มีความสุขกับหลานนะครับ

  

อ่านแล้วนึกถึงพี่สาวเราค่ะ
เจ้าติโตลูกชายเราจะรักเขามาก
เพราะทุกครั้งที่ไปหาเขาจะเล่า
เรื่องต่างๆ มีหนังสือดีดีให้อ่าน

อบอุ่นนะคะ

  

ขอให้มีความสุขในวันหยุดนะคะ..

  

**** สวัสดีตอน ตีหนึ่งของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า***

***ประมวลกฎหมายว่าด้วย***

++...ความคิดถึงและห่วงใย...++

***ตามมาตตราที่.. หนึ่งศูนย์หนึ่ง..บัญญัติไว้ว่า***

***ผู้ใดทำให้ผู้อื่น...คิดถึงและห่วงใย...***

***ผู้นั้นมีความผิดตามกฏ..แห่งอารมณ์***

**ด้วยการปรับให้คิดถึงคนคนนั้นเป็นเวลา 1 วัน**

** หรือปรับให้ไปเลี้ยงข้าวเย็น+หนังหนึ่งรอบ**

***หรือทั้งจำทั้งปรับ***

...ปล. อยากโดนใบสั่งอะป่าวอะจ้า แบบเนี่ยอะ...

ปล2 ..มีความสุขมากๆๆในวันหยุดของการทำงานนะจ้า..

  

แอบเข้ามาดูว่าวันนี้จะมีใครไปไหนกันมั่ง จะได้เอาซองผ้าป่าไปรอแจก อิอิ..

  

เข้ามาทักทายครับผม

  

ป่านนี้คงได้จุ๊บหลานสาวแล้วละ

  

เล่นกับเด็กๆ มีความสุขนะคะ

  

**Have a nice day in the weekend**

  

แวะมาหาพี่สาวจ้า......หลานน่ารักมั้ยคะ....น้องขอเป็นน้าได้มั้ยคะ

  

อ่านแล้วคิดถึงหลานสาวจัง

  

หลานสาวอยู่ป.6 แล้วค่ะ อ้วนจ้ำหม่ำ ทานเก่งมาก ๆ
นี่ก็ช่วยกันทำกับ-ข้าว เป็นลูกน้องสาวนะคะ พ่อเขาก็เป็น ผู้ช่วย ผอ.โรงเรียน ขับรถไป 53 กม.เพื่อรับเขา

เขาตื่นเต้นดีใจมาก..ป้าเองก็มัวแต่ยุ่ง ๆ เรื่องลูกชายคนโตเข้าเรียนวิศวะ ที่ลาดกระบังปีแรก รับปากเขาว่าจะไปรับหลายหนแล้ว ก็ไม่ได้ไป..ปกติ ปิดเทอมจะรับเขามาอยู่ด้วยค่ะ..

ก็ขับรถหลงนิดหน่อย นั่งคุยกับน้องเขยสักครึ่ง ชม. แล้วก็รับหลานมาแวะกินไก่ เคเอฟซี แล้วก็เดินช๊อปปิ๊ง อยู่ 2 ชม.กว่า ๆ ซื้อเสื้อผ้าให้หนูนิด 2-3 ชุด ขนม อาหาร เอาไว้มาปรุงกันเองที่บ้าน เพราะบ้านป้าอยู่ในหมู่บ้าน เข้าออกตลาดก็ไกลพอสมควร

หนูนิดขอซื้อแผ่นซีดี ทอมแอนด์เจอรี่ โดเรมอน 4-5 แผ่น วันนี้..นั่งคุยกับหลาน เขายังดูเป็นเด็ก ๆ ความคิดความอ่าน ป้าชวนมาเรียนมัธยมที่จังหวัด เขาบอกว่าแล้วแต่พ่อ..เราเอง..ยอมรับว่า ไม่มีเวลาที่จะดูแลเขาได้อย่างใกล้ชิด เพราะสภาพงาน..ประจำวันที่เลิกช้า กว่าจะถึงบ้านก็ประมาณเกือบทุ่ม

พ่อหนูนิดเป็นครูบาอาจารย์เขาก็น่าจะสั่งสอน และมีวิธีคิดให้ลูกสาวได้ดีกว่าเรา เรามีแต่ลูกผู้ชาย..ไม่แน่ใจว่า จะเลี้ยงหลานได้ดีเท่าพ่อเขาหรือเปล่า

