เหงื่อเม็ดเป้งผุดขึ้นเต็มใบหน้าเคร่งเครียด แม้จะอยู่ในห้องปรับอากาศที่เย็นจนมือชา

" เ ต รี ย ม อี ก ค รั้ ง ! ! ! "

" ห นี่ ง ...ส อ ง ... ส า ม ... "

"......เ ค ลี ย ร์ ...! ! ! "

........................................................................................................................

...................................................................................................

.........................................................................

...................................................

................................

..................

......

.

......................................................................................................................

[ ท่ า ม ก ล า ง ส า ย ล ม ]

" ....ตั ว เ อ ง.... "

"..................."

" รู้ ไ ห ม ว่ า เ ค้ า ---------------------- ต ร ง ไ ห น ที่ สุ ด ? ? ? "

".....ว่ า อ ะ ไ ร น ะ ? ? ? ? "

" ตั ว รู้ ไ ห ม ว่ า เ ค้ า ช อ . . . . "

". . . . . . . . "

........................................................................................................................

...................................................................................................

.........................................................................

...................................................

................................

..................

......

.

" ข อ เ ชิ ญ ญ า ติ อ อ ก ไ ป น อ ก ห้ อ ง ก่ อ น น ะ ค ะ "

ผู้หญิงในชุดขาวพูดเหมือนเสียงตะโกนพลางกางแขนสองข้างกวาดผู้คนที่ยืนละล่ำละลัก

หญิงวัยกลางคนคนนึงกำลังยืนร้องไห้ขณะมองร่างโชกเลือดที่แน่นิ่ง..

ชายกลางคนกับเด็กสาวในน้ำตาอีกคนคอยประคองร่างท้วมที่โอนเอนเหมือนจะสิ้นสติ

....ชายหนุ่มยืนมองหญิงสาวที่รักด้วยความรู้สึกสับสน

เขาเดินไปมาเหมือนคนบ้า...สมองมึนงงจากบาดแผลและทั้งจิตใจที่พลุ่งพล่าน.....

เขาแทรกผ่านความวุ่นวายเข้าไปโดยไม่ใส่ใจใครเพื่อจะเข้าไปกอดกุมมือที่ซีดขาวนั้นไว้...

เพื่อเอาน้ำตาที่เปียกแก้มไปอาบรด..แล้วอธิษฐานซ้ำๆซากๆในใจ...

ข อ ใ ห้ เ ธ อ ป ล อ ด ภั ย.................................................................................

.........................................................................................................

......................................................................................

......................................................................

...................................................

................................

.................

......

.

" .... ตั ว เ อ ง ....... "

เสียงเรียกถามใสๆของร่างบอบบางที่โอบอุ่นอยู่เบาะหลัง...

เธอเบียดตัวแนบจนอกนุ่มหยุ่นติดชิดกับผืนหลังกว้างที่เธอหลงรักและฝากชีวิตไว้

" ว่ า อ ะ ไ ร น ะ "

ชายหนุ่มหันมาตอบแข่งกับเสียงเครื่องยนต์ที่ดังคำราม..

เวลานี้มีเพียงแสงไฟจากท้องถนนที่วิ่งผ่านเป็นริ้วสาย งดงามราวกับอยู่ในความฝัน...

ท้องถนนเงียบสงัดเหมือนมีเพียงแสงดาว ความมืดมิดที่ดูน่าเกรงขามและน่าหลงไหล

เหลือเพียงสัมผัสของสายลม....ที่เหมือนพาพัดคำกระซิบที่ขาดหายให้ได้ยินจากที่ไกลๆ

"..... รู้ ไ ห ม ว่ า เ ค้ า ช อ บ ตั ว เ อ ง ต ร ง ไ ห น ที่ สุ ด..... "

อุตส่าห์มาถึงนี่แล้ว ไหนๆก็ไหนๆ ลงชื่อหน่อยนะจ๊ะ

Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2548 12:56:33 น.

6 comments

Counter : 586 Pageviews.