ที่เราบอกว่าผูกพันกับหลานคนนี้ เพราะแม่เขาซึ่งเป็นน้องสาวเรา เสียชีวิตด้วย โรคมะเร็งท่อรังไข่ ตอนนั้น..หนูนิดเพิ่งอายุได้เพียง 5 เดือน เราและน้องสาวล้มเจ็บลงพร้อม ๆ กัน เราเป็นเนื้องอกในตัวมดลูก ส่วนน้องสาวเป็นหนักกว่า เขาล้มเจ็บได้ 7 เดือน ก็ลาจากไป จำได้ว่า ไปนอนป่วยคู่กันที่ รพ.ศิริราช วันที่เขาเสียคือหลังวันที่ผ่าตัดเอาเนื้องอกออกได้ 1 วัน เราผ่าตัดมา 3 รอบแล้ว ผ่าลูกชาย 2 ครั้ง ๆ นี้เป็นครั้งที่ 3 ด้วยความเป็นห่วงน้องสาว เช้าขึ้น..เราเดินกระหย่องกระแหย่งจากห้องพิเศษ อีกตึกหนึ่งไปเยี่ยมน้องสาว ที่เขาบอกว่ามีอาการโคม่า จากการช๊อค..ซึ่งมาทราบจากพี่ชายที่เป็นอาจารย์แพทย์สอนที่ศิริราช ว่าน้องสาวช๊อคยา น่าจะเป็นร่างกายไม่สามารถต้านทานยาที่ให้ได้..

ตอนที่เราไปเยี่ยม..สภาพน้องสาวคือหายใจรวยริน เราก้ได้แต่สงสารน้อง ไม่ได้ห่วงตัวเองเลยตอนนั้น..จำได้แต่คำพูดของน้องสาวก้องหูตอนที่เขายังอาการดี ๆ ว่า
"หากเล็กเป็นอะไรไป เจ้อ้วนช่วยเอาหนูนิดไปเลี้ยงเป็นลูกนะ เล็กเป็นห่วง พ่อเขาเป็นผู้ชาย กลัวอนาคตเมื่อไม่มีเล็ก เขาจะแต่งงานใหม่ หนูนิดจะไม่มีใครดูแล น้องสาวหยิบภาพถ่ายหนูนิดลูกสาวให้ดู แล้วบอกเราว่า หนูนิดน่ารักนะเจ้........เราเองน้ำตาไหลพราก กอดน้องสาวบอกว่า ไม่ต้องเป็นห่วง เราสัญญาว่าจะดูแล หนูนิดให้...

(หยุดพัก......สักครู่นะคะ น้ำตาไหลไม่หยุดอีกแย๊วค่ะ)

  

เสียงหลานสาวนอนกรนเบา ๆ อยู่ข้าง ๆ เมื่อคืน..เขาคงนอนไม่ค่อยหลับเพราะแปลกที่..ป้าย้ายบ้าน..จากสถานีรถไฟ มาอยู่บ้านสวยหลังใหม่..เขายังไม่เคยมาค่ะ เลยรู้สึกแปลกที่..ตื่นเต้นอยู่...

ก็ทำกับข้าวกินกัน เสร็จแล้วก็ร้องคาราโอเกะกัน 10 กว่าเพลง หนูนิดดูการ์ตูน แล้วหลับอยู่ที่ตรงโซฟา

ก็ปล่อยให้หมูน้อยนอนพักผ่อน...หนูนิดบอกอยากไปว่ายน้ำ..ตอนนี้..สระน้ำในหมู่บ้านกำลังสร้างอยู่ คาดว่าไม่นานเกินเดือน คงจะเสร็จ..คงต้องไปรับหนูนิดมาอีก 1 ครั้ง จึงจะได้ว่าย...

  

  

เสียใจกับเรื่องของน้องสาวด้วยนะครับ หลานคนนี้ก็เปรียบเสมือนลูกดีๆ นี่เองในความผูกพัน ส่วนเรื่องลูกชายก็เก่งนะครับ เข้าวิศวะลาดกระบังได้...ขอให้มีความสุขนะครับ

  

อ่านเรื่องราวของพี่แล้ว....น้ำตาคลอไปด้วยเลยเรา.....
การลาจากมักนำความเศร้ามาสู่คนที่สูญเสียและต้องจำทนดูการจากไปของคนที่เราผูกผันมาตลอด...
ไม่มีคำใดจะบอกพี่สาวหรอกนะคะ
มีแต่ความรู้สึก...ห่วงใยและจะเป็นกำลังใจให้พี่สาวในblogนี้ไปเรื่อยๆ.....

  

เอารูปหลานมาลงให้ดูบ้างนะคะ อยากเห็นว่าน่ารักแค่ไหน

  

เสียใจด้วยนะคะเรื่องน้องสาว.....

  

ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่แวะมาปลอบนะคะ..
ชีวิตคนก็อย่างนี้ล่ะค่ะ..
มีทุกข์..สุข คละเคล้าปะปนกันไป..
ไม่มีใครที่ทุกข์...จนหาความสุขไม่ได้หรอกนะคะ..

ก็เป็นมรณานุสติ..
เตือนว่าทุกคนเกิดมาต้องไปถึงที่เดียวกัน
เร็วหรือช้า..ก็เท่านั้น